CRESCENT HIGH (TAGALOG)

Chapter 3 - Tour II

Lily's Pov

"Wow"

"Amazing"

"This is unbelievable"

Mga komento na paulit ulit na naririnig ko habang nagtotour kami mula sa ibang mga estudyante. Mukhang lahat ay nageenjoy sa bawat place na pupuntahin namin dito sa school.

Well, sino ba naman ang hindi mamangha?

Parang nandito na kasi ang lahat, may mga restaurants, may bookstores na rin na pwede namin pagbilhan ng gamit, hindi ko ineexpect na may supermarket na rin at may mga hospitals in case of emergency at iba pa na kakailangan namin bilang estudyante.

Sinigurado nila na magstay na kami dito sa school at wala na kaming reasons para lumabas ng Crescent High.

Sa pagtour namin, masaya naman ang awra ng paligid. May mga old students na nakakasalubong din namin at winewelcome kami. Naglalaro kasi sila at mukhang sinusulit ang bakasyon bago magsimula ang klase.

"Hindi pa ba tapos? Ang sakit na ng paa ko," reklamo ni Michelle na tila ika-ika na maglakad.

Kung kanina, sobrang energetic ng babaeng ito ngayon ay matamlay na dahil sobrang tagal na namin naglalakad.

Mahigit dalawang oras na rin kami tinotour. Hindi ko ineexpect na aabutin kami ng ganito katagal.

I thought it will just take 30 minutes. Buti na lamang at bago pa kami magstart hinatid na muna nila kami sa mga dorms namin at nailagay ang mga dala naming gamit.

"And for the last place na itotour ko sa inyo, here's the School Auditorium" masiglang sabi ni Ms. Martinez, siya ang naassign para magtour saamin. Infairness sa kanya, kahit na pagod na rin she still managed to be energetic and gave us a beautiful smile.

"Don't worry guys, I know you are all tired at pagpasok natin sa loob mauupo na tayo" nabuhayan ang bawat isa sa amin sa sinabi niya that finally after two hours makakapagpahinga na rin kami.

"Hay, sa wakas!" sabi ni Michelle.

Inakay niya kami sa loob ng auditorium while she's explaining to us kung saan ba ginagamit ang mga ito.

"10 years na ang nakalilipas nang maitatag itong Auditorium. Mga nasa 10,000 ang upuan na mayroon dito, usually 'pag may mga events, recognition, big meetings dito ginaganap ang mga 'yon." pagpapaliwanag niya, nilibot ko ang aking paningin sa loob ng Auditorium na ito.

Masasabi kong sa lahat ng tinour saamin ni Ms. Martinez, ito ata ang pinakamalaki sa lahat. Napakalinis pa ng paligid at kahit na marami na kami sa loob at nageecho pa rin ang paligid 'pag may nagsasalita.

When she's done explaining this place, all of us are going to the sitting area. Nang makaupo ako tsaka ko na lang naramdaman yung pagod.

"Ang sakit ng paa ko talaga," sabi ni Michelle, halos nakalukot na ang kaniyang mukha habang hinihilot hilot ngayon ang paa.

"Napakaharot mo rin kasi kanina, ngayon nagrereklamo ka." sabi ko sa kaniya, magsasalita pa sana siya bilang depensa pero tinakpan ko agad ang bibig niya.

Sa totoo lang, hindi naman talaga ako madaldal pero 'pag kasama ko itong si Michelle, nagiging madaldal ako. Ang lakas makahawa ng kadaldalan niya.

Maya-maya biglang may nagsalita na sa stage at nakita namin si Ms. Martinez doon. Tumahimik naman ang paligid, napaayos na ako ng upo.

"Hello everyone, I just want to apologize because we took 2 hours in touring. Ginawa ko yung best ko para iksian lang ang oras pero sa sobrang lawak ng school natin hindi ko kinaya, sana nagenjoy kayo" pagpapaliwanag niya.

"Don't worry after this makakapagrest na talaga kayo at makakakain, promise talaga" natatawang sambit niya habang itinaas ang kaniyang kanang kamay bilang nangangako talaga siya. "pero bago iyon, some important people in this school also wanted to welcome you... so first I want to introduce to you our Academic Head Ms. Savannah Lopez, please give her a round of applause" nagpalakpakan naman kami.

Naglakad naman papuntang stage ang isang babae. She gave us a beautiful smile nang umakyat siya sa stage. Simple lang ang suot niya, nakapurple dress lang siya at may hanggang balikat na buhok na kulay purple.

"Good Afternoon, New Students!" she greeted us and we do the same.

"How are you? I hope you have a nice tour. Right now, I am seeing all of your faces, and looks like you're tired?" we said yes, yung may diin, "that's why I will just make my speech short"

"Welcome to Crescent High, a school for those students like you, Lucid Dreamers. A school that will help you to get more knowledge about our ability,

"like being lucid dreamer is not just about escaping to the reality, making fun and creating an own world. May mga bagay pa kayong kailangan malaman at malalaman ninyo ito sa mga susunod na araw so be ready, students."

Napabangon ako mula sa pagkakasandal, sandaling nagising ang diwa ko nang marinig ko ang huling sinabi niya.

Bigla kong naalala ang sinabi saakin ni Dad sa last letter niya na may kailangan pa kaming malaman.

But what is this? Sabik na sabik na akong malaman 'yon.

"Pero ngayon you just have to relax and enjoy your day in the school where you belong which is here in Crescent High. We will promise to make you an excellent and mold you as a normal student and as a Lucid Dreamer. For now, I want all of you to make friends and be good to each other,

"Because I believe if we will be nice and do some good things to each other, we will create a beautiful and positive school. To conclude this speech, I just want to say to all of you that we are very grateful because you chose to study here in Crescent High." she said with a conviction and we gave her a round of applause again.

"Wow, thank you Ms. Lopez for that wonderful speech" masiglang sambit ni Ms. Martinez.

"Now for the last, I want to introduce to you our beloved School Director none other than, Mr. Chrysanthos Aguiluz, please give him also a round of applause"

Napuno muli ng palakpakan dito sa Auditorium. Umakyat sa stage ang isang lalaki.

He is wearing an eyeglass at nakasuot lamang na formal attire, black slock and long sleeve with coat. Ang lakas ng dating niya, lalaking-lalaki. Kahit na medyo matanda na siya, hindi pa rin maitatanggi na may kagandahan ang kanyang lahi.

Ngumiti siya bago magsalita.

"Good day students," he greeted us and we do the same.

"Hindi na ako magpapaligoy-ligoy pa. Alam ko lahat kayo ay pagod dahil pinagmamasdan ko kayo kanina, I just want to welcome all of you here in Crescent High.

"And every year, we wanted to welcome the new students like you by playing one game. So bago namin kayo pabalikin sa inyong mga dorm room. We will play a game"

Napuno ng ingay ang Auditorium sa sinabi niya.

Seryoso ba itong si Mr. Aguiluz, a game? Ano namang game 'to?

"Game? I'm so tired"

"Ano ba naman yan, pagod na nga yung tao tapos may pagame pa"

"Playing a game? I like that!"

"I'd rather sleep than play a game."

"Ang sakit na ng paa ko, I want to go in the dorm and sleep" iritang sabi ni Michelle.

May mga iba saamin ang natuwa pero mas marami ang nagreklamo dahil sa pagod. Playing a game is fun, but not at this time where everyone is exhausted.

"Listen, everyone and please calm down," sabi niya dahilan para mapatigil ang bawat isa sa'min na nagrereklamo.

"The game that I said earlier is not a physical game so hindi kayo mapapagod sa larong ito" pagpapaliwanag ni Mr. Aguiluz.

"Kung hindi siya physical game, anong klaseng laro po yan Mr. Director?" may isang estudyante na naglakas loob na nagtanong. He smirked as he heard the question of a student.

"It is a DREAM GAME"