The Murderer's Tale

CHAPTER SIXTEEN

(WARNING: SPG AHEAD)

ILANG oras kaming bumyahe hanggang sa nakarating kami sa isang hacienda. Napakunot  ang noo ko. Familiar sakin ang lugar na ito. Saan ko nga ba ito nakita?

"We are here." Sambit niya. Nauna siyang bumaba at umikot upang pagbuksan ako ng pinto. I smile at him although kinakabahan ako. I already texted Riabelle. Sinabi kong hindi ako makakauwi muna. May importante lang ginawa. Hindi naman na sya nagreply. Ano kayang nasa isip nun?

"Remember this house?" Tanong niya. Napatingin ako sa kanya saka sa bahay. Napakunot ang noo ko.

"I can't remember this. Although it is familiar to me." Tumango-tango siya. He touch my hands. I suddenly feel the electricity running through my veins. Hindi ako makatingin kay Lexin. Wala din akong ideya kung bakit kami nandito. May natanaw akong isang matandang babae na sumalubong samin. Wait-- she must be...

"Zerrie! Nako kamusta kana?!" Sabi nito. Saka ko lang napagtanto na lola ito ni Lexin. Napangiti ako. High school pa ata kami nung huli kong nakita si lola Maria. Kahit na nasa 60s na siya, ang lakas parin niyang tignan.

"A-Ayos lang po." Tiningnan ko si Lexin upang bigyan siya ng bakit-tayo-nandito-look. Nagkibit balikat lang siya saka ngumiti. I rolled my eyes at him.

"Hala! Pumasok muna kayo sa loob. Sakto, nakapagluto na ako ng gabihan." Wika ni lola Maria. Sumunod kami sa kanya hanggang makapasok kami sa simple nilang tahanan. Napag-alaman ko na apo nalang pala niya ang kasama niya dito. Ngunit nasa bayan daw dahil sa school project. Kumain na rin kami ni Lexin. Sinabayan na namin si lola dahil daw pupunta itong simbahan. Napangiti ako. Mabuti din siguro ito. Kahit sa simpleng oras o maikling panahon, nakalimutan ko ang aking magulong mundo. Mabuti nalang talaga at sumama ako kay Lexin.

"Nako! Kumain lang kayo ng marami mga apo. Nga pala Lexin, baka gabihin ako ng uwi. May gagawin lang kami sa simbahan." Tumango si Lexin kay lola Maria. Nginitian ako ni lola bago siya magsimulang kumain. Tahimik kami habang naghahapunan. Wala pa rito ang kanyang apo na pinsan ni Lexin. Kahit papaano, naging mapayapa ang isipan ko. Nakalimutan ko kahit papaano ang mga iniisip ko.

Pagkatapos kumain ni lola at nagpaalam na siya samin. Kami nalang ni Lexin ang natira. Walang umiimik samin. Hindi ko rin alam ang sasabihin ko. Pagkasarado niya ng pinto ay tumingin siya sakin ska ngumiti. Dahil duon, gumaan ang bigat sa puso ko.

"Pasensya kana kung di ko sinabi na dito tayo pupunta. Baka di ka sumama e. Isa pa, mukhang gulong-gulo ka. Lalo na ang mga nangyayare sayo lately. Yung una ay sa mag-ina, tapos ngayon nakasaksi ka pa ng murder." Wika niya saka lumapit sakin. Huminga ako ng malalim. Tama siya. Ang daming nangyayare sakin ngayon. Parang dati lang iniisip ko kung anong gagawin sa araw-araw kapag wala akong client. Ngayon ay iniisip ko na ang tungkol sa mga bagay-bagay na hindi ko naman dapat pinasukan. Nadagdagan tuloy ang mga sikreto ko kay Lexin.

"It's okay. Mabuti nga ito, nakakahinga ako ng maluwag." Tugon ko. Hinawakan niya ang magkabilang balikat ko at niyakap ako ng mahigpit. Mula duon ay rinig ko ang t***k ng kanyang puso. Ramdam ko ang init ng kanyang katawan. Sa unag pagkakataon, ngayon lang ako nakaramdam ng kakaibang pakiramdam towards Lexin. I thought of him as my puppy love and a childhood kind of love. Hindi sumadya sa isip ko ang pagkakaroon ng mas higit pa duon.

"I like you, Zerrie." Natigilan ako ng marinig ko ang mga salitang iyon mula sa kanya. Nanatili parin kaming magkayakap. Ang aking tenga ay nasa tapat parin ng kanyang puso. I can hear it. The heartbeats. Hindi ko alam kung ano bang isasagot. I never encounter this before. I don't know how to answer it. Muli siyang humiwalay sakin at tumitig sa aking mata. Nanlalambot ako. Hindi ko alam kung paano gagalaw sa harap niya.

"I know that it is strange to you. But Zerrie, I like you." Napakagat ako ng labi. Bakit sa dami-dami ng lugar at panahon, bakit dito pa? Nakakabigla naman siya.

"Why?" Iyan lamang ang nasabi ko. Ngumiti siya at hinawi ang ilang hibla ng aking buhok. Hinawakan niya ang pisngi ko. I can feel the heat coming from his palm.

"I don't know. It's just like, I want to protect you." Napatitig ako sa kanya. Umaalingawngaw sa utak ko ang mga salitang iyon. I want it. But, my world is different from him. It is not easy especially for him. I am not ready to let him learn the truth.

"Lexin---" hindi ko na natapos ang sasabihin ko ng hinalikan niya ako. Nabigla ako sa ginawa niya. Hindi agad ako nakagalaw. It was my first kiss. I don't know how to act on. It is a thing that a normal people do. Mula sa halik na iyon, ramdam ko ang sinasabi ni Lexin. He really like me, sincered. Madiin, mainit, at banayad ang halik na ibinibigay ni Lexin sakin. Nung una ay hindi ko alam kung paano gaganti sa kanya, ngunit ginabayan niya ako. Naramdaman ko ang kuryenteng paikot-ikot sa aking buong katawan. Hawak-hawak niya ang aking baywang ng may pag-iingat. I feel safe for the first time.

Mabilis ang kilos niya. Ang kanyang kamay ang naglalakbay sa aking braso hanggang sa aking dibdib. Hindi na bago sakin ito. Alam ko na rin ang ipinupunto ni Lexin. Inihiga niya ako sa sofa na malapit. Dahan-dahan ang paghiga niya sakin na para bang I am the precious treasure he had na maaaring mabasag kapag hindi iningatan. Patuloy parin ang mainit naming paghahalikan. Minsan ay humihinto kami upang makapagpahinga at muling magpapatuloy nanaman. He put his tongue inside of my mouth. Tila nakikipag-espadahan ito sa akin. Samantalang ang mga kamay niya ay naglalakbay sa aking dibdib. It tickles me whenever he pinch my n*****s. When I look at him, he just gave me a devilish smile.

Ilang sandali ay bumaba ang kanyang halik sa king leeg hanggang sa nakarating na ito sa aking dibdib. Ang kanyang kamay ay naglalakbay na sa aking hita habang ang isa niyang kamay ay nakahawak sa aking kamay. I can't feel myself. Para bang namanhid na ito dahil sa ginagawa ni Lexin.

Kasalukuyan paring nagtatalo ang utak ko. Kung tama ba ito o mali. Tama bang basta-basta nalang ako bibigay kay Lexin. I want to stop him but my body refuse. It looks like my body has its own life. I started to moan when he touches my middle. Nang marinig niya iyon, para bang pinagbutihan nya pa. Hinalikan niya ako sa noo at look at me. Napakagat ako ng labi habang hinahagod ng kanyang daliri ang aking gitna kahit pa may takip iyon. Nakaramdam ako ng hiya kay Lexin ng ngumit siya sakin.

The next thing I felt is his hands removing my pants and undies. Sobrang bilis ng pangyayare. Pagkamulat ng aking mata, I was naked. Nakaramdam nanaman ako ng hiya dahil ito ang unang pagkakataon na may ibang taong makakakita ng aking katawan. Mabilis akong pumikit upang hindi ko makita si Lexin. Muli kong naramdaman ang halik niya sa aking leeg down to my breast while his hands are playing with my middle. I feel his fingers entering mine. Medyo napaliyad ako because this is something new to me. I didn't open my eyes because I'm scared of the next thing he will do. I don't want to see it, I want to feel it.

Maya-maya, naramdaman ko ang isang matigas na bagay na pilit pumapasok sa aking b****a. Napakagat ako ng mariin sa aking labi ng unti-unti itong pumapasok sakin. Ramdam ko ang hapdi nang para bang may pumupunit sakin. Nanatili paring sarado ang aking mata. Ayokong dumilat. Patuloy parin ang pagpasok ng kay Lexin until he stop. Napakunot ako ng noo although my eyes still shut. Hindi siya gumagalaw. Dahil sa curiosity ko, I open my eyes to look what happen. Nakita ko siyang nakatitig sakin. habol-habol niya ang kanyang hininga.

"Why?" I ask.

"Mamaya na kapag di kana nasasaktan." Wika niya saka pinahid ang luhang tumutulo mula sa aking mata. Ngayon ko lang napagtanto na lumuluha na pala ako dahil sa sakit. Ganon na ba ako kamanhid. Muli kong ipinikit ang aking mata. Nahihiya parin ako kay Lex.

Ilang sandali at naramdaman ko ulit ang paggalaw niya. Sa ngayon ay hindi na mahapdi. Dahil dito ay mabilis niyang ipinasok ang kabuuan niya sa akin. Napaliyad ako dahil sa ginawa niya. Kasabay nun ang paulit-ulit niyang paglabas-pasok sakin. Nawala na rin ang sakit at para bang sumasabay na ang katawan ko sa kanya.  Tumagal kami sa ganong sitwasyon hanggang sa sabay na rin kaming nakaramdam ng pagod.

NAGISING ako ng maramdaman ang isang halik sa aking noo. Agad akong nasilaw sa liwanag mula sa bintana ng isang hindi pamilyar na kwarto ng imulat ko ang aking mata upang tingnan iyon. Bumungad sakin ang nakangiting Lexin. Balot kami ng kumot habang magkayakap. Medyo nailang ako. Inias ko ang tingin ko sa kanya. Hindi ko alam kung paano kami napunta sa kwarto.

"Good morning." sambit niya.

"Good morning too." Wika ko ng hindi tumitingin sa kanya. Nahihiya talaga ako. Lalo na kapag iniisip ko ang nangyare samin kagabi. Narinig ko ang bugtong hininga niya.

"Bakit ka nga pala nasa bar that time?" Tanong niya. Napakunot ang noo ko at humarap sa kanya.

"As I remember, nasagot ko na ang tanong na yan."

"Yes, I know." Umiwas siya ng tingin sakin. Hindi ko siya maintindihan. Bakit ba siya paulit-ulit? Napapikit nalang ako ng mariin at nag-inat.

"Ano kase....." muli akong napalingon sa kanya ng marinig ko ang sinabi niya. Mahina lang iyon ngunit sapat na para marinig ko.

"yes?"

"... ano kase, ayokong nakikita kang ganon ang suot. Lalo na kapag nalalaman kong nagpupunta ka sa lugar na ganon." Mahina ang bawat bigkas niya duon. Napangiti ako. Umiwas lang ng tingin sakin si Lexin.

Bumangon na ako para magbihis. Hindi parin siya bumibitaw sa pagkakayakap sakin. Parang bata. Hinayaan ko nalang siya. Nakabalot kami ng kumot habang naglalakad ako patungo sa CR. Hindi ko na rin naman inisip na kasama siya dahil nakita narin naman niya ang lahat sakin. Pagpasok namin sa CR ay bumitaw na siya. Tiningnan ko siya upang ipahiwatig na pede na siyang lumabas. Kapag hinayaan ko pa siya dito, baka may sumunod pa ulit mangyare.Itinaas niya ang kanyang kamay na parang sumusuko.

"Okay-okay." Sambit niya sa lumabas. Pinagmasdan niya pa ang aking hubo't hubad na katawan bago lumabas. Napailing nalang ako.

I took a shower. Every time I touches my body, I suddenly remember what happen last night. I smile. For the first time, I let myself do what it really wants. Mabilis na akong nagsabon at nagbanlaw. Pagkaraan ng ilang minuto, natapos na din ako at nakapagbihis na. Paglabas ko ng karto, wala na si Lexin. Siguro ay bumaba na iyon.

Naglakad ako patungo sa kama at umupo. Maya-maya ay narinig kong tumunog ang cellphone ko mula sa aking bag. Kinuha ko agad iyon. Natigilan ako ng manggaling iyon sa aking second phone. I activated my voice changer.

"Yes?"

"Sync? It's me, Riabelle. We have a problem. You need to comeback." Napakunot ang noo ko. Ano nanamang problema? Bakit ngayon pa?

"What?"

"I think you're right. There is a traitor in the organization." malamig na wika ni Riabelle. Hindi agad ako nakapagsalita. Ibig sabihin meron? Agad pumasok sa utak ko si Kuya Steve. Baka madamay siya sa gagawin nila Clark. Although I don't know why he's there at the first place.

"I'm coming." Sambit ko. Ibinaba na niya ang tawag. Dali-dali akong nag-ayos ng gamit ko. Inayos ko na rin ang suot kong damit at agad nag book ng taxi. Huminga muna ako ng malalim.

Binuksan ko na ang pintuan at bumaba na sa kanilang dining area. Naabutan kong nag-hahanda na ng pagkain si Lexin kasama si Lola Maria. Napakagat ako sa aking labi. Hindi ko na tuloy alam kung paano ako makakapag-paalam kay Lexin. Parang ang sama naman kase ng bigla ko nalang siyang iwan gayong may nangyare samin kagabi.

Natigil na lang ako sa pag-iisip ng magtama ang aming mga mata. Napatulala ako. Bakit kase ngayon ko lang napansin na ang gwapo niya?

"Aalis ka?" Bungad na tanong ni Lexin. Tianguan ko siya bilang tugon. Dahil duon napatayo siya at lumapit sakin.

"Bakit ang aga at ambilis?" Wika niya. Napatingin na rin sakin si lola Maria.

"Ano kase... may importante akong lakad. Urgent." Sambit ko. Tinignan ako ni Lexin sa mata. Ang mga titig niya, para bang nangungusap sa akin. Hindi ko na nagawang tumitig pabalik ng marinig namin ang tunog ng sasakyan sa labas. Pagsilip ko, yong taxi na iyon. Muli akong tumingin sa kanilang dalawa. Nagmano muna ako kay lola Maria saka sinulyapan si Lexin. Tahimik parin itong nakatingin sakin.

"I'm really sorry. I promise that I'm gonna call you kapag nandun na ako. Urgent lang e." Sambit ko saka humalik sa kanya sa pisngi. Alam kong nakita iyon ni lola Maria dahil medyo tumalikod siya samin. Pansin ko naman ang pamumula ng mukha ni Lex. Bago ako lumabas, I look at him.

"Text ko nalang sayo kung saan dadalhin ni kuya yung kotse ko. Salamat." Wika ko at tuluyan ng pumasok sa loob ng taxi. Hindi ko na nagawang sulyapan pa si Lexin dahil alam kong mami-miss ko lang siya lalo.