“คุณเธียรกำลังเข้าใจผิด”
“เข้าใจผิดอะไร ก็เห็นอยู่”
“ปริมกับกรณ์เป็นเพื่อนกัน ไม่ได้เป็นเหมือนที่คุณคิดสักหน่อย”
“พวกเธอจะเป็นอะไรกันก็ช่าง ฉันไม่ได้อยากรู้”
“แต่ดูเหมือนว่าคุณเธียรกำลังหึงปริมเลยนะ”
“อย่าเข้าข้างตัวเอง”
“ไม่ได้เข้าข้างตัวเอง แต่ตอนที่ปริมหึงคุณเธียรก็มีอาการนี้แหละ”
“ทำไมต้องหึง ฉันไม่ได้คิดอะไรกับเธอ”
“ถ้าไม่ได้คิดแล้วจูบปริมทำไม?”
“ก็แค่จูบ จะไปสนใจทำไม”
รอยยิ้มก่อนหน้านั้นๆ ค่อยๆ เลือนหายไป สำหรับเขามันอาจจะไม่ได้สำคัญอะไร แต่กับเธอมันคือจูบแรกของคนที่รัก
“คุณเธียรไม่ได้คิดอะไรกับปริมจริงๆ เหรอคะ?”
“…..”
ไม่น่าไปคิดเข้าข้างตัวเองตั้งแต่แรกเลยจริงๆ ว่าที่เขาจูบเพราะอาจจะมีใจ
“คุณเธียรคงจูบกับผู้หญิงคนอื่นแบบนี้ด้วยใช่ไหม”
“…..”
“ถ้างั้นคุณช่วยจูบปริมอีกได้ไหม ปริมอยากให้คุณเธียรสนใจปริมมากกว่านี้”