It Started With A Kiss

CHAPTER 10

KHIONE KIEHL

Kasalukuyan akong nasa garden ng campus ngayon. Ang sabi kasi ni Athena na dito daw kami magkikita ni Scottish. I already texted Scottish that I'm already here using Athena's phone. Kanina pagkatapos ng history class agad akong lumabas ng classroom para lang paghandaan itong peace offering ko kay Scottish tutal break time naman na.

Honestly, kinakabahan ako ngayon sa hindi malamang dahilan. Kanina pa nga ako pabalik-balik ng lakad dito sa harapan ng fountain. Maybe, because this is the very first time na hihingi ako ng patawad sakanya.

Sa lahat-lahat pa kasi ng pwedeng ipagawa ni Athena, bakit ito pa? Tsk, kung kaya ko lang talagang matiis na hindi kami magpansinan, hindi ko gagawin 'to. I mean, sanay naman na kaming magbangayan ni Scottish. Never pa kaming nanghingi ng tawad sa isa't-isa. This is new to me I so feel awkward about doing this.

Marahas akong napabuntong hininga at napaupo bench. My hands become sweaty. I unconsciously bit my lip and rub my palm on my pants. Napansandal ako sa bench and I tilted my head.

'Relax, Khione. You will just give your peace offering then say sorry to her and then you're done! As simple as that.' Pangungumbise ko sa sarili. Although this is Athena's plan, there's also a part of me that genuinely wants to say sorry to her. I just realized that I was rude with her yesterday. I somehow feel guilty now that I remember her reaction when I cut her off while talking yesterday.

My thoughts were interrupted when I feel a light tap on my shoulder.

"Uhm hi? Itatanong ko lang sana kung may nakita kang babae dito?"

Napalingon ako sa nagsalita. Only to see the smiling Scottish. The very first time na nakita kong nakangiti siya ng malapitan. But then her smile slowly fades and take a few steps away from me.

"Hechanova." May bahid na gulat ang pagbanggit nito sa apelyido ko.

Napatayo ako mula sa pagkakaupo at hinarap si Scottish.

Nakita kong kumunot ang noo nito habang nakatitig sa akin. She's surely confused why I am here instead of Athena.

"Scottish." I was supposed to say 'I'm glad you came' pero apelyido nito ang lumabas sa bibig ko.

By breath hitched. My mind is currently in chaos. What should I supposed to do next? Nahihirapan akong mag-isip nang sasabihin while looking at her. Bigla akong kinabahan sa hindi malamang dahilan at nakaramdam nang pagkataranta. Thankfully, nagawa ko paring magmukhang mahinahon sa harapan ni Scottish.

Damn it. Looking like an idiot is the last thing I wanted her to see me.

Mula sa mukha ko ay bumaba ang tingin ni Scottish sa hawak-hawak kong Pikachu stuff toy. Nakita ko ring napatingin siya sa likuran ko kung nasaan doon ko nilagay ang Crinkles at Cheese cake sabi ni Athena ay ang mga paborito ni Scottish.

Athena asked me to apologize to Scottish but she didn't tell how will I suppose to do it so I asked mom instead. She said that I could give some peace offering gifts so that the person will see that I'm genuine with it. So I asked Athena what Aphrodite likes and bought it.

"Uhm... I'm sorry mukhang nakaistorbo ako. But.. uh... by any chance, have you seen Athena?" Salita ni Scottish at lumingon-lingon sa paligid. Lihim akong humugot ng malalim na hininga. I can do this.

"Scottish." Tawag pansin ko sakanya. Lumingon naman siya sa akin.

"Bakit?" Tanong niya.

"Walang Athena. Ako ang nagpapunta sayo dito. I just used Athena's phone to send you a message." Paliwanag ko. Napakunot naman ang noo niya.

"Bakit?" Takang tanong ni Scottish.

Itinaas ko ang hawak na Pikachu stuff toy na hawak at nilingon ang mga pagkaing nasa bench tapos ay hinarap siya ulit.

"Well, uh... peace offering?"

I mentally cursed myself ng makita ang palihim nitong pagtawa. Really, Khione? I sound unsure when I answered her. She might now think that I'm not serious!

Nang makita kong napailing si Scottish ay tuluyan na akong nataranta, "i swear I am serious! I-it's just that this isn't—"

"It's okay." Pagputol ni Scottish sa akin. Sandali akong napatulala sakanya at tumango-tango nang makahuma sa pagkagulat. She doesn't sound pissed. It's something new to me since halos palagi siyang inis or galit sa akin sa tuwing nagkakaharap kami kahit wala naman akong ginagawa, and even if I'm nice to her!

"I... I didn't know how this works kaya nagtanong-tanong lang ako. I just followed their suggestions and I hope this is to you liking..." This is so foreign to me. I can't tell what she's thinking and it's making me feel uneasy and bothered.

I always give my mom gifts, but unlike mom, I don't know anything about Scottish. I do know what she dislikes, but I do not know what she likes.

"I appreciate it, actually. Thank you." Ani Scottish ay tipid na ngumiti. Para naman akong nabunutan ng tinik sa lalamunan dahil sa sinabi nito. I sigh in relief. Thank God.

Napahawak ako sa batok ko at iniabot sakanya ang Pikachu na stuff toy. Tinanggap niya naman ito at inayakap.

"So.. uh... shall we take a sit?" Aya ko kay Scottish.

"Sure." Sagot niya at naglakad na kami papunta sa bench at naupo sa magkabilang gilid ng bench.

Ilang sandali pa ay namayani ang katahimikan sa aming dalawa. Pumikit nalang ako at nilanghap ang dinamdam ang hanging dumadampi sa balat ko at ang paghampas nito sa buhok ko. Hindi ko maiwasang hindi mapangiti. The fresh air feels good. The sound to the trees swaying. The green and colorful flowers and plants in the garden feels nice. Nakaka relax.

Ilang sandali pa ay namayani ang katahimikan sa aming dalawa. No one dared to say a word. We just stayed quiet and I knowingly liked the quietness between us. May napagtanto ako sa sandaling ito. Pwede rin pala kaming magkasama ni Scottish na hindi nagbabangayan at hindi nagsisigawan sa isa't-isa.

Kanina ay hindi ako mapakali, but because of the quitness, the sounds the of swaying leaves on branches ay kumalma na ako kaya naglakas loob na akong kausapin na si Scottish. Nilingon ko siya at aktong magsasalita na sana ng makitang nakapikit ang mga mata nito.

Maya-maya ay biglang sumilay ang isang magandang ngiti sa mga labi nito. I must admit, Scottish is really pretty. No. Scratch that. Her beauty... is shining.

She have this fair skin na mas lalong pumuputi kapag nasisinagan ng araw. Her long wavy black hair that looks so soft. Her captivating brown eyes, pinkish cheeks, small pointed nose, long eye lashes and those red kissable lips.

Habang tinitignan ko siya ay bigla nalang niyang iminulat ang mga mata at nilingon ako. Nagulat naman ako sa biglang paglingon niya pero hindi ko lang pinahalata. She's smiling, but then again unti-unti ring nawala ito.

She's always like that towards me. Kapag lilingon siya sa akin bigla nalang mawawala ang ngiti sa mga labi niya. Yes, I do really like it when she looked pissed and annoyed. It makes my day tuwing nagagawa ko iyon, but I still like it when she smiles, it makes my heart feel warm.

I saw her pressed her lips into think line and looks aways. I blinked twice.

"So... Uh, I..." Sinubukan kong magsalita ngunit hirap akong humagap ng salitang sasabihin.

"You what?" Mahinang tanong ni Scottish at sinalubong ang tingin ko.

Napaawang ang mga labi ko. I tried to recollect myself and tried to say something pero tila naging pepe ako. Napabuntong hininga nalang ako at dismayadong pinagsaklop ang mga kamay tapos ay tumingin sa harapan.

"Nevermind. I forgot what I suppose to say. Just don't mind it." Ako. From my peripheral vision, I saw her nod. I mentally cursed. Parang kanina lang planado na lahat ng sasabihin ko pero ngayon bigla kong nakalimutan lahat ng sasabihin ko dapat. Ganito ba talaga kapag hindi sanay humingi ng tawad? Nakaka mental block.

"I see. Uhm mauuna na ako sayo, Hechanova. I need to go. Malapit ng matapos ang break time." Ani Scottish at tumayo na yakap-yakap ang Pikachu stuff toy na binigay ko.

"Wait! Here. This is also for you." Agad kong kinuha ang purple paper bag na nilagay ko sa ilalim ng bench. Agad kong ipinasok sa loob ang Crinckles at Cheese cake na binili ko pa sa pinakamalapit na pastry shop na nagtitindi nitong paborita umano ni Scottish sabi ni Athena. Iniabot ko kay Scottish ito na tinanggap niya naman.

"Salamat dito, ah? I really appreciate this. Mauna na ako." She said genuinely.

I badly want to try to say a word again pero mas pinili ko nalang itikom ang bibig. I don't like to look a fool. Maybe it's not because hirap akong humagilap ng sasabihin. Maybe it's hard for me to say the word.

Nang tumalikod na si Scottish nakaramdam ulit ako ng pagkataranta at biglang nasabi ang mga salitang 'di ko aakalain na lalabas sa bibig ko.

"I'm sorry."

Napahinto si Scottish sa paglalakad at nakangiting nilingon ako. My breath hitched. Hindi makapaniwalang nginitian ako ni Scottish. Goddamn. You're so done, Khione. So done. Pigil hininga kong hinintay ang magiging sagot ni Scottish. I am not expecting her to immediately be but a little part of me is hoping the she will.

"Forgiven." Tipid na sabi ni Scottish at tuluyan nang naglakad paalis doon.

Napahawak ako sa dibdib ko at tinitigan ko lang ang pigura ni Scottish na papalayo akin. Nang nawala na siya sa paningin ko ay saka lamang ako nakahinga ng maluwag. Tang*na naman. Hindi ako nainform na ganito pala ka intense humingi ng kapatawaran.

I sighed in relief at napaupo na lamang sa bench. And after awhile I just found myself smiling like an idiot. Masaya at nakakagaan sa pakiramdam marinig mula sa mga bibig ni Scottish ang katagang iyon. Isang kataga lang iyon pero agad nawala ang hindi mapakaling nararamdaman ko simula nung nangyari sa cafeteria. I'm glad she doesn't take to her heart what I did yesterday. I thought tuluyan na akong aayawan.

Napatigil ako sa pag-iisip nang biglang nag-ring ang phone ko. Kinuha ko ito mula sa loob ng bulsa ko at tinignan kung sino ang caller.

Artemis calling....

Nang makita kong si Artemis ang caller ay kaagad ko itong sinagot.

—

"Hey." Bati ko rito.

"Don't hey me!" Agad kong nailayo ang cellphone sa tenga ko dahil sa biglang pagsigaw ni Artemis. She's surely pissed off.

"What's up? Why did you call?" Kalmadong tanong ko.

"My God, Kiehl! How can you be so calm when it's already 5 minutes before our next class starts? Nasaan ka ba?" Lintaya nito sakabilang linya. Napatampal ako sa noo ko. Muntik ko ng makalimutang sa classes pa pala ako.

"I'm on my way." Sagot ko nalang at tumayo na.

"Okay! Pasalamat ka male-late raw ng pasok si Mrs. Paloma, but then! Bilisin mo na." Hindi ko maiwasang mapangiti kahit galit ito. I can now imagine Artemis rolling her eyes at the end of her words.

"Okay, okay." Natatawang sabi ko. Narinig ko pa ang pag ismid nito bago ko ibaba ang tawag.

—

Naiiling na ibalik ko sa bulsa ang cellphone ko. She's didn't change. Simula ng magkakilala kami hanggang ngayon ay ganun parin ang ugali ng babae. Mataray at maldita lang ito but she also kind, caring and sweet. Minsan dinadaan nito sa pagmamaldita at pagtataray ang pag-aalala because she doesn't want to show it to everyone. She's good at hiding it but I know better.

Biglang pumasok ulit sa isipan ko si Scottish na yakap ang stuff toy na bigay ko. And then to Artemis, my long-time girlfriend. Wala naman kaming problema all throughout our relationship. But maybe... maybe I already lose to her since then?