พี่ต้องเป็นของผมเพียงคนเดียว(พี่น้องไม่แท้) ⚠️  TRIGGER WARNING ⚠️ เป็นเรื่องราวความรักระหว่างพี่น้อง ( ไม่แท้ ) / รักต้องห้าม /แอบรักข้างเดียว / มีการลักหลับ / การวางยา / บังคับขืนใจ / ไม่สมยอม / มีการใช้คำไม่สุภาพ - หยาบคาย (เช่นการสนทนาระหว่างเพื่อนพระเอกจะมีคำว่า กู มึง ) / คลั่ง / มีการบรรยายความสัมพันธ์ทางเพศที่ชัดเจน / กักขังหน่วงเหนี่ยว / ตัวละครมีพฤติกรรมที่ไม่เหมาะสมและไม่ควรลอกเลียนแบบ นิยายเกิดจากจินตนาการของไรท์เท่านั้น ไม่ได้สนับสนุนหรือเห็นชอบกับการกระทำของตัวละครทั้งสิ้น โปรดใช้วิจารณญาณในการอ่านและเสพเนื้อหาเพื่อความสนุกเท่านั้นนะคะ เสพเนื้อหาอย่างมีสติกันด้วยนะคะทุกคนนนน ?โปรย เพราะเขามีพี่สาวเป็นจุดหมาย จึงทำให้อยากจะเติบโตมาเป็นผู้ชายที่แข็งแกร่ง “"ปกป้องคนที่ผมรัก?" "ใช่แล้ว เมื่อเราโตขึ้น เราก็มีคนที่จะต้องอยู่เคียงข้างเราตลอดไป คนที่เราจะต้องใช้ชีวิตอยู่ด้วยเหมือนคุณพ่อกับคุณแม่ของเราไงคะ" "คนที่จะต้องปกป้อง? งั้นถ้าผมโตขึ้น พี่เป็นเจ้าสาวของผมได้ไหมครับ เพราะผมอยากปกป้องพี่ ผมเคยเห็นในทีวี เวลาผู้ชายขอแต่งงานก็จะคุกเข่าสวมแหวน แต่รอผมโตแล้วหาเงินเองได้ ผมจะขอพี่แต่งงานได้ไหมครับ" “ความรัก” ที่ไม่สามารถบอกกับใครได้ แม้แต่คนในครอบครัวหรือเพื่อนสนิท แต่เมื่อโตขึ้น…ความคิดที่อยากจะครอบครองพี่สาวให้เป็นผู้หญิงของเขาเพียงคนเดียวก็เริ่มต้นขึ้น ความเจ้าเล่ห์ แผนสูงและเอาแต่ใจ เขาทำทุกอย่างเพื่อต้อนเหยื่อให้จนมุม ยิ่งเธอหนี เขาก็จะทำทุกวิถีทางเพื่อไล่ต้อนเธอเข้ามาอยู่ในกับดักของเขาให้ได้ แม้ว่าจะต้องทำให้คนที่เขารักเสียน้ำตาก็ตาม "นะ...นี่มันเกิดอะไรขึ้นกันเนี่ย เราอยู่ที่ไหน แล้วนี่เป็นห้องของใครกันล่ะ" ฮันนี่พยายามคิดย้อนไปเหตุการณ์เมื่อก่อนหน้านี้ ก่อนจะนึกออกแล้วเผลอเรียกชื่อน้องชายออกมา "ทิกเกอร์..." "ครับ พี่กำลังเรียกผมอยู่หรือครับ" "ทิกเกอร์? ที่นี่ที่ไหนล่ะ ทำไมถึงพาพี่มาที่นี่" ฮันนี่มองน้องชายที่ยืนกอดอกอยู่ปลายเตียงด้วยสายตาระแวง ตอนนี้เธอไม่กล้าไว้ใจน้องชายตรงหน้าได้สนิทใจเหมือนเมื่อก่อนแล้ว เพราะพฤติกรรมที่แสดงกับเธอที่ผ่านมาทำให้เธอระแวงไปหมด "รังรักของเราสองคนไงครับ" "รังรัก? พูดบ้าอะไรเนี่ยทิกเกอร์ พี่ขอตัวนะ แล้วนี่กี่โมงกี่ยามแล้วล่ะเนี่ย โทรศัพท์พี่อยู่ที่ไหน" "โทรศัพท์ของพี่ก็อยู่ที่ผมไงครับ" "เอาคืนมานะทิกเกอร์ พี่จะกลับแล้ว" "ก็บอกอยู่นะครับว่านี่คือรังรักของเรา พี่จะให้ผมปล่อยพี่ไปได้ยังไงล่ะครับ" "อย่ามาล้อเล่นนะทิกเกอร์ ปล่อยนะ!" ทิกเกอร์รวบตัวพี่สาวเข้ามากอดทันที ก่อนจะประกบจูบแล้วสอดลิ้นหนาเข้าไปทันทีอย่างหนักหน่วงจนน้ำลายไหลเลอะไปถึงคาง ฮันนี่ไร้ทางหนีเพราะถูกแขนแกร่งของน้องชายรวบไว้เต็ม ๆ แต่ก็ยังพยายามอย่างเต็มที่เพื่อจะได้หลุดพ้นจากพันธนาการที่แข็งแกร่งนี้ไปให้ได้ "ผมคิดถึงพี่ขนาดไหนรู้บ้างหรือเปล่าครับ" ฮันนี่ไม่รู้ตัวเลยว่าถูกควบคุมโดยไร้หนทางหนีแล้ว เพราะข้อมือเธอทั้งสองข้างได้ถูกตรึงกับหัวเตียงหรูโดยใช้กุญแจมือเกี่ยวไปที่ข้อมือทั้งสองข้าง "ทิกเกอร์! ทำบ้าอะไรเนี่ย ปล่อยพี่เดี๋ยวนี้เลยนะ พี่กลัว" มือแกร่งของทิกเกอร์จับไปที่คางเล็กแล้วยื่นใบหน้าเข้ามาใกล้ "พี่รู้หรือเปล่าว่าผมอดทนให้พี่ใช้ชีวิตอย่างอิสระมาตลอด ทั้ง ๆ ที่ผมจะไล่ต้อนให้พี่มาอยู่กับผมก็ได้ แต่ว่าผมกลับคิดผิด เพราะพี่ออกไปอยู่โลกภายนอกคนเดียวไม่ได้หรอกครับ คนหัวอ่อนไม่ทันคนแบบพี่จะอยู่ตัวคนเดียวได้ยังไง ตัวก็เล็กแค่นี้ ผมแค่ออกแรงผลักนิดเดียวพี่ก็ต้านแรงผมไม่ได้แล้ว ถ้าไปเจอผู้ชายเจ้าเล่ห์อีกพี่จะเป็นยังไง" "พูดอะไรน่ะทิกเกอร์ พี่โตแล้วนะ แล้วพี่ก็ดูแลตัวเองได้ อย่าพูดเหมือนพี่เป็นเด็ก ๆ สิ" "ครับ พี่ไม่ได้เด็กแล้วผมรู้" ใบหน้าหล่อเหลาจ้องไปที่เนินอกอวบสวยในชุดทำงานของพี่สาวอย่างเปิดเผย จนฮันนี่ใบหน้าแดงก่ำด้วยความอาย "หยุดจ้องพี่ด้วยสายตาแบบนั้นสักทีนะทิกเกอร์ ทำไมถึงต้องทำแบบนี้ด้วย" "ถ้าพี่ดูแลตัวเองพี่ได้จริง ๆ ทำไมถึงปล่อยให้ผู้ชายคนอื่นมาจูบพี่ได้ล่ะครับ" "นะ...นี่ทิกเกอร์รู้ได้ไงน่ะ รู้ได้ยังไงว่าพี่โดนจู...เอ่อ..." "แล้วนี่หรือครับที่บอกว่าดูแลตัวเองได้ รู้หรือเปล่าว่าพี่ทำให้ผมหงุดหงิด ตั้งแต่เส้นผมยันปลายเล็บของพี่มันต้องเป็นของผม" นิ้วเรียวยาวค่อย ๆ ลูบที่ศีรษะอย่างเบามือ ก่อนจะค่อย ๆ แกะกระดุมเสื้อออกช้า ๆ

***อยู่ด้วยกันโดยไร้ซึ่งความรักเพราะความต้องการของผู้ใหญ่ แต่เขาก็มีเจ้าของหัวใจอยู่แล้ว เมื่อเธอพลาด ”ตั้งครรภ์” กับคนไร้หัวใจ เธอก็ต้องเดินออกไปจากตรงนั้น พร้อมกับหนึ่งชีวิตน้อย ๆ ที่เป็นสายเลือดเขา***

**หัวใจที่สุมด้วยไฟแค้นของมาเฟียหนุ่ม เขาแก้แค้นเธอที่ทำลายชีวิตน้องสาวที่เขารัก ด้วยการย่ำยีศักดิ์ศรีของผู้หญิงอย่างเลือดเย็น โดยไม่รู้เลยว่า…เธอได้หอบสายเลือดตัวน้อย ๆ กับหัวใจที่บอบช้ำของเธอไปด้วย**

****เธอเพิ่งจะเข้าใจ…ว่าการใช้ชีวิตคู่ มันไม่ได้สวยหรูเหมือนในนิยาย “แค่อุ้มท้องลูกให้ฉัน อย่าหลงตัวเองว่าฉันจะพิศวาสเธอล่ะ”****"ภูผา" ผู้ชายที่ชอบความสมบูรณ์แบบ แต่เป็นคนรักสนุกและไม่ชอบผูกมัดกับใคร เป็นลูกชายคนเดียวของผู้บริหารบริษัทนำเข้ารถยนต์ที่กำลังเตรียมตัวขึ้นแท่นเป็นผู้บริหารสืบทอดต่อจากบิดา แต่ถูกบังคับให้แต่งงานกับผู้หญิงที่มารดาหาให้ เพราะมารดาอยากให้ลูกชายเลิกทำตัวรักสนุกและมีครอบครัวเป็นฝั่งเป็นฝาสักที"ข้าวหอม" หญิงสาวผู้มองโลกในแง่ดีแต่ไม่เคยมีความรักแบบหนุ่มสาวมาก่อน เธอจำใจต้องยอมรับข้อเสนอเรื่องการแต่งงานเพราะอยากช่วยเหลือครอบครัวที่ธุรกิจสวนผลไม้กำลังเข้าขั้นวิกฤตเพราะพิษของเศรษฐกิจ เธอคิดมาตลอดว่าการแต่งงานคือความสุขที่สุดในชีวิตของผู้หญิง แต่สิ่งที่เธอได้สัมผัสคือ...

"แม่เลี้ยงเดี่ยว" ไม่ว่าจะเกิดขึ้นด้วยเหตุผลอะไรก็ตาม แต่สำหรับ "ลูกไม้" ที่ตั้งครรภ์กับคนที่เธอรักสุดหัวใจ แต่เขากลับเลือก "อนาคต" ที่กำลังจะสดใสและตัดทิ้ง "ลูก" ที่คิดว่าอาจจะเป็นอุปสรรคต่อหน้าที่การงานของเขา แม้จะต้องผิดหวังในตัวคนรักมากแค่ไหน แต่หนึ่งชีวิตที่กำลังจะเกิดมา เธอก็ไม่สามารถทิ้งไปได้"ผู้หญิงมือสอง" จะมีสักกี่คนบนโลกใบนี้ที่จะได้เจอรักที่แท้จริงและยอมรับความผิดพลาดในชีวิตของผู้หญิงคนหนึ่ง จะมีสักกี่คนที่จะโชคดีที่เจอผู้ชายและครอบครัวที่จะยอมรับและรักลูกที่ไม่ใช่สายเลือดของตัวเองได้

*** อยากได้ใบทะเบียนนักไม่ใช่หรือไง ก็เอาสิ! ฉันจดให้ แต่อย่าหวังว่าจะได้อะไรจากฉัน โดยเฉพาะหัวใจ!***เม็ดพลอยจึงเดินอ้อมไปที่เตียงอีกฝั่งเพื่อขึ้นนอน แต่ก็ต้องชะงักเมื่อได้ยินเสียงเข้มพูด"ใครบอกว่าฉันจะให้เธอนอนที่เตียงนี้!""ขะ...ขอโทษค่ะ" ร่างเล็กรีบดีดตัวลงจากเตียงทันที เพราะเธอไม่อยากทำให้คนตรงหน้าไม่พอใจ"มานี่!"เม็ดพลอยรีบเดินไปยืนตรงหน้าเขาตามคำสั่งอย่างรวดเร็ว"ค่ะคุณธาม มีอะไรหรือเปล่าคะ ถ้าเป็นเรื่องที่เม็ดพลอยจะไปนอนบนเตียงต้องขอโทษด้วยจริง ๆ ค่ะ งั้นเม็ดพลอยขอหมอนหนึ่งใบนะคะ""ยังไม่อนุญาตให้นอนบนเตียงก็จริง แต่เป็นตอนที่เธอจะต้องทำหน้าที่เมียจนกว่าฉันจะพอใจ มานี่!"มือแกร่งขว้าต้นแขนเล็กแล้วกระชากตัวเธอลงไปนอนบนเตียงเต็มแรง"อ๊ะ!" แรงมหาศาลของคนตัวสูงที่เหวี่ยงตัวเธอลงเตียงอย่างเต็มแรง ทำให้เม็ดพลอยเสียการทรงตัวจนศีรษะเล็กเกือบกระแทกกับของเตียงหรูคนตัวใหญ่ก็ก้าวขึ้นมาบนเตียงอย่างรวดเร็ว จนเม็ดพลอยต้องขยับตัวหนีจนแผ่นหลังสัมผัสกับหัวเตียงใบหน้าเล็กทำสีหน้าวิตกกังวลอย่างเห็นได้ชัด เธอสั่นกลัวจนแทบควบคุมอารมณ์ไม่ไหว แต่ก็รู้สึกโล่งใจที่เขาไม่เห็นหน้าในตอนนี้ของเธอ ไม่อย่างนั้นเขาคงจะคิดว่าเธอกำลังแสดงอยู่อีกแน่ ๆ"ได้เงินฉันไปสามสิบล้านให้แม่หน้าเลือดของเธอถลุงเล่น แล้วคิดว่าจะได้อยู่ที่นี่อย่างสุขสบายหรือไง!""ขอโทษจริง ๆ ค่ะ""ฉันก็ไม่รู้หรอกนะว่าทำไมผู้หญิงอย่างเธอถึงได้ตัดอนาคตตัวเอง โดยการเลือกมาแต่งงานกับผู้ชายพิการทางสายตาแบบฉัน แต่ว่าตราบใดที่เธออยู่ที่นี่ จำไว้ว่าเธอจะไม่ได้รับความสุขและความเห็นใจจากใครทั้งนั้น เพราะฉันจะทำให้เธอเป็นคนเอ่ยปากขอออกไปจากที่นี่เอง""เม็ดพลอยขอโทษนะคะที่ทำให้คุณต้องมาเจอเรื่องอะไรแบบนี้ แต่ว่าตราบใดที่เม็ดพลอยยังอยู่ที่นี่ เม็ดพลอยสัญญาว่าจะทำหน้าที่ภรรยาให้ดีที่สุดค่ะ จะไม่ทำตัวให้เป็นภาระของคุณธามอย่างแน่นอน ขอแค่คุณอย่าไล่เม็ดพลอยออกไปจากที่นี่เลยนะคะ""เลิกพูดและทำตัวเป็นนางเอกได้ละ มานี่!" มือหนาผลักไหล่เล็กลงบนเตียงอย่างรวดเร็ว ก่อนจะใช้มือดึงชุดนอนผ้าลื่นของคนใต้ร่างจนกระดุมหลุดกระจายไม่ถึงนาทีเม็ดพลอยก็อยู่ในสภาพที่เปลือยเปล่า สีหน้าและแววตาตื่นตระหนกตกใจเป็นอย่างมาก แต่ก็พยายามควบคุมตัวเองไม่ให้สั่น เพราะกลัวคนตัวสูงจะเอ็ดเอาอีก"ผู้หญิงแบบเธอไม่มีค่าพอที่จะฉันจะแตะต้องตัวเลยด้วยซ้ำ นี่ฉันอุตส่าห์ลดตัวลงมาเกลือกกลั้วกับผู้หญิงชั้นต่ำแบบเธอเลยนะ เอาเป็นว่าฉันจะหลับหูหลับตาทำเพื่อให้มันคุ้มค่ากับเงินที่เสียไปเอง อย่าได้คิดเข้าข้างตัวเองว่าฉันจะพิสวาสเธอล่ะ"

***เธอต้องการเงิน ส่วนเขา ต้องการความสุขทางกาย***เมื่อข้อตกลงสิ้นสุด หน้าที่บนเตียงของเธอก็จบลง แต่เธอกลับได้ของแถมที่ไม่คาดคิดติดตัวมาด้วย เป็นของแถมที่มีชีวิต ที่เป็นเลือดเนื้อเชื้อไขของเขาและเธอ***