หลงกลรัก ฉลามตัวร้าย

“ว่ายังไงนะ แกโดนจับก้น” เสียงดุดันไม่เกรงใจใครดังขึ้นด้วยความไม่พอใจ น้ำค้าง นักศึกษาสาวสวย สาขาการจัดการโรงแรม หลักสูตรนานาชาติ ปี 2 ของมหาวิทยาลัยแห่งหนึ่ง ลูกสาวเพียงคนเดียวของเจ้าของโรงแรมชื่อดังในตัวเมือง เธอกำลังนั่งอยู่ที่ร้านข้าวต้มซึ่งเป็นส่วนหนึ่งของผับ ตรงที่เธอนั่งอยู่กับเพื่อนอีกสองคนเป็นแบบโล่งกว้างเหมาะสำหรับกินมื้อเย็น แต่ก็สามารถสั่งเหล้าเบียร์มานั่งกินได้ บรรยากาศดี ได้ยินเสียงเพลงคลอออกมาเบา ๆ จากอีกอาคารที่เป็นผับสำหรับนั่งดื่ม ฟังเพลงและเต้นกันในนั้น ก่อนหน้าเพื่อนรักอย่างไอรินได้ขอตัวไปเข้าห้องน้ำที่ใช้ร่วมกันทั้งร้านข้าวต้มและผับ ไอรินก็โดนผู้ชายคนหนึ่งฉวยโอกาสขณะเดินผ่านตอนที่เธอกำลังล้างมืออยู่หน้าห้องน้ำ ยื่นมือมาบีบก้นพร้อมกับกระตุกยิ้มมุมปากแล้วเดินหนีไป ไอรินขมวดคิ้วทำหน้าไม่ชอบใจเอ่ยต่อว่าชายคนนั้นไปหลายประโยค ก่อนจะรีบเข้ามาหาเพื่อนที่โต๊ะแล้วเล่าเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นให้ฟัง ทำให้น้ำค้างเกิดความไม่พอใจเป็นอย่างมาก “มันอยู่ไหน” น้ำค้างเอ่ยเสียงกร้าวขึ้นมาอีกครั้งพร้อมกับลุกออกจากเก้าอี้ “เห็นเดินไปที่ลานจอดรถ” ไอรินเอ่ยตอบพร้อมกับลุกตามกัน “อีชะนี พวกแกจะไปไหน” เฟญ่ารีบเอ่ยเรียกเพื่อนที่นึกจะลุกก็ลุก ค่าอาหารก็ยังไม่ได้จ่าย “จ่ายตังด้วยนะอีเฟรม เสร็จแล้วไปเจอกันที่รถ เดี๋ยวฉันโอนคืน” “ว้ายอีดอก กูชื่อเฟญ่ายะ ตายแล้วมีใครได้ยินไหมเนี่ย” เพื่อนสาวสองถอนหายใจด้วยใบหน้าง้ำงอสอดสายตามองไปยังโต๊ะข้าง ๆ ชื่อเล่นที่พ่อแม่ตั้งให้คือเฟรม แต่ในวงการกะเทยที่สวยและโสด มีแต่หนุ่ม ๆ รายล้อมแบบเธอโปรดเรียกว่าเฟญ่า แต่เวลาฉุกระหุกเพื่อนสาวก็มักจะเรียกชื่อเฟรมตลอด กระเทยเซ็ง! น้ำค้างและไอรินช่วยกันมองหาผู้ชายโรคจิต ระหว่างทางเพื่อนก็บอกว่าผู้ชายคนนั้นใส่เสื้อสีดำ เจาะหู ห้อยสร้อยเกียร์ที่คอ คงจะเป็นนักศึกษาคณะวิศวะกรรมศาสตร์ของมหาวิทยาลัยที่ไหนสักแห่งในตัวเมือง สายตาของน้ำค้างหันไปเจอกับชายหนุ่มคนหนึ่งที่คิดว่าใช่ กำลังยืนสูบบุหรี่พิงประตูรถอย่างสบายใจ จึงปรี่ตัวเข้าไปหาโดยไม่รีรอเพื่อนรักอย่างไอรินที่เดินมาด้วยกัน “ไอ้โรคจิต กล้าทำเพื่อนฉันเหรอฮะ” ตุบ! ฉลาม หนุ่มหล่อสาขาวิศวกรรมอุตสาหการ ปี 3 คืนนี้เพื่อนของเขานัดเจอกันที่ผับ ชายหนุ่มเพิ่งจะลงจากรถมายืนสูบบุหรี่ได้ไม่นาน ก็ได้ยินเสียงของผู้หญิงคนหนึ่งดังขึ้น พร้อมกับใบหน้าของเธอที่ขมวดคิ้วเป็นปมทำหน้าดุดันวิ่งเข้ามาหาอย่างรวดเร็ว กระโดดถีบที่ช่วงอกของเขาจนล้มลงไปกองกับพื้นอย่างไม่ทันตั้งตัว บุหรี่ที่คีบอยู่ในมือก็ล่วงหล่นลงไปพร้อมกัน ฉลามรีบลุกขึ้นปัดฝุ่นกางเกงและรอยรองเท้าที่ติดอยู่บนเสื้อยืดสีดำ จ้องตาเขม็งไปยังคนแปลกหน้าด้วยสีหน้าไม่พอใจ “เป็นบ้าอะไรวะ” “นายน่ะสิไอ้บ้า ไอ้หื่นกาม ชอบแต๊ะอั๋งผู้หญิง” น้ำค้างรีบเถียงกลับคนที่มีหน้ามาต่อว่าเธออีก “ฉันไปแต๊ะอั๋งใครไม่ทราบ หรือว่าเป็นมุกอ่อยเหยื่อ” น้ำค้างคิดจะอ้าปากเถียง อ่อยเหยื่อบ้าอะไร เธอกำลังโมโหแทนเพื่อนที่ถูกผู้ชายมักมากจับก้นอยู่ต่างหาก แต่ก็ถูกเพื่อนเลื่อนมือเข้ามาดึงแขน เอ่ยกระซิบข้างหู “ผิดคน” “ฮะ! ผะ ผิดคน” น้ำค้างเอ่ยเสียงเบา ละสายตาจากเพื่อนช้อนดวงตามองไปยังคนตัวสูงที่ยืนขมวดคิ้วจ้องลงมาด้วยความโกรธ ก่อนจะหลบสายตาหันไปหาเพื่อนรักที่กำลังพยักหน้าขึ้นลงเล็กน้อยราวกับรู้สึกผิดอีกครั้ง แล้วทั้งสองคนก็พากันวิ่งหนีออกไปทันทีราวกับรู้กัน ปล่อยให้คนโดนกระทำมองตามแผ่นหลังของคนที่วิ่งออกไปอย่างงุนงงทั้งที่ยังไม่ทราบสาเหตุ “ฝากไว้ก่อนเถอะ แม่งซวยฉิบหาย ถีบเข้ามาได้ โคตรเจ็บ”