“ปะ-ปล่อย” น้ำเสียงที่แหบแห้งและเบาหวิวถูกเอ่ยออกมา ปุณณดาขอร้อง อ้อนวอนให้เขาเมตตาเธอ จะผลักไสก็ไร้เรี่ยวแรง เธอพยายามกระถดตัวหนี แต่ก็สู้แรงชายไม่ได้ เด็กสาวตัวเล็กๆ ได้แต่ร่ำไห้จนน้ำตานองหน้า เธอทำเวรกรรมอะไรไว้หนักหนา ทำไมชีวิตของเธอต้องเจออะไรขนาดนี้

เธอมีทุกอย่าง…ยกเว้น...หัวใจของเขา เขาไม่มีอะไรเลย…นอกจาก...ความฝันและศักดิ์ศรี แต่เมื่อความแตกต่างถูกเชื่อมด้วยความรู้สึกที่จริงใจ ลูกคุณหนูผู้ไม่เคยรักใครก่อน แต่เมื่อหัวใจดันเต้นแรงให้กับเขาคนนั้น เธอจึงต้องอาศัย “แก๊งเพื่อนสาวสุดป่วน” เพื่อภารกิจที่ยิ่งใหญ่!

เขาไม่เชื่อในรัก ไม่เคยหยุดที่ใคร จนกระทั่งคืนหนึ่ง—ที่เขาเผลอผูกพันกับน้องรหัสของตัวเอง จากการช่วยเธอ…กลับกลายเป็นเขาที่ถูกพันธนาการด้วยเธอ ความฝังใจนั้น ไม่ว่าจะพยายามลบเลือนแค่ไหน ก็กลับยิ่งชัดเจนขึ้นทุกครั้งที่เธออยู่ใกล้

“เอากันไปตั้งหลายครั้ง จะให้พี่เรียกเธอว่าอะไร...” คำโปรย “พี่วินท์คะ ชะ-ช่วยน้ำตาลหน่อย ได้มั้ยคะ” อลินดาตัดสินใจเอ่ยขอร้องเขาอีกครั้ง สภาพของเธอในตอนนี้ มันเกินกว่าที่ทุกอย่างจะบรรเทาได้แล้ว เมื่อครู่ ตอนที่เขาสัมผัสร่างกายของเธอนั้น มันทำให้อลินดารู้สึกดี คลายความร้อนจากร่างกายของเธอได้มากทีเดียว ‘ถ้าหนทางนี้’ มันจะทำให้เธอผ่านพ้นจากขุมนรกนี้โดยเร็ว อลินดาก็พร้อมที่จะทำ เก็บความเขินอายเอาไว้เบื้องหลัง ตอนนี้เธอต้องเอาชีวิตรอดก่อน... “ให้พี่ช่วยอะไร...” “ชะ-ช่วย...ช่วยทำกับน้ำตาลค่ะ” ริมฝีปากบางสั่นระริก ในขณะที่เอ่ยร้องขอเขา “ช่วยอะไร! พูดมาสิ!” “น้ำตาลขอให้พี่วินท์...เอ่อ...มีอะไรกับน้ำตาลค่ะ” “เธอรู้ใช่มั้ย ว่าถ้าพี่ทำ แล้วมันจะส่งผลกับเธอแบบไหน” “ได้โปรดเถอะค่ะพี่วินท์ นะ-น้ำตาลไม่ไหวแล้ว ทำกับน้ำตาล...เหมือนกับวันนั้น...นะ...นะคะพี่วินท์...ช่วยน้ำตาลด้วย...” ********************

ภารกิจของเธอคือการหลอกมาเฟีย...แต่มาเฟียอย่างเขาจะให้เธอหลอกง่ายๆอย่างนั้นหรือ? คำโปรย มาร์ติน เมอร์ตัน (Martin Merton) ชายหนุ่มสัญชาติอเมริกัน เป็นมาเฟียที่แฝงอยู่ในคราบของนักธุรกิจที่ร่ำรวยเป็นอันดับต้นๆ ของเมืองลาสเวกัส เมืองที่เต็มไปด้วยธุรกิจสีเทา บ่อนคาสิโน โรงแรม และอื่นๆ อีกมากมาย เขาได้รับมรดกจากผู้เป็นพ่อซึ่งเป็นธุรกิจคลับบาร์ที่อยู่ในประเทศไทย แต่เมื่อพ่อของเขาเสียชีวิตลง มาร์ตินต้องการที่จะขายธุรกิจนั้นไป แต่เงื่อนไขในการขายของเขาคือ ต้องขายให้กับคนที่เขาพอใจเท่านั้น... อัญนิชา อิทธิธาราสกุล สาวน้อยวัย 22 ปี เธอเป็นลูกคุณหนูที่มีฐานะร่ำรวย รับภารกิจจากผู้เป็นพ่อ คือการติดต่อขอซื้อกิจการจากนายมาเฟียใหญ่ เธอจะต้องทำทุกวิถีทางในการหลอกล่อมาเฟียให้ยอมขายกิจการให้กับเธอ...แต่ทว่า...การหลอกมาเฟียอย่างนายมาร์ตินนั้นไม่ง่ายเลย เพราะนอกจากเขาจะมีความน่ากลัวมีเล่ห์เหลี่ยมแพรวพราวแล้ว เขายังโหดเหี้ยมและหื่นกามอีกด้วย! “มาเอาใจช่วยนางเอกของเรากันเถอะค่ะ”

เรื่องราวของหนุ่มสาวที่เกลียดกัน แต่ต้องมาทำภารกิจร่วมกันคือการผลิตทายาท! ตัวอย่าง “ใครบอกว่าดิฉันกลัวคุณ ดิฉันก็แค่ไม่อยากเห็นหน้าคุณ เวลามีอะไรกันก็แค่นั้นเอง” ใบหน้าสวยเชิดขึ้นเล็กน้อย เพื่อแสดงความแข็งแกร่งของตัวเองออกมา ถึงแม้ว่าในใจของเธอจะตรงข้ามกับสิ่งที่เธอแสดงก็ตาม ‘แกอย่ากลัวเขานะทิชา...เขาคือคนที่แกไม่ชอบหน้ามาก่อน นายนี่แกล้งแกมาตลอด...อย่าได้กลัว...สู้สิ!’ “เฮอะ! เก่งนี่! โอเค! งั้นก็มาทำให้มันเสร็จๆ ไป!” สันกรามของเขาขบกันแน่น ร่างกำยำพรวดไปที่เตียงใหญ่ทันทีที่พูดจบ แทนคุณคงประเมินเธอต่ำไป คิดว่าเธอเป็นแค่เด็กสาวจะกลัวการมีเพศสัมพันธ์ซะอีก ที่ไหนได้ เธอกลับเก่งกว่าที่เขาคิดไว้มาก หรือเธออาจจะมีเคยมีประสบการณ์มาแล้วก็เป็นได้!

เรื่องราวความรักของเด็กสาว...ที่ไม่ได้ถูกรัก...แต่ถูกชิงชัง! คำโปรย “เธอพูดมาสิ ว่าเธอเป็นยังไง ทำไมพี่ดิศต้องสงสารเธอ ทั้งที่ก่อนหน้านั้นไม่เคยมีใครจะชนะใจพี่ชายฉันได้เลยสักคน” กรวิชญ์เปิดการสนทนากับเด็กสาวคนนี้ทันที สายตาของเขากวาดมองใบหน้าขาวเนียนที่ตอนนี้ซีดจนแทบจะเป็นกระดาษ ดวงตากลมโตของเธอฉายแววของความหวาดหวั่นกังวลใจออกมาอย่างเห็นได้ชัด ริมฝีปากบางอวบอิ่มดูเหมือนจะสั่นเล็กน้อย “หนูไม่มีบ้านค่ะ แม่หนูเสียชีวิตไปเมื่อสี่ปีที่แล้ว และเมื่อไม่กี่วันก่อนหน้านี้ คุณยายของหนูก็พึ่งจะเสียไป หนูโดนป้าไล่ออกจากบ้าน ไม่มีที่อยู่ หนูก็เลยมาสมัครงานที่นี่ค่ะ “แล้วฉันจะเชื่อเธอได้ยังไง ว่าเรื่องที่เธอพูดมันคือความจริง” “หนูพูดเรื่องจริงค่ะ ถ้าท่านไม่เชื่อ หนูเองก็ไม่รู้จะอธิบายให้ท่านเชื่อหนูได้ยังไง หนูมีความบริสุทธิ์ใจ ไม่ได้คิดที่จะมาหลอกคุณท่านเลยนะคะ หนูอยากทำงานที่นี่จริงๆ ค่ะ” น้ำเสียงของภริตาในตอนท้ายเริ่มสั่นเครือ เธอไม่รู้ว่า การที่เธอมาสมัครงานเพื่อดูแลคนป่วยนั้น ทำไมมันจะต้องอธิบายกันถึงขนาดนี้นะ ภริตาต้องการแค่ที่ซุกหัวนอนและหาเงินเพื่อไปตั้งตัวก็เท่านั้นเอง ทำไมถึงต้องคิดว่าเธอจะมาหลอกเขาด้วยเล่า... …………………..

อดีต...เธอเป็นเมียลับ...ที่เขาไม่คิดจะรัก ปัจจุบัน...เธอกำลังจะกลายเป็นเมียรักของใครบางคน เขาจะทำเช่นไร...อยู่ดีๆ เมียลับของเขาอยากไปเป็นเมียรักของคนอื่น! คำโปรย “เขาคือลูกของฉัน คุณมีสิทธิ์อะไรมิทราบ” “สิทธิ์ของความเป็นพ่อยังไงล่ะ ดูเหมือนคุณจะลืมอะไรไปหรือเปล่า เขาจะเกิดขึ้นมาได้ยังไง ถ้าไม่มีผม” “หึ! ดูคุณจะมั่นใจตัวเองซะเหลือเกินนะคะว่าคุณคือพ่อ ทั้งที่ระหว่างคุณกับฉัน เราไม่ได้เกี่ยวข้องอะไรกันเลย ทั้งอดีตและปัจจุบัน อ้อ...แต่ว่าฉันก็จำได้อย่างหนึ่งนะ ว่าตอนนั้นฉันก็แค่พลาดท่าโดนหมาบ้ามันข่มขืนก็แค่นั้นเอง!” “หมาบ้า! งั้นเหรอ!” “ใช่ค่ะ ไม่เรียกหมาบ้า จะให้เรียกอะไรเหรอคะ!” “เอมิกา!” “ว่าไงคะ คุณธารณ์!” …………………..

พ่อและพี่ชายของเธอหายตัวไปในดินแดนมาเฟียแห่งลาสเวกัส..เธอคือความหวังเดียว...ที่จะช่วยพ่อและพี่ชาย...แต่ทว่า...มันไม่ได้ง่ายเลยที่จะบุกถึงถิ่นมาเฟียด้วยมือเปล่าเช่นนี้...เธอจะทำอย่างไร? คำโปรย “ผมจะให้รางวัลคุณ...โอเคมั้ย คุณทำให้ผมมีความสุขมากเบบี๋...” “ฮือ ฮือ ฮือ” ศลิษาไม่ตอบแต่กลับร้องไห้หนักเข้าไปอีก ความสูญเสียที่เกิดขึ้นนั้นมันทดแทนไม่ได้ด้วยเงินตรา มันคือสิ่งที่เลวร้ายที่สุดในชีวิตของเธอ พรึ่บ! ร่างกำยำผุดลุกขึ้นในทันใด ท่าทีของหญิงสาวที่เขาเสพสมนั้น กลับไม่ได้เป็นอย่างที่เขาคิดเลย เบนจามินแปลกใจกับสิ่งที่เกิดขึ้น ‘เธอไม่ต้องการเงินงั้นหรือ’ ร่างกำยำนั่งอยู่บนเตียงกว้าง มองไปที่ร่างอวบอิ่มที่สะอื้นร่ำไห้ มือของเธอปิดไปที่ใบหน้าของตัวเอง ราวกับไม่ต้องเห็นสิ่งใด เธอเสียใจ? เธอไม่ได้เต็มใจ? แล้วนี่ไม่ใช่ผู้หญิงที่ลูกน้องเขาส่งมาหรืออย่างไร? เบนจามินงงไปชั่วขณะ “นี่...คุณไม่ใช่คนที่ลูกน้องของผมพามา...ใช่มั้ย” พูดจบเบนจามินก็ลุกเดินไปเปิดไฟ เพื่อต้องการเห็นใบหน้าของหญิงสาวอย่างชัดเจน เขางงไปหมดแล้ว เธอไม่ใช่คนที่ลูกน้องเขาจัดมา แล้วเธอคนนี้คือใครกัน? …………………..

เธอไม่ได้มาขายขำ แต่เธอขายxxx หนำซ้ำคนที่เธอขาย กลับมาเป็นเจ้านายของเธอในอีกสี่ปีต่อมา... ตัวอย่าง “เราเคยเจอกันมั้ย” ฌอนไม่ยอมแพ้ ยังยิงคำถามคาใจเขาอีกครั้ง เขาจำเธอได้แต่เธอกลับจำเขาไม่ได้อย่างนั้นหรือ “ท่านประธานพูดเรื่องอะไรคะ ดิฉันไม่เคยเจอท่านประธานค่ะ...เอ่อ...นี่คือครั้งแรกค่ะ ทำไมเหรอคะ ดิฉันหน้าเหมือนใครที่ท่านประธานรู้จักเหรอคะ” ขอเปรมมิกาสวมบทนางร้ายความจำเสื่อมหน่อยเถอะ เธอไม่ต้องการ เรื่องของเธอกับเขา มันไม่ใช่ความสัมพันธ์ที่น่าจดจำเลยสักนิด เขาจะเอาเธอมาพูดทำไมอีก ต้องการอะไร หรือว่า เขาจะต้องการเธออีก ไม่นะ! เปรมมิกาจะไม่ยอมให้เขาดึงอดีตอันเลวร้ายของเธอขึ้นมาอีกเป็นแน่ “อ่อ ฉันคงเจอคนหน้าเหมือนสินะ”

คำว่าทาส มันยังน้อยไปสำหรับชีวิตของเธอในตอนนี้ ซาตานร้ายในคราบหม่อมราชวงศ์ผู้สูงศักดิ์ ปฏิบัติกับเธออย่างโหดเหี้ยม “ฉันจะปล่อยเธอ...ก็ต่อเมื่อ...ฉันเบื่อเธอแล้ว! เท่านั้น!” ตัวอย่าง “อึ้ม...รสชาติดีนี่ มิน่าล่ะ” อคิราห์ถอนริมฝีปากออกพร้อมกับแสยะยิ้มอย่างพอใจ เมื่อเขาได้สัมผัสรสน้ำผึ้งหวานจากปากของเธอ “ได้โปรด ปะ-ปล่อยหนูไปเถอะนะคะท่านชาย” เด็กสาวเอ่ยด้วยน้ำเสียงสั่นเครือ เมื่อเธอเห็นประกายในดวงตาของเขาคล้ายแฝงอะไรบางอย่าง ที่เธอก็อ่านมันไม่ออก แต่เธอรู้ว่ามันไม่ใช่เรื่องดีอย่างแน่นอน “ปล่อยเหรอ...ปล่อยทำไม...เธอคิดว่าฉันบังเอิญเข้ามาในห้องนี้หรือไงเด็กน้อย...อืม...เธอก็น่าจะเหมือนแม่ของเธอสินะ ทำให้พ่อฉันหลงจนหน้ามืดตามัว จนลืมทุกอย่าง แม้กระทั่งลูกตัวเอง!” “หนูไม่ได้มีส่วนเกี่ยวข้องเรื่องนี้นะคะ” เด็กสาวโต้กลับทันควัน ร่างกายเธอเหนื่อยล้าจากการทำงานหนักทุกวันยังไม่พอ เธอต้องมาเหนื่อยใจ เพื่อพยายามอธิบายกับคนพวกนี้อีก “เกี่ยวสิ...เธอเป็นลูกของมุกดาไง คนรักของพ่อฉัน และทำให้แม่ฉันต้องเจ็บช้ำ จนต้องทิ้งฉันไป เพราะฉะนั้นเธอต้องชดใช้ให้กับแม่ของเธอ!”

เมื่อ 7 ปีที่แล้ว ‘เธอ’ ได้เผลอไปมีวันไนท์สแตนด์กับ ‘เขา’ ตัวอย่าง “ทำไมเธอไม่เริ่มจากการขอโทษพี่ก่อน...เกล” “ขะ-ขอโทษเหรอคะ?” “อืม ไม่เป็นไร ถ้าเธอจำเรื่องนั้นไม่ได้ ความเป็นจริงเธอเองก็แค่สาววัยรุ่นคึกคะนอง คิดอยากลองมีเพศสัมพันธ์ก็เท่านั้นเอง! ตัวพี่ก็แค่สงสัย ว่าทำไมอยู่ดีๆ เธอก็หนีไป” “เอ่อ เกล...ขะ-ขอโทษค่ะพี่วินท์ เรื่องที่เกลทำในตอนนั้น ต้องขอโทษพี่วินท์จริงๆ ค่ะ ตอนนั้นเกลไม่คิดว่า พี่วินท์จะโกรธค่ะ” “ก็ดี! พี่เองก็จะได้ไม่รู้สึกผิด วันไนท์สแตนด์ของเธอมีวันไหนบ้างล่ะ...เผื่อพี่จะได้ไปใช้บริการเธออีก!” “พี่วินท์! ทำไมพี่พูดแบบนี้คะ” “พี่พูดอะไรผิดเกล ในเมื่อเจ็ดปีก่อนเธอบอกพี่ว่า มันเป็นแค่วันไนท์สแตนด์ของเธอไม่ใช่เหรอ!” “ไม่ผิดค่ะ เกลคิดว่าพี่จะลืมเรื่องบ้าบอของเกลนั่นไปแล้ว ไม่คิดว่าพี่วินท์จะจำมันฝังใจขนาดนี้ค่ะ”

“และถ้าเพื่อนเอาเพื่อน...แกยังคิดว่าเราจะยังเป็นเพื่อนกันอีกไหมเนย์!” ตัวอย่าง “ฉันแค่อยากจะรู้...ว่าสำหรับแก...ฉันเป็นอะไรกันแน่” “กะ-แกหมายถึงอะไร” “แกคง...ไม่เคยคิดที่จะชอบฉันเลยสินะ...เนย์” ร่างแกร่งย่างกรายเข้ามาอย่างช้าๆ พร้อมกับนิ้วเรียวแกร่งแกะกระดุมเสื้อเชิ้ตสีขาวนั้นออก เผยให้เห็นแผ่นอกกว้างกำยำ กันต์ธีร์รักลัลน์ลลิตมาตลอด เฝ้าทะนุถนอมเธอ ไม่เคยเกินเลยเธอแม้แต่ครั้งเดียว แต่เธอสิ...กลับมองไม่เห็นถึงความรักที่เขามีให้กับเธอเลยสักนิด! “ระ-เราเป็นเพื่อนกันนะกันต์ และแกก็มีพราวมุก ฉะ-ฉันเองก็กำลังคบกับเรย์นะ” “อืม...แกคงมีอะไรกับไอ้เรย์มันมาแล้วสิ! คงไม่ว่าอะไรนะ ถ้าฉันจะทำอย่างไอ้เรย์มันบ้าง…เนย์!” “มะ-ไม่นะ แกจะบ้าเหรอ กันต์!” “ใช่! ฉันมันบ้า!” มือหนาคว้าไปที่ข้อเท้าของเธอ พร้อมกับกระชาก เพื่อให้ร่างอวบอิ่มนั้นถลาเข้ามาใกล้เขา “ฉันอยากจะ...เอาแก...เนย์!”

"อลิซ" สาวน้อยลูกครึ่งอังกฤษ ถูกแม่เลี้ยงใจร้าย วางแผนนำหญิงสาวไปขายให้กับพ่อค้ากามในคาเลวีเนีย "ดินแดนที่มีความดิบ เถื่อน" อลิซจะเอาตัวเองรอดจากเงื้อมมือซาตานในทะเลทรายได้หรือไม่

“เข้ามาทำไมไม่ขออนุญาตก่อน!” “พะ-พี่วิชญ์!” ตมิสาตื่นตะลึงจนไม่อาจขยับเขยื้อนร่างกายของเธอได้...ประสบการณ์ 11 ปีที่แล้วกลับมาอีกครั้ง สถานการณ์แบบเดิม และคนเดิมๆ แตกต่างกันตรงสถานที่และเวลาเท่านั้นเอง “ว่าไงตังค์ พี่พูดไม่ได้ยินหรือไง” “ดะ-ได้ยินค่ะ” ตมิสาพยายามดึงสติกลับมา ‘ความทรงจำเดิมของเธอยังไม่เคยจางหาย แต่กลับมีความทรงจำใหม่เพิ่มขึ้นมาอีก…ซ้ำร้ายเขาก็ยังมาด่าเธอ’ “ได้ยินแล้วทำไมถึงไม่อธิบาย หรือขอโทษ!” “ไม่ค่ะ!...ถ้าพี่วิชญ์จะบอกคุณนาตาลีให้ไล่ตังค์ออกล่ะก็ ตามสบายค่ะ เพราะตังค์ก็ไม่ได้อยากมาทำงานตรงนี้เหมือนกัน ไม่ต้องมาเจอ ‘หนังสด’ ที่มีนางเอกไม่ซ้ำหน้า แต่ว่าดาราชายคนเดิม!” “ตังค์!”

“เขาไม่ชอบหน้าเธอ” และ “เธอก็ไม่ชอบหน้าเขา” “เขาร้ายกับเธอ” และ “เธอก็ร้ายกลับ” แต่ทว่า...เขาและเธอกลับเจอเหตุการณ์ไม่คาดคิดเกิดขึ้น... .......... “ฉันเสียตัวให้กับคุณ...แต่คุณกลับบอกว่าตัวเองโดนวางยา และไม่ตั้งใจมันไม่ง่ายไปหน่อยหรือคะ หม่อมราชวงศ์ธามไท อัศววัฒน์สกุลที่คุณจะมาใช้มุขนี้เพื่อหนีความรับผิดชอบ!” ณาลัลน์มองหน้าชายหนุ่มด้วยความโมโห ‘เขาข่มขืนเธอ’ เธอไม่ยอมเด็ดขาด! “แล้วคุณจะให้ผมทำยังไง...แต่งงานกับคุณงั้นสิ...มันก็ไม่ง่ายไปหน่อยหรือคุณณาลัลน์!” ชายหนุ่มมองเธอตั้งแต่หัวจรดเท้า ‘เธอสวยจริงๆ ทั้งสวยและร้ายจนเข็ดฟัน’ ....................

อลันนาเป็นเด็กกำพร้า เธอเติบโตมาจากสถานสงเคราะห์เธอต่อสู้ชีวิตด้วยความยากลำบาก จนได้เข้ามาทำงานในโรงแรมเวสตัน ตำแหน่งพนักงานต้อนรับ ความโดดเดี่ยว ในการใช้ชีวิตเพียงลำพัง ทำให้อลันนาคิดที่อยากจะมีครอบครัว...เธออยากมีลูก...เพื่อในปั้นปลายของชีวิตจะได้ไม่ลำบาก... ตัวอย่าง “ไม่มีอะไรมากหรอกเจ้...ปั้นหยาก็แค่อยากได้สเปิร์มของคุณเวสตันเอามาผสมกับไข่ของปั้นหยาก็แค่นั้นเอง...” “ห๊ะ! อะไรนะ! นี่หล่อนบ้า หรือว่าสติไม่ดีกันแน่เนี่ย...” “นั่นไง...ฉันว่าแล้ว...ใครได้ยินเรื่องวิปริตของแก ก็ต้องตกใจกันทั้งนั้น” “ปั้นหยาแค่อยากมีลูกค่ะเจ้...แต่ไม่อยากแต่งงาน ไม่อยากมีสามีด้วยค่ะ” อลันนาคิดว่า ถ้าเธอมีลูก เธอจะเลี้ยงลูกเป็นอย่างดี และต้องดีกว่าตัวเธออย่างแน่นอน *** มาเอาใจช่วยนางเอกของเรา ในการล่าสเปิร์มกันดีกว่า

“นี่มันเรื่องส่วนตัวของพี่ เราอย่ามายุ่งเรื่องของพี่ กลับไปได้แล้ว ต่อไปนี้ไม่ต้องมาเหยียบที่นี่อีก” “ไม่ค่ะ! ยูจินรักพี่คิมค่ะ ยูจินจะมา ต่อให้พี่จะห้าม ยูจินก็จะมาค่ะ พี่คิมไม่รักก็เรื่องของพี่คิมสิคะ ยูจินไม่สน และไม่แคร์ค่ะ” เมนิลายักไหล่ พร้อมกับลุกขึ้นยืนเต็มความสูง 172 เซ็นต์ เดินไปหยิบถุงขนมที่ร่วงลงบนพื้นขึ้นมา ราวกับไม่ได้ยินในสิ่งที่คิมหันต์พูด “แต่พี่ไม่ได้รักเรา และไม่คิดจะรัก เพราะฉะนั้นออกไป และอย่ามาวุ่นวายกับพี่อีก พี่ขอเตือนครั้งสุดท้าย” น้ำเสียงของคิมหันต์มีร่องรอยสะกดกลั้นอารมณ์ “นั่นมันคือปัญหาของพี่ ไม่ใช่ปัญหาของยูจินค่ะ ยังไงพี่คิมก็ต้องเป็นของยูจินค่ะ จะปฏิเสธกี่ร้อยครั้ง ก็แล้วแต่พี่เลยค่ะ โอเค ยูจิน ต้องขอโทษด้วยนะคะที่มารบกวน สวัสดีค่ะ” ปล. เรื่องนี้นางเอกแสบแบบยกพริกมาทั้งสวนเลยค่ะ

.....ความเจ็บปวดที่เกิดขึ้นกับ ‘พริษฐ์’ เมื่อครั้งยังเยาว์วัยส่งผลให้เขาเก็บความแค้นสะสมไว้นานนับ 20 ปี แม่ของเขาถูกข่มเหงรังแกจากชายอำมหิตอย่างโหดร้าย เพราะน้ำมือของนาย ‘เจนภพ’ ‘นันท์นลิน’ บุตรสาวอันเป็นที่รักยิ่งของนายเจนภพ เธอเป็นดั่งแก้วตาดวงใจที่เจนภพนั้นเลี้ยงดู และทะนุถนอมเธอมาเป็นอย่างดี ตัวอย่าง “ดะ-ดิฉันยังไม่มีมลทินใดๆ มาก่อน ถ้าคุณจะพิจารณา... ในช่วงเวลาหนึ่งปีดิฉันจะนอนกับคุณเพื่อชดใช้หนี้สินของพ่อค่ะ” “คุณเสนอขายตัวเพื่อแลกหนี้ของพ่อคุณงั้นซิ!” คำพูดเย้ยหยันแฝงในน้ำเสียงของชายหนุ่ม ‘ความเจ็บปวดอีกรูปแบบหนึ่ง ของนายเจนภพก็คือ การต้องทนเห็นลูกสาวอันเป็นที่รักถูกย่ำยีอย่างไร้ศักดิ์ศรี’ ริมฝีปากหนายกยิ้มทันที บางทีนายเจนภพอาจตายทั้งเป็นเพราะสิ่งนี้ก็เป็นได้!

แนะนำตัวละคร “คาริส” คาริส อัสมา ซาลิม ชีคหนุ่มนักธุรกิจ สูง 185/วัย 31 ปี “ข้าวฟ่าง” รินลดา จิรัชสกุล สูง 176 / วัย 21 ปี ดารา/นางแบบ คำโปรย ทีมงานดารานางแบบ รับงานเดินแบบในดินแดนห่างไกลโพ้น แถบตะวันออกกลางจากชีคหนุ่มผู้ร่ำรวย "คาริส" เสนอค่าตอบแทนนับสิบล้าน "รินลดา" หนึ่งในนางแบบ ที่พึ่งจะเข้ามาทำงานในวงการบันเทิงไม่ถึงสามเดือน ตกลงรับงานนี้ทันที โดยเธอตั้งใจจะใช้เงินที่ได้รับนี้ช่วยเหลือแม่ของเธอให้พ้นจากพ่อเลี้ยงใจร้าย แต่แล้ว...เหตุการณ์ไม่คาดคิดก็เกิดขึ้น! เมื่อ "ฮาซีฟ" พี่ชายของคาริสผู้ที่มักมากในสตรีเพศ เกิดสนใจเหล่านางแบบที่มาทำงานให้กับน้องชายของตน...จึงได้ทำการลักพาตัวนางแบบทั้งสี่คนมากักขังไว้ในฮาเร็ม และหนึ่งในนั้นก็มีรินลดารวมอยู่ด้วย รินลดาจะทำอย่างไร จะหนีเอาตัวรอดในสถานการณ์ที่เลวร้ายนี้ได้หรือไม่... ตัวอย่าง ชีคหนุ่มร้อนรุ่มเมื่อเข้าใกล้เธอ เขามองริมฝีปากบางที่เผยอน้อยๆ ยามเผลอนั้นอย่างชั่งใจ อาร์!!! เขาอยากจะสัมผัสริมฝีปากนั้นดูสักที ว่าจะหอมหวานสักเพียงใด ดวงตาคมกวาดไล่สายตาไปตามลำคอเรียวระหง ก่อนที่สายตาคู่นั้นจะหยุดอยู่ที่ปทุมถันคู่งามอย่างจงใจ ชีคหนุ่มหลับตานิ่งเพื่อระงับอารมณ์พลุ่งพล่านในตัวเขา

แนะนำตัวละคร “เรื่องเงินฉันไม่มีปัญหา...ขอแค่ได้เธอมาก็พอ...นายคงลืมไปแล้วสิ...ว่าฉันลูกใคร!” “อินทัช” อินทัช ธนาทรัพย์สกุล CEO ทายาทโรงแรมและภัตคารอาหารหรูหราที่สุดในเมืองไทย สูง 185/วัย 29 ปี “เดียร์” เปมิกา วิวัฒนากูล เชฟ (Chef) สาวสวย มีความฝันอยากไปทำงานต่างประเทศ สูง 170 / วัย 24 ปี สวย เก่ง มีความมั่นใจในตัวเองสูง บทนำ “พี่อินทัชเมื่อ 8 ปีที่แล้วไง...” “ไม่รู้จักค่ะ” มือบางสั่นระริกตอนที่กำลังหั่นวัตถุดิบ ‘สงสัยเมนูนี้คงต้องทิ้งแน่ๆ’ เปมิกาตื่นกลัวเป็นอย่างมาก เธอพยายามบังคับตัวเองไม่ให้สั่น แต่มันก็ทำยากเหลือเกิน “อืม...ไม่รู้จักงั้นเหรอ...แต่ผมว่า...ผมจำคุณได้นะ...” อินทัชยังคงเล่นสงครามกล่อมประสาทกับเธอต่อ แปดปีที่ผ่านมาความสวยของเธอไม่เคยลดลงเลย กลับน่าปรารถนาไปทั้งตัว “คะ-คุณจำผิดคนแล้วค่ะ...ดิฉันไม่ใช่คนที่คุณรู้จักค่ะ โปรดหยุดที่จะพูดจากับดิฉันแบบนี้เสียทีค่ะ ดิฉันจะต้องรีบทำงานค่ะ”

จิรัจฌา ยูทูปเบอร์สาววัย 22 ปี ที่เดินทางไปทำคอนเทนต์ ของตัวเองในประเทศแถบทะเลทราย จับพลัดจับพลูเข้าไปในเหตุการณ์โจรกรรมของล้ำ เธอนั้นหลงเข้าไปในคนเถื่อนแดนอาหรับ และถูกจับไปเป็นนางสนมในฮาเร็ม เธอจะต่อสู้เพื่อเอาตัวรอดอย่างไร เมื่อคนที่เธอต่อกรนั้นคือ ‘ชีคฮาริส อิมราน’ .................... “ปล่อยฉันไปเดี๋ยวนี้นะ” จิรัจฌาเดินกวาดเท้าบางไปมา อย่างเอาเรื่อง เธอสู้สุดใจแน่นอน ถ้าคนแปลกหน้าคนนี้รังแกเธอ สิ่งสุดท้ายที่เธอจะทำ ก็คือการปลิดชีวิตของตัวเอง ซึ่งมันต้องเป็นวิธีสุดท้ายแน่นอน “เจ้าฟังไม่ผิดอาบู...ข้าถูกใจผู้หญิงคนนี้...ข้าจะกลับเอาไปเป็นสนมของข้า...เจ้าจงให้ซีญ่าดูแลนาง...แล้วคืนนี้ข้าจะกลับไปหานาง...”

ปรินทร์ ถูกกล่าวหาว่าเป็นเกย์ เขาเลยพิสูจน์ตัวเองกับสาววัย 18 ปีคนหนึ่ง แต่เมื่อเวลาผ่านไปแทนที่เขาจะลืมผู้หญิงคนนั้น แต่กลับจำฝังใจ ซ้ำร้ายปรินทร์เองไม่สามารถมีความสัมพันธ์กับผู้หญิงคนไหนได้เลย นอกจากเธอ....และแล้วเขาและเธอก็โคจรมาพบกัน...เขาจำเธอได้...แต่ทว่าเธอกลับจำเขาไม่ได้! เฌอรีน หญิงสาวที่โชคชะตาเล่นตลกกับเธอ บิดาเสียชีวิตจากอุบัติเหตุเลยเป็นสาเหตุให้เธอต้องรับภาระอย่างหนักด้วยวัยเพียง 18 ปี การเรียนหมอของเธอจะต้องหยุดชะงักลง...ทางออกของเธอในตอนนั้นคือการขายความบริสุทธิ์ของตัวเอง...ผ่านไปหกปีเธอได้เป็นหมอสมใจ...แต่ทว่าเธอกลับมาเป็นหมอในโรงพยาบาลของเขา...คนที่เธอเคยขายความบริสุทธิ์ให้นั่นเอง!

“ฉันเกลียดคุณ คุณมันบ้าชัดๆ” แก้มใสคาดโทษ ภายในใจก็รู้สึกหวาบหวิวเป็นที่สุด “คุณไม่เกลียดผมหรอกแก้มใส...ต่อไปผมจะทำให้คุณร้องเรียกถึงแต่ผมเลยคอยดู” “คนบ้า”