Arcadia High: The Lost Enchantress

"I knew it Myles, you will always be the winner in that category." masayang pahayag ni Davilyn habang papalabas kami ng Gymnasium. "Ano pa bang aasahan mo kay Myles. Isang Karate at Ninja Expert kaya yan." wika rin naman ni Ridgette. "So, treat ko ngayon ang ating lunch. Saan tayo?" tanong ko naman sa kanila. "Sa Achilles' F Restaurant nalang tayo." sagot ni Ridge sabay hawak ng braso ko.  As always. "Sige pagbibigyan ko kayo, pero next time gusto kong sa Percy's Seafood Restaurant naman tayo kakain."  Actually, ang weird nga ng mga pangalan dito sa lugar namin eh. Ewan ko kung bakit. Lumabas na kami ng Academy para kumain sa paborito nilang restaurant. Ewan ko ba kung anong sekreto ng Restaurant na ‘yan at parang heaven ang nararamdaman ng mga kaibigan ko kapag diyan sila kumakain. Pagdating namin sa loob ay pumwesto na kami sa gilid kung saan tanaw ang mga estudyanteng nagdada-anan papuntang Archangels' Academy kung saan kami nag-aaral.  "Waiter!" tawag ni Ridgette sa isang waiter. "Order Ma'am." binigay naman ng lalaki ang list ng kanilang mga menu. "Ikaw nalang ang pumili para sa ating tatlo Ridge." sabi naman ni Davilyn habang gumagamit ng phone niya. "Sige!" Umalis narin ang Waiter upang kunin ang aming mga order. "Nga pala Myles kung nakita mo lang ang mukha ni Nathalie kanina nung matalo siya sa laban niyong dalawa." pahayag naman ni Davilyn habang di mapigil ang tawa. "Nako pabayaan mo na yung babaeng yun, masyadong Fame w***e kaya ganun na lamang ang paghahangad na talunin ako, kahit alam niya namang wala pang Estudyante sa Archangels' Academy ang nakakatalo sakin pagdating sa Karate."  Dumating narin ang waiter na dala ang inorder ni Ridgette at nag-umpisa na kaming kumain. Ngunit sa kalagitnaan ng aming pagkain, nagvibrate ang phone ko at nalaman ko na lamang na tumatawag pala sakin si Mommy. "Excuse lang guys ah!" paalam ko naman sa kanila at dali-daling lumabas ng Restaurant. "Hi Mom!" bati ko sa kanya sa kabilang linya. "Where are you sweetie?"  "We're here in Achilles' F restaurant Mom, I’m with Ridge and Davilyn." "Pagkatapos niyong kumain, umuwi ka nalang muna dito sa bahay ah? We have something very important to talk about." "Mag aabsent ako? Hindi pwede Mommy, may practice pa ako mamaya sa Karate." reklamo ko naman. "Wag mo na muna ‘yang isipin sweetie, dahil mas importante ang ating pag-uusapan mamaya. See you later, Bye Sweetie."  Pinatay na ni Mommy sa kabilang linya kaya napa singal na lamang ako at bumalik na sa loob. "What took you so long Myles? We've been waiting here for ten minutes." pamamaktol naman ni Davilyn. "Seriously Ridge? Sa tingin ko kasi halos two minutes lang ako sa labas." napa-irap na lamang ako at magpatuloy sa pagkain. "So, sino yung tumawag sayo?" tanong naman ni Davilyn. "Ah, si Mommy. Nga pala pinapauwi niya ako ngayon sa bahay. May very important matter lamang siyang sasabihin sakin so, hindi na muna ako makakapasok ngayon sa mga classes natin and pakisabi nalang sa mga Professors natin mamaya na may importante lang akong gagawin." sabi ko naman sa kanila at tinapos na ang aking pagkain. "Aye! Aye! Captain!" sabi nila in Chorus. Pagkatapos naming kumain ay nagpaalam na ako sa kanila para umalis, pagkalabas ko naman ng restaurant naka abang na pala si Manong Fred sa labas— ang aking Driver. "Bye Myles!" paalam nila Davilyn at Ridgette at umalis narin. Kumaway din ako sa kanila bilang tugon. "Kanina ka pa Manong Fred?" tanong ko naman sa kanya. Si Manong Fred ‘yong tipo ng driver na hindi maiinipin, hindi ko alam kung saan siya humuhugot ng pasensya niya na mas mahaba pa sa traffic sa edsa. "Kakarating ko lang naman po Ma'am." sabi niya kaya pumasok na ako sa kotse. Pagdating namin sa bahay nadatnan ko si Mommy at Daddy na nag-uusap sa living room. "I'm home Mom, Dad." bati ko sa kanila sabay kiss sa cheeks.  "Nandito ka na pala anak." sabi naman ni Daddy at nilagay na ang phone niya sa kanyang bulsa. "Ano nga po pala ang pag-uusapan natin?" tanong ko naman agad sa kanila. Ayoko nang magpaligoy-ligoy dahil alam kong napaka-importante ng sasabihin nila sa akin para lang mag-absent ako ngayon sa school. Napa-ayos naman sila ng upo at nagseryoso na ang mukha. "Haven't you remember something on this week?" panimulang tanong ni Mommy sa akin. Napa-isip naman ako kung ano. Bigla na lamang akong napa takip ng bibig nang malaman ko ang magaganap. "My Birthday. My 18 Birthday!” sabi ko na lamang at napangiti ng lampas tenga. I’m tutning 18 na pala this Friday. Time is really fleeting. "Yes, Sweetie. You're turning 18 this upcoming friday and I want you to see this plans of us para sa celebration mo." masayang wika ni Mommy at ipinakita ang plano nila ni Dad. Halos taon-taon ay nagkakaroon ng magarang party dito sa bahay everytime na birthday ko, pero this year hindi ko alam parang gusto kong family members na lang ang dadalo sa celebration ko. "But I don't want a special party Dad. I just wanted to make it memorable, not too expensive." reklamo ko naman sa kanila. Yes, it’s my debut, but I don’t know it feels like ayoko lang talagang magkaroon ng big celebration for this year. "But it would be nice if we'll going to have a party because we wanted to invite Mr. Guevarra, our Business partner together with his son." pahayag naman ni Daddy na ipinagtaka ko. Ano namang problema doon? "Well kung ‘yan ang desisyon niyo po, okay lang naman sakin. Still, kayo naman ang gagastos." sagot ko naman sa kanila sabay yakap sa kanilang dalawa. "We just want you to be happy Sweetie." wika naman ni Mommy. I am very lucky to have this kind of parents. Thankful ako na binigyan ako ni God na sila ang maging parents ko, they love me so much.  "So, is this the very important matter you mentioned earlier?" tanong ko naman sa kanila since it’s kind of weird na para lang sa birthday celebration ko ay kailangan talagang mag skip ako ng class. "Actually, there this thing about the company that we must tell you right away." hindi ko naman maintindihan kung anong punto ni Mommy sa pagsabi niya ng mga katagang ‘yon. She can’t even look at me straight in the eyes and I know there is something wrong with our company. “What is it, Mom?” I know that there is something wrong. I just can’t figure out what is happening dahil dalawa silang hindi makatingin sa akin ng maayos.  Nilapitan agad ako ni Mommy at hinawakan sa magkabilang balikat. “Actually Sweetie, nagkakaproblema na kasi sa kompanya natin at gusto sana namin ng Daddy mo na ipa----“ Hindi ko na pinatuloy ang sasabihin ni Mommy dahil parang alam ko na ang susunod nito, “What the?! Ipapa-ampon niyo na po ako dahil lubog na sa utang ang ating kompanya?" napalaki naman ang mga mata ko. Okay, I know that was beyond the line. Ipapa-ampon na ako nila Mommy tapos bibigyan pa ako ng Birthday Party?  "Patapusin mo muna ang Mommy mo Nak." wika naman ni Daddy kay nagpakawala muna ako ng bunting hininga at kumalma. Mahirap na dahil baka maging unconscious pa ako after hearing the problem. "No it’s not like that, Myles. Yes, you’re right at nalulubog na sa utang ang ating kompanya at ang tanging paraan lamang ay pagtuntong mo ng 18, ipapakasal ka namin sa anak ni Mr. Guevarra upang masalba ito." wika  naman ni Mommy na ikinagulat ng mga cells ko. Feeling ko ay may nagbanggaan sa loob ng katawan ko dahil sa gulat. It’s not that pangit o ano man ang anak ni Mr. Guevarra, besides hindi ko pa naman ‘to nakikita or nakikilala but I promised that I will only marry the person na mahal ko at handang magsugal sa akin ng habang-buhay. I’m that person, but I just can’t set aside this problem dahil company na namin ang nakataya.  Lord, why are you giving me this kind of problem? What should I do? Ngunit ang mas nakakagulat pa ay may naramdaman na lamang akong kakaiba ngayon sa loob ng bahay, parang magliliparan na ang mga gamit namin dahil sa napakalakas na hangin dito sa loob. Nilapitan agad kami ni Daddy, "What is happening?" pagtatakang tanong niya. Kahit ako ay hindi rin maipaliwanag ang nangyayari ngayon sa loob ng bahay namin. Pati sina yaya at driver namin ay pumunta narin sa living room dahil sa pangyayari. "I don’t know what is happening, Dad." nataranta na kaming tatlo pati narin ang mga katulong namin sa bahay dahil lahat ng mga papel at hindi mabibigat na bagay ay nagliliparan na sa buong living room. "This can’t be happening!" tanging nasambit ni Mommy at bigla na lamang siyang natumba at nawalan ng malay. "Mom!" halos hindi ako maka-alis sa kinatatayuan ko ng makita si Mommy na unconscious sa sahig, halos hindi rin si Daddy makagalaw dahil narin sa gulat. What the hell is happening? Dali-daling tumakbo sina yaya at inalalayan si Mommy at pagkatapos nun ay bigla na lamang nawala ang napakalakas na hangin at bumalik na sa dati ang lahat, pwera na lamang sa mga nagliparang mga papel at gamit sa bahay. "Call the ambulance!" sigaw ko naman sa mga katulong at makalipas ang ilang minuto dinala na na namin siya sa emergency room and good thing dahil wala naman siyang natamong sugat sa pagkabagsak niya kanina. "Myles, what happened to Tita Bethany?" panimulang tanong ni Ridge nang makarating sila sa hospital. Agad ko kasing sinabi sa kanila ang nangyari. "She collapsed, but stable narin ang condition niya ngayon and mamayang gabi siguro discharge na siya dito." wala sa sariling sagot ko sa kanila. Hindi parin ako maka get-over sa mga nangyari kanina sa bahay. How in the world na magliliparan na lamang ang mga gamit sa bahay out of nowhere? "Thanks God. Mabuti nalang at walang nangyaring masama kay Tita Beth." ani rin ni Davilyn. "Wait, ano ba talaga kasi ang dahilan ng pag-collapse ng Mommy mo Myles? Nagpasaway ka ba sa kanya o ano?" sunod-sunod na tanong ni Ridge na halos hindi ko alam kung paano ko sasabihin sa kanila ang mga nangyari. "I don’t think na maniniwala kayo sa sasabihin ko."  "Why’d you say so?" pagtatakang tanong ni Davilyn na deritso lang nakatingin sa akin. They’re both waiting for my answer and I don’t know how to explain those things happened. "I don’t know, it’s just so hard to explain." napa-upo na naman ako at napa-iyak. Hindi ko alam na ganito ang mangyayari ngayon sa amin.  "Maiintindihan ka namin Myles. Just tell us what really happened.” hinawakan naman ni Davilyn ang braso ko sabay haplos ng likod ko kaya medyo gumaan ang pakiramdam ko. I’m so lucky to have them as my friends. "Ganito kasi, sinabi kasi sakin ni Mommy na nalulubog na sa utang ang kompanya and ang tanging paraan lamang ay ang pagpapakasal ko sa anak ni Mr. Guavarra and after that  nagulat na lamang ako at nagsiliparan na lamang ang mga papel dahil sa napakalakas na hangin sa loob ng bahay at doon na nagcollapse si Mommy." paliwanag ko naman sa kanila na alam kong hindi nila paniniwalaan.  "Oh my God! Myles, are you sick? Should we call the doctor now?” minsan gusto ko nakang batukan ‘tong si Ridgette eh.  Tinapik naman agad siya ni Davilyn at napatitig sa akin, “Myles, listen to me. Hindi kaya sign na ‘yan ng end of the world?”  Napahawak nalang ako sa noo ko dahil sa mga sinabi nila. Parang gusto ko nakang bawiin ang sinabi kong I’m lucky to have them as my friends. “I told you guys already. Hindi kapani-paniwala ang mga nangyari sa bahay kanina.”  “I know you’re a decent and serious person, Myles. You don’t have time to joke with this kind of situation right now. Hindi nga kapani-paniwala ang mga sinabi mo pero I know you’re saying the truth.”  Gumaan naman ang pakiramdam ko sa mga sinabi ni Ridgette. How am I able to attain peace of mind kung may ganitong nangyari sa buhay ko ngayon?