Hayatın hep iki seçenekten ibaret olduğunu düşünürüz, seçtiğimiz her yolda diğer tarafta kalan yolu kaçırdığımızı biliriz. Vermemiz gereken önemli kararlarda hep diğer seçeneği seçseydik hayatımızın nasıl ilerlemiş olacağını düşünürüz. Masal geçirdiği trafik kazasından sonra gözlerini hayatının başka bir boyutunda açar. Bu hayatına her şey istediği gibidir ta ki başına gelen kazadan sonra en başa dönene kadar. Bir rüya ne kadar gerçek olabilir?

"Ölemezsin."diye bağırdım tekrar hastanede olduğumuzu pek umursamıyordum.Ölemezdi beni bırakıp gidemezdi.Onu gösteren cama boş bakıyordum.Gidemezdi daha tutulacak sözler vardı. Dizlerimin bağı çözülüp yere düşerken "Ölemezsin Arya.Beni bırakıp gidemezsin."diye tekrarladım. Odanın kapısı bir açılıp bir kapanıyordu.Doktor hemşire kim varsa içeri girip çıkıyordu.Tek duyduğum ses Aryanın kalbini ölçen cihazdan çıkan kalp sesleriydi.Ama artık kalbi atmıyordu. Bu düşünce beni deli ediyordu "Gidemezsin Arya."diye bağırdım son kez.Gitmemeliydi.Alnım hastanenin soğuk zeminine değerken gözyaşlarım tek tek kendilerini bıraktılar.Bu halimi görse vereceği tepki aklıma geldi.Gülecekti.O zaten hep gülmeliydi. Yaşamayı,hayal etmeyi,gülmeyi,her şeyi o hak ediyordu.Peki şimdi? Her şeyi kendi elleriyle bırakıp gidiyordu. ***************************************** Kalbimde bir boşluk vardı.Uçurum gibiydi ve ben o uçurumun önünde duruyordum.Önüme iki şık koymuştum ya bu uçurumdan atlayacaktım yada biri beni buradan çekip kurtaracaktı. Ama hiçbir zaman birinin gelip beni o uçurumdan kendi elleriyle iteceğini hesaba katmamıştım.

Bana yaklaştığında geri çekildim. "Lütfen." diye fısıldadığında ona sarılmak istedim ama yapamıyordum. Gözünden bir damla yaş süzülürken "Sana ihtiyacım var." dedi. Ne kadar direnmiş olsam da bu anı, içimdeki her şeyi parçalayıp ona koşmama yetmişti. Elimi yüzüne koyup gözyaşını sildiğimde, elini elimin üzerine koydu. "Ben hiç gitmedim. Sen ne kadar unutmuş olsan da ben hep vardım." derken eliyle kalbimi gösterdi. "Ben oraya hep sahiptim." "Sen o yeri yıkıp gideli çok oldu." "Aslında ben oraya kendimi bırakıp gittim. Sen hatırlamıyorsun ama ben sana o masalın sonunu söyledim." dediğinde ben de ağlamak üzereydim. Bana sarıldığında karşı gelemedim. Eğer biraz daha ona izin verirsem içimde ona karşı olan kızgınlık yok olacaktı. İzin veremezdim. Tekrar ortalığı harabeye çevirip kendinin yara almamak için gideceğini bile bile izin veremezdim. Ben bir kere yara almıştım. Kırıldığım yerden tekrar kırılmaya hiç niyetim yoktu...