Terhis Olmayan Aşk

“Bazı vedalar yoklukla değil, yutkunmakla başlar.”

Ayza ve Sancar…

Birbirlerine gençliğini adamış, söz yüzüğünü parmaklarına değil, kalplerine takmış iki çocuk.

Mahalle onlara bakar, “bir ömür” derdi.

Ama bir gün, öyle bir cümle kuruldu ki, her şey yerle bir oldu.

Bir yanlış anlama, birkaç kırıcı söz, sonra sessizlik…

Ve ardından asker yolu.

Sancar, hiçbir açıklama yapmadan gitti.

Ayza, cevapsız sorularla kaldı.

Zaman, ikisine de inatla geçmedi.

Ama hayat geçti. Ve bir söz töreni yaklaştı.

Beş yıl sonra, bir babanın cenazesiyle döndü Sancar.

Kırgın, değişmiş, suskun.

Ayza ise beyaz bir elbise içinde, parmağında yeni bir yüzükle…

Ama hâlâ Sancar’ın adını içinde taşıyarak.

Ve hâlâ susarak.

Şimdi aynı sokaklarda yeniden yürüyen iki eski nişanlı…

Söylenmemiş cümleler, tutulmamış eller, çıkılmamış yolculuklar arasında sıkışıp kalmış bir aşk.

Kimi sevdanın terhisi yoktur.

O, sadece kalpte nöbet tutar.