My Heart Minding Colors

Chapter 7 | Hellions

Lunchtime, kasama ko si Rei na may lagay ng gamit sa locker bago pumuntang canteen. Wala na naman ang mga busy kong pinsan dahil may scheduled meeting sila sa Gen. Building.

Hindi ko naman alam naganito pala karami 'yung mga obligasyon at responsibilidad nila dito sa campus, buti nalang nakilala ko na si Rei bago pa man ako lumipat dito. At pinaka pinagpapasalamat ko talaga ay dahil hindi siya mahirap pakisamahan.

Pag bukas ko ng locker ko, may nakita ulit akong sulat. Palibhasa'y hindi ko inaasahan kaya nanatili lang akong nakatayo sa harap ng locker ko at tinititigan 'yon.

Nabalik lang ako sa sarili ng tapikin ako ni Rei.

"Woi." Tawag niya. "What's the matter?" Tanong niya at sinilip ang kaninang tinitigan ko.

Hindi na ko nag abalang itago at hinayaan siyang makita 'yon.

"Omg." Tila naguhulat niyang sabi.

"Bakit isa lang?" Parang disappointed pangtanong niya.

Iyon ang hindi ko inaasahang sunod na sinabi niya. Buong akala ko mangaasar siya o mag iingay tulad ng lagi niyang ginagawa.

"Anong bakit isa lang?" Hindi makapaniwalang tanong kosa kanya.

"Duh, you have like so many admirers kaya here!"

Kung hindi ko siya kaibigan sinalpakan ko na ng tape ang bibig niya. Hindi ko rin inaakalang mag kakaroon ako ng conyong kaibigan. Hindi naman siya ganya noong una kaming nag kita, habang tumatagal mas nagiging komportable kami sa isa't-isa kaya lumalabas narin ang side niyang hindi ko pa nakikita. Pangatlong araw pa lang pero ang dami ko nang nakitang bago sa kanya.

"Duh!" I mocked her tone. "You're like so nakakainis! Do you want me to make tapal-tapal your mouth?"

"Whatever, Xia girl." She rolled her eyes. "Let me see." Sabi niya at binuksan ang letter.

"Oh gosh." I watched her eyes grew wide in shocked.

"Why?" I immediately asked. "You're familiar with the name?"

It take time before she answers. "N-no."

tinignan ko lang siya dahil halata namang nagsisinungaling siya. Hindi niya kilala pero nauutal siya.

"Let's go na nga, i'm hungry." Pag iiba ng usapang sabi niya, siya na ang nag pasok ng bag ko sa locker at hinila ako agad pag katapos niyang isara 'yon

"Hey, i can walk." Sabi ko at binawi 'yung kamayko mula sa pagkakahawak niya kaya tumigil siya sa paglalakad at humarap sakin.

"Oh, right." sabi pa niya at tsaka sinabit sa braso ko 'yung braso niya,.

"Gee, she's weird." I whispered to myself and continue walking.

I didn't ordered much kasi nag snack ako kanina pero kabaligtaran si Rei. Halos mag kakasing katawan lang kami ni Mirah, Zai at Rei kaya nakakagulat talaga ang lakas niya sa pag kain. Well, hindi naman kami matipid ng mga pinsan kong babae, yung sakto lang. Pero etong kaibigan ko, sobra.

"Hindi ka ba mahihirapang matunawan niyan?" Tanong ko habang nakatingin sa pag kain niya.

"Sshh! Stress eating ko 'to." I look at her in disbelief.

"At saan ka naman na stress?" I asked her derisively

"Kasi-!" Nagulat ako sa biglaan niyang pag lingon sakin. I stepped back a little. "Nevermind." Agad niya namang bawi.

"You could be scary at times." Sabi ko at nauna nang naupo sa kanya sa table na lagi nalang inuupuan. Sumunod rin naman siya ng upo.

"Sasali ako sa dance club." Pag babago ko ng usapan.

Alam kong miyembro din ng cheer and dance si Rei kaya sinabi ko narin sa kanya.

"Really?"

"Yeah." I nod. "I have a performance this coming monday." I stated.

"Mmhh, that's certain for new students." Tumatango niyang sabi.

Pano 'yon, ikaw bubuo ng sayaw? Teka, akala ko ba pinagbawalan ka ng kuya mo sa dance cub dahil alam niyang gusto mo sumayaw?"

"I asked Zai for help." I drank half of my water waiting for her answer before anwering her second question.

"Hindi naman malalaman ni kuya, ang alam naman ni Zai kung hanggang saan ako kaya kampante ako dahil ala kong hindi niya rin ako papayagan."

Napatango nalang siya.

"Anyways, about do'n sa letter..." there she is bringing that up.

"What about that?" sumandal ako sa upuan ko at tinignan siyang mabuti.

Nakita kong lumunok pa siya bago magsalita ulit.

"Who do you think gave you that letter?" Tanong niya.

Akala ko naman kung ano. Hindi ko pinansin 'yung tanong niyabat nagpatuloy ulit sa pagkain.

"Hoy, i'm asking you kaya!"

"Bakit ako tinatanong mo, ikaw 'tong may kilaka sa kanya."

"H-hoy! Hindi ah." Depensa niya agad

Hindi na ko nag react pa, wala namang mangyayari dhail alam 'kong itatanggi niya lang ng itatanggi.

After that we just ate together and talked about school stuffs.

For the last 3 days, sa kanya ako natuto ng mga bagay na dapat kong matutunan tungkol sa Hamilton bukod sa mga pinsan ko. Actually, kahit hindi na ko mag tanong kusa na rin siyang nag kukwento.

"Hey." Tumayo siya habang nakatingin sa wristwatch niya. "I'll have to go, 30 minutes early dapat kami sa meeting mamaya. Strict ang captain ko eh."

"Okay." Wala akong nagawa kundi hayaan nalang siya. Mukhang hindi rin naman siya nag aantay ng sagot dahil wala na siya sa harapn ko ngayon, agad-agad. Para siyang lalaki kung mawala.

Tatayo na rin dapat ako para umalis ng biglang may umupo sa harapan ko.

"Hi." Napairap ako dahil sa mga pilyong ngiti na hindi na ata maaalis sa labi niya.

Sabagay, kahit ata hindi naka ngiti o naka ngisi mukhang pilyo at babaero parin ang itsura niya. Nakakabit na ata 'yong impression na 'yon sa mukha niya, isa pa napakaraming layers ang kapal niyang mukha.

Hindi ko siya pinansin at walang sabi na tumayo. Ang totoo, hindi ko alam kung saan ako mag papalipas ng oras ngayong mag-isa na ko. Basta ang alam ko, yung malayo sa lalaking 'to.

"Hey, Xia!" Tawag niya at nag mamadaling humabol sakin. Literal na kinilabutan ako nang maramdaman ko ang mga kamay niyang umakbay sa balikat ko. Tinabig ko 'yon at naiinis na hinarap siya.

"Ano bang kailangan mo?"

"Ang taray mo."

"Ang manyak mo."

"Ang suplada mo."

"Nakakairita ka."

"Ang ganda mo." Nakangisi niyang sabi na nag patigil sakin. Gusto ko siyang sipain but still i kept my face blunt.

Pag nag iba ang ekspresyon ko, talo ako. Nilapitan ko siya at mukhang hindi niya jnaasahang gagawin ko 'yon. At sa pag kakataon rin na 'to una kong narinig ang mga bulong-bulungan sa paligod ko.

"It runs in my blood, idiot." Sabi ko sa kanya tsaka siya tinalikuran.

Halos pikit mata akong nag lakad palayo. Ano bang ginagawa ko? Simula nang lumipat ako dito, parang nag iba na ko ng pakikitungo sa mga schoolmate ko. I mean, hindi naman ako ganto sa mga kaklase at schoolmate ko noon. Dito sa Hamilton, halo-halo rin ang tao pero masasabi kong malaki talaga ng pinagkaiba ng paaralng 'to sa nakasanayan ko. Maraming makakapal ang mukha sa school na kasanayan ko pero ganon sila pag marami sila, pero dito bawat isa may kanya-kanyang ugali at makakapal ang mukha nila kahit mag isa lang sila. Ibig kong sabihin, they're powerful together but everyone has their own talents and skills that surely should be proud of.

"Walk out girl." Halos mapatalon ako sa gulat ng may biglang umakbay na naman sakin. Agad akong humawak sa dibdib ako inantay na bumalik sa normal ang pintig ng puso ko

"Hey, chill." Nakarinig ako ng konting pag aalala sa boses niya.

Bumuntong hininga ako bago ko siya lungunin at muling huminga ng malalim ng makita ko ang mukha niya. Saglit kong pinikit ang mata ko bago ko siya tingnan muli ng diretso.

"Alam mo bang kaya ako lumipat dito para hindi lumala 'tong---." Gustuhin ko man, hindi ko talaga kayang ituloy at sabihin s akung sino lang yung sakit ko. Ayokong makisamahan akonng tao dahil lang sa sakit ko.

Nakatingin lang siya sakin at inaantay ang sasabihin ko. Umismid ako at nag iwas ng tingin sa kanya.

Naniningkit ang mga mata ko sa lalaking 'to.

"Pero sa ginagawa mo, baka mas mapadali lalo ang buhay ko." Mahinang bulong ko, habang nakatingin sa kabilang direksyon kung nasaan siya.

"I don't plan to be a reason of someone's death." He stated.

Nilingon ko siya.

"Are you sick or something?" Tanobg niyam

I grind teeth in anger. How could he be so insensitive?

"Are you mad?" SEE? he keeps asking whtmat's obvious. I ignored him.

"Okay, i'm sorry." Lumingon ako sa kanya. Dahil for some reasons, i heard sincerity to his voice.

Nakatingin lang siya sakin.

"Words don't work on me." Mariin kong sabi sa kanya. Kinuha ko na rin ang pag kakataong 'yon para lagpasan siya at mabilis na nag lakad palayo sa kanya.

"I freakin' hate that guy." Sabi ko sa sarili ko habang patuloy parin sa pag lalakad. "Gwapo nga, papatayin naman ako." Bulong ko pa. Tumigil na ako at inilabas ang inhaler ko at ginamit yon.

Sumikip ang dibdib ko 'don. Buti nalang at hindi nag tuloy, ilang taon ko nang nangyayari 'yon sakin at hindi ko talaga gusto ang pakiramdaman. Parang lumiliit ang kuhanan ko ng hangin at nahihirapan akong huminga. Namamanhid din ang mga kamay at paa ko sa tuwing nararamdaman ko yon.

"Ulitin niya pa 'yon, masasapak ko na talaga siya."

After Lunch. Dumeretso na ko sa 3rd floor, 2nd room ng Maj. Gen. Melchor Jacinto II blg. Gaya ng sabi sa sulat ng napili kong team. Dala ko ang dog tag ko para ibigay 'yon sa magiging captain ko.

I chose the dreads. I don't know, pakiramdam ko lang.

Ngayon nakatayo ako sa tapat ng pintuan ng kwarto kung nasaan nasa likod ang mga magiging kasama ko sa team para sa darating na field week at sa mga susunod pa. Hindi ko alam kung makakasama ko rin sila sa iba pang activity, bahala na.

Hawak ko parin sa kamay ko ang inhaler ko sa pangambang sumukip na naman ang pag hinga ko.

Kinakabahan ako pero lakas loob ko paring tinulak ang pinto at dahan dahang nag angat ng tingin. Buong akala ko inaasahan ko na ang mga makakasama ko pero mali ako, partly... dahil may isang tao na hindi ko taga inaasahang nandito ngayon.

"Rei."

"Hi." Nakangiti niyang bati at tumayo sa pag kaka dekwatro niya. Kung ganon ang pinsan ko pala ang sinasabi niyang strict na captain.

"Welcome to the team, Xi." Zai welcomed me. "Gaga ka, hindi ka nagsasabi na dito pala napili mo. Nauna pang nakaman ni Rein!" Reklamo niya.

"Thank you, captain." I smiled. "Hey, dude." Tawag ko sa isa ko pang pinsan talagang napaka suplado.

"You're holding your inhaler." Napansin kong nakatingin siya don kaya hindi na ki nag abalang itago pa iyon sa kanila. "What happened?" Tanong ni Zedric

Hindi ako nakasagot. Hindi ko ugaling mag sinungaling o mag tago, pero ayaw ko rin ng atensyon at kahit na anong eksena.

"Nothing."

"Are you okay?"

"I'm fine."

"Don't lie." Hindi ko mapigilang mapangiti dahil kitang kita ang pag aalala sa mukha at tono niya.

"I'm fine, Zed." Sabi ko ulit.

"Welcome to the team." Mas napangiti ako sa sinabi niya.

"Okay ka ba talaga?" Zai at parang sirang nilagay ang kamay sa dibdib ko na animo pinakikiramdaman pa ang pag t***k 'non. "Baka mapatay kami ni kuya Xan pag may nangyari sayo, mahal ko ang buhay ko."

Natatawang napailing nalang ako sinabi ni Zai. Kahot kailan denial queen talaga, hindi nalang sabihing nag aalala siya.

"Ako rin ang mapapahamak kung mag sisinungaling ako."

"Mabuti na yung malinaw."

Napansin ko ang iba na naming teammates na familiar sakin sa mukha pero hindi sa pangalan.

"Hi, guys." I greeted.

"Hi." They said in unison.

"Xia, this is Art." Turo ni Zai sa isang lalaki.

"Xia." Pag papakilala ko sa kanya at at lahad ng kamay, agad niya namang tinanggap yon. "Art."

"This is Jack, Trevor, Yvaine, Bella." Sunod sunod nkyang pakilala sa members.

"Hi, nice to meet you." Bati ko sa kanila. Ngumiti rin sila sakin at binati ako pabalik. nag lakad ako ng kamay para makipag kamay sa kanila, tinaggap naman nila agd 'yon.

"Last, this is Chloe... and this is Charles. They're siblings, twins actually."

"Really?" That was unexpected, i'm a little shocked. Ngyon lang ako nakakita ng totoong kambal sa buong buhay ko.

"Nice to meet you both, please call me Xia." Nag lahad din ako ng kamay sa bawat isa sa kanila at nakangiti rin nila yong tinggap.

After that we talked about my code name and they all agreed with it so i got no problem. We also discussed about my responsibilities and everything. And of course, on how i should move in field. They told me that it'll be best if i keep my team concealed to everyone. Bago lang ako at mainit pa sa mata ng marami, sa tingin nila maraming gustong sumubok sa kaya kong gawin.

Habang tumatagal mas na eexcite at mas na cucurious ako sa field week na yan but at the same time kinakabahan na baka hindi ako pwede, kaya ngayon palang gusto ko na malaman kung hanggang saan ang kakayanin ko.

Hours passed and now, i'm on the couch watching TV. Actually, not really. Nakatingin ang parehong mata ko sa palabas pero wala doon ang atensyon ng utak ko. Kinuha ko ang remote control sa tabi ko at pinatay nalang 'yon.

Tumayo ako at umakyat sa kwarto ko para mag palit ng damit. Mabilis lang yon at bumaba rin ako, sakto namang paakyat si manang Luz.

"Lalabas lang po ako saglit." Mabilis kong sabi at patakbong lumapit sa pintuan.

Sinuot ko ang earphones ko at nag umpisang mag jogging. I need to clear my mind, pero mapa-hanggang ngayon nag papaulit ulit parin sa utak ko ang mga nabasa kong 'yon.

Dismissal na non, medyo huli ulit lumabas ang klase namin kumpara sa iba dahil nag overtime kami ng ilang minuto. Ilalagay ko lang dapat ang ang nga gamit ko sa locker ko pero may nakita na naman akong sulat mula sa code name R.E.D o initial, hindi ko alam. Una kong binasa ang naunang sulat nuong umaga pero pag bati lang yo'n ng magandang umaga, pero ang pangalawang natanggap ko ngayong araw, ang pinaka hindi ko maalis sa utal ko.

Xia,

The Dreads, a potent team...

Good choice but it doesn't end with having a great team.

Remember the yell and make it your motivation.

R.E.D

Nagulat ako at higit sa lahat nag taka. Pano niya nalaman 'yon?

Sinabihan pa naman ako ni nila Zia na wag kong sasabihin sa kahit ino kung saang team ako para kaming sampu lang ang nakakaalam.

Pano niya nalaman na the dreads ang napili kong team? Hindi kaya isa siya sa mga team mates ko?

I'm too lost thinking and i didn't noticed that someone's already jogging with me.

"Hey." Huminto ako at tinanggal ang earphones ko.

"Lalim ah, okay ka lang?" I see smile in his face but i can clearly hear he's worrying.

"Yeah."

"Is something's bothering you?"

Saglit akong natahimik at tiningnan lang siya, pinag iisipan kung sasabihin ko ba.

"You can tell me anything." He said.

I stopped jogging and started walking and he walked with me.

"Jaxon, do you know someone who's initials are R.E.D?" I can almost hear him thinking ater i asled him that.

"R...E..D." mabagal pang sabi niya at tila nag iisip parin.

"Okay, nevermind that. But do you knew someone who uses a code name Z?" Pag iiba ko.

That's when i saw his reaction changed pero binawi niya in agad 'yung expression na 'yon. That moment i new he knew someone under that codename.

"Nevermind that too." Kunwaring buntong hininga ko. Let's catch another fish... without him knowing.

"Why, something happend?" Tanong niya. I can clearly hear curiosity in his voice

"Wala naman masyado." sagot ko. " but there's this guy who's sending me letters."

"Under code name Z?"

"No." Umiling agad ako. "But i belive his initials are R.E.D ."

"Then why do you askedd about the code name Z?"

"Wala lang, i knew someone under that code name pero hindi ko pa ulit siya nakikita sa campus, i just wonder why." Paliwanag ko.

"Is he a guy? Of course he is." siya rin ang sumagot sa sarili niya

'But you know what the thing is? He knew kung saang team ako kasali."

"May sinabihan ka na ba kung saang team ka kasali?" Tanong niya.

'yun na ngga eh... wala pa.

"Don't think too much, stress lang ang dala niyan." Ako naman ang guminto sa pag lalakad dahil sa sinabi niya. Kuya Xan usually says that to me.

Wala akong nagawa kundi bumuntong hininga at mag patuloy nalang ulit sa pag lalakad.

"Wanna come with me?" This time i look at him i noticed his gym bag hanging on his right shoulders.

"Work out?" I asked.

"Basketball." He corrected.

jaxon's smiling, waitiing for my answer. Tumango nalang ako at ngumiti rin sa kanya.

I walked with him as we entered a basketball gym near our village. I saw his teammates chatting and laughing, they saw us right away because Jaxon whistled a sound.

"Capt!"

They did this 'guy-stuff handshakes', i couldn't memorize.

"Hi, miss Xia!" Bati pa nila sakin.

"Xia." Pag tatama ko at ngumiti sa kanila.

May nag lahad ng kamay sakin kaya agad ko namang tinanggap 'yon.

"I'm Dominic, at your service." Sabi pa niya.

Pag katapos niya ay may sumunod pa at lahat sila ay kumamay narin. Para akong namomolitika.

"Charlie."

"Paul."

"Sean."

"Tristan."

"James."

"Carl."

"Josh."

"Alvin."

10. Kasama na ang pinsan ko.

"Ilan kayo sa basketball league?" Tanong ko sa kanila habang nag lalakd patungo sa mga upuan.

"Ah, marami!" Sagot ni Dominic at naupo na kami.

Tapos na silang mag warm up kaya ang lima nalang ang sumabay kay Jaxon na hindi pa nakakapag warm up.

Nabay sabay kaming napalingon lahat nongg biglang may narinig na pagbukas ng pinto, sa tingin ko sa shower room 'yon.

Inabangan ko pa naman kung sino 'yon pero sana hindi ko nalang ginawa.

"Hey! what are you doing here?" Basa ang buhok niya at nakasabit pa sa leeg niya ang towel na ginamit niya. Suot niya ang jersey niya at higit sa lahat ang nakakalokong ngisi sa mukha niya.

it's Rainer, the guy from the garden... at ang papatay sakin.

Hindi pa nga nag uumpisa ang laro naligo na agad, wala ba silang banyo sa bahay nila?

"Ikaw ang bakit nandito? Swimming Varsity ka diba?" Iritang tanong ko sa kanya.

"Pag ba swimming varsity, hindi na pwede mag laro ng basketball? Wow, that's new." He said sarcastically. "Improve Logical thinking, sweet."

Improve logical thinking, hah! Is he insulting me? And calling me sweet? Geez, for goodnes' sake.

"Mag kakilala na pala kayo ni Xi, M?" Tanong ni Carl sa kanya.

M? Hindi ba't Rainer ang pangalan ng isang 'to?

"Nag tanong ka pa, basta maganda.. kilala niyan." Si Dominic.

So, tama ako. Babaero nga.

Napairap nalang ako ng makita ko ang nakakapikong ngisi niya.

"Sayang wala si Raiden." Nakangising sabi ni Rainer habang nakatingin parin sakit at nag punas ng buhok.

"Sinong Raiden?" pasimpleng tanong ko sa katabi kong si Josh.

"Yung absent. Twin brother ni M." Sagot niya. May kambal pala siya? Anong kayang itsura, kamukhang kamukha niya? Eh bakit ba ganon ang lagi kong tano pag may kambal? Si Chloe at Charless din naman kambal, pero hindi naman sila mag kamukha! Basta sana hindi niya kaugali.

"Dapat kasama rin namin siya ngayon, sayang hindi mo pa nakilala." Sabi pa niya.

Hindi ko napigilang hindi mapangiti sa narinig.

Ang sabi sakin ni Jaxon there are twelve members ang Hellions, but i wonder why did he know that exactly kung hindi naman kilala sa campus ang miyembro ng team na 'yon.

There could be two reasons... una, gano'n talaga kalawak 'yung konekson niya sa campus bilang SC member o pangalawa, he's one of the Hellions.

Mas mapapatibay pa 'yung hinala 'kong 'yon nung narinig kong tinawag nila knaina kay Jaxon pag dating namin. 'Capt!'

"Hoy, tabi nga." Tiningala ko si Rainer ng paalisin niya si Josh sa tabi ko. Matalim ko siyang tinignan, papansin ka.

"Wag kang aalis diyan, magagalit ako sayo." Sabi ko kay Josh.

"Pano ba yan dre? Pasensyahan." Natatawang sabi niya kay Rainer.

Kitang kita ko naman ang pag ka pikon sa mukha niya. Nilingon niya ang nasa kabila kong namang si Alvin. Magsasalita palang sana ako pero nabitin na ang sasabihin ko ng bigla siyang tumayo at lumipat sa ibang upuan.

"Argh." Napapikit ako sa inis, naramdaman ko ang presensya ni Rainer na umupo sa tabi ko.

"Xia, sorry sa kanina. I didn't know and and i didn't mean to."

Jerk. "Forgiven." Sabi ko nalang para matapos na.

"So, pwede na kitang i-date?" Preskong tanong niya.

Marahas akong lumingon sa kanya. Wala na talaga siyang hiya.

"Woah!" Mga teammates niya.

"Jaxon!" Malakas na tawag ni Paul sa pinsan ko. "I da-date daw ni M si Xia!" Sunod pa niya.

I clenched my fists.

"M as in manyak." Singhal ko

"Woaaahh!"

"M as in Makapal ang mukha, M as in matapobre, M as in mahilig sa babae, M as in Manloloko, M as in mamamatay tao!"

"Grabe, ang dami ah." Naka pameywang pa siya.

"Rainer Ezemiel Donovan po ang pangalan ko." Sabi pa niya na parang pinapaliwanag sakin. Anong connect? Tsaka pakielam ko naman.

"M ang tawag namin sa kanya." Si Dominic ang nag sabi. "Rainer or either Ezemiel is too mouthful so we call him by his code name."

nagulat ako sa sinabi ni Dominic kaya nilingon ko siya.

"That's his code name?" Tanong ko. Akala ko ba bawal?

"Na reveal na siya last year. An accident happened, he has no choice." Is he involve to that accident?

"Thanks man." Natatawang nag pasalamat pa si Rainer kay Josh at nakipag fist bomb kay Dominic. "Pwede naman kasing sakin nalang mag tanong." Sabi pa niya.

"So, going back... will you date this M?" Nainis ako sa sinabi niya kaya tumayo na ako at tinawag ang pinsan ko.

"Jaxon!" Ngayon ko lang napatunayang first impressions last talaga.

Lumapit naman agad 'yung pinsan ko.

"Bro, i mean no harm. We're just having fun here." Agad na tumayo rin at sabi niya nang tuluyan ng makalapit samin si Jaxon.

"No harm. Having fun." I mocked. Linyahan talaga ng mga sosyal na manyak.

Tinawag ko si Jaxon dahil alam kong kahit papano makikinig siya dito pero hindi ko inaasahang makitang seryoso ang mukha ni Jaxon nang humarap siya samin.

"Let's talk for a minute, Donovan." Ipinasa niya ang bolang hawak kay Rainer.

Kung hindi lang ako nasa sitwasyong 'to hahangaan ko ang paraan niya ng pag bato at pag salo naman ni Rainer ng bola. Indeed players.

Nakita kong tumalikod si Jaxon at naglakad palabas ng gym. Saglit na nilingon ako ni Rainer bago sumunod kay Jaxon.

"What the hell just happend?" Rinig kong tanong ni Josh kaya nilingon ko sila.

Nawala a 'yung kkaninang mga ngiti dahil nakita nila 'yung seryosong mukha ng pinsan ko.

Jaxon's protective and caring in his own way. Pero ngayon ko lang nakita ang nakita ko ngayon-ngayon lang.

"Galit si capt. , tibayan niyo na ang katawan niyo." Nilingon ko si Dominic ng sabihin niya 'yon.

"Eto kasing si Colored!" Pabirong hinampas ni Tristan si josh. Colored? Si josh? Ano daw?

"Hoy!" Angal niya. "Bakit ako!"

"Ikaw kaya yung nag sumbong." Paul.

"Gago, si Paul yon!"

"Si Paul ba?" Kumamot pa siya sa ulo.

"High na high dre!" Si Josh naman ngayon ang bumatok sa kanya. "Ikaw naman, tukmol ka!" Binatukan niya rin si Paul.

"Oo nga Paul, alam mo namang nag bibiro lang si Rainer." Sean.

"Babaero yon pero hindi siya mangangahas sa pinsan!" Dagdag pa ni James.

Mga mukha silang timang na nag hahanap ng masisisi. Kanina duda lang ang meron ako pero ngayo mas malinaw na, sigurado akong hindi lang iilan ang Hellion sa gym na 'to ngayon lang isa ang Hellion, silang lahat na nadito.

"Tama na yan."

"Tama na daw." Hindi ko maintindihan kung bakit kailangang mag batukan.

"Mga Hellion nga." Bulong ko.

Pag katapos non napansin ko na ang higlang pag tahimik at ramdam ko ang mga paningin nila sakin. Walang nag salita sa takot na madulas o may masabing hindi dapat.

"Sasusunod wag niyong gagawin yan para hindi kayo mahalata ng iba." Kung ganyan ang asta nila, marig lang ang salitang 'yon. Darating ang araw na makikila rin sila ng lahat.

"May sinabi ba sayo si Jaxon?" Si josh.

I shook my head then smile. "Wag niyong sasabihin sa kanyang alam ko." Sabi ko pa.

"Pero pano mo nalaman."

"Basta alam ko lang."

"Imposible!"

'yung totoo, pano naging imposible 'yon kung hlatang halata sila sa mga galaw at mga sinasabi nila?

"Eh bakit nalaman ko?" Pag hahamong tanong ko.

"Oo nga, pano?"

"Patay tayo kay Capt."

"Baka naman chinismis mo Josh!" Bintang ni Alvin kay Josh.

"Ako na naman nakita niyo!"

"Ikaw pa, eh ang rupok mo!" Sabi pa ni James.

"Nagsalita ang dalawang taon nang nanliligaw!"

Naiiling nalang akong tumayo at lumayo sa kanila, ang ingay nila mag bangayan.

sumilit ako sa pinto kung saan lumabas kanin sila Jaxon at Rainer.

"Nasaan ba si Raiden?" Nadatnan kong tanong ni Jaxon kay Rainer.

"Kasama siya sa business trip ni daddy sa Sorsogon."

"sabihin mo sa kanya, gusto ko siiyang makausap pag balik na pag balik niya, kahit ako pa sumund sa kanya."

"Para saan?"

"He's bothering my cousin! If he really likes her... he's bound to deal with me anyways." Matigas na sahi ni Jaxon.

Saglit akong napaisip pero napagtanto ko rin agad. By any chance, pwede kayang ang Raiden na pinag uusapan nila ay si R.E.D? Then who the heck is he?

"And as for you, stay away from Xia if you still wanted to be part of the team." Jaxon muttered furiously before turning his back on Rainer and walk away toward my direction.

"That's not fair, man!"

"Fair enough until i clear what's happening between the three of you."

Halos matumba pa ko sa pag layo at nagmamadaling tumakbo pabalik sa upuan ko. Ang lakas ng kabog ng dibdib ko at kinakabahan ako. But i try my very best not to show that on my face.

"Bakit Xia?" I'm not sure who asked me that and i didn't bother to answer, masyado akong abala sa pag antay sa pag pasok nung dalawa.

"Laro na, freestyle!" Agad na bungad ni Jaxon pag kapasok na pag ka pasok.

"Patay." I heard Alvin muttered before walking towards the court.

Mabilis na tumayo ang mga kasama ko kani-kanina lang.

Buong akala ko mag uumpisa na kong manood sa kanila pero lumapit sakin si Jaxon.

"Tara na, iuuwi na kita. Next time ka nalang manood."

"Pero--" i didn't manage to finish my words when i saw grim in his eyes.

"I wanted to see you guys play." I mumble, hoping he would let me.

I heard him utterd a sigh then he nodded at me. Yes!

"Those guys are harmless flirts, don't take them seriously." Sabi niya tumango naman ako.

"Mana sa captain." Biro ko pa.

"Hey!"

Tumawa ako. "Madadagdagan ang kasalanan mo pag dineny mo pa."

"Laro na." Nakangiti kong sabi sa kanya.

He winked at tumuro pa bago tumalikod sakin.

I watched him run to his friends and said something before they start the game.

Jaxon's too soft. Baka pag na inlove yan, more likey na siya pa ang masaktan kaysa makasakit. Bakulaw sa tangkad at halimaw sa paglalaro, Presko mag salita at maangas ang dating. He looked like a typical badboy who's meant to break hearts, but he's actually not. Kahit si MIrah, Zai, at Heaven ganun din ang nakikita kay Jaxon. He has his own way of protecting us.

He's a solo child kaya para na kaming mga kapatid niya na hindi niya hahayaang mapahamak, wala siyang kapatid pero parang meron na din. Kaya naman ganun nalang din ang tiwala ng kuya ko sa kanya.

I watched them play, i'm amazed to their moves and styles. Kaya gustong gustong kong nanonood ng sportfest nila, bawat taon may iba sa ginagawa nila... hindi sila nakakasawang manoorin. They are indeed a Hamilton's pride.