วิถีชีวิต ชนบทของฉัน

~~บทที่1 ~~ สวัสดีคะ ฉันชื่อดินคะ เป็นนามสมมุติของฉันในนิยายเรื่องนี้ เรื่องนี้เป็นนิยายที่แตกต่างจากคนอื่นเรื่องอื่น เพราะฉันจะแต่งเรื่องนี้เป็นเรื่องเล่าชีวิตจริงของฉัน ค่อนข้างจะสนุกสนานมีความสุขมากสมัยเด็ก ในยุคที่ยังใช้ตะเกียง อาบน้ำคลอง ชีวิตชนบทบ้านๆ แต่มันมีมนต์เสน่ห์ จนต้องเอามาแต่งนิยายให้คุณผู้อ่าน ได้อ่านกัน "ย้อนไปสัก30กว่าปีที่แล้ว ครอบครัวของฉันได้ย้ายถิ่นฐานมาจับจองที่ดินที่อำเภอโนนดินแดง จังหวัดบุรีรัมย์ พ่อของฉันเป็นคนสุรินทร์ แม่ของฉันเป็นคนขอนเเก่น ครอบครัวของฉันมีกันทั้งหมด4คน มี พ่อแม่ พี่ชายฉัน และฉันเป็นคนสุดท้อง พอได้จับจองที่ดินทำบ้านสำเร็จ ฉันก็ได้ย้ายมาอยู่ที่หมู่บ้านแห่งนี้แบบไกลญาติพี่น้อง ตอนเด็กๆฉันชอบเล่นกับเพื่อนผู้ชายมากกว่าผู้หญิง เพราะเพื่อนผู้ชายมันชอบพาไปยิงนกตกปลา เตะบอล ชกมวย ล่าสัตว์ รับจ้างเก็บพริก ถางหญ้า ทำรุ่นมัน ตัดอ้อยเกี่ยวข้าวและอื่น บลาๆๆๆ คือกิจกรรมการใช้ชีวิตเยอะและสนุกกว่าเด็กผู้หญิง เพราะเด็กผู้หญิงชอบเล่นตุ๊กตา เล่นขายของ เล่นโดดยาง เล่นอะไรที่เด็กผู้หญิงเขาเล่นกัน ที่ไม่ชอบสุดๆคือเล่นกับเราแล้วชอบมาหยิกเรา แล้วสุดท้ายก็ลงเอยด้วยการหยุมหัวกันประจำ แต่เวลาเบื่อๆฉันก็แอบไปเล่นกับพวกสาวๆพวกนี้บ้างแต่ฉันก็ไม่ค่อยชอบเล่นด้วยเท่าไร นานๆครั้งได้ แต่ใช่ว่าฉันจะไม่มีเพื่อนผู้หญิงเอาซะเลย ฉันมีเพื่อนที่สนิทคนนึงเป็นผูหญิงชื่อธัญญา เขาเป็นเพื่อนพี่ชายของฉัน แต่เป็นพี่ที่ห่างกัน3ปี แต่ฉันไม่เคยเรียกพี่เลย ส่วนมากจะใช้คำว่ากูมึงตลอด ส่วนเพื่อนสนิทที่เป็นผู้ชายของฉันนชื่อปรีชา และโกศล เรียนอยู่ห้องด้วยกันตั้งแต่อนุบาล ตอนเรียนอนุบาลฉันและแก้งค์ของฉันชอบแอบหนีเรียนตั้งแต่เด็ก เพื่อที่จะไปยิงกระปอม หรือที่เรียกกันว่ากิ้งก่า หรือจะชอบหนีเรียนไปเล่นน้ำกันแต่เด็ก แถวโรงเรียนของฉัน ติดวัดใกล้แม่น้ำ สมัยก่อนอาหารการกินแถวนั้นอุดมสมบูรณ์มาก อยากไปเก็บผัก ตกปลา เก็บผลไม้ก็มีเยอะแยะ เวลาหนีเรียนพวกเราก็จะชอบโดน ไอ้อ้วนหรือไอ้บุญมา มันชอบมาดักทางเพื่อไม่ให้พวกเราหนีเรียนเพื่อที่จะไปเล่นสนุกสนานตามประสาเด็กแล้วมันก็เอาไปฟ้องครู หึ!!โดนตีสิค่าบ!!รออะไร ตูดนี่เขียวเลย นี่ขนาดอนุบาลนะ แก้งค์ของฉันยังขนาดนี้ ก็เรียนมันน่าเบื่อ ตื่นเช้ามาก็อาบน้ำ ไปโรงเรียนเข้าแถวร้องเพลงชาติไทย กินนมนอน มันก็ออกจะน่าเบื่อไปหน่อย