Her strange Obsession

Chapter 1 Braze "Hmmm gan pakipatay ‘yung ilaw masakit sa mata," inaantok kong litanya habang pikit pa rin ang mga mata. Urgh, sobrang sakit ng buong katawan ko dahil sa lalaking yon, Ikaw ba naman ang gawin ang bagay na iyon buong magdamag! That man is really unstoppable, Nakakagulat nga na nauna pa siyang gumising sa akin kahit na nag-ala-atleta kami kagabi. When it comes to things like this, he is rough and wild like he didn't do it for years. Dinaig pa niya ang ilang taong hindi nakatikim ng s*x kung mag-request siya. "Gan..." ungot kong muli ng manatili ang bukas na ilaw, Where's that man? Saan nanaman ba yon nagpunta? It's too early in the morning yet he is not here. Kahit labag sa loob ko ay unti unti kong idinilat ang mga mata ko at antok na antok na kinusot ito. I let out a loud yawn before starring at the white ceiling. Nasa ibaba ba siya? Ako lang kasi ang nandito sa kwarto... Dahan dahan akong umupo at napa titig sa bawat sulok ng maliwanag at maputi naming kwarto. "Gan?!" I shouted hoping that he can hear me, Where's that bastard?! Inis akong napahilamos sa muka at lahit hindi ko pa gustong tumayo sa malambot at kulay pulang kama namin ay pinilit kong tumayo at lumalad. I gasped when I felt how painful my private part is, Including my back and legs. Damn that man! Hinding hindi na talaga siya muna makakaulit saakin ngayong araw. Dahil sakanya ay heto at hindi ako makakapasok sa trabaho ko, Dahil sa pagod at sakit ay nanginginig ang mga tuhod ko kaya para tuloy akong may rayuma kung mag lakad. Agad akong nag tungo sa banyo nitong kwarto, Puro puting tiles at salamin ang nandito kaya miski ito ay maliwanag din sa mata. Ayoko sana ng ganitong disenyo dahil masakit sa mata pero matigas ang ulo ng fiancee ko. Mas maliwanag daw mas kita ang mga ganap dito sa banyo, Yung ganap na tinutukoy niya ay yung paboritong paborito niyang ginagawa. Hayyss, Ang hirap talaga pag masungit ang lalaking pinaka mamahal mo, Gan is hot tempered when it comes to other people,but to me heis the sweetest and kindest man. Palagi na lang nitomg binibili ang mga gusto ko, kahit na hindi ko naman kailangan. Hobby na yata niya ang iispoil ako at gawing reyna. He is always exerting effort so that he can prove his love for me, Pero hindi naman kailangan ng mga bagay na iyon dahil deep inside alam kong mahal ako ni gan. Alam ko at ramdam ko iyon... Pasimple akong napangiti bago nag hilamos at dinampot ang kulay pulang toothbrush na katabi ng toothbrush ni gan, I applied toothpaste and brush my teeth. Matapos kong mag sipilyo ay kinuha ko ang face towel ko at pinunas ito sa muka ko, Tanging ang malaking shirt lang ng lalaki ang suot ko ng lumabas ng banyo at nag tungo sa labas ng kwarto. Napaka tahimik ng paligid, Wala akong marinig na ingay o maamoy na kahit anong niluluto. Hindi tulad ng mga umagang kasama ko siya, Parang wala akong kasama ngayon... Nasanay na kasi ako na tuwing unaga ay siya ang nag luluto at kahit na kulob ang buong kwarto naamoy ko ang bawang sa sinangag na niluluto niya pero iba ngayon... There's no sign of gan, Parang normal na mga araw noong iniwan niya ako upang hanapin ang sarili niya at makapag muni muni. Ever since that day, The day when he left me. I finally know how much I love that man, Nalaman ko ang halaga niya at ang kaya niyang ibigay saakin. The happiness and that overwhelming feeling with the pain and Excitement...Namiss ko ang lahat ng iyon ng mag hiwalay muna kami at mag muni muni. Akala ko noon ay hindi na niya ako babalikan, Akala ko wala na akong gan na makikita pang muli. I waited for years before I saw him again. Yung lungkot at dilim na nararamdaman ko noon, Napalitan iyon ng mga pakiramdam na tanging si Gan lang ang nakakapag padama saakin. "I'm sorry Mi Vida, I need to fix something I'll be nack before dinner." "I love you, Please take care." Pabagsak akong napaupo sa kama ko at puno ng inis na tinapon ang cellphone sa kama. Nag alala ako sa wala, Lagot talaga saakin mamaya yung abnormal na lalaking yon. Nag alala ako sa wala! Akala ko iniwan nanaman niya ako! Hinablot ko ang unan niya aysaka ito pinang gigilan, Iniisip ko na lang talaga na siya itong unan! Nanggigil ako nako! Hindi ka talaga makaka score mamaya Mendrano! Mariin ko pamg kinagat ang unan ng lalaki at ng maamoy ko ang natural na amoy nito sa dumikit na sa Unan niya. Hindi ko maiwasang mahilo at dali daling mapatayo para pumuntang banyo at doon sumuka, Lagi na lang nangyayari saakin ito. Tuwing maamoy ko ang pabango ni gan palaging umiikot ang paningin ko, Hindi iyon mabaho o hindi maganda sa pang amoy. Ang totoo nga niyan ay nakakaadik ang amoy niya. He smells like strawberry and mint, Gustong gusto ko pang sinosinghot iyon noon pero nag bago ang lahat mga ilang linggo na ang nakakalipas. Noong nakaraang buwan palaging sa banyo ang uwi ko tuwing gigising ako dahil sa biglaang pag baliktad ng sikmura ko. Nag iba din ang panlasa ko at may mga bagay na gusto ko noon perp ayoko na ngayon. Matagal akong napatitig sa kisame bago mariing pinikit ang mga mata ko para ipalis ang pagka hilong nararamdaman ko, Bakit ba hindi pa ako magpa check up?! Para namang may mawawala pag nagpa check up ako, Bukas na bukas din ay kokonsulta ako sa doktor ko. Baka mamaya ay may sakit na ako. Kahit na ayoko pa ay pinilit kong tumayo at mag lakad papunta sa banyo para maligo, Konti lang ang inabot ko bago lumabas at pumunta harap ng closet para pumili ng damit na isusuot. Simpleng dress lang ang sinuot ko at hindi narin ako nag ayos, Sa boutique lang naman ang diretso ko kaya hindi na siguro kailangan na mag ayos pa ako. Nang matapos ay hindi na ako nag abala pang kumain ng umagahan, Dinampot ko nakang ang handbag at telepono bago lumabas ng bahay at sumakay sa kulay pulang kotseng katabi ng kotse ni gan. Teka nga...yung gagong yon hindi niya yata ginamit itong paborito niyang kotse? Yung mutor ang ginamit niya? Siguro talagang importante yung lakad niya? Hindi naman kasi niya ginagamit ang mutor niya pag hindi niya kailangan mag apura. Napailing pa ako ng makalimutang sarado pa pala ang gate kaya naman muli akong bumaba ng kotse at lumakad palapit sa nakasarang gate. Buti na lang talaga at ako ang may ari ng boutique, Siguro ay nasisanti na ako dahil sa palaging pagiging late.