ของเล่นนายแฟนเก่า

เกริ่น - ของเล่นนายแฟนเก่า

ร่างบางของหญิงสาวเดินนวยนาดเข้ามายังร้านอาหารของผู้เป็นพี่ชายกวาดสายตามองไปทั่วร้านก่อนจะเจอเข้ากับร่างของพี่ชายที่กำลังนั่งหัวเราะอยู่กับเพื่อน

"พี่โซ่" เสียงหวานตะโกนเรียกเสียงดังลั่นพลางสาวเท้าเข้าไปหายืนหยุดอยู่ตรงหน้าของพี่ชายคนเดียวที่มีนามว่า 'โซ่'

โซ่ปลายตามองน้องสาวตัวดีเพียงเล็กน้อยก่อนจะเบือนหน้าหนีหันไปคุยกับเพื่อนต่อ

"ไม่ได้ยินที่เรียกหรือไง" เมื่อเห็นว่าตัวเองโดนเมินหญิงสาวร้องถามพี่ชายด้วยความไม่พอใจ

"ได้ยิน"

"แล้วทำไมไม่ตอบน้อง"

"มีอะไร"

"น้องหิว อยากกินข้าว" โซ่ทำหน้าเบื่อหน่ายพลางคิดในใจว่าทำไมหญิงสาวถึงไม่บอกพนักงานในร้านมาบอกเขาที่กำลังนั่งคุยอยู่กับเพื่อนทำไม

"วุ่นวายกับกูจริง ๆ อีเด็กนี่" โซ่พึมพำแต่ก็ยอมลุกออกไปหาข้าวให้น้องสาวกินแต่โดยดี ดวงตากลมโตกวาดสายตามองเพื่อนพี่ชายเล็กน้อยก่อนจะระบายยิ้มบาง ๆ ให้ เพื่อนพี่ชายพวกนี้เธอรู้จักทุกคนแต่ไม่สนิทเท่าไหร่เลยไม่รู้จะทักทายอะไรนอกจากยิ้มบางอย่างเป็นมารยาทเท่านั้นให้คนพวกนี้

เพื่อนพี่ชายของเธอมีชื่อว่า

คิม

ยิม

และดอน

ดอนคือแฟนเก่าของหญิงสาวและที่แปลกไปกว่านั้นหญิงสาวไม่คิดว่าจะเจอเขาที่นี่หลังจากเลิกกันเขาก็หายไปเป็นปี ไม่รู้ข่าวคราว ไม่รู้ว่าเขาหายไปไหน

ส่วนเหตุผลของการเลิกกัน คือหญิงสาวนั้นเป็นคนนอกใจ

"เพิ่งเลิกงานมาเหรอแซน" หลังจากที่เงียบอยู่นานยิมที่เห็นว่าบรรยากาศมันเริ่มแย่เลยหาเรื่องคุย และเขาก็เลือกที่จะคุยกับหญิงสาว

"เพิ่งกลับมาจากบ้านเพื่อนค่ะ ช่วงนี้แซนว่างงาน"

แซน คือ ชื่อของหญิงสาว

"สมควร" หญิงสาวปรายตามองดอนที่พูดประโยคนั้นออกมา

".........."

"ก็สมควรที่จะไม่มีงานทำเพราะคนแบบเธอมันจะทำอะไรเป็นนอกจากนอกใจแฟน"

#1 ของเล่นนายแฟนเก่า

"ก็สมควรที่จะไม่มีงานทำเพราะคนแบบเธอมันจะทำอะไรเป็นนอกจากนอกใจแฟน"

ฉันมองพี่ดอนด้วยความรู้สึกจุกอกกับคำพูดของเขาก่อนจะเบือนหน้าหนีมองไปทางอื่นเมื่อไม่อาจทนกับสายตาเกลียดชังที่เขามองมาได้

แววตาของเขามันเต็มไปด้วยความแค้นและเกลียดชังฉันอย่างเปิดเผย

และต้นเหตุที่เขาจงเกลียดจงชังฉันขนาดนี้เป็นเพราะว่าตอนที่เราเป็นแฟนกันฉันนอกใจพี่ดอนไปคบหากับผู้ชายคนอื่น

และความผิดครั้งนั้นก็ไม่ใช่ความผิดพลาดฉันตั้งใจนอกใจเขาจริง ๆ

ก็เพราะว่าเขามัวแต่ทำงานไม่สนใจฉันเลยสักนิดปล่อยทิ้งฉันราวกับฉันเป็นเพียงสิ่งของมีไว้ประดับห้องแค่นั้น เขาไม่เคยจะสนใจหรือใส่ใจฉัน เราเคยทะเลาะกันใหญ่โตเรื่องที่เขาไม่มีเวลาให้แต่สุดท้ายก็จบลงเหมือนเดิมไม่มีอะไรเปลี่ยนแปลง เขายังคงบ้างานอยู่อย่างนั้นเดินทางไปดูงานต่างจังหวัดเป็นอาทิตย์ในหนึ่งเดือนเขามีเวลาให้ฉันแค่สี่วัน ทุกคนคิดว่ามันเพียงพอไหม ฉันไม่เคยอยากได้อะไรจากเขาเลยด้วยซ้ำไม่ว่าจะสิ่งของหรือเงินทอง ฉันต้องการแค่เวลาจากเขาเท่านั้น

แต่ในเมื่อเขาไม่มีให้กัน ฉันเลยต้องหามันจากคนอื่นแทน....

ความรักสามปีของฉันกับเขาจบลงต้นเหตุของมันก็คือฉันนอกใจเขา

หลังจากเลิกกันพี่ดอนก็หายออกไปจากชีวิตของฉัน เราต่างหายออกไปจากชีวิตของกันและกันฉันไม่รู้ข่าวคราวของเขา ไม่รู้ว่าเขาหายไปไหน ไม่มีใครพูดถึงเขาให้ฉันฟังจนวันนี้ฉันมาเจอเขาอีกครั้ง....เขาดูเปลี่ยนไปมากเลยทีเดียว

"แล้วยืนอยู่ทำซากอะไรมานั่งเดี๋ยวเด็กมันยกข้าวมาให้" พี่โซ่ที่เพิ่งเดินกลับมาหันมาพูดกับฉันด้วยใบหน้าไม่สบอารมณ์ ซึ่งเขามักจะหยาบคายแบบนี้กับฉันเสมอทั้งคำพูดและการกระทำ แต่ฉันก็ไม่คิดถือสาเขาหรอกนะไม่คิดจะโกรธด้วยซ้ำก็เขาเป็นคนแบบนี้มาตั้งแต่ไหนแต่ไรฉันจะไปนึกโกรธเขาให้ได้อะไรขึ้นมา

"เดี๋ยวน้องนั่งแยกอีกโต๊ะก็ได้" ฉันไม่อยากนั่งร่วมโต๊ะกับพี่ดอนบอกตามตรงว่าฉันอึดอัดกับสายตาที่เขามองมา

"เกะกะลูกค้าเขา"

ซึ่งคำพูดต่อมาของพี่ชายทำให่ฉันเดินไปนั่งลงที่โต๊ะอยากจำใจ ตรงที่นั่งฉันมันตรงข้ามกับพี่ดอนแบบพอดี เขามองฉันพลางเหยียดยิ้มเย้ยหยันออกมา

"น้องแซนว่างงานเหรอครับ"

"แซนก็พูดไปงั้นแหละค่ะจริง ๆ แล้วแซนไม่ได้ว่างงานอะไร ช่วงนี้แซนผันตัวเองมาเป็นนักเขียนนิยายน่ะค่ะ" ฉันตอบพี่คิมด้วยรอยยิ้มกว้างบอกเล่าเกี่ยวกับงานที่ฉันทำอยู่ตอนนี้ด้วยความภาคภูมิใจ

ฉันเขียนนิยายอาชีพที่ฉันใฝ่ฝัน และตอนนี้ฉันเองก็กำลังมุ่งมั่นทำมันอยู่ด้วยความตั้งใจ

"ไอ้นั่นมันไม่มีปัญญาเลี้ยงหรือไงถึงได้มาเขียนนิยายกระจอกกระจอกขาย"