(Şiddet ve Olumsuz Öğeler içerebilir. Keyifli okumalar 😊) Mahallede Aşk Başlasın 🥰🥰🥰 Yetimhanede birlikte büyümüş 4 delikanlı. İstanbul'un dar sokaklarında hayat mücadelesi verirken bir yandan da hayatlarını değiştirecek birini beklediklerinden habersizdirler. Hayatlarına bir gece ansızın giren Leyla, hepsi için yeni bir hayatın başlangıcıdır. Kelebek etkisi ile bizim tayfanın yaşamlarını bambaşka bir noktaya taşır. Murat, Ateş, Furkan ve Göktuğ için yeni hayatlarının ilk adımı, Murat'ın, Leyla'yı çöp konteynırının önünde baygın bulduğu o gece başlar. Artık hiç bir şey eskisi gibi olmaz. Murat ise bu güzel yüzlü kıza ilk görüşte aşık olur. Mahallede aşk başlıyor... ❤️❤️❤️❤️❤️❤️❤️ İlk karşılaşma❤️ İlk görüşte aşk❤️ Nihayet yoğun ve yorucu bir günün ardından akşam olmuştu. Artık Murat ve Ateş eve dönmek için inşaattan ayrılıyorlardı. Murat’ın bozuk moralini anlayan Ateş, onu çay bahçesine götürdü. Saatlerce manzaraya bakıp sessizce oturdular. Bugün de Murat için üzülme günüydü. Saat geç olmuştu ve artık çay bahçesi kapanıyordu. Murat, hesabı ödemek için elini cebine attığında şaşkınlıkla kalakaldı. Ne cüzdan vardı ne telefon. Hemen Ateş’e döndü ve: “Oğlum, benim telefonum yok, cüzdan da yok. Tüh lan, kesin inşaatta unuttum. İnşallah birileri almamıştır,” dedi panikle. Ateş ise Murat’ın ensesine ufak bir şaplak atıp: “Âşık olan sen misin, ben miyim anlamadım ki. Hadi hemen gidelim,” dedi Ateş ve hesabı ödeyip hızla inşaata döndüler. Ateş otobüs durağında oturdu. Otobüs gelirse biraz da olsa bekletecekti. Buraya gelen otobüs çok sık gelmiyordu, hele ki bu saatte. “Hadi uç. Otobüs birazdan gelir, yetişelim,” dedi Ateş. Murat koşar adımlarla inşaata yöneldi. Kıyafetlerini değiştirirken cüzdanı ve telefonunu masaya koymuştu. Bugün aklı başında değildi elbette; yüreğinde papatya kokulu annesinin yokluğu vardı. Eşyaları bıraktığı yerde görünce rahat bir nefes aldı. Hemen telefonunu ve cüzdanını cebine atıp, hızla inşaattan çıktı. Çöp konteynerinin yanına doğru ilerlerken siyah bir arabanın hızla uzaklaştığını gördü. Buna anlam veremese de önemsemedi. Biraz daha ilerledikten sonra bir ayakkabı dikkatini çekti. Bej renk topuklu ayakkabıydı bu gördüğü. Merak ve tedirginlikle konteynerin yanına doğru yürüdü. Hava kararmıştı ve sokak lambaları bu kısmı yeterince aydınlatmıyordu. Telefonunun ışığıyla çöpün önüne doğru ilerlediğinde, karşısında gördüğü sahneyle şaşkınlıkla bakakaldı. Gökten adeta bir melek düşmüştü yeryüzüne. Bu güzellik kesinlikle bu dünyadan olamazdı. Sarı ve kahverengi uzun saçları, ay parçası yüzü, uzun kirpikleri ve yay gibi kaşları vardı. Üzerindeki kıyafetlere bakılırsa fakir biri değildi. Kısa kollu, dizlerine kadar beyaz bir elbise giymişti. Ona hayran hayran bakmaya devam ederken, kadının durumunu kontrol etmek için yanına yaklaştı. Evet, nabzı atıyor ve yaşıyordu. Hemen telefona sarıldı. “Alo, Ateş! Hemen inşaatın yan tarafındaki çöp konteynerinin önüne gel, acil!” dedi Murat, sesi endişeli ve panik içerisindeydi. Bu kız ona kalbinin yerini hatırlatmıştı. Su gibi duru ve masum yüzünü izledi bir süre. “Sen gönlüme düşen çiğ tanesi misin? Buralara benim için mi geldin?” dedi içinden. Murat, bu ay yüzlü kıza ilk görüşte âşık olmuştu. Tek sorun, bu kız kimdi? Parmağında yüzük vs. yoktu. Demek ki evli değildi. Ateş’in panik dolu sesiyle daldığı hayalden sıyrıldı: “Oğlum, ses versene! Geldim diyorum. Bu kız kim? Nereden buldun bu kızı?” dedi Ateş panik haldeydi. Gördüğü manzara, devamlı gördüğü bir manzara değildi. Şaşkınlığını üzerinden bir türlü atamıyordu. O sırada Murat kızın başını yukarıya kaldırdı. Elinde hissettiği ıslaklıkla eline baktı. Panikle Ateş’e döndü ve; “Başında kan var! Hemen hastaneye götürelim. Yaşıyor, nabzını kontrol etmiştim. Kafasını çarpmış olmalı, kanıyor!” dedi Murat. Bu kız için çok endişeliydi. Ona bir şey olacak diye ödü kopuyordu. “Oğlum bak, başımıza kalır, polisi arayalım,” dedi Ateş, sesi tedirgindi. “Vaktimiz yok. Ne kadar zamandır böyle kim bilir? Hemen taksi çağır, acile götürelim!” “Yanında eşyası var mı? Kimdir necidir, baksaydık,” dedi Ateş ve bir yandan etrafa bakınıyordu. Ama etrafta kimseler yoktu. Çöpün içine, etrafına, her yere baktılar ama kıza ait hiçbir şey yoktu. Sadece yerdeki tekerlek izleri vardı. Murat, gözlerini kızdan alamıyordu. Kıza uzun uzun bakarken taksi geldi. Kızı kucağına alıp hemen taksiye yöneldi. “Hastaneye çek abi, çabuk!” dedi Murat, endişeyle. Hastaneye vardıklarında taksiden inip hızla acile yöneldiler

Askeri ve Mafya kurgularının iç içe olacağı bir hikayedir. Uzun bir süre ücretsiz olacaktır.**** UYARI "Bu hikayedeki tüm kurumlar, kuruluşlar, karakterler tamamen yazarın hayal ürünüdür. Gerçekle hiçbir ilgisi yoktur. Hikâye şiddet ve olumsuz öğeler içermektedir. Bu nedenle yetişkinlerin okuması için uygundur ve +18 ibaresi bulunmaktadır." TANITIM Görev: Örgütün karanlık kanatları altında barınan ve silah kaçakçılığı yapan bir çetenin kökünü kazımak. Bu çete, sözde "fon sağlayıcıları" ile danışıklı bir dövüş içindeydi. "Propaganda" adı altında düzenledikleri her patlama, her saldırı, ülkenin iç huzurunu kaçırmanın yanı sıra, bu karanlık sponsorlarının ceplerini daha da doldurmanın bir aracıydı. Örgütün "dava" yalanlarıyla süslenmiş bir ütopya hayali sunması ve bu yalanların altında yatan asıl neden. Hepsinin altındaki tek ve çirkin bir gerçek nedeni vardı; “Karanlık işlerini daha rahat sürdürebilmek ve ağa babalarına daha çok para kazandırmak.” Yurt dışına çıkması gereken ölüm ticareti; silahlar, uyuşturucular, insan kaçakçılığı ve kanla lekelenmiş kara paralar, hep bu örgütün elinden geçiyor, her iki tarafı da zengin eden bir şeytanî simyaya dönüşüyordu. Sivilleri hedef alan canlı bomba eylemlerinin düzenekleri ve askerlerle çatışmalarda parıldayan son teknoloji silahları, doğrudan bu ağa babaların cömert (!) sponsorluğuyla elde ediliyordu. İşte, İntikam Timi bu operasyona, kendi ailelerini yutan o ateşin başka ocakları söndürmemesi için çıkıyordu. Onlar bu uğurda canlarını feda edecek kadar öfke ve acıyla doluydu. Bu, örgüte vurulan kaçıncı darbeydi? Sayısını unutmuşlardı. Mücadeleleri, akan bir suyun önünü çamurla tıkamak gibiydi; bir yerini kapadıklarında, su başka bir yerden, inatla ve sinsice sızıyordu. Tek çare, kaynağı kurutmak ve suyun çıktığı yeri ebediyen kapatmaktı. İşte tam da bu noktada, devreye gönüllü MİT ajanları girecekti. Onlardan gelecek olan istihbarat, bu amansız savaşta her zaman bir adım önde olmalarını sağlayacak ve nihai zaferi getirecekti. Bu savaş artık kendi lehlerine sonuçlanacaktı. Onlar hakkında hiçbir bilgi yoktu. Bildikleri tek şey operasyonun gizli ucunun, "Kurt" kod adlı dört yiğitten oluşan bir ekip olmasıydı. Öyle gizliydiler ki, kendi timleri bile onları tanımıyordu. Özel olarak yetiştirilmiş, derin bir gizlilik perdesinin ardında saklanmışlardı. Aksi takdirde, tüm aileleri yok edilir ve yıllardır ilmek ilmek örülen bu operasyon bir anda enkaz yığınına dönüşebilirdi. Aralarındaki tek bağ, soğuk ve robotik bir sesten ibaretti. Timin bu konuda en yetenekli hackerleri "Kripto" bile, günlerce uğraşmasına rağmen bu isimsiz kahramanların kimliklerine ulaşamamanın hayretini yaşıyordu. İntikam Timi, iki başlı ejderhaydı. Bu mücadele kurt ve şahinin omuz omuza mücadelesiydi. Ortak bir amaçları vardı İNTİKAM. Devletin bölünmez bütünlüğü ve düzeni korumanın mücadelesi. Onlar elini taşın altına koyanlardı. Onlar canlarını bu uğurda feda edenlerdi. Şehirde kurt, dağlarda şahin olmaktı. Kurtlar, karanlığın kalbine, inlere sızacak olanlardı. Şahinler yüksek dağlarda, olan biteni izleyen ve gerektiğinde pençesini indirecekti. İlk kez, iki uçlu bir operasyon yürütülüyordu: Biri en karanlık adamların arasına sızacak, diğeri ise onların itlerinin yuvalarını bir anda yerle bir edecekti. Artık Derin İntikam, örgütün en sır dolu, en gizli köşelerini aydınlatacak bir güce sahipti. Karanlık, sonuna kadar ışığa teslim olacaktı.

Hafızası silinmiş bir kadın... Kader bağından doğan bir aşk... Ve başka bir gezegene — Lunora’ya — açılan, ışıkla mühürlü bir kapı. İpek, gözlerini bir yabancının kucağında açtığında geçmişine dair hiçbir şey hatırlamaz. Ama o yabancıya, Lior’a… kalbinin derinliklerinden gelen bir bağ hisseder. Tanımadığı bir adamın sesi, neden ruhunu bu kadar huzurla doldurur? Lunora: İyiliğin gezegeni. Kötülüğün dışlandığı, sevginin hüküm sürdüğü bir diyar. Ama İpek ve diğer yetenekliler… oraya gerçekten gidebilecekler mi? Aşk, anılardan mı doğar, yoksa kalbin sesinden mi? İpek geçmişini ararken, Lior onu kaybetmemek için geleceği tehlikeye atmaya hazırdır. Ama Lunora’nın sırrı sadece aşkta değil… Kanla mühürlenmiş bir kehanette saklıdır. Şimdi yepyeni bir İpek. Hiç bir şey hatırlamayan ve önce kendini bulmaya çalışan. Güçlüden zayıfa dönüşmüş ve tekrar ayağa kalkmaya cesaret arayan. Yeni bir İpek geliyor. Yeni bir dünya ve yeni umutlar.... Not: Bu kitap, Kahve İçelim mi? serisinin devamıdır. ilk kez okuyacak olanlar için ilk bölümün Prolog kısmında Kahve içelim mi? özet olarak anlatılmıştır. Daha önce kahve içelim mi? kitabını okuyanlar o kısmı okumadan geçebilir. Okumayanlar mutlaka Prolog bölümünü okuyarak geçmişle ilgili detaylara hakim olabilirler.

Ben İpek...Hayatım boyunca beyaz atlı prensimi bekledim, ama karşıma çıkanlar genellikle aşk sevgi arayanlar değil de eğlence arayanlar oldu. İyi olanda aldattı gitti. Bense bu konuda kendimden hiç taviz vermedim. Ama onların bu niyetlerini nasıl anladım dersiniz. Size bir sır vereyim mi? Benim özel bir yeteneğim var. Ben zihin okuyabiliyorum. Şşşttt. Bunu kimseye söylemeyin. Bu benim hayatımdaki insanlara güvenmem ya da güvenmemem gerektiğini anlamamı sağlıyor. Şimdi gelelim bunu nasıl yapıyorum. Bu yeteneğimi ilk kez 16 yaşında keşfettim. Arkadaşlarımla kahve falı bakarken bir anda bir sürü anının içinde buldum kendimi. Bu bir 5D oyunu gibiydi...Zihnin içerisinde istediğim anıyı seçebiliyordum. Daha sonra bunu normal yolla denedim ama olmadı. Biraz araştırma yapınca insanların kahve falı ya da herhangi bir fal baktırırken, korunma bariyerinin kırılıp enerjilerinin düştüğünü öğrendim. Bu da benim zihinlerine rahatça girebilmemi sağlıyordu. Ben de bunu kahve falına çevirdim. Zihnini okumak istediğim kişiye kahve falı bakmam yeterliydi. Şimdi Kahve İçelim mi? Çok düşündüm benim gibi yetenekli birileri var mı? diye ama onlarla da ileride tanışacak ve bambaşka amaçlarım olacaktı. Bunları size henüz söyleyemem biraz merak etmenin zararı olmaz dimi 🤭 Aşk, bazen sadece kalpte değil… zihinde de başlar. ************************** Bekle beni Didim ben geliyorum deniz kum güneş İpek geliyor Uçaktan indim ve valizimi alıp taksilere doğru yürürken biriyle çarpıştım ve hızla yere yapıştım. Kolumun üzerine düştüğüm için bileğim fena halde acımıştı. Yerde oturup bileğimin acısıyla kıvranırken -İyi misiniz Çok özür dilerim -Değilim bileğim diyebildim ve hala bileğime bakıyordum. -Bakmama izin verir misiniz dediğinde kim olduğuna bakmak şuanda aklıma gelmişti Bileğimi uzattım ve o bileğime bakarken yüzünü inceliyordum. Bu his kalbim hızla çarpıyordu. İçim tarifsiz bir huzurla doldu. Oldukça yakışıklı kumral uzun boylu ela gözlü beyaz tenli bir adam bileğimi inceliyordu. -Bu şekilde acıyor mu -Hayır- İncinmiş sanırım kırık vs yok. Yardım etmeme izin verin dedi ve beni bekleme salonlarındaki sandalyeye oturttu -Burada biraz bekler misiniz? Hemen geliyorum. Lütfen bekleyin O yanımdan giderken uzaktan onu izliyordum. Koşar adımlarla bir yere gitti 5 dk sonra yine koşar adımlarla yanıma doğru yaklaştı. Çok yakışıklı maşallah. Allah sahibine bağışlasın dedim içimden. Yanıma yaklaştığında elindeki poşetten bir krem çıkardı ve bileğime uzandı. -Bu krem size iyi gelecektir. Ağrınızı birazdan geçirir. Derken bir yandan da önümde diz çökmüş bir halde bileğime hafifçe kremi sürüyordu. Kalbim kanatlanmaya başlamıştı. İçimde inanılmaz bir huzur vardı.