kararan hayatların, yeni yaşamları... tüm vazgeçilmezlerin vazgeçiş noktaları. hem karanlık bir romantizim hemde mafyaların kol gezdiği bir kitap... üvey abim serisinin ikinci sezonu. sizler pes etmek üzere olan saçma bir hikayeden ibaret olamazsınız...

Sadece töre yüzünden hayatının mahf olduğunu düşünen kadının, aslında töre sayesinde hayatının kurtuluşa ermesidir...hiç imkansız olan şeylerin imkanına baktınız mı? yada hiç imkansız olan bir şey için cabaladınız mı? bazen hayat sizi nereye yada nerelere sürükler bilmezsiniz. o fırtına da sürüklenir durursunuz. bazen kurtuluş istersiniz, ama o kurtuluş size oldukça uzaktır. sadece gözünü kapat ve ben kimim? diye sorgula kendini. sen gerçekten sen olan mısın? yoksa, sen sen olmaktan ötemisin. hayatın zorlukları ile baş etmeyi öğrendiğinde, hayat kolaylaşır...

"ben hayata ailemi geride bırakarak bir sıfır geride başladım. çocuk yaşta ailemi toprağa verdim, babamın en büyük hayali olan gazetecilik işine başladım. okul hayatım ailem arkamda olamadığı için hep inişli çıkışlı oldu. oturup düşününce 'yapmam gerekiyor!' dedim. ve hırslarımla ve tırnaklarımla kazıya kazıya böyle bir kademeye ulaştım. ne yazık ki mesleğimin zorluklarını asla oturup düşünmemiştim, bana neler getireceğini nelerden vazgeçmem gerektiğini... bir çok şeyi hesaba katmadan başladım bu mesleğe. bazen insanların özel hayatına taciz etmek zorunda kalırım, bazen ise olayın olduğu yerde canımı riske atarcasına bulunurum. babam için başladığım bu meslek, sınırları aşmama yardımcı oldu... ama asla bir gün, bu iş için riske gireceğim aklımın ucundan geçmezdi. artık işimden öte bir ajan gibiydim. hayatım boyunca insanlık için hep iyi şeyler yapmaya çalıştım ama, bu gün yaptığım şey insanın kirli çamaşırlarını ortaya dökmekti. emeklerim ve kazanacağım para için her şeyi yapmam gerekiyor çünkü, babam olsaydı canını dişine takar tuttuğunu koparırdı. ben alev akın, babam ve annem için çıktığım bu yolda başarmadan geri dönmeyeceğim... ailemin bana bıraktığı mirası devam ettireceğim.." hayatınızda siz göremeseniz bile, düşman doludur. sadece doğru anı beklerler düştüğünüz an ilk darbeyi düşmanlarınızdan alırsınız. kötü olsanız bile bunu onlara belli etmemek için sürekli çabalarsınız. ama unutmayın ki hayatın sizi şaşırtması an meselesidir. en büyük düşman olarak gördüğünüz insanla bir gün dost olabilirsiniz. bırakın hayat sizi şaşırtsın. (…)bana hiç bir sebep seni haklı gösteremez. (…)kendini bildiğin yoldan sürüklemekten başka hiç bir şey yapmıyorsun! (…)bu seni hiç bir şekilde igilendirmez. farklı hayatların benzer kaderleri...

"üvey abisin diye kendini bir bok sanma."üvey abim gözlerime baktı, "öyle mi dersin?" gözlerimi kaçırdım saçma sapan hareketlerine daha fazla tahammül etmek istemiyordum."sen benim küçük üvey kız kardeşimsin.""seni daha fazla duymak istemiyorum." hayatın bu karmaşasinda daha ne kadar degişebilir insanlar? biz bir o kadar değiştik ve parçalandık...