EP : 3
1543 คำ
“อย่ามายุ่งกับไทม์เพราะฉันจะไม่ปล่อยเธอไว้เหมือนตอนที่เธอปาดหน้าเค้กเอางานฉันไปแน่นอน...ถ้ากล้าฉันจะฝังเธอให้จมดิน”
...โอเค
อกหักซ้ำในอกหักอีกที
จากตอนแรกที่อกหักเพราะเขาสูงเกินเอื้อมตอนนี้ก็อกหักในอกหักอีกทีเพราะนอกจากเขาจะสูงเกินเอื้อมเขายังมีแฟนที่สูงกว่าฉันตั้งเยอะ
เฮ้อ~
-เวลาต่อมา-
“ใบบัวใช่ไหม”
“ค่ะ”
“เราแอรีนนะ” คลาสบ่ายมีคนเข้ามาเรียนเพิ่มแล้วคนที่มาใหม่ก็ทักทายฉันหลังจากครูเมาะให้พัก
“ค่ะ ยินดีที่ได้รู้จักนะคะแอรีน” ฉันยิ้มทักทายกลับ วงการบันเทิงสร้างมิตรเอาไว้ยังไงก็ดีกว่าศัตรู
“เรารุ่นเดียวกันนะ คุยกับเราสบาย ๆ ก็ได้”
“อื้อ” ฉันพยักหน้าตกลงทันที
“จ้า ยินดีด้วยน้าเรื่องงานละคร” พอแอรีนพูดฉันก็เลิกคิ้วข้างหนึ่งขึ้น เพิ่งเลือกนักแสดงบทนี้เมื่อวันก่อนทำไมรู้เร็วจัง?
“ขอบคุณนะแอรีน ว่าแต่ทำไมถึงได้รู้เหรอ” ฉันถามตรง ๆ เพราะอดสงสัยไม่ได้ ดูท่าทางแอรีนไม่มีพิษมีภัยอะไรหรอกมั้ง
“เธอเป็นเด็กใหม่แคสงานกับปิย่าแล้วได้งานใคร ๆ ก็พูดกันทั้งนั้น เรื่องนี้ในช่องกำลังดังกันมาก~”
“ดัง?”
“ใช่น่ะสิ นี่เธอไม่รู้เหรอใบบัว” แอรีนถามแล้วทำท่าเหมือนจะขำนิดหน่อยฉันก็ส่ายหน้าตอบ
“ไม่รู้เลย เรายังไม่ได้เข้าช่อง”
“อ่อ ไม่เป็นไร ๆ ถ้างั้นก็รู้เอาไว้เลยว่าเรื่องที่เธอได้บทนี้แทนที่จะเป็นปิย่ากำลังดังมากในช่อง”
“...อื้อ” ฉันแอบกลืนน้ำลายเพราะถ้ามีคนพูดถึงมากก็คงถูกจับจ้องมาก
ปิย่ากำลังดังเหมือนจะเป็นที่รักของผู้ใหญ่ในช่องด้วยแล้วฉันที่เป็นดาราโนเนมได้บทนี้มาไม่รู้ว่าจะเป็นยังไงบ้าง
“สู้ ๆ นะใบบัว เล่นให้เต็มที่เอาให้เปรี้ยงภายในเรื่องเดียวไปเลยนะ”
“จ้ะ ขอบใจนะแอรีน” ฉันตั้งใจอยู่แล้วล่ะ โอกาสดี ๆ ไม่ได้มีบ่อย ๆ ถ้าเรื่องนี้เล่นดีก็มีโอกาสดังมากแต่ถ้าเล่นไม่ดีก็คงยากที่ผู้ใหญ่จะดันต่อ
“จ้า ฉันเชียร์เธอนะในฐานะที่เธอเด็ดปีกยัยนางพญาหงส์ฝึกหัดได้” จากที่คุยกันปกติแอรีนก็ขยับมากระซิบใกล้ ๆ
“นางพญาหงส์ฝึกหัด?” คืออะไร? หมายถึงปิย่ารึเปล่า
“ก็ยัยนั่นไง” แอรีนขยิบตาฉันก็งง ๆ นิดหน่อย
“ยังไงเหรอ”
“อยู่ ๆ ไปเดี๋ยวก็รู้ ได้ร่วมงานด้วยกันวันไหนเดี๋ยวก็กระจ่างเอง อิอิ”
“...อื้อ” ฉันอยากรู้ว่ามีอะไรถึงได้เรียกแบบแอบเหน็บแต่ก็ไม่เซ้าซี้ดีกว่าพี่จี้สอนมาว่าอย่าไว้ใจใครให้มาก โลกของวงการบันเทิงมันไม่ได้สวยหรูสำหรับทุกคน
#BAIBUA EMD
#TIME TALK
“เมื่อกี้แค่ทักทายเหรอคะไทม์”
“อื้ม ทำไมเหรอ” ผมถามปิย่าที่ถามเหมือนจะจับผิดกลับไป
“เปล่า ปิย่าก็แค่ถามไม่คิดว่าจะรู้จัก”
“นักแสดงในช่องก็ต้องรู้จักเป็นธรรมดา”
“นักแสดงผู้หญิงในช่องก็ต้องรู้จักเป็นธรรมดา น่าจะพูดให้ชัดเจนแบบนี้นะคะไทม์”
“อย่าหาเรื่องกันได้ไหมปิย่า” ผมโยนน้ำแข็งเข้าไปในใจหลายก้อนตอนที่เธอกำลังเริ่มหาเรื่อง
“ปิย่าเปล่า แต่บอกไว้ก่อนนะไทม์ถ้ามีเรื่องเด็กในช่องอีก...ปิย่าไม่อยู่”
“...”
“ปิย่าไม่ได้ขู่แต่จำไว้ปิย่าไม่ใช่ของตายของไทม์ ปิย่ากับผู้หญิงพวกนั้นคนละเกรดกัน”
หมับ~
“คิดมาก” ผมกอดเอวเธอรั้งเข้ามาหาแล้วปลอบด้วยเสียงที่อ่อนลง
คำว่าไม่อยู่ของเธอทำให้ผมรู้สึกใจหายเพราะถ้าปิย่าไปเมื่อไหร่ผมแย่แน่นอน
...ผมให้เธอไปไม่ได้และจะไม่ยอมปล่อยเธอไปเด็ดขาด
-หนึ่งเดือนต่อมา-
“พี่จี้”
“ว่า~”
“หนูตื่นเต้น”
“เออรู้~ ใจเย็น ๆ ลูกสาว”
“เย็นยังไงล่ะพี่จี้มีแต่ดาราดัง ๆ ทั้งนั้นเลย เกือบทุกคนหนูเห็นผ่านหน้าจอตั้งแต่เด็กเลยนะ”
“แหมอีบัว ทำอย่างกับไม่เคยเดินผ่านในช่อง”
“ก็ไม่ทุกคนไหมล่ะพี่จี้ แล้วนี่ต้องมาร่วมงานกันด้วย พี่จี้หนูกลัวเป็นตัวถ่วงทุกคน” วันนี้แค่วันบวงสรวงเปิดกล้องละครฉันยังตื่นเต้นฉี่แทบราดเลยแล้วถ้าถึงวันถ่ายทำจริงล่ะจะทำยังไงดี กลัวตัวเองทำได้ไม่ดี
ทำดีก็ดีไปแต่ถ้าทำไม่ดีคงเละ กดดันที่สุดแต่ท่องคำว่าโอกาสกับอนาคตเอาไว้เป็นแรงผลักดัน
-เวลาต่อมา-
“เกร็งเหรอ”
“คุณไทม์” ทำไมเขาชอบมาไม่ให้ซุ่มให้เสียงทุกครั้งเลยนะ โผล่มาทักทายสั้น ๆ ให้ตกใจประจำเลย ใบบัวคนนี้ยิ่งเกร็งเขามากอยู่ด้วย
ไม่รู้ตัวรึไงว่าหล่อมากก็ยิ่งทำให้เกร็งมาก -///-
“เธอดูเกร็งนะตอนบวงสรวง”
“ดูออกขนาดนั้นเลยเหรอคะ” โดนเขาทักตรง ๆ ฉันอายนะ ดูไม่โปรเฟสชั่นแนลเอาซะเลย
“ฮึ ๆ ๆ ใครจะดูไม่ออก”
“...” แสดงว่านักแสดงคนอื่น ๆ ก็ต้องดูออกใช่ไหม ฉันไม่มั่นใจมากกว่าเดิมอีก ไม่อยากเจอคุณไทม์เลยอ่ะ ย้อนเวลากลับไปได้ไหมแล้วฉันจะไม่เดินมาทางนี้ให้เขาทักให้เสียความมั่นใจเลย
“ถ้ามีใครที่คอยมองเธอตลอดเวลาแบบฉันก็คงดูออกเหมือนกัน”
“...” นี่เขาจะมาพูดให้เสียความมั่นใจหรือว่าเสียความเป็นตัวของตัวเองกันแน่คะ
“ถ้ามีใครที่คอยมองเธอตลอดเวลาแบบฉันก็คงดูออกเหมือนกัน”
พูดแบบนี้หมายความว่าคุณไทม์มองฉันตลอดเวลาถูกไหมคะ >///“หวังว่าเธอจะได้งานนี้นะ...ฉันอยากเห็นหน้าเธอตอนนั้นอีก”
คำพูดนั้นของเขาดังเข้ามาในหัวทันที อย่าบอกนะว่าที่เลือกเพราะอยากเห็นฉันทำหน้ายั่วเย เอ้ย! ทำหน้ายั่วอารมณ์ทางเพศแบบนั้นอีกอย่างที่เคยพูดจริง ๆ
...เขิน เขินที่สุดเลย!
“ตั้งใจเล่น จะรอดู”
“ค่ะ ขอบคุณนะคะ แล้ว...” มีบางอย่างติดอยู่ในใจแต่ไม่กล้าพูดออกไปเลยพูดได้แค่สั้น ๆ
“อะไรเหรอ”
“...เปล่าค่ะ”
“มีอะไรถามมาได้เลย เหมือนเธอมีเรื่องสงสัย” หล่อแล้วยังฉลาดอีก แต่อย่าฉลาดมากจนถึงขั้นดูออกนะคะว่าบัวชอบคุณ >///<
“คือ...แฟนคุณไทม์ไม่โกรธเหรอคะที่คุณไทม์ไม่เลือกเธอเล่นบทนี้” ฉันถามออกไปเบา ๆ ไม่ค่อยกล้าพูดเท่าไหร่แต่สุดท้ายก็พูดออกไปแล้วย้อนเวลาไม่ได้แล้ว ก็คงได้แค่ยอมรับผลของการกระทำถ้าหากลูกชายเจ้าของจะไม่พอใจ
“...”
“บัวขอโทษนะคะที่ละลาบละล้วงแต่บอกตรง ๆ นะคะว่าบัวไม่สบายใจ ตอนแรกไม่รู้จริง ๆ ว่าแฟนคุณไทม์จะมาแคสด้วยถ้ารู้บัวคงไม่... / ไม่ใช่แฟน”
“คะ?” หน้าเขาขรึมมากตอนพูดแทรกขึ้นมา ไม่เหลือเค้าเดิมตอนคุยกันเลย ตอนนี้สายตาคุณไทม์ที่มองฉันดุมาก
“ปิย่าไม่ใช่แฟนแล้วก็ไม่เคยเป็น อย่าใจผิดเหมือนคนอื่นอีก ห้ามเด็ดขาดเข้าใจไหมใบบัว”
- ผู้เขียน
