บทที่ 3
1000 คำ
เมีย(ลับ)วิศวะร้าย บทที่ 3
ถังเบียร์เริ่มอยู่ไม่เป็นสุข ภาพของผู้หญิงคนนั้นยังคงอยู่ในความทรงจำเขาเสมอ วันงานเลี้ยงเขาเมามากเพราะผิดหวังจากผู้หญิงคนหนึ่ง ตอนที่จอดรถรอน้องสาวอยู่หน้าร้านอาหารผู้หญิงคนนี้ก็เปิดประตูขึ้นมานั่งข้างคนขับแล้วบอกให้เขารีบขับรถออกไป เขาก็ดันบ้าจี้พอสาวสวยบอกให้ขับรถออกไปก็รีบขับ และพอเธอบอกให้เลี้ยวเข้าโรงแรมม่านรูดก็ดันไปเลี้ยวตามที่เธอบอกอีก
"คุณมีแฟนหรือยังคะ" คำถามแรกที่เธอถามออกมาก่อนที่ทั้งสองจะมีอะไรกัน และถังเบียร์ก็ตอบเธอไปตามตรงคือเขายังไม่มีแฟน
ได้ยินว่าผู้ชายที่เธอติดรถมาด้วยยังไม่มีพันธะ เธอก็ไม่รู้เอาความกล้ามาจากที่ไหนปลดเปลื้องเสื้อผ้าต่อหน้าผู้ชายที่ไม่รู้จัก ขอแค่ให้เขาเป็นคนที่ยังไม่มีเจ้าของแค่นี้ก็พอแล้ว
แต่เขาน่ะสิตั้งแต่คืนนั้นนอนหลับตาลงทีไรก็คิดเห็นแต่ภาพของเธอที่เป็นคนเริ่มสัมพันธ์สวาทก่อนจนเขาทนไม่ไหว สานต่อเจตนารมณ์เธอจนสำเร็จความใคร่ พอทุกอย่างจบลงหันมาอีกทีเธอก็ไม่ได้อยู่ในห้องนั้นแล้ว และเธอก็หายไปอย่างไร้ร่องรอย มาเจอกันอีกทีก็ตอนที่เธอมาด้อมๆ มองๆ หน้าบ้านของคุณอาของคิมหันต์นี่แหละ
"ถ้ายังไม่กลับตอนนี้เดี๋ยวก็ไปฝึกงานไม่ทันนะลูก" จั๊กจั่นคิดว่าลูกชายกลับตั้งแต่ช่วงบ่ายโมงแล้ว เพราะพรุ่งนี้ถังเบียร์ก็ต้องไปฝึกงาน วิศวกรรมศาสตร์หลายๆ ที่ ให้นักศึกษาออกไปฝึกงานเพื่อหาประสบการณ์ในปีสุดท้าย และมหาวิทยาลัยที่ถังเบียร์เรียนอยู่ก็มีมาตรการเดียวกัน เขาได้ที่ฝึกงานในตัวจังหวัดบ้านเกิดและเพิ่งไปฝึกได้แค่อาทิตย์เดียว แต่ยังเหลืออีกสองเดือนกว่าจะจบการฝึกงาน
"เดี๋ยวผมก็กลับแล้วครับแม่"
"ฝากดูแลน้องแทนแม่ด้วยและอย่าลืมดูแลบ้านด้วยนะ บอกพ่อว่าแม่คงอยู่ที่นี่อีกสักระยะ"
"ครับ"
"ขับรถดีๆ ล่ะ ถึงบ้านก็โทรมาบอกแม่ด้วย"
"ครับคุณนายแม่" ถังเบียร์ลาทุกคนที่อยู่บ้านหลังนี้ แล้วก็ขับรถมุ่งหน้าไปต่างจังหวัด
ระหว่างทางที่ขับรถมาเขาก็ยังคงใช้ความคิด ถ้าเขาอยู่ไกลขนาดนี้แล้วจะตามตัวเธอได้ยังไง และฉับพลันนั้นไอเดียก็พุ่งกระฉูด
>>{"อ้าวมึงถึงแล้วเหรอ"} ต้นข้าวกำลังจะเข้านอนเห็นว่าถังเบียร์โทรมาหา เขาก็บอกเพื่อนอยู่หรอกว่าถ้าถึงแล้วส่งข้อความบอกด้วยจะได้ไม่ต้องเป็นห่วง
{"ยังไม่ถึงหรอกกูแวะปั๊มน้ำมัน กูอยากจะถามอะไรหน่อย"}
>>{"ถามอะไร"}
{"ถ้ากูจะย้ายมาฝึกงานที่นี่มึงมีที่ให้กูฝึกงานไหมวะ"}
>>{"มึงว่าอะไรนะ?"}
{"กูจะขอย้ายที่ฝึกงานเข้ามาฝึกงานในกรุงเทพฯ"}
>>{"เอาสิวะ ตอนนี้กูฝึกงานอยู่บริษัทของไอ้คล้าวเดี๋ยวกูจะขอมันให้"}
วันต่อมา.. และต้นข้าวก็พูดเรื่องที่คุยกับถังเบียร์เมื่อคืนให้น้าจั๊กจั่นฟัง
"เบียร์เนี่ยนะจะเข้ามาฝึกงานที่นี่?" ลูกชายของนางไม่ชอบความวุ่นวายในเมืองหลวงมาก เขาบอกใช้ชีวิตลำบากรถก็ติดคนก็เยอะ
"ใช่ครับ ผมก็สงสัยอยู่" ตั้งแต่ตอนเรียนมหาวิทยาลัยแล้วต้นข้าวชวนเพื่อนเข้ามาเรียนที่นี่ด้วยแต่ให้ตายยังไงถังเบียร์ก็ไม่มา
กลับมาถึงบ้านสิ่งแรกที่ถังเบียร์ทำคือขอย้ายที่ฝึกงาน ต้องยื่นทั้งที่ทำงานปัจจุบันและยื่นเรื่องไปที่มหาวิทยาลัย เขาเลยต้องใช้เวลาอยู่เกือบสองวันกว่าจะจบเรื่องขอย้ายที่ฝึกงาน
"คุณยายป่วยหนักเลยเหรอพี่ทำไมพี่ต้องไปฝึกงานที่นั่นด้วย" ใบตองเห็นพี่กลับมาขอย้ายที่ฝึกงานเลยสงสัย
"ก็ไม่ป่วยหนักหรอกพี่ก็อยากจะอยู่เป็นเพื่อนแม่ด้วย"
"พี่เนี่ยนะ?"
"ทำไมพูดเหมือนไม่เชื่อ"
"เป็นคนอื่นฉันคงเชื่อง่ายกว่านี้"
"เออน่า อยู่บ้านก็ดูแลบ้านด้วย แล้วอย่าลืมทำอาหารให้พ่อทานด้วยล่ะ"
"เดี๋ยวพ่อทำเองก็ได้ลูก" ถ้าจะให้ใบตองทำอาหารให้เสกสรรค์ผู้เป็นพ่อคิดว่าตัวเองทำเองดีกว่า
วันต่อมาถังเบียร์ก็เก็บข้าวของขึ้นรถ ก่อนเดินทางเขาไม่ลืมที่จะแวะไปหาตากับยายเผื่อมีอะไรฝาก เพราะตอนมาคนที่นั่นฝากของมาให้เยอะเลย
เดินทางอยู่หลายชั่วโมงมากกว่าจะมาถึงบ้านที่กรุงเทพฯ
และพอมาถึงถังเบียร์ก็เอาเอกสารไปยื่นบริษัทของคิมหันต์ เพื่อขอฝึกงานเขาจะได้ส่งรายละเอียดกลับไปที่มหาวิทยาลัยด้วย
"ขอบใจมึงมากนะ" ถ้าไม่มีเส้นสายถึงแม้ว่าจะเป็นการฝึกงานของนักศึกษาก็ไม่ใช่ว่าจะง่ายดายขนาดนี้ หลังจากฝากเพื่อนเข้าฝึกงานได้ต้นข้าวก็ไม่ลืมที่จะขอบใจคิมหันต์
"มึงต้องคิดถึงบุญคุณกูให้เยอะ" ขณะที่พูดคิมหันต์ก็เอื้อมไปตบไหล่ต้นข้าวเบาๆ
"ได้ทีเอาใหญ่เลยนะมึง"
"ฮ่าๆ"
หลังจากจบเรื่องฝึกงานแล้วถังเบียร์ก็ขอคุยกับคิมหันต์เรื่องนั้นต่อ
"ก็เป็นแบบที่เล่ามานี่แหละ" คิมหันต์เล่าเรื่องที่สอบถามหรรษาวันนั้น และเล่าไปถึงเรื่องที่ทุกคนสงสัยว่าผู้หญิงคนนี้อาจจะเป็นเด็กที่คุณอาของเขาเลี้ยงไว้
"แต่ผมกลับคิดต่างนะ"
"คิดต่างยังไง"
"ถ้าเป็นเด็กที่คุณอาของคุณเลี้ยงไว้ ท่านจะไม่แตะต้องตัวเธอเลยหรือ"
"นายพูดอะไรนะ?"
"เอ่อ.."
"แล้วนายรู้ได้ยังไงว่าผู้หญิงคนนั้นไม่มีอะไรกับอาฉัน"
- ผู้เขียน
