SOOTHING MIDNIGHT

[4.1]

Umayos siya nang tayo tsaka niya ako hinarap. Nahiya ako nung tahimik niya akong tinignan mula ulo hanggang paa.

Nanlaki ang mata ko nung narealize kong nag tagal yung tingin niya sa bandang dibdib ko. Agad ko itong tinakpan gamit nang dalawa kong braso "Bastos" I spatted while I glare him so badly

Ramdam ko ang pag init nang mukha ko dahil sa titig niya. I saw how his lips turn into a thin line

"Kaya nga hindi kita hahayaang umuwi na mag isa. Lalong lalo na't ganyan ang damit mo." my jaw dropped on his remarks.

Agad kong pinasadahan yung damit ko. Anong masama sa damit ko? Aside from the glitters all over my neck and chest part, wala na akong nakikitang problema.

"Bakit? Maayos naman ang damit ko ah."

"Seriously Xyra?" He raised his brow "Kulang na kulang sa tela yung damit mo. Ako nga hindi pa kita binabastos nung sinabihan mo akong bastos. Pano pa kaya kung yung driver na hindi mo kakilala ang titingin sayo nang ganun? May magagawa ka pa ba kung may gawin siyang masama sayo?"

Napasapo ako sa noo ko dahil sa sinabi niya. Geez! I can't with this guy.

Kahit anong pilit ko sakanya na umuwi na lang ay hindi niya parin yun ginawa. Hanggang sa nakarating na yung grab na binook ko. At katulad sa naunang sinabi niya, bago pa ako makakuha nang pera sa wallet ko ay inunahan niya na ako doon. Siya na rin mismo ang kumausap sa driver.

Kita ko ang pag tango niya sa driver bago ito nag lakad pabalik sa kinatatayuan ko.

"Shall we?" may mapang asar pa akong nakikita sa mukha niya bago yumuko para kunin ang dala kong gamit.

Napairap na lang ako bago padabog na binuksan ang pinto ng shotgun seat niya. Nilagay pa niya muna yung dala ko sa likod bago tumungo sa driver's seat.

Hindi ko na siya nasundan nang tingin dahil naiinis ako sakanya. Takang taka talaga ako sa lalaking ito. Kanina ang suplasuplado. Ni hindi niya nga ako kayang tingnan o batiin man lang. Tapos ngayon may pa hatid sa bahay pa siyang nalalaman.

"Congrats nga pala kanina. You did great." I stiffened when he said that. My brow furrowed when I looked at him. Nasa daan pa rin ang atensyon niya. Palabas pa lang kami nang university nung nag salita siya.

"Expired na yan. Dapat kanina mo pa sinabi."

"What?" natatawang tanong niya "I didn't know that there is an expiration when greeting someone a congratulations." He then touched the tips of his nose

"Now you know, sana sinabi mo sakin yan nung nag kita tayo."

I crossed my arms infront of my chest, habang umupo na nang maayos sabay pikit ng aking mga mata.

"Okay, sige sa susunod I gregreet kita on the spot." natatawa pa rin siya kaya biglaan kong minulat muli ang aking mga mata tsaka ko siya hinarap.

"Bakit ba kasi hindi ka namamansin kanina? Teka..." pinag masdan ko ang suot niyang shirt. I clearly remember he was wearing a grey shirt earlier but today he's not. He's wearing a maroon polo shirt.

Ang suplado nang Cassian kanina sa loob nang auditorium. Habang itong Cassian na nasa harap ko ngayon ay kaya kong makausap nang maayos. Hindi kaya?

My hand went to my mouth as I gasped when I realize something.

"May kakambal ka ba Cassian?"

I heard a loud sound coming from his tires when he stopped his car out of nowhere. Napapikit ako nang mariin dahil sa biglaan niyang pag preno. Mabuti na lang at naka suot ako nang seatbelt dahil kung hindi baka tumilapon na ako dito.

Sobrang bilis nang t***k ng puso ko dahil sa kaba.

"Sorry, are you okay?" nag aalalang tanong niya sakin.

"What the f**k was that Cassian! Gusto mo ba akong mamatay?" Inis na sabi ko sakanya

"Sorry, sorry"

Tsk!" tumingin ako sa harap at nalaman kong malapit na yung bahay ko mula dito. Pwede ko nang lakarin.

Walang pasabi kong tinanggal ang suot kong seatbelt atsaka binuksan yung pinto at padabog kong sinara ito.

Aba kung may galit siya sakin at may balak siyang mamatay, wag niya akong isama. Ang bata ko pa para doon.

Kinuha ko kaagad yung dala kong gamit sa likuran. Nilagay sa balikat yung duffle bag habang nasa mag kabila kong kamay yung dalawang paperbag.

"Xyra!" pag tawag niya ngunit hindi ko siya hinarap, derederecho lang ang lakad ko. "Hindi ko sinasadya. Nagulat lang ako sa tinanong mo kanina."

Matangkad si Cassian kaya walang isang minuto ay nahabol na niya ako. Nasa tabi ko na siya ngayon, sinasabayan ang lakad.

Bigla akong huminto, ganun din ang ginawa niya. Tiningnan ko siya nang masama. Nagulat na lang ako at nilagay niya yung pointing finger niya sa gitna nang magkasalubong kong kilay. Katulad na katulad sa ginagawa ko sakanya.

He sighed "Wala akong kakambal. Ba't mo na sabi?"

Inis ko siyang hinarap. Tiningnan ko siya mula ulo hanggang paa. I tilted my head, habang hinihimas himas yung panga ko.

Something is off

"Nung nasa auditorium tayo hindi ka makatingin o makausap man lang." I paused for a while. Nakita kong unti unti siyang ngumisi, mukhang nakuha niya na ang gusto kong sabihin sakanya. "And now, look at you talking to me as if i'm your old time friend." sabay irap sakanya. Naalala ko na naman kasi ang mukha niya nung nasa auditorium kami kanina.

"I didn't know how to approach you infront of those people Xyra."

"Huh?" takang taka kong sabi. He didn't know how to approach me? And yet nandito siya sa harapan ko ngayon

"Alright" he sighed "I don't know why, but everytime you're infront of me when my friends are around I don't know how to talk to you."

"Huh? Hindi ba mas madali kapag madami kayong nag uusap? Mas dami mas masaya?"

"Mas madami mas maingay, and I don't like it." he glared at me "I prefer this."

Anong he prefer this? Mas gustohin niyang kausapin ako kapag dalawa lang kami? At piliing wag mag pansinan sa tuwing mag kakasalubong kami sa campus? Wala naman akong pakealam kung mag pansinan man kami o hindi pero ang sa akin lang ay hindi ba't mas weird yun tingnan?

Na mag papansinan lang kaming dalawa kung wala nang taong nasa paligid namin? It is as if we are cheating behind our partners

"Alright, if that's what you want then" pag suko ko sa argumentong to. At nag lakad na pauwi. Wala naman kasi akong balak na makipag kaibigan sakanya. Sadyang na aabutan niya lang talaga ako sa tuwing pauwi ako.

Tsaka pagod na ako gusto ko nang mag pahinga. Hindi na rin ako nag aksaya pang makipag agawan nang dala kong gamit nung siya na mismo ang may hawak nito. Tahimik siyang nakasunod sa akin hanggang sa makarating na kami sa labas nang condo ko.

"Uhm dito na ako." nahihiyang sabi ko sabay kuha na nang dala kong gamit na nasa kamay niya "Salamat"

"Uhm" nakita kong napahawak siya sakanyang batok. Halatang may gustong sabihin. "May pupuntahan ka ba bukas?"

Hindi ako makasagot kaagad sa tanong niya dahil inaalala ko nang mabuti kung may pinangakuan nga ba ako bukas o wala.

"Ah oo" sabi ko nung naalala ko na

His brow furrowed "Where?"

"Sa isang club kasama mga kaklase ko. Ba't mo na tanong?"

Hindi siya nakasagot sakin ngunit sumama ang tingin niya sakin. Na para bang may mali akong nasabi sakanya.

"Akyat ka na. Uuwi na ako." He said using his cold tone. AGAIN!

"Salamat ulit." nakangiting tinaas ko ang kamay para sana mag paalam ngunit nabitin ito sa ere nung agad siyang tumalikod at nag lakad paalayo.

Ano na naman ang problema nun?

I shrugged, hindi ko na dapat isipin yun. Baka ganun lang talaga ang ugali niya. May oras na mabait siya at may oras na suplado.

Pagkapasok na pagkapasok ko sa aking unit ay agad kong pinatong ang lahat nang gamit ko dinning table ko at tinapon ang buong katawan ko sa sofa.

Kinuha ko yung phone ko sa aking bulsa nung may naalala ako. Agad akong nag type nang message para sakanya

to: Cassian

Thank you for the ride. Drive safetly :)