Ben Baran Sancaktar. Küçük yaşta annemi, büyüdüğümde ise babamı toprağa verdim. Kan davasıydı adı ama en büyük yük, geride kalan bizlerin yüreğine çöktü. Hayat, çocuk yaşta sırtıma omuzladı yükü, erken yaşta dilime suskunluk verdi. Kendime verdiğim sözle Ankara yollarına düştüm. Eğitimlerimi tamamladım, özel harekâtçı oldum. Devletin gölgesinde görev aldım; yurt dışında bastığım her toprak, içimdeki yangını biraz daha harladı. Ama kalbim hep Artvin’de kaldı . Sevdiğim Zeyneb'im ...Artvin'e yollara düştüm.Sevdiğim kızı isteyecek, hayatıma yar edecektim . Babamın öldürenler sevdiğim kadının kanı ellerime bulaştırana kadar ...

İzlemekten değil okumaktan keyif alanlar için esinlenerek yazılmış bir eserdir . Fakirlik nedir bilmeden, İzmir’in sosyetik ailelerinden birinde, lüks içinde, dilediği gibi bir hayat yaşayarak büyüdü Zümrüt Demir. Çocukluğu acılarla geçmiş, büyüdüğünde omuzlarına koca bir aşiretin yükü bırakılmış, mutluluğu hiç tatmamış bir adamdı Serhat Alas, Alas Aşireti’nin ağası . Zorla başlayan evliliğin zümrüdün olayları üst üste yaşaması ve aşka dönüşmesi ve zümrüt’ün küllerinden doğması .

Yasak bir aşkın meyvesi olarak dünyaya gelen Nazlı, yeşil gözlerinin ardında taşıdığı sırların henüz farkında değildir. Hayat, ilerledikçe geçmişin soğuk iplerini usulca boynuna dolamaya başlar. Nazlı, Mehmet’le tanıştığında her şeyin farkında olduğunu sanır. Kalbinin ilk kıpırtılarıyla umutla bağlandığı bu adamın, aslında hayatının en büyük gerçeği olduğunu ise zamanla öğrenecektir. Çünkü kader, yıllar öncesinden örülmüş ve düğümü şimdi çözülmeye başlamıştır. Nazlı'nın yıllarca “babam” dediği adam, ona sadece bir gölge gibi eşlik etmiştir. Gerçek ise yıkıcıdır: Mehmet’in amcası, Nazlı’nın öz babasıdır. Nazlı’nın annesi, gençlik yıllarında büyük bir aşk yaşamış, fakat bu aşk töreye, aileye ve geçmişin karanlık yüzüne kurban edilmiştir. Aşık olduğu adamdan, yani Mehmet’in amcasından hamile kalmış ama bu gerçeği kimseye söyleyememiştir. Aile şerefini korumak adına, başka biriyle evlendirilmiş .