Chapter 8
1543 Words
"Zaina is missing ...." Brandon said reason for me to get up quickly.
"What ?!" I will ask. Even the other fools have stood up --- I mean the others with me have also stood up.
"I haven't seen her since she came home from the Christmas Ball," he said while shaking. "I'm worried."
Christmas Ball? The Christmas Ball is long over! A week ago, tomorrow was Christmas.
I looked at the cell phone to see where she was. My forehead quickly furrowed when I saw that the GSP Device I had assigned to Franco was still attached to the cell phone.
What the?
Maybe she didn't even know that we installed a GSP Device on her cell phone or she just didn't really remove it so we would know where she was.
Got it!
I know where she is. I quickly put down my cell phone before grabbing my bag and attaching it.
"Where are you going?" Luke asked.
"I'm going to Zaina." His forehead furrowed quickly as he looked at me.
"Do you know where she is?" I scoffed at it.
"Yes." I said with a smile, boasting.
My eyebrows rise as he also stood up and adjusted the equipment. "What are you doing?" I will ask.
"I'm going with you, I'm going to Zaina." He said while I was not looking around and also adjusted the equipment.
"What?"
"I'm coming." Repeating it.
"Can not." I said quickly.
Luke looked at me. "It's not like you love him and she loves you. You'll hate him. You don't have a label, remember?"
"Fine!" There was annoyance in my tone.
He sneered at me before attaching the bag.
"We're together!" We quickly turned to the others, their bags slung over their shoulders.
My eyebrows rise.
"You can't stop us, Spade. We have a fault with Zaina that we need to fix." David said seriously.
"So we'll go with what you don't want and what you want!" Ethan said with a smile. I sighed.
"Fine!"
"Saan kayo pupunta?" Brandon asked.
"Chasing my everything....."
Nandito ako ngayon sa tabing dagat, mag-isang naglalakad habang inaabot ng alon ang aking walang sapin na paa.
Tahimik at dahan-dahan akong naglalakad habang mag-isang pinagmamasdan ang papalubog ng araw.
Mapait akong napangiti.
Unti-unting nanlabo ang aking paningin habang naka tanaw sa ginintuang tanawin at asul na karagatan.
Biglang bumalik sa aking ala-ala 'yung mga sinabi n'ya at nung umamin din ako na mahal ko s'ya.
Humarap ako sa karagatan at dinama ang lakas hangin, sabay-sabay na tumulo ang aking luha kasabay ng pagsara ng aking mata para lalong damhin ang lamig ng hangin.
Niyakap ko ang aking sarili sa lamig ng hangin na humahaplos sa aking balat. Dinadama ko din ang huling yakap namin sa isa't-isa nung huling araw bago n'ya ako iwanan.
Puro punas ako ng aking luha habang patuloy lamang ito sa pagbagsak.
Nagulat ako nang may braso ang may pumulupot sa aking bewang at may kung akong bagay sumuksok sa aking leeg.
"You won't leave me, right?" Tanong ng pamilyar na boses. Ramdam ko din na nanginginig ang balikat nito at basa na ang leeg ko. "Hindi ka naman aalis, hindi ba?" Tanong nito bago mahinang humikbi.
Unti-unti kong hinawakan ang braso n'ya na naka pulupot sa aking bewang bago iyon tanggalin.
Lalo lang n'yang hinigpitan ang pagkakayakap sa akin at lalong lumakas ang hikbi nito.
"Bitawan mo'ko." Seryosong sabi ko. Umiling-iling ito.
"No! Sabihin mo muna na hindi ka aalis! Na hindi mo ako iiwan!" Sabi n'ya. Malakas kong kinalas ang pagkakayakap n'ya sa akin at ng makalayo ako sa kan'ya ay hinarap ko s'ya.
"Ha! Sino ba ang unang nang-iwan? Sino ba ang unang pumako sa pangako?" Galit kong tanong. "Hindi ba ikaw? Tapos sasabihin mo na 'wag kitang iwan?" Umismid ako. "Ha! Tanga ka ba?" Parang may kung anong kirot ang namumuo sa aking puso habang naka tingin sa maamo n'yang mukha habang lumuluha ng dahil sa akin. "... At isa pa, hindi ba pinaglaruan mo lang ako? Pinagpustahan n'yo lang ako? Tapos ano? Sasabihin mo na 'wag kitang iwanan. Ano? Isa na naman ba ito sa mga plano mo? Paiikutin mo na naman ako? Paiibigin at pagkatapos.... iiwan mo muli na naman ako." Umiling-iling ako. "Hindi na ako magpapaloko sa'yo."
"Please, please, please, don't leave me, please," Napaatras pa ako nang bigla itong lumuhod sa aking harapan habang umiiyak. "Please, i love you."
Umiling-iling ako.
"Tumayo ka d'yan." Utos ko pero umiling lang ito. "Tumayo ka sabi!" Medyo napapataas na ang boses ko pero nagmatigas lang ito.
"N-No.... sabihin mo muna na hindi ka aalis." Umiiyak na sabi nito bago pagdikitin ang perehong palad.
Tama na, please ....
"Tumayo ka d'yan!"
"No!"
Ayoko na ....
Bigla na lang akong humagulgol. "Please, tumayo ka na." Umiling lang ito.
"I'll tell you everything, but please, stay with me," Umiling ako. "I love you."
"Mahal mo'ko?"
"Y-Yes."
"Hindi na kita mahal."
Matigas kong sabi bago ito talikudan at naglakad palayo. Hindi na ako nagulat nang yakapin n'ya ako mula sa likudan.
"Please, Zaina, please." Pagmamakaawa nito.
"Bitiwan mo'ko."
"Iniwan kasi dahil may pinagdaraan din ako, iniwan kita hindi dahil sa ibang babae, ikaw lang ang mahal ko at iyon ang totoo." Humigpit ang pagkakayakap n'ya sa akin. "Umalis ako dahil nagpaopera ako."
"A-Ano?"
"May s-sakit ako sa p-puso," biglang umawang ang bibig ko ng dahil sa sinabi n'ya. "U-Umalis ako para sa heart donor ko, nagpaopera ako sa lalong madaling panahon dahil ilang linggo na lang, bibigay na ang puso ko." Muling tumulo ang aking mga luha.
"Bakit hindi mo sinabi sa'kin?"
"Ayokong mag-alala ka. Ayokong kabahan ka. Ayokong umiyak ka."
"Kaya mas pinili mong iwanan ako sa mas malalang sitwasyon? Nag-alala ako sa biglaan mong pag-alis. Kinabahan ako sa biglaan mong pananahimik. Umiyak ako dahil iniwan mo'kong parang tanga."
"I'm sorry."
"Aalis na ako at magpapa opera na ako," Panimula ko. "Babalik ako pero hindi para sa'yo."
Unti-unti n'yang binitawan ang aking bewang at lumayo sa akin. Narinig ko ang mahinang paghikbi nito.
"It's fine. I hope your operation goes well." "It's okay for you to come back here even if it's not for me anymore, the important thing is that you get well."
"Always remember, i love you."
Hindi ko ito pinansin, humigpit ang pagkakakuyom ng aking kamao.
"Sana kahit gumaling ka na, bumalik ka, kahit hindi na ako. Kahit sa malayo man lang ay maramdaman ko ang presensya mo. Kahit sa malayo man lang, makita pa rin kita. Basta kahit sa malayo man lang, makita lang kitang ligtas, ayos na ako. Kahit sa malayo man lang.... hayaan mo akong mahalin ka."
Huminga muna ako ng malalim bago maglakad papalapit sa yate na sasakyan ko papuntang china.
Habang papalayo ako nang papalayo sa kan'ya ay pabigat ng pabigat ang bawat paghakbang ko. Parang ayoko s'yang iwanan, pero kailangan.
Parang mas gusto kong lumaban sa sakit ko na kasama s'ya at gumaling ako ng kasama s'ya.... Pero hindi na puwede.
"Empress," Bati sa akin ng isang yoonuhk
bago yumuko. Hindi ko ito pinansin at tumigil ako sa paglalakad bago dahan dahan na lumingon sa likudan.
Parang nadurog ang puso ko ng makita ko s'yang naka luhod pa rin sa buhanginan habang naka tanaw sa akin at tahimik na lumuluha.
Sa hindi kalayuan naman ay nandoon ang buong Section G. Naka tanaw sa akin.
Bumuntong hininga ako bago dahan-dahan na humarap sa kanila. Naglakad ako pabalik, nakita ko kung paano natigilan si Spade sa pag-iyak. Tatayo sana s'ya pero muli s'yang lumuhod.
Matagal ko itong tinignan bago bumuntong hininga. Bumaba ako para pantayan.
"Bakit ba umiiyak ka, ha?" Tanong ko.
"Couz you will leave me."
"Puwede bang huwag kang umiyak?"
"I can't help but to cry."
"Bakit ba ang hirap mong iwanan sa ganitong sitwasyon?" Tanong ko na nakapag patigil sa kan'ya. "Andami mong kasalanan sa akin pero bakit nahihirapan pa rin akong iwanan ka ng ganito ang sitwasyon mo?"
Naka titig lang ito sa akin habang dahan-dahan na muling lumalandas ang kan'yang luha mula sa kan'yang mga mata.
Nagulat ako ng bigla n'ya akong yakapin at doon s'ya humagulgol.
"Please, don't leave me. I need you." Mariin kong kinagat ang aking ibabang labi para pigilan ang aking luha.
"Hindi ko alam.... Pero kapag nagtagal pa ako ay mahihirapan lang akong umalis ng dahil sa'yo." Nagcrack na ang boses ko.
"Please....."
"You promise me to stay, but you left me away." Sabi ko, pinipigilan ang pagluha.
Lalong humigpit ang pagkaka yakap n'ya sa akin. "Kaya gagawin mo din sa'kin 'to, 'diba? Kaya iiwan mo rin ako, 'diba?"
"Oo..." Sabi ko bago mariin na napa pikit.
Humiwalay s'ya sa akin sa pagkaka yakap bago punasan ang kan'yang luha. Naka tingin lamang ako sa kan'ya habang ginagawa n'ya iyon.
Nang matapos n'yang punasan ang kan'yang luha ay walang emosyon n'yang mukha ang bumungad sa akin.
Walang emosyon sa mata. Walang emosyon sa mukha. Lahat wala.
Matagal kaming nagkatitigan hanggang sa ako na ang unang umiwas ng tingin. Tumikhim ako bago unti-unting tumayo.
"Aalis na ako." Wala akong nakuhang sagot sa kan'ya kaya naman tumalikod na ako sa kan'ya.
Mabilis akong napa tigil sa paglalakad at kumirot naman ang puso ko sa sinabi n'ya.
"Don't show your self again, don't ever come back. I don't wanna see you."
_______________________________________________________________________________
- Writer
