มาเฟียร้ายพ่ายรักNC18+++

ตึก ตึก ตึก เสียงฝีเท้าร่างสูงหุ่นนายแบบ ใบหน้าหล่อคมแบบฉลับสายเกาเสี้ยวฮ่องกง ในชุดเชิ๊ตสีดำ การเกงสีดำคุมโทน เดินขึ้นมาพร้อมเหล่าบอดี้การ์ดสองคนไปยังบนชั้นดาดฟ้า ชั้นสูงสุดของผับหรูใจกลางเมือง ผวัะ ผวัะ ผวัะ โอ้ย’’’’ "ปล่อยผมไปเถอะครับนาย ผมขอโทษ ผมจำเป็นจริงๆครับนาย ได้โด้โปรด" ชายที่กำลังมีเชือกมัดที่แขนและขากำลังส่งสายตาและขอร้องอ้อนวอนผู้เป็นนาย ที่ยืนหันหลังสูบบุหรี่ทอดมองวิวตึกตะกานตาในช่วงคำคืน ด้วยสายตาไร้ความรู้สึกสารใดๆ "หึ "นั่นคือเสียงเดียว หลังจากที่คำขอร้องของชายผู้หักหลังได้ยินเสียงจากผู้เป็นนาย มาเฟียผู้ทรงอิทธิพลหันกลับมาและพูดกับลูกน้องคนสนิทที่ยืนอยู่ข้างๆและปรายสายตามองอดีตลูกน้องผู้หักหลัง ริมฝีปากหนาสีแดงก่ำเหยียดยิ้ม ‘’ฆ่ามันซะ ‘’ คำประกาศิตที่ออกมาจากมาเฟียหนุ่ม นั้นเท่ากับว่าไม่มีใครสามารถขัดคำสั่งได้ ปัง ปัง ปัง!! ตุ๊บ!!!!!!!!!!!!!!!(เสียงของหล่น) เสียงกรีดร้องดังมาจากหน้าประตูชั้นดาดฟ้ามาเฟียหนุ่มหันไปตามเสียงแต่กับไม่พบใครริมฝีปากหนาแสยะยิ้มและเปลี่ยนสีหน้าเป็นเรียบนิ่งทันที “รู้ใช่ไหมว่าต้องทำยังไง." "ครับนาย." "กูไม่ชอบอะไรที่ผิดพลาด". " ครับ " เสียงเพลงกะหึ่มดังภายในผับหรู ไม่ได้ช่วยให้ใจของหญิงสาวร่างบางหุ่นนางแบบผู้มีใบหน้าสวยราวกับนางพญาชื่นใจหรือสนุกได้เลย เพราะเธอดันไปเห็นสิ่งที่ไม่ควรเห็น ด้วยความกลัวบวกกับสัญชาตญาณเอาตัวรอด ไม่รู้ว่าคนพวกนั้นจะเห็นเธอแล้วหรือยัง ในความคิดของหญิงสาวใบหน้าสวยราวกับนางพญา ต้องรีบพาตัวเองออกไปจากที่นี่ให้เร็วที่สุด .."เมด้า แกจะกลับแล้วเหรอ" นั่นคือเสียงของเพื่อนสาวคนสนิทของฉันเอง ชื่อแซมมี่ " แกเป็นอะไรเมด้า ทำไมหน้าซีด ไม่สบายเหรอ" . เมด้าปัดมือของแซมมี่ออกเบาๆขณะที่แซมกำลังจะเอามือมาสัมผัสหน้าผากเพื่อเชคไข้ด้วยความเป็นห่วง …"ไม่เป็นไรฉันแค่รู้สึกปวดหัวนิดหน่อย กลับก่อนนะ" "เดี่ยว ! เมด้าแกจะกลับบ้านไหวไหมเดี่ยวฉันไปส่ง".ด้วยความที่เเซมมี่เป็นห่วงฉันเพราะเห็นอาการฉันไม่ค่อยดีแต่ในความคิดของฉันไม่อยากให้เพื่อนต้องลำบาก. ”ไม่ต้อง” ฉันกลับไหว ฉันกลับก่อนนะ. " "อืม…". แซมมี่ตอบพลางพยักหน้าแบบงงๆแต่ก็ยังทำสีหน้าเป็นห่วงฉันอยู่ ฉันไม่สนใจแล้วตอนนี้เพราะไม่มีเวลาที่จะอธิบายอะไรทั้งนั้น ฉันรีบเดินออกมาจากผับหันซ้ายหันขวา ทำตัวมีพิรุธสุดๆแต่จะทำไงได้ฉันดันซวยเอง.