Desiring my Boss (Bachelorette Series #1) [R18+]

"Miss Solene, nakahanda na po ang lunch n'yo sa baba." Napa-irap naman ako nang marinig ko si Yaya sa labas na kanina pa katok nang katok sa pintuan ko. Does she even realize how am I feeling right now? Ilang buwan na rin simula nang mawala si Mommy at hanggang ngayon ay hindi pa rin namin alam ang nangyari sa kaniya. "I don't have an appetite, Yaya. Stay away from the door!" bulyaw ko naman at sumubsob na sa soft mattress ng kama ko. Ilang buwan na rin akong walang ganang kumain kaya halos nangangayayat na rin ako. Si Daddy naman ay palaging busy sa trabaho, and I couldn’t blame him since ginagawa niya ‘yon para makalimutan si Mommy. “Pero Miss Sol, baka kami po ang mapagalitan ni Don Mariano kapag hindi ka pa po kumain.” “I said leave me alone!” I started throwing tantrums dahil hindi ko na alam kung paano ko ilalabas ang sakit na nararamdaman ko ngayon. I definitely couldn’t live without Mom. Kinakaya ko nalang ngayon para kay Daddy. Nag-resign na rin muna ako sa kompanya dahil I was really depressed this past few months, pero mabuti nalang dahil hindi naman bumababa ang sales namin dahil ginagawa pa rin naman lahat ni Daddy ang lahat for our company. “Miss Sol, nasa baba na po si Don Mariano at hinahanap ka niya,” sambit pa ng isang yaya kaya bumangon na ako. I was confused why Dad came home early today. He told me earlier about getting an overtime work, pero nandito na siya ngayon? Napa-iling nalang ako at nagbihis ma ng maayos na damit sabay baba sa living room. Nadatnan ko naman si Daddy with a guest at nagulat ako nang makita ko si Tita Amanda with her daughter Yumi. “Solene, anak. Come here,” wika naman ni Daddy. What is this all about this time? Ang alam ko lang kasi ay business partners sina Dad at Tita Amanda kaya it’s not new to me na pumupunta sila rito sa mansyon to have a dinner or lunch. “Hi, Dad. Hi Tita Amanda,” wika ko naman sabay ngiti. Tita Amanda is a nice person, but I don’t think about her daughter Yumi. We graduated on the same school, but she’s way more elusive than me kaya hindi kami nagkakasundo no matter how close our parents are. “You remember you Tita Amanda, right?” Dad raised a question. I nodded at him. “Oo naman, Dad. Why’d you ask that?” Agad namang ngumiti si Tita Amanda. “Let’s have some lunch first before tackling up the topic for today.” “That’s a good idea.” I just shrugged. Tumungo na kaming apat sa dining table at nag-umpisa nang mag-serve ng pagkain ang mga katulong namin. Nagulat naman ako dahil sobrang dami ng food sa mesa ngayon. Mukhang prepared talaga si Daddy sa pagpunta nila Tita Amanda rito. “Are you feeling better now, Solene?” Tita Amanda asked me. How does she expect me to be okay after what happened to our family? “I’m not okay, Tita. After what happened to Mom, we will never be okay,” mariin kong sagot. Ayokong makipagplastikan sa kanila lalo na’t wala talaga ako sa mood ngayon. Napansin ko ring hindi nagsasalita masyado si Yumi kay napatingin ako sa kaniya. She’s being modest and fine right now. It’s actually odd, dahil alam ko kung gaano siya ka liberated na babae sa school dati. We both graduated with a degree in Marketing at masasabi kong she is an excellent person naman. “Uhmm, Solene, Iha, I want you to know that I’m going to marry your Tita Amanda in the next two days.” What? Tama ba ang narinig ko? Agad naman akong napatayo ng wala sa oras. “Are you insane, Dad? Ilang buwan palang nawawala si Mommy pagkatapos ay ipagpapalit mo na?” I couldn’t hold my anger anymore. Wala pang nakakapagpatunay if namatay talaga si Mommy or ano, pagkatapos ngayon ay papalitan na ni Tita Amanda? “Chill, Solene. I am doing this for our company. Alam mo ‘yan, you know how much I love your Mother, at mabuti nalang dahil pumayag si Tita Amanda mo na magpakasal sa akin para mas lumago ang negosyo. You know how much power I need para makapasok sa Forbes.” “Solene, Iha, relax ka lang. This is purely business kaya you habe nothing to worry about. Pasalamat ka na ngaat gusto ko pa kayong tulungan kahit na nasa bingit na ng bankruptcy ang kompanya n’yo.” Napatingin naman ako kay Daddy. “What is she talking about, Dad? Okay naman ang kompanya natin this past few months ah? There are lots of investors pa rin namin the last time I checked it. What happened?” “A lot of Investors canceled their contracts with us this past few weeks at hindi ko na lahat napigilan ‘yon, Sol. We need to do this, trust me.” I just heave a sigh. Wala naman na rin pa akong magagawa sa gustong mangyari ni Daddy kaya hahayaan ko nalang siya. Basta ako ay ipagpapatuloy ko pa rin ang paghahanap kay Mommy no matter what it takes. I really believe kasi that this is an act of terrorism. “Whatever, Dad. Babalik na ako sa kwarto ko, nawala na ako ng ganang kumain.” “One more thing, Sol!” Napatigil naman ako sa paglalakad ko nang biglang nagsalita si Daddy. Napa-irap nalang ako at lumingon sa kanilang masayang kumakain. “What?” “They will be staying here for good simula ngayong araw.” “I can’t believe you, Dad.” Padabog na akong umakyat papunta sa kwarto ko at marahas na isinara ang pintuan. Akala ko magiging okay ako ngayon kapag dumating si Daddy, pero mukhang nadagdagan lang ang bigat sa puso ko dahil sa mga nagyari pa ngayon. Gusto kong lumayas at magpakalayo-layo pero hindi ko naman magawa. I just can’t leave Dad with Tita Amanda and Yumi. Hindi pa namin sila lubusang kilala kaya hindi rin namin alam kung ano ang pwede nilang gawin. Kinuha ko nalang ang cellphone ko para tawagan si Edward na sunduin ako dito. We’ve been together for almost a year siguro kaya kapag kailangan ko ng karamay ay one-call-away lan ang boyfriend ko. “Babe?” I heard some unfamiliar voices sa linya niya kaya hindi ko siya masyadong marinig. Edward is a Pilot at nagkakilala kami last year sa airport noong pumunta kami nila Mommy at Daddy sa Hawaii. “Yes, Babe? I’m busy right now, can you please call the other day?” Napakunot naman ang noo ko. Ilang araw na niya akong iniiwasan dahil abala raw siya sa trabaho niya. Itinapon ko nalang ang cellphone ko dahil wala rin naman akong magagawa pa kung ayaw niya akong sunduin. Ugh! This day is exhausting. “Sol? Sol, anak?” Napa-irap naman ako nang biglang kumatok si Daddy sa pintuan ko. Ayoko talaga siyang kausapin dahil sa mga desisyon niya ngayon na hindi ko talaga kinaya. “I don’t wanna talk to anybody right now, go away!” “Please, hear me out for once. Open the door...” Napahinga nalang ako ng malalim dahil hindi ko naman talaga kayang tiisin si Daddy. Bumangon nalang ako ng sapilitan at agad na naglakad para pagbuksan siya ng pinto. “What do you wanna talk about?” Pumasok naman siya sa kwarto ko at umupo na kaming dalawa sa couch. He’s very serious right now. “I hipe you reconsider my decision. This is for our family. For your Mom, and of course for you.” “How did it became for us, Dad? Kung ang tangin iniisip mo lang ay ang sarili kong kagustuhan. Tinanong mo ba ako kung gusto kong maging Step-Mother si Tita Amanda at maging Step-Sister is Yumi? Did you even think about my feelings?” “I know, I know, Sol. Kaya nga gusto kitang kausapin ngayon. The marriage contrant that we will propose is only about business. Mas magiging matatag kasi ang negosyo natin kaya affiliated tayo sa ibang kompanya in terms of contracts, rather than a business contract. Did you get my point here?” Napa-isip naman ako. “Uhmm, a little bit.” “Okay, so here it goes. I’ll marry her as soon as possible, until we get all the investors, and for them living here for the mean time, is for the public to know that we are together. I hope you understand me, Iha.” Napabuntong-hininga nalang ako at lumapit na sa Daddy sabay yakap sa kaniya. Kahit na mukhang thirty percent palang ng ideya niya ang pumasok at na-gets ng isip ko ay ayos lang. “I just don’t want anyone to ruin our family, Dad. And I also hope that you alao understands my point of view here.”