Episode -9-
417 Kelimeler
Bölüm9
Sessiz bir şekilde eve girdim. Neyse ki üvey babam uyumuştu. Ona denk gelmeyeceğim için bir yandan mutluyken; diğer yandan onunla tartışamadığım, içimdekilerimi dökemediğim için sinirliydim. Annem onu sevdiği için, her zaman ona karşı sessiz kalıyordum. Ama bir gün sonu gelecekti.
Ebeveyn odasından derin bir öksürük sesi gelince gerildim. Bu ses annemden geliyordu ve annem hiçbir zaman bu kadar sesli bir şekilde öksürmemişti. Belki de sarhoşluğumuz verdiğim bir yanılgıydı. Yine de sesler devam ediyordu ve ben daha fazla dayanamadım. Annemlerin odasına hızlı adımlarla ilerledim ve kapıyı çalmadan açtım. Annem yerde yatıyor, daha doğrusu çömeliyor ve öksürüyordu. Akciğerini yırtarcasına yapıyordu bunu. Canının acıdığı, yüzünün kızarmasından ve boğazını sıkı bir şekilde tutmasından belliydi. Yanına gidip kafasını yukarıya doğru kaldırdım. Boğazında bir şey kalmış olma ihtimali vardı sadece aklımda. Ama eğer böyle bir şey olsaydı bunu annem de düşünebilirdi. Ses çok derinden geldiği için akciğerinde bir sıkıntı olduğunu düşünmeye başladım. Şu an sadece onu izliyordum elimden hiçbir şey gelmiyordu, şoktayım. Ona, bir şey olacak, düşüncesi beni delirtiyordu. Arkasına geçip sırtını sıvazladım ve onu kaldırmaya çalıştım. Hafif hafif vurarak onu sakinleştirmeye çalışıyordum. Sıkıcı elimi tutunca, daha çok gerildim. Elim ayağım titremeye başlamıştı. Titrek ellerim ile sağ ön cebimdeki telefonumu çıkartıp, acilin numarasını tuşladım. Hastane çok uzak bir yerde olmadığı için gelmesi uzun sürmeyecekti. Ama ben yine de beklemeye dayanamayacağım için üvey babamın anahtarını alıp annem arabaya bindirdim ve hastaneye gittik. Hastaneye gidene kadar sakinleşmiş daha ancak bunun sebebini öğrenmeliydim.
"Nasılsın şu an?" Yüzüme zoraki de olsa gülümseyerek baktı.
"İyiyim bir tanem sadece ciğerlerimin yandığını hissettim." Bu hayra alamet değildi çünkü annem hiçbir zaman hastalanmazdı. Ben onun kadar güzel bir bağışıklık sistemine sahip bir insan, daha önce hiç görmedim.
Hastaneye geldiğimizi onu kolundan çekerek çıkartmama direnmedi. Kolunun altına girerek yavaş yavaş hastane kapısından geçtim ve bir görevli aradım. Sonunda bulduğumda olanları anlatım ve ona göre bir muayene ayarladılar. Birkaç kalp ve akciğer testinden sonra eve dönebilmiştik. Sonuçlar ancak yarına çıkabilirdi. Melik de tekrardan arabaya binip evimize geçtik ve sabah erkenden uyanacağım için uyuduk.
Daha doğrusu annem uyudu ben tabii ki de aklım onda olduğu için uyuyamadım.
Bugün akşam bir çocuk karşıma çıkmış ve bana uyuşturucu satmaya çalışmıştı. Alkolden nasıl farklı olabilirdi? Daha uzun süre sarhoş tuttuğu için aklım biraz onda kalmıştı aslında. Alkole çok para veriyordum ve beni en fazla 2 saat götürüyordu. Onun ise 4-5 saat kafası vardı ve bu da beni onu itiyordu. Dişlerimi birbirine sürtüp, derin bir nefes aldım. Bunun için daha fazla konuşabilecek ne enerjim ne de halim vardı.
Gözlerimi sımsıkı kapatıp kendimi uykunun sıcak kollarına bıraktım.
BölümSonu
- Yazar
