ชีคร้าย...บงการรัก

“1 วัน 1 ล้านวิว...กรี๊ดดด!” เสียงกรีดร้องด้วยความปลื้มปิติยินดี ของหญิงสาววัยใสนางหนึ่งไม่ดังมากนัก แต่ก็พอจะทำให้ผู้คนที่นั่งอยู่บริเวณภายในร้านกาแฟ ต่างหันมามองด้วยความตกใจ…แต่ทว่าพอทุกคนเห็นรอยยิ้มของสาวน้อยคนนี้ ก็ทำให้พวกเขาเหล่านั้นยิ้มตามกันเลยทีเดียว...เพราะความน่ารักและรอยยิ้มมีเสน่ห์ชวนมองนั่นเอง “จริงเหรอกิมกิม...โห...แกเก่งมากเลยนะ” ชายหนุ่มรูปร่างสูงเพรียว หล่อขาวใส วิ่งเข้ามาหาเธอด้วยความตื่นเต้นกับสิ่งที่ได้ยิน โดยทิ้งภารกิจบาริสต้า (นักชงกาแฟ) ของตัวเองแทบจะทันที “จริงดิต้นกล้า...ฉันทำได้แล้ว...คอนเทนต์ (เนื้อหา) ที่ฉันไปเชียงใหม่มาวันนั้นไง โอย...โคตรตื่นเต้นเลยอ่ะแก” หญิงสาววัย 22 ปี ที่มีชื่อว่า ‘จิรัจฌา นิธิธราสกุล’ หรือ ฉายาในช่องยูทูปของเธอคือ ‘กิมกิมชาแนล’ โดยเธอนำชื่อเล่นของตัวเองมาตั้งเป็นชื่อของช่องนั่นเอง “ดีเลยนะ...แกขยันทำแบบนี้เอง...ยอดคนติดตามของแก ถึงได้พุ่งสูงขนาดนี้...ดูสิตอนนี้ยอดเกือบ 5 ล้านซับไปแล้วนะเนี่ย...หนึ่งในนั้นก็มีฉัน...และพนักงานของร้านฉันอีก 6 คน ^^” ‘เตชินทร์ พัฒนะศิริกุล’ หรือ ‘ต้นกล้า’ เจ้าของร้านคาเฟ่กาแฟขนาดใหญ่ใจกลางเมืองกรุง...กิจการที่ตนเองลงทุนด้วยเงินมรดกของบิดามารดา เขาตัดสินใจไม่สืบทอดกิจการของครอบครัว แต่ใช้เงินมรดกที่ได้รับลงทุนเปิดกิจการใหม่ของตัวเอง “อืม...แกรู้มั้ยแค่คลิปนี้ถูกปล่อยไปนะ...มีคนติดตามเพิ่มขึ้นอีกเป็นแสนเลยนะแก...” นิ้วเรียวสวยจิ้มภาพประกอบให้ชายหนุ่มดู “แกมาถูกทางแล้วนะกิมกิม...เป็นยูทูปเบอร์รายได้ดีนะ ถ้าหากเราใส่ใจคอนเทนต์ของเรา ฉันว่าแกรวยแน่นอน เชื่อฉัน” เตชินทร์จ้องมองใบหน้าเรียวสวยของหญิงสาว ที่ขึ้นชื่อว่าเป็นเพื่อนของเขามาตลอดเกือบจะยี่สิบปีอย่างชื่นชมในความเก่งของเธอ... “จริงสิ...คอนเทนต์ร้านกาแฟของแก...คนดูไม่น้อยเลยนะต้นกล้า...ตอนนี้คนคอมเมนท์ถามฉันในช่องใหญ่เลย ว่าเจ้าของร้านมีแฟนหรือยัง หล่อจัง จีบได้มั้ย...ฉันนี่พิมพ์ตอบกลับแทบไม่ทันเลยแหละแก ^^” จิรัจฌาหันมองใบหน้าคมเข้มเพื่อนชายสุดหล่อของเธอ หญิงสาวมีเตชินทร์เพียงคนเดียวเท่านั้น ที่สนิทกับเธอ ดูแลและคอยช่วยเหลือเธอมาตลอด นั่นก็เพราะว่าเธอนั้นไร้ครอบครัว มีเพียงป้าที่เลี้ยงดูเธอ และส่งเสียให้เธอเรียนจนจบปริญญาตรีเท่านั้น “อืม ยอดวิวแก มันก็ส่งผลต่อร้านกาแฟของฉันเหมือนกันนะ ตอนนี้ยอดขายของฉันเพิ่มขึ้น บางคนตามจากการดูช่องของกิมกิมชาแนล...บอกว่าร้านฉันบรรยากาศดี เหมือนที่แกรีวิวเลย” เตชินทร์มองเพื่อนสาวด้วยความชื่นชม จิรัจฌาเป็นคนเก่ง ขยันอดทน เธอทำงานมาตั้งแต่เด็ก ขายของช่วยป้า แม้กระทั่งพนักงานพาร์ทไทม์ จิรัจฌานั้นกำพร้าพ่อแม่ตั้งแต่เธออยู่ชั้นประถมปีที่ 3 หรือมีอายุได้เพียง 8 ปีเท่านั้น เตชินทร์จำได้ว่าตอนนั้นจิรัจฌาร้องไห้ มาหาเขามีคนมาบอกเธอว่าพ่อกับแม่นั้นได้เกิดอุบัติเหตุทางรถยนต์เสียชีวิตทั้งคู่ เวลานั้นทั้งเขาและเธอยังเด็กมาก ความสูญเสียที่เกิดขึ้นของเธอ ส่งผลถึงปัจจุบันที่เธอต้องต่อสู้ชีวิต ด้วยความยากลำบาก ทำให้เธอนั้นแข็งแกร่งขึ้น ต่อให้เจอเรื่องเลวร้ายแค่ไหนเธอก็พร้อมรับมือได้เสมอ ความตรงไปตรงมา กล้าที่จะต่อสู้ นี่แหละคือนิสัยของผู้หญิงคนนี้... “อืม...นั่นก็เพราะฉันมีแก คอยเสนอแนะติชมไงต้นกล้า และอีกอย่างเอฟซี (Fc) ของช่องก็คอยให้กำลังใจฉันมาตลอด ฉันเลยมาได้ถึงจุดนี้ อย่างไม่คาดคิดเลยนะ ว่ามันจะดีขนาดนี้” ใช่...จิรัจฌาใส่ใจรายละเอียดเสมอ แม้กระทั่งแฟนคลับที่คอยให้กำลังใจ และติชมช่องของเธอ...เธอนั้นทำคอนเทนต์ (เนื้อหา) เกี่ยวกับการแนะนำสถานที่ท่องเที่ยวต่างๆ ทั่วประเทศ และต่างประเทศบ้างในบางครั้ง...การนำเสนอที่แตกต่างออกไป หลากหลาย นำมาผสมผสานกันอย่างลงตัว เธอทำงานนี้ได้เกือบปีแล้ว รายได้ต่างๆ ที่ได้รับนั้น เธอได้ตอบแทนป้าผิง ที่เลี้ยงเธอมาตลอด แต่ป้าผิงก็ไม่รับเงินทองที่ จิรัจฌานั้นหยิบยื่นให้เลย นั่นก็เพราะว่าตอนนี้ป้าของเธอมีชีวิตที่สงบสุข ในสถานที่ปฏิบัติธรรมแห่งหนึ่ง ในจังหวัดเชียงใหม่ ป้าผิงได้หันหน้าเข้าสู่พระธรรมเมื่อต้นปี ที่ตอนนั้นเธอเองได้เรียนจบเป็นที่เรียบร้อย...ปล่อยให้เธออยู่คนเดียวในบ้านหลังเล็กๆ เพียงลำพัง...แต่ทว่าบ้านของเธอก็อยู่ไม่ไกลจากบ้านของ เตชินทร์มากนัก ด้วยเหตุนี้เองจิรัจฌาและเตชินทร์จึงสนิทสนมกันมากอย่างที่สุด...จนบางคนแอบไปคิดว่าเขาและเธอเป็นแฟนกัน... “แต่ฉันว่า...เพราะแกเก่งนะกิมกิม...แกไม่เคยยอมแพ้ต่างหากล่ะ...ฉันเห็นบางคนทำนะ...มันก็ไม่ได้ประสบความสำเร็จทุกคนหรอก เพราะมันไม่ได้ง่ายเลย ที่จะสำเร็จได้ ไม่ใช่โชคดีนะ แต่เป็นความสามารถล้วนๆ ของแกไงล่ะ” “ขอบใจแกมากนะต้นกล้า...ฉันก็มีแกนี่แหละ...ที่คอยช่วยฉันมาตลอด...แกคือเพื่อนที่ดีที่สุดของฉันเลยนะต้นกล้า” หญิงสาวมองเพื่อนด้วยแววตาหม่นแสงลง มีความเศร้าปนอยู่ไม่น้อย ข้างนอกเธอนั้นแข็งแกร่ง แต่ทว่าภายในจิตใจของเธอนั้น กลับเหงาอย่างที่สุด การต้องอยู่เพียงลำพัง ขาดความรัก และความอบอุ่นมาตลอด เวลาเธอมีเรื่องทุกข์ใจ ต้นกล้าคนเดียวที่จะได้รู้เรื่องเธอก่อนใคร... “อืม...แกก็คือเพื่อนที่ดีของฉันเหมือนกันนะกิมกิม” ชายหนุ่มตอบกลับเพื่อนสาวไป แววตาแห่งความรักและความชื่นชมนั้น สื่อออกมาโดยธรรมชาติ ไม่ปรุงแต่ง “แกอย่ารีบมีแฟนนะต้นกล้า...รอให้ฉันมีก่อนแกนะ” “หือ...ทำไมฉันต้องมีหลังแก?” “ก็ฉันกลัวว่า...ถ้าแกมีแฟนแล้ว...แกก็จะสนใจแต่แฟนแก ไม่สนใจฉันเหมือนเดิมไงเล่า...แต่ถ้าฉันมีก่อน ซึ่งไม่รู้ว่าฉันจะมีหรือเปล่านะ ฉันก็ไม่ปล่อยแกไว้คนเดียวแน่นอน” “อ่าว...แกรู้ได้ไงว่า ถ้าฉันมีแฟน แล้วฉันจะทิ้งแกอ่ะ” “ไม่รู้สิ...ฉันมโนของฉันไปงั้นแหละ...ฉันแค่กลัว” “แกไม่ต้องกลัวนะกิมกิม...ฉันไม่เคยทิ้งแกเลยสักครั้ง ตลอด 16 ปี...และตลอดเวลาที่ฉันคบกับแกมา แกเคยเห็นฉันมีแฟนรึ...” ใช่...เตชินทร์ไม่มีใคร ก็เพราะเขาห่วงเธอนั่นเอง ไม่อยากให้เธอนั้นอยู่แบบโดดเดี่ยวลำพัง การมีแฟนนั้น ถ้าเธอคนนั้นเข้าใจ ก็ดีไปอย่าง แต่ถ้าไม่เข้าใจ มันก็ทำให้แตกหักได้เหมือนกัน เตชินทร์จึงเลือกที่จะไม่มีใครเลย ตลอดอายุ 22 ปีของเขา... “อืม...แต่ว่าฉันก็เหมือนคนเห็นแก่ตัวนะ แกว่ามั้ย จะมาห้ามแกไม่มีแฟน มันก็เป็นไปไม่ได้หรอก เอาเป็นว่าถ้าแกจะมีใคร แกช่วยบอกฉันเป็นคนแรกได้มั้ยต้นกล้า” แววตาของจิรัจฌาเหมือนคนที่จะเสียของรักไป ยังไงยังงั้น TT “แกเลิกคิดเหอะกิมกิม...ฉันว่าแกเองนั่นแหละ...ที่จะมีก่อนฉัน...ทุกวันนี้หนุ่มๆ ตามจีบแก จนบุกมาร้านฉันหลายครั้งแล้ว จนฉันต้องปวดหัว คอยรับมือกับคนพวกนี้ไปหมด” เตชินทร์มองเพื่อนสาวของเขา ‘จิรัจฌา’ เป็นคนที่สวยมาก มีเสน่ห์ชวนหลงใหล ด้วยใบหน้าที่งดงามราวกับตุ๊กตา รูปร่างที่สูงเพรียวระหงด้วยความสูงถึง 172 เซนติเมตร มีทรวดทรง มีส่วนเว้าส่วนโค้งสมส่วน ใบหน้าสวยหวาน ตากลมโต ผิวพรรณขาว มีความนวลเนียนเกลี้ยงเกลาใส มองดูแล้วหมดจด ยิ่งมองเขายิ่งได้สัมผัสความงดงามผุดผ่อง และที่สำคัญเธอนั้นมีแรงดึงดูดทางเพศสูงมาก ความเย้ายวนของเธอนั้น เพียงแค่เธอชายตามองเท่านั้นก็ตกหนุ่มน้อยหนุ่มใหญ่ได้หลายคนเลยทีเดียว... “No! ฉันไม่มีใครหรอกตอนนี้...ฉันจะทำงานที่ฉันรักก่อน ประสบความสำเร็จเมื่อไหร่ ฉันถึงจะคิด แกคงโชคร้ายหน่อยนะ ที่ฉันต้องตามเกาะติดแกตลอดเวลา จนพวกสาวๆ ของแกแต่ละคนคงอยากจะหยุมหัวฉันจะเต็มทีแล้ว...ฮ่า ฮ่า” หญิงสาวระเบิดเสียงหัวเราะด้วยรอยยิ้มที่มีเสน่ห์ ลูกค้าในร้านแอบมองตามอย่างอดไม่ได้ ความสดใส และความน่ารักของเธอนั้น เสิร์ฟตรงที่ร้านคาเฟ่แห่งนี้ทุกครั้ง ที่เธอย่างกรายเข้ามา... “อืม...รู้ตัวเหมือนกันนี่ แกน่ะ” “รู้สิต้นกล้า...ฉันมาแต่ละครั้งนะ มีสาวๆ ที่มานั่งดื่มกาแฟร้านแกน่ะ มองฉันตาเขียวปั้ด แทบกระชากหัวฉันไปตบเลยแหละ” “ก็ไม่ขนาดนั้นหรอก...มีไม่กี่ราย...ลูกค้าประจำน่ะ” เตชินทร์เป็นผู้ชายที่มีรูปร่างสูงเพรียว ใบหน้าคมเข้ม ผิวขาวใส สไตล์หนุ่มเกาหลีของแท้…ความหล่อกระชากใจ…ยิ่งถ้าเขาแต่งกายด้วยชุดบาริสต้า และดีกรีเจ้าของร้านกาแฟขนาดใหญ่ใจกลางเมืองกรุงด้วยแล้ว มันทำให้สาวๆ นั้นมาแจกขนมจีบกันที่ร้านกันเนียงแน่นเลยทีเดียว ประกอบกับรสชาติกาแฟที่หอมละมุน บวกกับชายหนุ่มเจ้าของร้านหล่อระเบิดใจสาวขนาดนี้ ภายในร้านจึงมีแต่สาวๆ ค่อนข้างเยอะเลยทีเดียว “อืม...นี่ต้นกล้า...ฉันว่า...ฉันจะทำคอนเทนต์ใหม่น่ะ เป็นโซนต่างประเทศทางแถบทะเลทรายบ้างน่ะ...แกว่าดีมั้ย” จิรัจฌาจะพยายามหาคอนเทนต์ต่างๆ ที่แปลกใหม่ และไม่ซ้ำกันอยู่เสมอ เพื่อดึงดูดผู้ชม และสร้างความเพลิดเพลินในการรับชมเพิ่มขึ้น “โห...มันไกลเลยนะกิมกิม...ปกติแกไปโซนเอชีย ยุโรป แต่นี่มันฉีกออกไปเลยนะ” “ใช่...ต้นกล้า ฉันไม่อยากให้คนดูเบื่อน่ะ ประเทศฝั่งทะเลทรายเป็นคอนเทนต์ที่ฉันว่ามันจะตกคนดูได้เยอะเลยนะ ประเทศตะวันออกกลาง มีเสน่ห์มนตราเยอะแยะเลยนะแก เป็นแหล่งสถานที่ท่องเที่ยวด้วย ฉันพึ่งนึกได้เมื่อคืนนะเนี่ย” “ฉันว่าแกอย่าพึ่งไปเลยดีกว่า เวลาแกไปถ่ายทำแต่ละครั้ง แกก็ไปคนเดียวตลอด ฉันว่ามันอันตรายนะกิมกิม” เตชินทร์เอ่ยด้วยความเป็นห่วงเพื่อนสาว เพราะจิรัจฌานั้นเวลาออกไปทำคลิปแต่ละทีนั้นไปเป็นสิบๆ วันเลยทีเดียว แต่ว่า...ทุกคลิปที่ออกมานั้น ได้รับเสียงตอบรับเป็นอย่างดีเช่นกัน... “ฉันศึกษาข้อมูลอย่างละเอียดแล้วนะต้นกล้า ฉันว่าจะไปกับกรุ๊ปนำเที่ยวดีกว่า อย่างน้อยฉันก็มีเพื่อนร่วมเดินทาง ที่เป็นคนไทยด้วยกัน อันตรายก็จะน้อยลง” “อืม...ถ้าไปกับกรุ๊ปนำเที่ยว...ฉันก็เบาใจนะกิมกิม...เอาเถอะถ้าแกเห็นว่ามันโอเค ฉันก็ว่าดีแหละ เพราะเวลาแกคิดอะไรมาแต่ละทีนั้น มันทำให้คนดูจึ้งได้ทุกครั้ง” “ใช่ดิ...เพราะ ‘กิมกิมชาแนล’ คัดสรรแต่สิ่งดีๆ มีคุณภาพให้เอฟซีเสมอ” หญิงสาวยิ้มด้วยรอยยิ้มแสนเสน่ห์ของตัวเอง “เออ...แล้วแกจะไปช่วงไหนล่ะ มันไกลเวลาเดินทางก็หลายวันกว่าจะถึง” “ฉันว่าอีกสัก 15 วันน่ะ ให้ฉันเตรียมคลิปไว้สัก 2-3 คลิปก่อนเดินทาง เพราะปกติฉันจะปล่อยคลิปอาทิตย์ละครั้ง เลยเตรียมไว้ก่อน กว่าจะไปเริ่มถ่ายที่โน่นก็นานไปอีก” “อืม...โอเคเลย ฉันว่าแล้ว แกเก่งทำอะไรรอบคอบเสมอ” “อ่อ อยู่แล้วแหละ...ฉันเก่งก็เพราะมีแกแหละต้นกล้า” “ก็ใช่ไง...เพราะฉันเป็นเอฟซีสายตรงแก กล้าติชมแบบตรงไปตรงมา แกเลยได้ข้อเสนอแนะที่เป็นของจริง” “ขอบใจแกมากนะต้นกล้า ที่แกช่วยฉันมาตลอด” “ไม่เป็นไรหรอกกิมกิม...ฉันยินดีเสมอ” “^^”