İnsan birini sevip başka biriyle aynı evi paylaşabilir miydi? Belki de sorulacak soru bu değildi. Belki de asıl mesele, bir kalbe aynı anda iki kadın sığıp sığamayacağıydı. Ve Yusuf, cevabı her geçen gün biraz daha net duymaya başlıyordu.

Nikah odası, köy evinin en sessiz ve en karanlık odasıydı. Duvarlara asılmış birkaç eski fotoğraf ve tespihler dışında süssüzdü. Evin ortasında, yere serilmiş büyük bir kilim üzerinde, minderler yerleştirilmişti. Diyar, sert ve kararlı adımlarla içeri girerken, Elif arkasından çaresizlikle onu takip etti. Elif’in gözleri, ağlamaktan kızarmış ve yaşlarla doluydu. Nikahı kıyacak hoca, iki tarafın ortasında, minderin üzerine oturmuş, sessizce dualarını okuyordu. Hoca, Diyar’ın öfkesini ve Elif’in çaresizliğini fark ederek, bu kasvetli atmosferin ağırlığını hissetti. Elif, dizlerinin üzerine oturduğunda, sessizce gözlerinden yaşlar süzülmeye başladı. Diyar, Elif’in karşısına oturarak, gözlerini ondan ayırmadan, hoca ile göz göze geldi. Hocanın sesi, odanın sessizliğinde yankılandı. "Nikahı kıyacak mıyız?" dedi, sesi derin ve ağırdı. Diyar, hocanın sorusuna hemen yanıt verdi, "Evet," diye sertçe karşılık verdi. Gözlerinde, yılların öfkesinin yansıması vardı. Elif ise, bu anın ağırlığı altında eziliyor gibi hissediyordu. Her ne kadar direnmek istese de, içinde bulunduğu durumun çaresizliğini kabullenmek zorunda kaldı. Hoca, dualarını okumaya başladığında, Elif’in gözlerinden akan yaşlar daha da hızlandı. Diyar’ın kararlı duruşu, Elif’in kırılmış ruhunun tam zıttıydı. Duaların ardından, hoca, Diyar’a dönerek, "Diyar Ağa, Elif Hanım’ı eşiniz olarak kabul ediyor musunuz?" diye sordu. Diyar, gözlerini Elif’in gözlerinden ayırmadan, "Evet, kabul ediyorum," dedi, sesi güçlü ve kararlıydı. İçinde taşıdığı öfke, bu kelimelere yansıyordu. Sonra hoca, Elif’e dönerek aynı soruyu sordu, "Elif Hanım, Diyar Ağa’yı eşiniz olarak kabul ediyor musunuz?" Elif, bu sorunun ağırlığı altında ezilirken, bir an duraksadı. Gözleri yaşlarla dolu, kalbi ise acıdan parçalanıyordu. Odanın kasveti, onun çaresizliğini daha da derinleştiriyordu. ''Nereye gidersen git, ne kadar kaçmaya da çalışsan artık sen benim karımsın''