TO BE LOVED

Chapter 7

It takes me a second to decipher what he just said. Because I was busy looking to his doe eyes. I shook my head and remain my composures still.

He knows my name. Well, of course he will because he is the who said the police that I'm at fault that night, which I'm not. Which is I hate about him.

Umalis ako doon ng tahimik kasi wala naman akong mapapala don' sa kanya. At isa pa hindi kami ganon ka close sa isa't isa para mag-usap na parang walang nangyari.

Hindi ko parin mawala sa aking isipan ang nangyari kagabi. Now, he's here as if nothing happened.

Imbis na aalis ako sa gabing iyon ay nagbago na ang isipan ko. Pinababa ako ni Mama kasi may sasabihin siya sa akin. Nandoon pa sila sa Tita at ang anak niya. Dahil hindi naman ako bastos sa harap ng nakakatanda sa akin pumayag na ako.

"Sinabi ko sa Ninang mo na' doon ka sa kanila manunuluyan kapag bumalik na ako sa Canada." si Mama.

Natututop ang bibig ko sa narinig. Si Tita na hinihintay ang sagot ko na nakangiti. Hindi ko napansin na nandoon ang anak niya. Pero hindi ko na' yon pinakialaman.

"Hija, hindi naman namin itutuloy kung hindi mo gusto. Ang akin lang naman na wala kang kasama dito kapag babalik na ang Mama mo sa Canada." si Tita, sa makalmang boses.

"Meron naman si Ate Lanna. At isa 'pa hindi naman ako bata, kaya ko naman po ang sarili ko." In a very resepectful tone.

"Anak hindi lang naman ang iyan ang inaalala ko, ang akin lang ay may magbabantay sayo habang nag aaral ka kilala kita at alam ko na wala kang control sa bagay minsan. Ayoko naman na maulit ang nangyari sa previous school mo at ang nangyari sa kapatid..." Mama trailed off.

As if she hitted a untouchable spot that been silent for a while now since the prologue of it.

Natahimik siya sa biglaang paglabas ng mga salita, at kalaunan ay may pagsisisi sa mga mata habang tinitihnan ako sa maingat na mga mata.

Napabaling ako sa sinabi ni Mama. Nanatili sa akin ang preskong pagsabi niya sa mga panghuling salita.

Para akong nabuhusan ng malamig na tubig at nakaramdam ng hiya sa bisita sa paligid.

I bite my teeth to stop myself from the urge to cry. They're silence at the moment.

Kinabukasan ay wala akong ginawa buong araw. Sa hapon din sa araw na 'iyon ay pumunta kami sa salon para magpagupit. Mabuti naman at si Ate Lanna ay magpapaayos din sa kanya. Ako na ang nagbayad sa kanya.

"Naku Ma'am ang sayang naman kung puputulin mo itong mahaba mong buhok."

Hindi ko na kailanman na ayusan ang buhok ko simula sa pagbalik ko dito. Hanggang baywang na at gusto ko putulin ito hanggang balikat ko.

Natural na kulay dark brown ang buhok ko at dati pa'y maalon na ito kaya hindi ko binago ang style dito. Pinutulan ko sa katamtaman ang bangs ko.

Ngumiti lang ako sa bading ginupitan na aking buhok ngayon. Ate Lanna is having a rebond in her hair kaya matatagalan kami. Hinintay ko siya. Nililibang ang sarili sa pagbabasa ng mga magazine.

In the midst of reading I saw someone that caught my intentions.

Lauren Modelaine. The most young famous model in the Philippines. Iyon ang nakalagay sa headline. At nagulat ako kasi nag aaral pa ito sa ibang bansa. At ayon sa article na nabasa ay taga Conventry siya. Minsan ko na siyang nakita sa mga advertisement sa mga international na mga beauty products.

Inaamin ko na hinahangaan ko siya noon pa 'man. Sa kanya ako natuto sa mga pananamit. I love her fashion sense. So trendy and classy.

Sa sumunod na araw ay nag pa enroll ako. Nagpahatid ako kay Mama sa paaralan. Hininto sa tapat ng school.

Coventry High School is the local educational institution here in Coventry located at the north side of town.

I was greeted with a tall building hovering over me and infront is a stretch of stairs upward that led to the entrance of the school. I started to ascend to the stairs along with other students.

Heard some shrieking, yelling to one another. I just rolled my eyes secretly. . . Kindergarten?

There' are many students as I am now inside the school premises. I search online about this school and as far as I can remember: the school is built on the year 1790.

The school buildings are old but they are some renovations on-going, but the original structures of the school is still alive and well existed. Siguro, mas pinili nila na ganoon rin at wala masayadong binago kasi, sa totoo lang mas maganda naman ang dating desinyo.

Kahit nalilipasan na ng panahon ay hindi parin nawawala ang classic na desinyo nito. It reminds me of the american drama series I've watched days ago.

All the walls are painted dark-browned. The tiled floor is on black and white, like the color of yen-yang. And there' is a statue on the center of the hall and a statue affixed in the center of the courtyard.

I can have access to a peek view on the soccer field on the west side of the campus.

Naghintay ako na ma approved ang mga binigay kung requirements para ma-enrolled na ako dito. Madaming nga estudyante ang nag papa-enroll.

Nakaupo ako sa mga upuan na nakalatag sa gilid habang naghihintay na tawagin ang aking pangalan.

Nalibang ako sa pagkukumento sa mga damit na suot sa mga babae dito sa aking isipan. Well, they have a good fashion sense. Mukha ang iba dito ay mostly updated when it comes to fashion.

But for boys, hmm... well wala naman akong pili kasi mostly sa mga nakikita ko hindi naman jejemon. Lahat pormal sila. Naputol lang ang titig ko sa matipunong lalaki sa malayong harap ko, ng biglang nakaramdam ng malamig na inumin sa aking dibdib at ang babaeng nakadapa sa sahig sa aking harap!

Narinig ko ang tawanan ng tatlong babae. Masama ang tingin na pinaukol ko sa tatlong babae nanhindi parin nawawala ng makatayo na ako.

The girl now stand beside wearing a thicked-glass. Naghingi siya agad ng tawad ng makita ang basa kung dibdib.

Nilapitan ko ang tatlong babae na ngayon ay natahimik agad. Sinaway pa ng isa na sa tingin ko ay leader nila na hindi natigil sa kakatawa. Napansin ko na sumunod iyong babae nasa likod ko ngayon.

Hindi maipagkaila na nairita na dahil sa nangyari.

"You think its funny?" I said, very serious now. My left brow arched.

Tuluyan ng nahinto ang tawa ng babae. I'm the new student here, so they're probably wondering who am I.

Bago siya magsalita ay inayos niya muna ang hibla ng buhok niya na nakatakas at tuluyan ng natuon ang attensyon sa akin. She has this air like a b***h mean girls. Her cherry red lips and thick trimmed-eyebrows justice that.

"Ain't that obvious?"she said," If it is not, then why are we laughing?" Taas noo niyang sagot.

Lumingalinga siya sa kanyang mga kasama na para bang nanghingi ng supporta. At ang mga alipores naman ay nakisama.

"Hey, its okay. Ayos lang," sa makalmang tono. Walang anong bahid na galit sa tatlong babae.

The students are now busy watching us.

"You're such a insensitive piece of s**t! you nothing but a poor attention seeker biatch,"

Walang pag alinlangang binuhos ang natirang juice sa kanya.

My bad and I then smirked.

Ang mga tao sa paligid ay laking gulat sa ginawa ko at sinundan agad iyon ng bulong-bulungan at tinignan akong lumayo.

Narinig kung ang singhap ng dalawang alipores. Nag ugat siya sa kanyang kinatatayuan ngayon habang dinama ang malamig na juice.

Umalis ako doon habang binibigyan ako espasyo ng mga studyante para makalakad na palabas doon.