"ถ้าไม่รักรัก รักจะจูบนะ! " "ไม่! " ทันทีที่ได้ยินคำตอบของคนที่นอนอยู่บนตักฉันโน้มใบหน้าลงไปจูบริมฝีปากหนาทันที "ถ้าเฮียไม่รักรัก..รักจะจูบ แต่ถ้าเฮียบอกรักรัก..รักจะหยุด" "ไม่รัก! " "งั้นจูบ! " ฉันบดขยี้ริมฝีปากอีกฝ่ายอย่างมันเขี้ยว กล้าดียังไงถึงปฏิเสธความรักของฉันคนนี้อย่างไร้เยื่อใย! อุตส่าห์ลงทุนจีบมาตั้งสามเดือนกว่าๆ ถ้าเป็นคนอื่นฉันไม่เอาแล้วนะ รู้ไหมว่าฉันต้องอดทนมากขนาดไหนที่จะไม่ขืนใจเขา! "รักไหม? " "ไม่! " เฮียชลปฏิเสธนับครั้งไม่ถ้วนและทุกครั้งที่เขาปฏิเสธออกมาฉันก็จะจูบอย่างที่บอก จูบให้ปากเปื่อยไปเลย จูบจนกว่าเขาจะบอกรักฉัน ถ้าเขาไม่ยอมบอกฉันก็จะจูบอยู่แบบนี้แหละ! เอาให้รู้ว่าฉันทำจริงพูดจริง! "รักไหมอะ" "ไม่! " "แต่รักรักเฮียจริงๆ แล้วนะ" ฉันจูบเฮียชลอีกครั้งอย่างนุ่มนวลที่สุด "บอกรักสักทีเถอะ ปากบวมเจ่อหมดแล้วนะ" "ไม่! " ฉันจะจูบเฮียชลอีกครั้งแต่มันฉุกคิดอะไรออกมาได้ การที่คนคนหนึ่งปฏิเสธออกมาได้นั้น มันต้องออกมาจากใจและเด็ดขาด แต่คนปฏิเสธยอมปล่อยให้ฉันกระทำ...มันใช่เหรอ? มันไม่ย้อนแย้งกับคำพูดเหรอ? "นี่ถ้าไม่เข้าข้างตัวเองมากเกินไป...เฮียปฏิเสธเพื่อจูบรักเหรอ" ฉันก้มลงไปมองก็พบว่าเฮียชลลืมตามาตั้งแต่เมื่อไหร่ก็ไม่รู้ เราสองคนสบตากันอย่างเนิ่นนานก่อนที่เขาจะพูดอะไรบางอย่างออกมาที่ทำเอาฉันเขินแทบบ้า "ไม่! "

"ได้เอวา! " พ่อสูดลมหายใจเข้าลึกๆ ก่อนจะพ่นออกมาเหมือนกำลังคิดอะไรอยู่ในหัว "ฉันจะบอกอะไรให้แกฟังนะ" "คุณ....อย่านะคะ" คุณหญิงเกาะแขนพ่ออย่างห้ามปรามเหมือนรู้ว่าพ่อกำลังจะพูดอะไร "แกฆ่าคนตาย" อยู่ๆ ดวงตาของพ่อก็แดงก่ำขึ้นมาเสียดื้อๆ จนทำให้น้ำเสียงแกว่ง "แต่คุณหญิงช่วยแก ทำให้แกรอดคดี" "หนูไม่ได้ฆ่า หนูไม่ได้ทำอะไรทั้งนั้น! พ่อพูดเรื่องอะไร! " ฉันตะโกนบอกอย่างไม่เข้าใจ "แกฆ่าเมียของฉัน! " "...! " "แกฆ่าแม่ตัวเอง จำไม่ได้เหรอเอวา! "

โอ๊ย!!! จะบ้าตายทำไมต้องมาเกิดเรื่องแบบนี้กับชั้นได้ยังไง ก็แค่ทะเลาะวิวาทแล้วถูกพักการเรียนเป็นเวลาหนึ่งอาทิตย์555(ในเลข5มีน้ำตาซ่อนอยู่) แต่ประเด็นอยู่ที่ฉันไม่มีสิทธิ์สอบนะสิ ฮือออออออ เพราะไอ้รุ่นพี่หลายคนเลยทีเดียวที่ทำให้ชั้นต้องมาซ้ำชั้นและรวมถึงเพื่อนชั้นด้วย โถว สงสารเพื่อนรัก มันเป็นเพราะความเจ้าชู้สินะ กรี๊ดดดด มหาลัยคะ!! งั้นคงต้องไม่มีเงินสนับสนุนมหาลัยเทอมละห้าล้านแล้วล่ะ เซกิคะ! ยกเลิกเงินเดี๋ยวนี้เลย ฉันโกรธ! ฉันเจ็บ! ฉันเบื่อ! แฟนเก่าเฮงซวยย!!!! โอ๊ย!!! นี่มันเรื่องบ้าอะไรอีกวะเนี่ย!! กรี๊ดดดดด!! ฉันกลายเป็นหัวหน้าแก๊งเคนเนดี้ มาเฟียซึ่งอดีตเคยเป็นอันดับหนึ่งของประเทศ อ๊ากกก!! ถ้าเกิดเซกิรู้เรื่องนี้ขึ้นมา ฉันต้องตายแน่ๆ ทำยังไงดีๆๆ ฆ่าตัวตายก่อนดีกว่าความลับต้องมาเปิดเผยดีกว่า ฮือๆๆ ทำยังไงดี!

WaWah : ยัยเซียเห็นแก่เด็กในท้องเถอะนะ ช่วยมาร่วมงานแต่งงานฉันด้วยT^T Laurasia : ได้สิเพื่อนรัก WaWah : แกน่ารักที่สุดเลย>0< Laurasia : ว่าแต่เป็นตรีมแนวไหนเหรอเพื่อน WaWah : เหมือนเดิมนั้นแหละ เหมือนแบบที่เธอคิดไว้ที่จะแต่งงานกับคินนะ เพียงแต่ว่าต้องเปลี่ยนตัวเจ้าสาวจากเซียมาเป็นวาวาแทนอะT^T Laurasia : เคจ้ะ WaWah : เราจะได้รู้ว่าแกตัดใจจากคินได้แล้ว Laurasia : อืม เซียไปแน่ไม่ต้องห่วง WaWah : ขอบใจนะจ๊ะเพื่อนรักที่จะมางานแต่งของฉันอะ รักแกที่สุด Laurasia : อืม เพื่อนรัก

แอนโทนี่/โทนี่ พาร์ท คิดถูกหรือคิดผิดที่มาขอความคิดเห็นจากเพื่อนสนิททั้งสองเรื่องการจีบหญิงจนเลือดตกยางออกวะ พักตร์ : มึงพูดตามที่กูบอกไหมวะ? ขอสแกนบาร์หน่อย โทนี่ : เออ! กูถึงได้บาร์มานี่ไง แต่เป็นบาทาลูบพักตร์อะไอ้สัส!! แปลง่ายๆคือส้นตีนลูบหน้า พักตร์ : ไอ้โง่ ไอ้ควาย! ไอ้ฉิบหาย! ไอ้ไม่ได้เรื่อง! ชีคิน : แล้ววิธีกูได้ผลไหม? การแนะนำตัว โทนี่ : ได้นี้มาแทน โทนี่โยนกระเป๋าสตางค์สำหรับใส่เหรียญบนโต๊ะอย่างเบื่อหน่าย คีชิน : มึงแนะนำตัวยังไงวะ โทนี่ : สวัสดีครับผมแอนโทนี่ หยาง อายุ20ปี ส่วนสูง185 น้ำหนัก 68 อาชีพค้าอาวุธสงคราม เป็นมาเฟียด้วย เอาเบอร์โทรผมไหม? อยากได้เป็นเมีย สัญญาเลยว่าจะเยเช้า กลางวัน เที่ยง เย็น ก่อนนอน เป็นเมียผมนะ ขอได้ปะ? พักตร์/คีชิน : ห๊ะ?!!! คีชิน : มึงพูดตามกูหมดเลยเหรอ? โทนี่ : อืม เด็กคนนั้นเลยส่งกระเป๋าสตางค์ใบนี้ให้กู พร้อมกับยกมือไหว้ร้องไห้เป็นวรรคเป็นเวรและฉี่แตกกลางโรงพยาบาล พักตร์ : เออ! กูเข้าใจแล้วทำไม...มึงค้ามนุษย์เหรอไอ้สัสโทนี่!!! คีชิน : ไอ้สัส! หน้ามึงเหมือนโจร!