ชีคร้าย คลั่งรัก

เพล้ง!!!! เสียงวัตถุคล้ายแก้วถูกเหวี่ยงลงบนพื้นดังสนั่น “อีนังอลิซ แกกล้าดียังไง แกมาแย่งพี่ธาวิศไปจากฉัน” “ไหน! ตรงไหนที่พี่ชิดาคิดว่าอลิซแย่งคะ อลิซไม่เคยสนใจ พี่ธาวิศอยู่แล้ว อย่ามาใส่ความกันนะ” หญิงสาวอีกฝ่ายก็โต้ตอบไม่แพ้กัน ความอดทนของเธอมีขีดจำกัดเช่นกัน โต้มาก็โต้กลับไม่โกง “แก! ถ้าแกไม่ไปอ่อยพี่ธาวิศถึงบ้าน มีเหรอเค้าจะสนใจคนหยั่งแก อีลูกไม่มีแม่! แกมันแค่เห็บเหาที่มาคอยดูดเลือดคนอื่น!” “แล้วยังไง! ไม่มีแม่อลิซก็อยู่ได้นี่ ไม่ตายค่ะ คนบางคนซะอีกที่ดูเหมือนจะตาย!” “แก!!!!” ปึก! เพล้ง!!!! เสียงแก้วอีกใบถูกเขวี้ยงโดนเนื้ออย่างแรงและตกลงพื้นแตกเป็นเสี่ยง “โอ้ย!” “หยุดนะ! นี่มันอะไรกันชิดาทำไมทำแบบนี้” เสียงชายหนุ่มวัยกลางคนวิ่งมาพร้อมกับแยกทั้งคู่ออกจากกัน “อลิซ เป็นไงบ้างลูก เลือดไหลด้วย เจ็บมากมั้ยลูก มาพ่อจะพาไปหาหมอลูก เร็วลูกไหวมั้ย” “เดี๋ยวพ่อจะกลับมาชำระความเราชิดา เราเป็นพี่ทำไมทำกับน้องแบบนี้” นนธิวรรธน์พยุงผู้เป็นลูกสาวขึ้นรถเพื่อไปโรงพยาบาลเพื่อรักษาบาดแผลให้เร็วที่สุด “อดทนหน่อยนะอลิซ เจ็บมากมั้ยลูก” “เจ็บค่ะพ่อ อลิซไม่ได้แย่งพี่ธาวิศมาจากพี่ชิดาเลยนะคะ อลิซแค่ไปหาไอราน้องสาวของพี่ธาวิศที่บ้านค่ะ เราเป็นเพื่อนกันค่ะ” หญิงสาวนามว่า ‘อลิซ’ หรือ อลิซา อภิรัตนเสธ รีบอธิบายกับผู้เป็นพ่อถึงเรื่องที่เกิดขึ้น เธอไม่อยากให้พ่อต้องเข้าใจผิด สาวน้อยใช้มือเรียวบางปาดน้ำตาที่ไหลออกมาแบบไม่ขาดสาย ความทุกข์ที่เกิดขึ้นแทบจะทุกวัน ตั้งแต่ผู้เป็นแม่จากไป “พ่อเข้าใจลูก พี่ชิดาเอาแต่ใจจนเกินไป อารมณ์ร้อนเหลือเกิน” นนธิวรรธน์มองหน้าลูกสาววัย 21 ปีด้วยความสงสาร ตั้งแต่ ‘แอนเดรีย’ จากไปเมื่อ 12 ปีที่แล้วมันทำให้เขาเสียใจที่สูญเสียภรรยาด้วยอุบัติเหตุทางรถยนต์ ทิ้งลูกสาววัย 9 ขวบให้เขาดูแลตลอดมา การดูแลลูกและการดูแลกิจการควบคู่ไปด้วยทำให้เขาต้องรับภาระอย่างหนัก และใน 3 ปีต่อมาเขาจึงตัดสินใจแต่งงานใหม่กับ ‘กิริฎา’ ภรรยาหม้ายที่มีลูกสาวติดมาเช่นกัน “พ่อคะ อลิซไม่อยากอยู่ที่นี่แล้วค่ะ พ่อพาอลิซไปอยู่ที่อื่นได้มั้ยคะ ฮือ ฮือ” สาวน้อยร้องไห้ออกมาอย่างอัดอั้นในใจอย่างหาที่สุดไม่ได้ การทะเลาะกับพี่สาวต่างมารดายังไม่พอ อลิซต้องเผชิญกับแม่เลี้ยงที่คอยทำร้ายอลิซตลอดเวลา เพราะความอิจฉาลูกเลี้ยง อีกสาเหตุหนึ่งก็คงเป็นเพราะหน้าตาของอลิซถอดแบบมาจากผู้เป็นแม่มาอย่างชัดเจน ‘แอนเดรีย’ มารดาผู้จากไปของอลิซเป็นหญิงชาวต่างชาติเชื้อสายอังกฤษมาพบรักกับผู้เป็นพ่อที่ประเทศไทยก่อนจะแต่งงานและมีลูกสาว คือ ‘อลิซ’ นั่นเอง “อดทนนะลูก เดี๋ยวพ่อจะจัดการเรื่องทั้งหมดที่มันเกิดขึ้นเอง” “T_T” @ อีกฝั่งหนึ่งของเหตุการณ์ “ชิดา เป็นยังไงบ้างลูก อีนังอลิซมันทำอะไรลูกบ้างมั้ย” ผู้เป็นแม่นามว่า ‘กิริฎา’ สำรวจลูกสาวสุดที่รักด้วยความเป็นห่วง “มันหัวแตกค่ะแม่ ชิดาเอาแก้วขว้างหัวของมันค่ะ ดี!สมน้ำหน้ามัน ชิดาเกลียดมันค่ะแม่ มันบังอาจมาแย่งพี่ธาวิศของ ชิดา...ชิดาไม่ยอมค่ะแม่ อีนังลูกไม่มีแม่อย่างมัน จะมาแย่งทุกอย่างไปจากชิดาไม่ได้” ชนัญชิดา หรือ ชิดา บอกกับแม่ด้วยความคับแค้นอย่างที่สุด แค้นใจที่อีกฝ่ายไม่ยอมจำนนให้กับตัวเอง “ดีมากลูก ชิดาต้องไม่ยอมมันนะ ต้องแบบนี้สิลูกแม่” กิริฎาสรรเสริญเยินยอลูกสาวอย่างหนัก ด้วยความที่ตนเองก็เกลียดลูกเลี้ยงด้วยเช่นกัน ‘อลิซ’ มีหน้าตาละม้ายคล้ายกับ ‘แอนเดรีย’ ผู้เป็นแม่เหมือนพิมพ์เดียวกันทำให้นนธิวรรธน์ผู้เป็นพ่อให้ความรักกับลูกสาวคนนี้เป็นพิเศษเพราะความคิดถึงภรรยาที่จากไป มันจึงเป็นบ่อเกิดของความเกลียดชังของคนทั้งสอง “เป็นไงบ้างอลิซ เบาเจ็บบ้างหรือยังลูก” นนธิวรรธน์เอ่ยกับลูกสาวหลังจากกลับจากโรงพยาบาล แผลของลูกสาวไม่ลึกมากเลยไม่ต้องอยู่นอนรักษา แต่แผลในจิตใจของเธอกลับมีมากกว่านั้น “อลิซไม่เป็นไรแล้วค่ะพ่อ พ่อคะ อลิซอยู่ปี3แล้วอีกปี อลิซก็จะจบแล้ว อลิซอยากไปทำงานที่ประเทศอังกฤษค่ะพ่อ” อลิซเอ่ยกับผู้เป็นพ่อด้วยความอัดอั้นที่อยู่ภายในใจ สาเหตุนั้นผู้เป็นพ่อเข้าใจดี ปัญหาการทะเลาะกันเกิดขึ้นไม่เว้นแต่ละวัน อลิซเกิดความเบื่อหน่าย เลยอยากไปเพื่อไปอยู่กับตากับยายที่ประเทศอังกฤษไม่อยากอยู่บ้านหลังนี้แล้ว “อลิซจะไปอยู่กับตากับยายใช่ไหมลูก” นนธิวรรธน์มองลูกสาวด้วยสายตาที่ปวดร้าว เพราะเขาเองก็ไม่ต่างจากลูกสาวเลย เขาไม่อาจแก้ปัญหาที่มันเกิดขึ้นได้ สาเหตุก็เพราะความสัมพันธ์ของกิริฎาที่ไม่ใช่แค่การเป็นภรรยาอย่างเดียว เขากับกิริฎามีลูกชายที่เกิดขึ้นด้วยกันอีกหนึ่งคนวัย 9 ขวบและอีกทั้งยังมีกิจการบริษัทของครอบครัวที่ต้องให้ครอบครัวของกิริฎาเกื้อหนุนกันอยู่ มันจึงเป็นภาวะที่กลืนไม่เข้าคลายไม่ออกเช่นนี้ “ค่ะพ่อ อลิซเหนื่อยแล้วค่ะพ่อ” ดวงตากลมโตสีน้ำเงินเจือสีฟ้าคมเข้มที่มีขนตางอนเป็นแพมีคราบน้ำตาคลอไหลออกมาทั้งสองข้าง มองผู้เป็นพ่ออย่างท้อใจคงไม่มีหนทางไหนที่อลิซจะทำได้อีกนอกจากวิธีนี้ “พ่อขอโทษอลิซ พ่อขอโทษที่ปกป้องลูกไม่ได้เลย” นนธิวรรธน์บอกลูกสาวด้วยหัวใจที่ปวดร้าวอย่างที่สุด อีกคนหนึ่งก็คือลูกสาวที่รักมากอีกฝั่งหนึ่งก็คือภรรยาและลูกเช่นกัน ความอึดอัดใจมันทำให้เขาลำบากใจอย่างยิ่ง ไหนจะธุรกิจกิจการของเขาที่ต้องพึ่งพาอีกฝ่ายอย่างหลีกเลี่ยงไม่ได้ “ไม่เป็นไรค่ะพ่อ อลิซไม่โกรธพ่อเลยนะ พ่อรักอลิซมาก อลิซรู้ค่ะพ่อ” “อลิซ” นนธิวรรธน์มองลูกสาวที่เป็นเหมือนตัวแทนของแอนเดรียภรรยาผู้จากไปอย่างสุดซึ้ง ‘อลิซ’ เป็นสาวโตเต็มวัย ผิวขาวเนียนละเอียดออกอมชมพูสวย หุ่นสูงบางระหงและดูอวบอิ่ม ดวงตากลมโตคมสีน้ำเงินฟ้าที่เป็นเอกลักษณ์ของลูกครึ่งไทย-อังกฤษ ผมสีน้ำตาลอ่อนนุ่มสลวย ริมฝีปากบางอวบอิ่มสีชมพูระเรื่อได้รูป อลิซมีความสูงที่เป็นจุดเด่นกว่าคนเพื่อนรุ่นเดียวกัน เธอสูงถึง 176 เซนติเมตรไม่แปลกเลยที่จะมีหนุ่มๆ มาติดตามหญิงสาวไม่เว้นแต่ละวัน และอาจจะเป็นสาเหตุหนึ่งของการทะเลาะกันของเธอทั้งสอง “พ่อไม่ต้องเป็นห่วงอลิซนะคะ อลิซเข้มแข็งอยู่ค่ะ” “^^” อลิซยิ้มกับผู้เป็นพ่อ ให้พ่อได้คลายความกังวล เรื่องของชิดาและแม่เลี้ยงนั้นเป็นเรื่องที่เกิดขึ้นเป็นประจำ จนเป็นความเคยชิน อลิซไม่เคยอ่อนข้อให้กับคนทั้งสองเช่นกัน ความอดทนที่มีอยู่มันหายไปจนหมดสิ้น เพราะการถูกกระทำตลอดเวลาจนบางครั้ง อลิซต้องกลายเป็นคนก้าวร้าวเพื่อป้องกันตัวเอง แต่ครั้งนี้ชิดาทำเกินไปจริงๆ อลิซมีเพื่อนรักที่เป็นน้องสาวของแฟนชิดา ‘ไอรา’ เป็นเพื่อนที่เรียนด้วยกันตั้งแต่อนุบาลทั้งสองรักกันมาก ไอราเป็นเพื่อนที่เข้าใจอลิซมาตลอด อลิซมีปัญหาอะไรไอราจะรู้เรื่องที่สุด ด้วยเหตุนี้เองจึงทำให้อลิซต้องมีเหตุต้องเจอธาวิศพี่ชายของไอราเป็นประจำ เลยเป็นความเข้าใจผิด ที่อธิบายเป็นร้อยรอบ ชิดาก็ไม่ยอมเข้าใจสักที อลิซเรียนอยู่มหาวิทยาลัยเดียวกันกับชิดา ไอรา ธาวิศแต่อยู่คนละคณะกัน อลิซกับไอราเรียนทางด้านคอมพิวเตอร์กราฟิกการออกแบบ ส่วนชิดาเรียนนิเทศศาสตร์ และธาวิศเรียนวิศวกรรม ติ้ง ติ้ง ติ้ง เสียงแอพพลิเคชันแชทดังขึ้นอย่างรัวๆ อลิซกดเลื่อนดูก็รู้ว่าเป็นเพื่อนรักของเธอนั่งเอง “แกเป็นไงมั่ง ฉันเห็นพี่ชิดาเขาโพสต์ในไอจีแบบแปลกๆ อ่ะ เหมือนแกกับพี่เค้าจะทะเลาะกันอีกใช่ไหม” “อือ” “แกบาดเจ็บด้วยเหรอ เห็นข้อความโพสต์บอกว่า ‘เก่งนักมักจบด้วยเลือด’ ฉันเลยตกใจแก ครั้งนี้มันมากเกินไปไหมแก” “อืม ทำไงได้ล่ะฉันชินแล้วแก เจ็บร่างกายไม่เท่าไหร่หรอกนะฉันทนได้ แต่จิตใจฉันมันโคตรแย่เลย T_T ” “เพราะพี่วิศใช่มั้ย พี่ชิดาหึงพี่วิศเกินไปแล้ว” “เฮ้อ ฉันเบื่อเหลือเกินเลยแก 12 ปีแล้วที่ฉันทนมาตลอด” “T_T” “แก ฉันสงสารแกอ่ะ อลิซถ้าเราเรียนจบแล้วเราไปทำงานที่ประเทศอังกฤษตามที่เราเคยคุยกันไว้เถอะนะ ฉันจะไปกับแกด้วยนะอีกปีเดียวเองแกทนหน่อยนะ” “ขอบใจแกมากเลยนะไอรา ฉันรักแกนะ ไม่ว่าฉันจะเดือนร้อนขนาดไหน แกคอยอยู่เคียงข้างฉันเสมอ เพื่อนที่รักของฉัน” “ฉันก็รักแกนะอลิซ เพื่อนที่ดีที่สุดของฉันเช่นกัน” “สู้ๆ นะแก” ............................