Boarding House

Chapter 12

Chapter 12 - ATHAZAGORAPHOBIA

Hindi parin maalis ni Kela sa isipan ang nakitang ginawa ng kaibigan kagabi. Tila hindi parin makapaniwala ito sa nasaksihan. Kinaumagahan ay parang wala man lang naisip si Van nang gumising ito at parang normal lang sa kanya ang lahat that made Kela shot a curious glance to her.

"What's with tha---Wait?! Why am I still here?" Gulat na tanong ni Van pagkamulat niya dahil agad na nakita ang maamong mukha ni Kela.

"What's in the world hell happening to you, Van?" Nababagot na tanong ni Kela. 

"Wala ka bang naaalala?" 

Yan sana ang mga katagang nais itanong ni Kela pero ipinagsawalang bahala niya na lamang ito at ikinwento sa kasama ang mga nangyari dahilan para manlaki ang mga mata nito.

"I never did that!" She exclaimed after Kela told her what exactly happened before she felt asleep.

"Exactly you did!" Naniningkit na mata ni Kela at tila parang tigre. Dahilan para mapatawa si Van dito.

"Para kang lola sa hitsu--aray!"

"Nakikitulog ka na nga lang. May gana ka pang mang-insulto" putol ni Kela sa sasabihin ng kaibigan at agad naman nag-sorry si Van dito at nilambing ang bestfriend.

Nasa loob na ng classroom si Kela subalit nababagabag parin siya sa mga nangyayari this past few days. Ang daming tanong sa isip niya na gusto niya ng kasagutan. 

Ang manika. It seems that, everytime she sees that doll make her feel hypnotize and slowly turn into shiver.

The moment when Rhian possessed with the bad-thingy kuno na hindi rin niya alam. What happened last night was still a big question to her.

"That girl. Who's that girl that always wanted to show off herself with me?" 

Naputol ang mga malalim na pag-iisip ni Kela ng dumating ang kanilang Teacher sa English.

"Goodmorning class!"  Nakangiting sabi nito habang nilalapag ang mga librong dala sa kanyang mesa.

Sabay-sabay naman nagsabi ng 'Goodmorning too, Sir Villareal!' Ang mga studyante at natahimik na sila. Sir Joel Villareal is their English Teacher.

"Are you class familiar from the word 'PHOBIA'?" Sir Joel short question that might caught the students attention. 

Makikita sa mukha ng mga studyante ang curiousity sa topic nila dahil tila ayaw nang umimik ng karamihan. Agad napahawak ng mahigpit si Kela sa edge ng kanyang arm chair upon hearing the word 'Phobia'.

She felt uncomfortable about the topic they might be discussing today. She felt a little bit nervous until someone from their classmate speaking.

"Phobia can define a fear causing of the unforgettable past life experiences or post traumatic stress" agad napatutok ang mga mata ni Sir Joel sa Lalaking nagsalita and it should be Mr. Rosales.

"You've got the point!" Sir Joel happily said upon smiling to Rex Rosales.

After that session, nagdiscuss na si Sir Joel sa topic nila and its sounds interesting dahil tila ayaw ng bumitiw ng mga studyante sa bawat eksenang nangyayari. Halos lahat ay tutok na tutok sa topic nila.

Umabot sa ilang minuto ang discussion nila at ang dami ng phobia ang kanilang nadiscuss. Hanggang sa may phobia na nasulat si Sir Joel na mas lalong nagpatindi sa kuryosidad ng mga studyante.

"Who among you have any Idea about ATHAZAGORAPHOBIA?" Sir Joel asked that made the whole class mum from murmuring with their seatmate.

Everyone went silent and find out again the topic really interesting. Lahat sila naghihintay sa susunod na sasabihin ng kanilang guro pero wala itong sunod na sinabi. Sa halip naghintay siya ng studyante na gustong magboluntaryo sa pagsagot. But everyone seem frozen when that unfamiliar phobia mentioned by their Teacher. Until sir Joel stared at the girl slowly blown up with the topic. Hindi talaga siya komportable sa topic nila.

"Are you okay, Ms Gotlieb?" Tanong ni Sir Joel kay Kela na tila hindi mapakali sa kanyang inuupuan.

Agad naman napatingin si Kela sa kay Sir Joel nang tawagin nito nito ang Lastname niya.

"Y-yes sir. I'm fine." Pilit na ngumiti si Kela kahit ramdam na ramdam ang kaba na hindi alam kung saan nanggagaling at kung bakit siya kinakabahan.

"You're shaking." He paused at mataimtim na nakatingin kay Kela na tila sinusuri ito. "Do you have any idea about ATHAZAGORAPHOBIA?"

Hindi agad umimik si Kela at tinignan lang si Sir Joel na bumalik na ngayon sa kanyang pagkakaupo at pinagsalikop ang dalawang kamay at inilagay sa kanyang baba na parang nagdarasal habang nakatingin kay Kela.

"Anyone from the class?" Sir Joel asked again. No one tried to answer the question until someone bravily raised her right hand.

"Ms. Gotlieb?"

"Sir?" 

"You're raising your right hand." 

Pagkasabi ni Sir Joel nito ay agad naman tumayo si Kela. Kahit kinakabahan ito ay agad naman sinagot ang tanong.

"Athazagoraphobia is rarely discussed phobia. As we all know---phobia is related from the past experience which is still encroaching our minds everytime we feel those memories." Kela paused awhile at napatingin sa kanyang hawak na ballpen na nilalaro ng kanyang kaliwang kamay. "It also means the fear of FORGETTING or the fear of being FORGOTTEN and IGNORED."

Tumahimik ang buong klase sa sagot ni Kela. Tila may nabanggit siya na ikinabigla ng lahat maliban kay Sir Joel. Dahil nakangiti ito hindi tulad ng mga studyante na tila gulat sa narinig na mga kataga.

Agad napatingin ang mga studyante kay Sir Joel nang bigla itong pumalakpak. "Perfect! You've got the point!" Masiglang sabi nito.

"Athazagoraphobia related to the fear where we always encountered. Fear of rejection, ignored and forgetting is the fear that hard to deal. Especially when it comes to the person we value the most."

"Like---Special SOMEONE?" Sabi ng isa sa mga studyante sa classroom na ikinatingin ni Sir Joel dito.

"Exactly!" Sabi ni Sir Joel at naglakad pabalik sa kanyang table. "As we observe in todays generation. Youth really take the love seriously as a part of their everyday needs."

"Sir?" Connie raised her hands as she called sir Joel attention.

"Yes, Ms. Velasquez"

"What might be the possible symptoms of that Phobia, Sir?" Connie asked out of curiousity.

Napahawak si Sir Joel sa kanyang baba at napatingin sa buong klase.

"As with any phobia, the symptoms vary person depending on their level of fear. The symptoms typically included extreme anxiety, dread and anything associated with panic such as: ( Shortness of breath, rapid breathing, irregular heartbeat and inability to articulate sentence or words." 

Mahabang paliwanag ni sir Joel at may kung anong sinulat sa greenboard. Subalit agad itong napatingin ulit sa mga studyante at nagsalita.

"And before I forgot... Dry mouth and SHAKING might be the possible symptoms of ATHAZAGORAPHOBIA."

"So? If ATHAZAGORAPHOBIA defines as a fear of being ignored or forgotten---it means..." napahinto si Charmaine at napatingin sa kay Sir Joel bago nagpatuloy sa pagsasalita. "If the person possessed that phobia got heartbreaking. Is it possible that they can commit suicide or murder?"

Hindi agad nakaimik si Sir Joel at napatingin nang mataimtim sa mga studyanteng tutok na tutok sa kanya. Pati si Charmaine ay tila nasasabik din na marinig ang sagot ni Sir Joel.

"Yes, its possible. If they take it seriously." medyo alinlangan sagot ni Sir Joel dahil hindi niya inaasahan na matanong ito mula sa kanyang klase. Napansin niyang talagang curious at seryoso ang mga studyante sa kanilang topic.

Nagkaroon ng ilang minutong katahimikan sa loob ng classroom sa sagot ni sir. Tila nabunotan ng tinik ang mga studyante sa nalaman  nila. Until someone from their class unexpectedly spoke.

"Like what Samantha Santiago did last year?" Mark question that caught everyone inside the classroom. At lahat sila ay napatingin sa kanya na may halong pagtataka.

"What?! I'm just relating the topic from the real life situation." Iritang sabi ni Mark ng hindi nagsalita si Sir Joel at ang mga kaklase niya.

Pangalawang tanong kasi ito na hindi inaasahan ni Sir Joel. At ang topic pa naman na pinaka-sensitive ang na-open sa oras na ito.

Nagkaroon ng mahabang katahimikan sa loob ng classroom hanggang sa tumunog na ang bell ay tila wala parin nais magtayo dahil sa biglang tanong ni Mark.

"Okay. We will continue this topic tomorrow" pagbasag ni Sir Joel sa nakakabinging katahimikan sa loob ng kanilang classroom bago pa kumilos ang mga studyante.