หยางไป่ชวนกับโหยวเปิ่นเฉารู้จักกันมาสิบปีได้ แต่ถึงแม้โหยวเปิ่นเฉาจะไม่ค่อยเหมือนคนอื่นมาแต่เด็ก และมักจะกดขี่เขาเสมอ ดังนั้นความสัมพันธ์ของทั้งคู่จึงไม่ถือว่าเป็นเพื่อน จนกระทั่งหยางไป่ชวนพบว่าสาวสวยในดวงใจของตัวเองดันเอาแต่สนใจโหยวเปิ่นเฉา เขาจึงไม่พอใจ และเริ่มหาเรื่องโหยวเปิ่นเฉาตรงๆ แต่ดูเหมือนโหยวเปิ่นเฉาจะไม่สนใจสาวสวยคนนี้เลยสักนิด แต่กลับมาเป็นห่วงเขาแทน ในระหว่างนี้เอง เป็นครั้งแรกที่หยางไป่ชวนสังเกตเห็นโหยวเปิ่นเฉาที่อยู่ข้างกาย และสงบศึกกับเขา การแสดงละครเวีโรงเรียนเรื่องซินเดอเรล่า หยางไป่ชวนที่รับบทเป็นแม่เลี้ยงใจร้ายต้องขายหน้าบนเวทีเพราะขาเจ็บ ทำให้โหยวเปิ่นเฉาที่รับบทเจ้าชายเปลี่ยนบททันที ไปสารภาพกับแม่เลี้ยงแทน ช่วยหยางไป่ชวนเปลี่ยนเรื่อง หลังจบการแสดงโหยวเปิ่นเฉาคิดอยากจะสารภาพความในใจที่มีต่อหยางไป่ชวน แต่เพราะกลัวว่าจะไม่ได้เป็นเพื่อนกันต่อ จึงไม่กล้าพูดให้ชัดเจน แต่หยางไป่ชวนก็รับรู้ความในใจของเขาแล้ว หลังจากจิตใจสับสนอยู่พักใหญ่ เขาจึงตัดสินใจยอมรับมัน ความรักของทั้งคู่หวานชื่น แม้ว่าจะมีนิสัยที่อีกฝ่ายไม่รู้ แต่หยางไป่ชวนก็คิดว่าเวลาจะแก้ปัญหาได้ ใครจะไปรู้ว่าลู่ซีหรานน้องสาวที่เป็นลูกพี่ลูกน้องของโหยวเปิ่นเฉาจะปรากฏตัวขึ้น เธอคลั่งหยางไป่ชวนเอามากๆ และเพราะคำพูดลับหลังของเธอ ทำให้โหยวเปิ่นเฉาไม่เชื่อใจหยางไป่ชวน สุดท้ายหยางไป่ชวนจึงเลือกแก้ปัญหาด้วยการไปต่างประเทศโดยไม่บอกลา สามปีต่อมาทั้งสองได้พบกันใหม่ โหยวเปิ่นเฉาเสนอให้กลับมาคบกันใหม่ แต่หยางไป่ชวนกลับกลัวว่าเหตุการณ์จะซ้ำรอย จึงหนีหน้าอยู่ตลอด ขณะที่เขาสวมเสื้อเชิ้ตขาวที่โหยวเปิ่นเฉาให้เขาเป็นของขวัญไปนัดดูตัวกับคนอื่น ดันบังเอิญเจอหยางเปิ่นเฉาเข้าพอดี ตอนนี้เองเขาถึงได้ตระหนักว่าตัวเองยังคงตัดใจจากอีกฝ่ายเพื่อไปมีชีวิตใหม่ไม่ได้ แต่โหยวเปิ่นเฉากลับใช้แผนปล่อยไปให้ตายใจ ที่แท้ลู่ซหรานยื่นเงื่อนไขให้โหยวเปิ่นเฉาเชื่อฟังเธอชั่วคราว ต่อไปจะได้ช่วยเขาพูดกับที่บ้านเรื่องที่เขาเป็นเกย์ ดังนั้นเพื่ออนาคตของตัวเองกับหยางไป่ชวน โหยวเปิ่นเฉาจึงได้แต่ต้องทำเรื่องที่ทำให้หยางไป่ชวนเข้าใจผิด และในตอนที่หยางไป่ชวนคิดว่าความสัมพันธ์ของพวกเขาดำเนินไปต่อไม่ได้นั้น ลู่ซีหรานก็ออกหน้ามาช่วยโหยวเปิ่นเฉาอธิบายทุกอย่าง ทั้งสองจึงได้กลับมาดีกันอีกครั้ง และเปิดเผยความรักครั้งนี้กับเพื่อนฝูงและครอบครัว