Ang Bastos Kong Ninong (SPG)

‼️NOTE FROM THE AUTHOR: PLEASE THIS BOOK IS FULL OF BAD WORD'S SO YOU HAVE THE CHANCE TO NOT READ THIS BOOK. IF YOU'RE SENSITIVE TO BAD/COURSE WORD DON'T CONTINUE READING.‼️ SAMANTHA POINT OF VIEW Ako nga pala si Samantha Elise Rodriguez, pero mas gusto ko lang Sam ang itawag sa akin. 19 years old ako, isang third-year college student sa kursong Mass Communication. Sabi nila, ako raw ‘yung tipo ng tao na walang problema sa buhay—palaging masaya, bungisngis, at tipong walang iniinda. Pero sa totoo lang, ewan ko ba, parang gano’n lang talaga ako. Hindi ko trip ang stress. Kasama ko ngayon ang dalawa kong best friend, sina Trisha Santiago at Cassandra Dela Cruz, na pareho kong kaklase. Nasa open grounds kami ng campus, nakaupo sa ilalim ng puno, habang nagpapahinga mula sa nakakaburyong lecture kanina. “Grabe, ang boring kanina sa klase,” reklamo ni Trisha habang nilalaro ang buhok niya. “Kung hindi lang gwapo ‘yung prof natin, baka tulog na ‘ko kanina.” Napatawa ako. “Kapal mo! ‘Di naman natin prof ‘yung crush mo, eh! Pero in fairness, pogi talaga siya.” Sumimangot si Cassandra. “Sam, minsan ‘di ko talaga gets trip mo sa buhay. Hindi ka ba man lang nagkaka-crush sa kahit sino sa campus?” “Siyempre meron! Pero wala namang seryoso,” sagot ko, sabay higop ng milk tea. “Ayoko pang ma-stress sa love life. Ang saya kaya ng single!” “Eh paano kung may dumating na sobrang gwapo? ‘Yung tipong mapapa-‘oh my gosh’ ka sa kilig?” tanong ni Trisha, sabay irap. Napaisip ako. Sa totoo lang, may ilang beses na rin akong kinikilig sa ibang lalaki, pero madali lang akong magsawa. Palagi ko na lang iniisip na wala namang sense ang pagkahumaling sa isang tao kung sa huli, iiwan ka rin. “Ewan. Wala pa sigurong ganun,” sagot ko sa kanila. Nagkatinginan sina Trisha at Cassandra, tapos sabay silang napailing. “Ewan ko sa’yo, Sam! Baka mamaya ‘pag tinamaan ka na, ikaw pa ang pinaka-wild sa ating tatlo.” “Manigas kayo,” natatawa kong sagot. Habang nagkukulitan kami, biglang may lumapit sa amin na lalaki—si Joshua Villanueva, isa sa mga kaklase naming may matagal nang crush sa akin. Matangkad, moreno, at varsity player ng basketball, kaya maraming may gusto sa kanya. “Hi Sam,” bati niya, sabay ngiti. Napansin kong kinilig sina Trisha at Cassandra, pero ako, wala lang. “Uy, Joshua. May kailangan ka?” tanong ko. “Ah, ano kasi…” Halata ang pagkakaba niya. “May laro kami mamaya. Baka gusto mong manood?” Bago pa ako makasagot, biglang sumingit sina Trisha at Cassandra. “Sasama ‘yan! Right, Sam?” ngiti ni Cassandra. Napangiwi ako. Pero dahil ayoko namang maging rude, tumango na lang ako. “Sige, try ko kung may time.” Para bang nabunutan ng tinik si Joshua. “Nice! Salamat, Sam.” Umalis na siya, at agad akong tinulak ni Trisha. “Gaga ka ba?! Alam mo bang ang daming gustong mapansin ni Joshua, tapos ikaw, dedma lang?” Tumaas ang kilay ko. “Eh ano naman? Hindi ko naman siya gusto.” “Pero ang pogi niya, Sam! Pwedeng-pwede!” dagdag ni Cassandra. “Eh ‘di kayo na lang!” sagot ko, sabay tawa. Para sa akin kasi, hindi ko priority ang mga ganyang bagay. Mas gusto ko pang mag-focus sa pamilya ko, lalo na kay Daddy. Siya ang pinakapaborito kong tao sa mundo. Sobrang close namin, kaya hindi ko maisip na may isang lalaking kayang palitan ang puwesto niya sa buhay ko. Makalipas ang Ilang Oras Dumaan ang hapon, at napilitan akong sumama sa laro ni Joshua. Malakas talaga siya sa court, pero kahit anong pilit kong kiligin, wala talaga akong maramdaman. Pagkatapos ng laro, nagkayayaan ang buong team na mag-food trip sa malapit na karinderya. Saktong paalis na sana ako nang biglang nag-ring ang phone ko. 📞 Dad Rodriguez Calling... Agad akong napangiti at sinagot ito. “Hi, Daddy!” “Anak, asan ka?” tanong ni Daddy na halatang pagod. “Andito lang po, kasama mga kaklase.” “Good. Umuwi ka na agad, ha? May pag-uusapan tayo.” Natawa ako. “Ano na naman ‘to, Dad? Mukha kang seryoso.” “Basta. Hintayin kita.” “Okay, okay. Pa-uwi na rin naman ako.” Pagkababa ng tawag, nagpaalam agad ako sa mga kaibigan ko at sumakay ng tricycle pauwi. Sa Bahay Pagdating ko sa bahay, nakita kong nasa sala si Daddy kasama si Mommy. Medyo kinakabahan ako dahil seryoso ang mga mukha nila. “Anak, upo ka muna,” sabi ni Mommy. Umupo ako sa sofa. “Ano pong meron?” Nagkatinginan sila ni Daddy bago siya huminga nang malalim. “Anak, aalis kami ni Mommy mo papuntang Europe,” diretsong sabi ni Daddy. Nanlaki ang mata ko. “Ha?! Bakit po?” “Business trip. At least five months kami ro’n,” dagdag ni Mommy. Para akong nalaglag sa kinauupuan ko. “Five months?! Seryoso kayo?” Tumango si Daddy. “Alam kong mahirap, pero kailangan naming gawin ‘to.” “Eh paano ako? Mag-isa na lang ako dito?” reklamo ko. Biglang sumeryoso lalo ang mukha ni Daddy. “Hindi ka mag-iisa. May magbabantay sa’yo.” Napataas ang kilay ko. “Sino?” “Si Ninong Ethan mo.” Halos mabilaukan ako sa hangin. “HA? Si Ninong ETHAN?! DADDY, JOKE BA ‘YAN?” Si Ethan Salazar, ang best friend ni Daddy mula pagkabata. 33 years old, sobrang gwapo, pero napaka-misteryoso. Ni minsan, hindi ko pa siyang nakitang may kasamang babae, kaya parang sobrang tahimik ng buhay niya. Pero ang mas nakakainis? Napaka-suplado nun! “Dad, bakit naman si Ninong Ethan? Hindi ba pwedeng si Lola na lang?” “Busy rin si Lola mo. At saka tiwala ako kay Ethan,” sagot ni Daddy. “Ayoko ng reklamo, Sam.” “Pero—” “Wala nang pero,” putol ni Daddy. “Sa isang linggo lilipad na kami ni Mommy mo. Kaya makisama ka kay Ethan, okay?” Napabuntong-hininga ako. Hindi ako makapaniwala. Si Ninong Ethan? Makakasama ko sa iisang bahay? Oh, God. Pakiramdam ko, may hindi magandang mangyayari.