BALKANLI

“Zaten çok fazla bekledim. Bu benim için bir ilk ve sabrımın daha fazla olduğunu düşünmüyorum. Onun için içeri gel ve kapıyı kapat” diye söylenen kelimeler ile bir an kalbi durdu. Tamam, şu lanet bilim adamları artık ışınlanmanın bir yolunu bulmaları gerekiyordu. Çünkü genç kadının buna cidden ihtiyacı vardı. Şu anda bir düğmeye basmalı ve dünyanın herhangi bir yerine ışınlanmak için tüm ruhunu bile bağışlayabilirdi. Kapının orada ne kadar durduğunu bilmiyordu. Fakat, “Hemen!” diye bir ses kükreyince yerinde sıçrayıp bir anda birkaç adım atarak kapıyı kapattı ve adım adım ona yaklaşırken bayılmamak için resmen dua etmeye başladı. Hemen arkasında durdu ve adam elini havaya kaldırarak “Daha yakına” diyerek onu parmakları ile önüne doğru çağırdı ve Defne hayatı boyunca kimseden bu kadar korktuğunu hatırlamıyordu. Onunla ilk göz göze geldiğinde kalbinin içinde resmen kaçacak bir delik aradığına yemin bile edebilirdi. Titreyen ellerini önünde birbirine geçirdi ve yine elleri gibi titreyen bacakları ile adım adım genç adamın önünde doğru yürüdü. Tamamen görüş alanına girdiğinde ise Alpaslan’ın bakışlarının ayaklarına odaklandığını gördü. Ağır çekimde bacaklarından yukarıya doğru o bakışlar ilerledi ve tam olarak karnında sabitlendiğinde Defne, bir adım geri gitme ihtiyacı ile doldu. Yutkundu ve elini karnına götürerek titremeye başladı. Çünkü biliyor olması imkansızdı. Hem nereden bilecekti ki? Oradan ayrıldığında nedenini sormak için bile aranmamıştı. Gerçi tek bir gece için ne sorulacaktı onu da bilmiyordu. Birkaç saniye karnında sabit kalan bakışlar bir anda gözleri ile birleşti ve genç kadın, o sırada ruhunu teslim etmek üzere olduğunu hissetti. Titreyen sesi eşliğinde “Neden buradasınız?” diye sonra bakışlarını resmen delip geçici bir matkap misali ona diken genç adamın tek kaşı yavaşça havaya kalktı ve Defne, tekrar yutkundu. Genç kadının gözleri de mavi renkteydi. Fakat koyu maviydi ve sıcak bakardı. Fakat bu karşısındaki adamın esmer teninde oldukça dikkat çeken buz mavisi bakışları vardı. Keskin, soğuk ve karşındaki insanın nefesini kesen bir his yayardı. Defne, bu adam ile tam 1 yıl önce karşılaşmıştı. Otelinde çalışmaya başladığında birkaç kere onun katında karşılaşmışlardı. Ona baktığını veya fark ettiğini düşünmüyordu. Bunu hiç hissetmemişti. Fakat, onu bir keresinde kendi odasının olduğu katta bir adamı eline almışken görmüştü. Hatta adama attığı yumruk ile genç kadın, kendini tutamamış korku ile çığlık atmıştı. İşte o an gözleri birleşmişti ve birkaç saniye göz göze kalmışlardı. Sonrasında ise tam olarak onu girişte karşılayan yarı dev adamın kolundan tutarak “Hemen aşağıya inin. Bir süre kimse buraya çıkmasın” diyerek onu asansöre bindirmişti ve asansör kapıları kapanırken bile Alpaslan, gözlerini gözlerinden çekmemişti. Tabi şu anda da bakışlarını çekmiyordu ama o anki bakış ile kıyaslanamazdı bile. Birkaç saniye de öylece bakan Alpaslan, elindeki kadehini önündeki sehpanın üzerine korkutucu bir sessizlikle bıraktı. Ardından “Sende, bana ait bir şey var.” Diyerek konuşunca Defne, tekrar yutkundu ve eli bir anda yine karnına gitti. Lanet olsun biliyordu. Biliyordu ve onun için gelmişti. Genç kadının nefesi bir anda daralırken Alpaslan, gözlerini genç kadının gözlerinden ayırmadan başını evet anlamında aşağı yukarı salladı ve sakin bir sesle “Kesinlikle” diyerek söylediğinde Defne, titremeye başladı ve birkaç adım geriye doğru adım attı. Sırtı, duvar ile buluşunda gidecek bir yer kalmadığını anladı ve o lanet olası bilim adamlarının içinden geçilebilecek duvarlar icat etmesini de diledi. Şu anda gerçekten ihtiyacı olduğunu düşünmeden edemedi. Genç adam bakışlarını, Defne’nin bakışlarından bir an olsun ayırmadan hatta gözünü bile kırpmadan oturduğu koltuktan kalktı ve Defne’nin kalbi daha bir korkuyla atmaya başladı. Titrek çıkan bir sesle “ben-be- ben” diye söyleniyordu ama cümlesinin devamını getiremiyordu. Alpaslan ise bakışlarını ondan bir an olsun ayırmadan “Sen?” diye sordu ve sadece iki adımda tam dibinde durduğunda genç kadın neredeyse bayılmak üzereydi. Elini kalçasının hemen arkasında olan duvara avucunun içi denk gelecek şekilde yerleştirdi ve düşmemek için destek almaya çalışırken “Ben, sizden hiçbir şey almadım. Sadece gittim ve buna hakkım var” diyerek söylendi çaresizce. Evet öyle olmuştu. Zaten öyle olmasa kesinlikle o otelden çıkamazdı. Bunu çok iyi biliyordu. Çünkü bir kere usulsüzlük yapan bir personele uygulanan şiddeti görmüştü. Gerçi o otelin içinde birçok şey görmüştü. Her birinde oldukça korktuğu zamanları biliyordu. Daha önce gitmesi gerektiğini de biliyordu. Ama bu da yaptığı hatalardan biriydi. O asansörden indiği gibi orayı terk etmeliydi. Derin bir nefes veren adamın nefesi tüm yüzünü yakarak geçtiğin de içki kokusu midesinin karışmasına neden oldu. Kendini tutmaya devam ederken Alpaslan ürkütücü bir sesle “Bana, hala seninle olduğunu söyle. Yapmadığını söyle. Bunu söyle ki kendimi kontrol edebileyim Defne” diye söylendiğinde genç kadın korku ile yutkundu. Midesi bulanıyordu ve neyi yapmadığını anlayamıyordu. Sonra genç adamın kocaman olan elini karnında hissetti ve tam olarak tüm bedeni o anda kanında başlayan bir yangın ile yanmaya başladı. Genç kadının dolmaya başlayan gözleri, titreyen bedeni öne sanki tek bir nefes alsa içi dışına çıkacakmış gibi hissetmesi artarken gen adam, gözlerindeki çaresizlik, acı ve karanlık ile ona bakarak fısıltı gibi çıkan sesi eşliğinde “Yapmadığını söyle” diye fısıldadı ve Defne, gözünden süzülen yaşa engel olamadı. Yaş yüzünde iççe bir çizgi çizerek boynuna doğru akarken Alpaslan kararan bakışları eşliğinde her iki elinin de avucunu genç kadının başının iki yanına ser bir şekilde vurarak “Söyle!” YENİ BİR HİKAYE VE YENİ BİR SERÜVEN. ÇOK YAKINDA SİZLERLEYİZ. :)))) LÜTFEN, İLK BÖLÜME YORUM YAPABİLİR MİSİNİZ? KİMLERLE SERÜVENE BAŞLIYORUZ BİLMEK İSTİYORUM. HEPİNİZE ŞİMDİDEN TEŞEKKÜRLER MİLYARDER SERİMİZİN ÖNCEKİ KİTAPLAR YAZAR NOTUNDA SİZLERLE ORADAN EKLEYEBİLİR VE TAKİP EDEBİLİRSİNİZ. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .. . . . . . . . .