Almost Over You

Chapter 5

--

"Balik po ulit kayo dito."

Tipid akong ngumiti sakanya at kinuha ang pinamili ko. Dahil mag isa ako sa ngayon sa bahay napagdesisyonan kong ipagluto si Tita ng paborito niyang ulam baka kase sa ganitong paraan makausap ko siya ng masinsinan upang ipaintindi sakanya ang desisyon ko.

Sa halip na umuwi sa bahay ay tumambay muna ako sa labas ng convience store na binilhan ng mga pinamili ko. Kaagad gumuhit saking lalamunan ang alak na matagal ko ng hindi natitikman, ayokong maging malungkot ang huling araw ko doon sa bahay, kaya sa ganitong paraan ko iniiwas sarili sa kalungkutan.

Hindi ko mapigilang isipin na sa susunod na araw ay ibang tao na ang kasama ko sa hapagkainan. Ibang lupa na ang aapakan ko at ibang hangin na ang lalanghapin ko. Kung sana lang ay nasa maayos nakalagayan sina Tita at ang asawa ni Papa… I'll bring Tita with me and as for Sarra maybe I'll think about it first.

Kaagad kong nilagok ang natitirang laman ng beer ko nang maramdaman ang pamuomuo ng luha sa gilid ng mga mata ko. In this past few days napapansin ko ang pagiging emotional ko parati.

Tanginang Henry! Siya sana ang kasama ko dito. I want to punch him hard for bringing that Primo jerk into my life! Nakakagigil!

Napatigil ako sa pagbukas na makita ang makisig na anino sa harapan ko. I rolled my eyes before I look up. He smiled when our eyes met, I just stared at him trying to remember if I met him before coz his face is kinda familiar to me.

Hindi ko matanggal tanggal ang mata ko sakanya. Kumunot ang noo ko, hindi maarte ang isang 'to. Umupo siya sa tabi ko without knowing na nasa gilid kami ng kalsada. He replaced my empty beer with a new one.

"Stop glaring, I'm harmless," anito habang binubuksan ang beer na hindi ako sinusulyapan.

I smirked at him. He has this soft features and I can say that he's a happy go lucky man.

"I would like to introduce myself to you, but I think you had a problem so…"

Napangiwi ako. "Anong koneksyon?"

"Sabi nila feel free to confess your problems with someone who you don't know… less judgement,"

"Naniniwala ka doon?"

Nagkibit balikat siya. "I guess so?"

"Wala akong problema-"

"Then why are you're doing this? Umiinom sa gilid ng kalsada at mag-isa pa."

Mukhang wala akong kawala sa isang 'to. I sighed, at tatayo na sana ng hinila niya ako pabalik, I moaned when my butt slammed on the floor.

"You know what? Hindi ko alam kung ano ang meron sa mukha ko pero isa lang ang alam ko, I'm not the kind of person whose approachable!"

"Hinila kita pero hindi ganun kalakas. You're tipsy kaya ka sumalampak dyan," mahinahon niyang paliwanag.

Padabog kong sinipa ang boteng nasa harap ko hindi naman siguro masama kong mag oopen-up ako sa ibang tao? Siya na rin ang nagsabi less judgement daw.

I bit my lower lip. "Some people love their self to the point na nagiging selfish sila but I don't know why I hate myself-"

"Bakit dumating ka ba sa punto na gusto mo nang patayin ang sarili mo?"

Agad akong napalingon sakanya. Yes I hate myself pero kahit ganun hindi ako dumating sa suicide stage. Inirapan ko siya ng makita ang pagtaas ng kilay niya. Napakasadista naman nito.

"Hindi naman. Ayoko lang sa buhay ko," I sighed when I remembered how complicated my life are. "Ang daming obstacles o di kaya'y barriers at hindi ko alam kung bakit niya sakin binigay ang kapalaran na 'to," mapakla akong tumawa na siyang ikinatikhim niya. "I'm not good in handling problems."

He pouted and I immediately looked away. His lips are kinda reddish but Primo's lips are much — and here I go again!

"You don't hate yourself…" anito.

My brows furrowed, what did he mean? I was about to question him but he immediately drink the beer. Great maghihintay pa ako! Lalo na nang marinig ko pagtungga niya. He looks like a camel right now, uhaw na uhaw sa alak.

"Galit ka lang sa taong nagdala sayo sa ganitong sitwasyon."

Nawala ang isasalubong ko sanang tanong sa sinabi niya. Isang tao lang ang pumasok sa isip ko ngayon sa sinabi niya. My mother. Every time I had a problem, I always blame her for taking me in that situation. Because of her w*****g and exploring I was born! Hindi ko alam pero yan lang ang ideang pumapasok sa isip ko kahit pa pinaliwanag na sakin ni Tita na kami ang nauna sa buhay ni Papa.

"Alam ko na may tao nang pumasok sa isipan mo ngayon sa sinabi ko. Whoever that person is, don't blame her. Just think, this quote that everything happens with a reason-"

"Gusto ko nang umuwi," mariin kong sikmat sakanya na hindi siya tinitignan.

Hindi ko siya kilala kaya hindi niya maiintindihan ang sitwasyon namin sa taong kinamumuhian ko. I hate her so much!

"Ihahatid na kita, you're tipsy."

Hindi na ako pumalag pa, dahil talagang umiikot na ang paningin ko. Nang makapasok ako sa kanyang kotse ay agad akong sumandal sa bintana at hinihilot ang sentido.

Sa lahat ng mga sinabi ng tao sakin, ang mga sinabi niya lang ang tumatak sa isipan ko. Is he a freaking lawyer or something? Ang galing kumilatis ng tao.

"Ito na ba ang bahay niyo?" napadilat ako sa tanong niya.

"Y-yeah thanks for the ride,"

"So next time?"

Napatigil ako sa pagkalas ng seatbelt ko. I smirked, hindi ba awkward 'yon? Well, he is just a random guy from nowhere kaya alam kong hindi na ito masusundan at saka hindi na ito ang bahay ko bukas — oh fvck.

I slightly pinched my hand. "Naglasing pa talaga ako."

"Huh?"

Kaagad ko siyang nilingon. "Hindi na-"

No! The last time I check na sumumpa ako ay inaasar ako ng tadhana. Pfft.

"Sure, papasok na ako," paalam ko atsaka tipid na ngumiti bago lumabas.

I didn't bother to look him na, dirediretso lang ako sa gate namin. Bukas ang gate. Oh shvt andito na sila Tita! Pinakinggan ko muna ang tunog nang pag-alis ng sasakyan bago pumasok. When it does, I immediately cleared my throat and act like nothing happened. Nawala ang isasalubong kong ngiti nang nakatalikod na Primo ang sumalubong sakin.

"Bakit ka nandito?" I asked him in a thin voice.

He put his hand in his pocket before facing me. I can see how his jaw clenches, habang naglalakad palapit sakin.

"Who is he?" tanong niya nang huminto siya ng ilang dipa ang layo sakin.

Ngumiwi ako. Umiikot na ang paningin ko, damn that beer! I'm not in the mood para awayin siya o di kaya'y singilin siya sa ginawa niya sakin kanina. I lazily shook my head lalampasan ko na sana siya ngunit para akong spring na bumalik sa kinatatayuan ko kanina ng hilahin niya ako.

"The hell…" hindi ko mapigilang mapamura ng mahulog lahat nang pinamili ko kanina. Padabog ko siyang binalingan. "Look what you did!" sigaw ko sakanya ngunit sa halip na mabigla siya ay mas lalong nagsalubong ang kilay niya.

"You drink?" I just rolled my eyes on him before picking up the ingredients that I bought. "Sinong kasama mo? It obviously would be a guy, base on the car."

Gosh. Primo is giving me hard time, I just want to sleep! I swear umiikot na talaga ang paningin ko. I thought he would help me to put back the ingredients in the plastic when he kneeled in front of me but he did the opposite way.

Padabog kong hinawi ang kamay niya. "Ano bang problema mo!" sigaw ko dahil sa iritasyon

hindi pa ba sapat ang ginawa niya kanina sakin?

"Ikaw! Ikaw ang problema ko."

I stared at him, one smell on his breath and I know what kind of liquor he drinks. Kaagad akong nag-iwas ng tingin nang makita niya ang pagtitig ko sa kanyang labi. Oh damn it, Winslet. Baka ano pang sabihin ng isang 'to.

"Umuwi ka 'na lasing-"

"Sa ating dalawa ikaw ang lasing-"

Kaagad akong umiling. "I'm just tipsy-"

"Me too. So now please answer my question."

I just ignored what he said and continue picking up the ingredients that has left, but before I could land my hand on that ingredient, Primo hold my hand and squeezed it slightly, it makes my spine shiver so I take it back immediately.

"Please-"

"I'm fvcking tired, Primo! Emotionally and physically-"

"Then I'm just fvcking here, Winslet. You don't need another man! You don't need Henry or the guy who sent you here…" his voice are in a brittle tone, napaupo siya sa sahig. "I'm here but why can't you see me?"

Napalunok ako. Hindi ko 'to inaasahan sakanya. Primo is… blur. In this past few days he always annoyed me at palaging nagpapakita nang ebidensya na ayaw niya sakin pero ngayon bakit siya humihiling ng ganito? No I don't want to assume.

Sa halip na kunin ang natirang ingredients ay pinabayaan ko nalang at saka tumayo. Parang unti unti akong bumalik saking wisyo.

"Ganyan ka ba parati, Winslet? Walking out? Because you don't want to spit out the words or idea that are stucked in your brain? Huh?"

I laughed mocking before turning my back on him. "Walang idea na pumasok sa isip ko ngayon," I lied. "I'm tired and I just want to rest. Yan lang ang nasa utak ko ngayon-"

"How about your heart?" I stilled. "Is there something you felt right now?" tunog naghahanap ng pag-asa ang dating sakin nun.

Please, Winslet don't stutter!

"You mean, heart beating fast?" I laughed to remove my nervous. "Why would I? Tss."

I took a deep breath and sighed. Umiling muna ako bago siya tinalikuran. Nang makarating ako sa pintuan ay kinuha ko sa bulsa ang susi, my hands started to shake when I heard his footsteps, he's coming closer with me! Gusto kong batukan ang sarili!

"Wala talaga? Even just a little bit?"

I bit my lower lip, when I heard his husky voice again. I faced him when I succesfully opened the door.

"Wala talaga. Nothing," mariin kong sagot para matigil na siya sa ganitong klaseng tanong niya

at para matigil na rin ang… pagsisinungaling ko.

He nodded, as if he really accepted my answer, yumuko siya na parang ayaw niyang ipakita sakin ang pag igting ng panga niya. I was about to say something when he grabbed my hand and in a second he was now kissing my forehead. I stilled for a moment pero bago pa man ako nakabawi ay bumulong siya malapit saking tenga and I swear lahat ata ng balahibo ko doon ay tumindig.

"Lying is bad, goodnight babe," at iniwan akong nakaawang ang bibig.

Hindi na niya ako nilingon pa at dirediretsong lumabas ng bahay. Hindi ko man tignan sa salamin alam kong namumula ang pisnge ko ngayon.

Primo is now slowly envading my system and it's bad. Hindi ko alam pero sa tanang buhay ko ngayon ko lang nararamdaman ang mga ganitong bagay and worse, si Primo lang ang nakapagpaparamdam sakin.

Me on a relationship, Tita will not probably not agree on that. She'll go mad at me — shvt bakit nakadepende ka sa reaksyon ng Tita mo, Winslet? Dapat ikaw mismo ang umiwas sa ganitong sitwasyon! A guy like Primo is bad for me. Bad.

"Oops I win," I declared as I put my cards on the table.

Kaagad nila iyong sinuri na parang nandadaya ako sakanila. Bigo silang bumuntong hininga nang makitang panalo talaga ako.

"Oy, baka makalimutan niyo?" paala ko sakanila hindi ko mapigilang tumawa nang makita ang pagngiwi nila.

Umirap si Bench sakin bago nilagay ang pera sa palad ko tsaka siya padabog na tumayo at pumasok sa kusina kong saan naroon si Manang Helda, humagalpak ako sa tawa lalo na ng marinig ko ang reklamo niya.

"Naubos lang naman kase ang cash gift nina Tita at Tito sa kanya kahapon," ani ni Allen at umiling saka binigay ang bayad niya.

"Ang lakas kase makahamon 'e," humalakhak ako.

"She win six and she'll just spent that on her whims… book! Pfft," kahit malayo ay dinig ko ang maarte na boses ni Bench.

I rolled my eyes before placing the money on my wallet. Iniwan ko si Allen doon at pumunta sa mini bar tsaka doon nagsalok ng champagne. It's my second holiday here in Australia.

"Your just jealous, Bench, kase ikaw ang nagturo nun sakanya pero mas magaling pa siya kesa sayo," ani ni Manang habang naghahanda sa noche buena namin.

"I promise, Manang. I'm gonna pay you when my money arrives!" napangiwi ako nang madrama niyang niyakap sa likuran si Manang.

"Get my wallet then,"

Kaagad naalarma si Allen sa sinabi ni Manang kaya agad itong lumapit kina Bench. Allen will be having a hardtime on Manang, ayan kase hindi marunong lumambing.

"How about me? Hindi lang siya ang natalo!" pakinig ko ang giit ni Allen.

I immediately go outside, I rather stay outside in the balcony kesa pakinggan paulit ulit ang mga corny lines ni Allen. In case of manipulating people, Bench never lose.

I couldn't help but to smile as I stared at the most beautiful scenery here in Melbourne, I think lahat naman ata ng city scenery ay maganda. Hindi ko mapigilang titigan ang wine glass na hawak ko pagkatapos ko itong inumin.

"Lying is bad, goodnight babe."

Everytime I drink liquor parating pumapasok sa isipan ko si Primo at ang huling sinabi niya. Dalawang tao na ang lumilipas but I couldn't take it away on my mind at hindi ko alam kong normal pa ba ito.

I heavily sighed. Damn, alcohol! Parati kong kinumbinsi ang sarili na wala akong nararamdaman sa araw na 'yon but… I hope so.

--

Ashiens