NASA POOL si Santino nang umagang iyon nang makita niyang palapit si Aurora. May munting ngiti sa mga labi nito nang makita siya. Ngunit napansin din kaagad ni Santino ang pamumugto ng mga mata nito. She cried herself to sleep again.
Naupo si Aurora sa malapit na chaise longue. “Ang sabi ni Manang ay narito ka. Puwede raw tayong mag-almusal dito sa labas,” wika ng dalaga, waring bahagyang nahihiya.
Isang masuyong ngiti ang iginawad ni Santino kay Aurora. “Saan mo ba gusto?”
Inilibot ni Aurora ang paningin sa paligid. Wonder was written in her eyes. Kung maganda sa gabi ang bahaging iyon ng bakuran, mas maganda sa umaga. Kung hindi nagmamadali ay sa labas siya talaga kumakain ng almusal.
“Mas masarap yatang kumain dito sa labas,” ang tugon ni Aurora.
Natutuwa si Santino na kahit na paa
