DALAGINDING Ni Ninong David (SPG)

Chapter 5

"I'm sorry Eva, mukhang hindi kita masusundo mamaya riyan sa bahay niyo dahil dumating ang misis ko rito sa site. Mag-iingat ka na lang palagi riyan. At yung mga bilin ko sayo. Huwag mong kakalimutan." Mensahe ni Ninong kaninang madaling araw pa.

Napasinghap ako rito habang narito ako sa aking silid. Nalulungkot kasi ako kapag hindi ko nakikita si Ninong. Parang naninikip lagi ang dibdib ko sa tuwing naaalala ko rin si mama. Siya na lang kasi ang nag-iisang kakampi ko rito sa bahay. Namiss ko tuloy siya.

Tumayo ako't nagtungo sa cabinet. Binuksan ko ang pinto at napanguso na lang ako rito sa mga nakita ko. Halos lahat ng aking mga damit ay mga luma na. Mga under wear ko at bra ay malapit na rin bumigay. Isang beses lang sa isang taon ako bumibili ng mga gamit ko dahil kulang talaga ang perang naitatabi ko. Kahit may konting kita ako sa pagtitinda ng mga homemade jewelries ko ay hindi pa rin sapat ito. Ako kasi ang nagproprovide ng mga bayarin ko sa school pati na rin sa baon ko. Si mama naman ang nagproprovide ng mga pangangailangan dito sa bahay. Mga bills dito sa bahay at mga utang ni papa sa mga tindahan ay si mama lahat ang nagbabayad. Minsan, humihingi pa si papa kay mama ng pera o di kaya't nangungupit ng pera sa savings ni mama tapos ibibigay lang niya sa mga magulang at kapatid niyang nanghihingi. Saan pa nga ba mapupunta ang lahat kundi sa pag-aaway ng mag-asawa at si mama palagi ang napapagod sa kanilang dalawa ni papa . Namimiss ko na tuloy si mama. Napsinghap muli ako. Siya na lang talaga ang pamilya kong nagmamahal sa akin ngunit iniwan niya na ako.

Nakaramdam ako bigla ng kaba habang ako'y nagbibihis dito sa sa aking silid. Parang may kung ano akong naririnig mula sa pinto. Gusto ko itong tignan ngunit namamaga pa ang aking mga mata dala ng aking pag-iyak kagabi at nasundan pa ang pag-iyak ko ngayon. Ramdam ko pa rin ang pananakit ng aking pisngi gawa ng pagsampal ni tita sa akin kagabi. Hindi ko na naman mapigilan ang hindi umiyak dahil naalala ko lamang ang lahat ng mga sinabi nila sa akin.

Pinahid ko agad ang mga luhang dumulas sa aking pisngi. Nararamdaman ko na naman sa aking dibdib at sobrang sakit na itong nararanasan na pinadama ng aking pamilya. Kung sino pa ang tunay kong pamilya. Sila pa ang magda-down sa sarili nilang kadugo.

Pagkatapos kong magbihis dito ay palabas na ko ng aking silid. Ngunit bigla akong nakaramdam ng pagkahilo dahil wala pang laman ang aking tiyan mula pa kagabi. Natulog ako na hindi pa kumakain at ngayon naman ay hindi pa rin ako kumakain. Ubos na naman kasi ang mga pagkaing niluto ko kaninang umaga. Kahit magtago ako ng para sa akin ay nakikita pa rin ito ni tita saka niya ipapakain sa mga anak niya. Kaya minsan ang ginagawa ko habang nagluluto. Doon lang ako nakakakain sa tuwing natitiyempuhan kong wala si tita sa kusina. Kahit ganun ang aking gawin ay hindi pa rin sapat ang mga nililibas kong pagkain para lang magkalaman ang aking sikmura. Napahawak ako sa seraduhan ng pinto nang dumilim ang aking paningin. Parang matutumba na ko sa lagay kong ito. Parang hindi ko yata kayang pumasok ngayon dahil nanghihina ako katawan ko at kulang pa ko sa tulog kagabi. Ala una na kasi ako natulog kagabi dahil gumawa pa ko ng assignment ng kaklase ko. Matagal ko na itong ginagawa dahil isa ito sa aking source of income para makatulong noon kay mama.

"Eva! Buksan mo ang pinto!" Sigaw ni papa habang kinakalampag niya ang pinto ng aking silid. Parang may balak pa siyang sirain ito dahil hindi ko pa ito binubuksan.

"Saglit lang po!" Nanghihinang saad ko. Parang umiikot na rin aking paningin sa paligid. Pakiramdam ko ay babagsak na ko. Ngunit nagawa ko pa ring buksan ang pinto kasabay ng pagbagsak ko sa sahig. Nagawa ko pa naman tignan si papa kahit nawalan na ko ng malay.

"Hmmm... Ang bango bango mo talaga Eva. Nararamdaman ko pa naman si papa na parang nakapatong sa aking katawan. Mabigat ang pakiramdam ko sa aking ibabaw kaya naman nagawa ko pang imulat ang mga mata ko.

"Papa! Huwag!"

"Gusto ko itong ginagawa ko Eva. Ngayong wala na ang mama mo. Ibigay mo ang nais ko." At bigla niyang sinira ang aking uniporme. Lumantad sa harapan niya ang bilugang mga s**o ko.

"Huwag po papa! Huwag!" Malakas na sigaw ko nang isubsob niya ang mukha sa mga s**o ko. Napapikit na lamang ako habang hawak niya ang dalawa kong mga kamay. Ramdam ko rin ang katigasan na tumutusok sa aking puson. He is getting hard kaya sa akin niya ibinaling ang kalibugan niya. Ngunit ilang segundo pa ay bigla na lamang siyang bumitaw at bigla ring gumaan ang aking katawan. Pakiramdam ko ay wala ng mabigat sa ibabaw ko. Naimulat ko agad ang aking mga mata habang may ilang patak ng mga luha roon.

"Eva," galit sa mga mata niya ang nakita ko. Kay bagsik ng mukha ni Ninong na parang papatay na ito ng tao.

Tinakpan agad niya ang aking dibdib na muntikan nang makuha ni papa. Kung hindi lang dumating si Ninong ay baka kanina pa dumedede si papa.

Mapait naman akong ngumiti nang masilayan ko ang guwapong mukha ni Ninong.

Binangon niya ko sa sahig at agad na niyakap. Hinahaplos niya ang aking mahabang buhok pababa sa aking likod. Marahan niya itong hinahagod hagod, at ito ang gusto ko. Ito ang hinahanap hanap ko kagabi pa. Ang mga bisig niya na gustong gusto kong sandalan sa tuwing nanghihina ako. Hindi lang iyon, sobrang bango pa ni Ninong. Ang bango bango ng kan'yang leeg na parang gusto ko itong kagatin.

"Are you alright now Eva?" Awtomatikong humiwalay ako kay Ninong. Nahihiyang tumingin ako rito habang hawak ang nasirang uniporme.

"A-Ayos na po ako Ninong." Nanginginig na saad ko..

"No, hindi ka pa okay." Medyo nagalit siya. Napalunok na lang ako ng sarili kong laway nang maamoy ko ang mabangong hininga ni Ninong. Amoy fresh mint. "Halika na, tumayo ka na riyan. Sumama ka na sa akin." Utos niya sa akin kaya naman sumunod ako habang inalalayan niya kong makatayo mula sa sahig.

Nang makatayo na ko ay tumingin pa ko kay papa. Nakahandusay siya sa sahig. Putok ang labi ni papa at nagdurugo rin ito. Napanguso ako rito. Imbes na maawa ako sa kan'ya ay galit agad ang aking naramdaman. Paano niya nagawa ito sa akin at sa sariling anak pa niya?

"Halika na Eva. Mga pulis na ang bahala sa papa mo. Hindi ka na titira rito. Kukunin na kita at ako na ang bahala sayo simula ngayon."

Tumingin ako kay Ninong. Tipid na ngiti lang ang aking tinugon.

Pagkalabas namin ng silid ay dito namin nakasalubong si tita. Huminto kami ni Ninong at pumagilid. Galit na galit ang mga mata niyang nakatingin sa amin ni Ninong.

"Anong ginawa niyo kay kuya?" Nanggagagalaiting saad nito nang makita niya si papa. "Pinatay niyo ba si kuya?! Kuya!" Dinaluhan agad niya si papa habang umiiyak ito.

"Hindi pa 'yan patay. Papatayin ko pa lang!" Banta ni Ninong na hindi ko alam kung seryoso ba siya sa sinabi niya o hindi.

"Ano?" Gulat na tanong ni tita habang naniningkit ang mga mata niya.

"Yes! At isa ka rin sa isasama ko para mabulok kayong dalawa sa kulungan. You deserve that thing." Dagdag pa ni Ninong.

"Hindi mo pwedeng gawin 'yan sa amin. Ikaw Eva! Wala kang utang na loob sa papa mo. Umalis na kayong dalawa rito!" Sigaw ni tita sa amin.

" Well, hindi mo na kailangan na ipagtabuyan pa kami. Aalis na talaga kami rito. Simula ngayon, hindi na kayo ang pamilya ni Eva. Let's go Eva."

At umalis na nga kami ni Ninong dito sa impyernong bahay na ito.

"Huwag na huwag ka ng babalik dito Eva sa oras na kakailanganin mo rin ang papa mo!" Pahabol na sigaw pa ni tita.

Tahimik kaming dalawa ni Ninong habang narito kami sa loob ng kan'yang sasakyan. Walang kaemo-emosyon ang mukha niya ngayon. Hindi mo mababasa kung ano ang nasa isip niya. Kaya naman naglakas loob ako na magsalita.

"Ninong, pwede po bang dumaan muna tayo sa school? May ibibigay lang kasi ako sa kaklase kong mahalagang bagay," saad ko na hindi nakatingin sa kan'ya.

"Anong mahalagang bagay na 'yan?" Tumingin ako kay Ninong na nakatingin na pala siya sa akin. Umiling siya dahil hawak ko pa rin ang aking sirang uniporme. "Kunin mo muna yung jacket ko sa backseat. Isuot mo muna 'yon habang hindi pa tayo nakakabili ng damit mo."

Lumingon ako sa backseat at nakita yung black leather jacket na naka-hanger. Umalis ako sa aking kinauupuan at pilit na inaabot ang jacket. Sa sobrang kaba ng aking dibdib at nanginginig ang mga kamay ko ay biglang dumulas ang aking kamay na hindi sinasadyang mahawakan ko ang katawan ni Ninong nang mawalan ako ng balanse at napahiga sa kandungan niya. Umawang ang aking ibabang labi kasabay ng paglaki ng aking mga mata. Nagulat ako habang kumakabog sa lakas ang aking dibdib.

Napatingin siya sa akin at natawa rin siya. Lumantad ang mga pantay pantay at mapuputing mga ngipin niya.

"Anong ginagawa mo riyan Eva? Com'on! Hurry up! Mababangga tayo sa ginagawa mo," pagmamadali niya sa akin kaya naman umalis agad ako sa kandungan niya dahil ayaw ko naman mabangga kami ni Ninong. Delikado na at baka sumunod kami ni Ninong kay mama.

"Pasensiya na po Ninong," hinging paumanhin ko.

"It's okay," at siya na ang nag-abot ng jacket niya sa likuran nito. Binigay niya sa akin ang jacket. "Wear this," utos nito.

Kinuha ko naman ito saka ito sinuot habang palihim ko naman minamasdan si Ninong na parang hindi siya mapalagay sa kinauupuan niya. Parang may inaayos siya sa suot nitong pants. Pansin kong parang nasisikipan siya. Parang siya naman ang hindi mapalagay sa sarili niya.

"Ayos ka lang ba Ninong?" Nakuha ko pang magtanong sa kan'ya.

"Yeah," sagot nito na hindi nakatingin sa akin.

Hindi ko na lamang pinansin si Ninong dahil malapit na rin kami sa school. Nakita ko na agad si Warren sa waiting shed na kanina pa siguro ito naghihintay.

Huminto ang sasakyan sa tapat ng waiting shed habang nakahanda na ko sa pagbaba. Hawak ko na ang kan'yang notebook.

"Wait!" Sabi ni Ninong. Luminga linga siya sa waiting shed. "Is he your classmate?"

"Opo Ninong," sagot ko.

Kumunot ang noo niya sabay tingin niya sa notebook ng panglalaking hawak ko. "Let me!" Sabay kuha niya sa notebook na hawak ko. Umawang ang aking ibabang labi nang makita kong hawak niya na ang notebook.

Mabilis siyang bumaba ng sasakyan saka nito pabagsak na isinara ang pinto nito.

Napatingin na lang ako sa likod ni Ninong habang naglalakad patungo sa kinaroroonan ng kaklase kong si Warren. Pati sa paglalakad ni Ninong ay namamangha ako dahil kuhang kuha niya ang istilo ng mga sikat na celebrities.

Pabalik na si Ninong dito sa sasakyan nang matapos niyang ibigay ang notebook. Pagkasakay niya rito ay parang galit pa itong tumingin.

"Ninong thank you po." Kinakabahang sabi ko dahil alam kong pagagalitan lang niya ko dahil sa pagsuway ko sa kan'ya.

"Yes, tatanggapin ko ito ngayon. Pero huling bilin ko na sa iyo ito Eva. Once na lumalapit ka pa sa mga kaklase mong mga lalaki. I'm warning you. Parurusahan na kita."

"Po?" Ngumisi lang si Ninong sa akin habang pa-alis na kami rito.