Please Me, Madam CEO

DON’t READ. THIS STORY IS NOT FOR UPDATE. Cerelia Shiloh Altavera "Happy Birthday, Cyzy! Happy Birthday, Cyzy! Happy Birthday! Happy Birthday! Happy Birthday, Cyzy!" It's Cyzy's birthday. Anak ng pangatlo kong kapatid. Siyam na taong gulang na ito ngayon. Nasa sulok ako at nakangiti habang pumapalakpak at sinasabayan ng mahinang pagkanta ang aking pamilya. Nakatingin ako sa aking... pang ilan ko na nga siyang pamangkin? pang labing-isa? hindi ko na halos maalala dahil sa dami nila. I have six siblings and fourteen cousins. Lahat sila ay may mga anak na. I lost count of my nieces and nephews. Our family is growing and almost every year there's a new born baby. Masaya naman dahil tuwang-tuwa ang mga matatanda sa tuwing may bagong buntis sa pamilya. "Oh, make a wish muna before you blow the candle!" It was my mother, she's happily holding her granddaughter. Yumuko silang parehas upang mahipan na ni Cyzy ang kaniyang cake. I looked around the place. Dito ginanap sa malaking bakuran sa aming mansyon ang birthday ng aking pamangkin. Medyo malamig hangin, may mga ibon pa na nakikisabay at lumilipad sa paligid. There are also butterflies. Nagpapasalamat naman ako dahil kahit malamig ang simoy ng hangin ay wala naman nagbabadya na ulan. "Yehey!!!" their cheered caught my attention. Nakipalakpak ako ulit nang mapansin na patay na ang sindi sa kandila. "Let's eat! para makapaglaro na rin mamaya ang mga bata!" The childrens' voices are everywhere. Sabik at tuwang-tuwa dahil narinig ang salitang 'laro'. Kaniya-kaniya na rin ng asikaso ang mga kapatid at pinsan ko sa kanilang mga anak. Ayan, ang dami kasi nilang mga anak. Sa ate ko lang na panganay ay lima na ang kaniya pero halos malalaki na rin ang iba. "Ceri, hindi ka pa kumain? saka bakit ka nariyan sa sulok? baka mapagkamalan kang kasama ng mga waiter dahil sa suot mo." Si Juno ang nagsalita. Pinsan ko sa mother side. I adjusted my eyeglasses at tipid akong ngumiti sa kaniya. Naka-office attire rin ako at medyo nahahawig nga sa uniform ng mga waiter na nagse-serve sa mga bisita. "Ceri, come here! ano ka ba! what are you doing at the corner? nahihiya ka ba? join us!" si Melissa naman ngayon ang nagsalita, may dala siyang plato na puno ng pagkain na sa tingin ko ay para sa anak niya. Siya ay asawa ng kuya ko. I am not shy. Nandito lang ako sa gilid dahil natutuwa ako na makita sila kasama ang kanilang mga anak. Habang nakatingin sa masayang pamilya ng mga pinsan at ng mga kapatid ko. Pumasok sa isipan ko, ano kaya ang pakiramdam kung ako rin ay mayroon nang anak na inaalagaan? may anak na akong nangungulit sa akin? But, I don't like marriage. Hindi naman sa takot ako na ang maging asawa ko ay manloloko o hindi mag-work ang aming relasyon. I grew up with the beautiful love stories of my family. Mula sa grandparents hanggang sa pinakabunso sa aming magpipinsan. The men in our family are all loving and caring. Pero pagdating sa usapin sa pag-a-asawa ay sarado ang isipan ko. The youngest among the cousins got married last year and now she has a healthy baby boy. Nang mag-reunion ang lahat sa Villa Adora, sa bahay ng lola namin ay napagkaisahan pa ako. I don't like attention but my brother Ivo asked me if I have a boyfriend. Nasundan na iyon ng mga tanong na kailan na ako mag-aasawa at nagbigay na rin ng opinyon ang mga tita ko. "You are 31, Ceri!" "Mahihirapan ka nang manganak niyan, sige." "At least, kahit isang anak lang. Paano kapag tumanda ka? who would take care of you? your money can't do that. Iba ang pagmamahal at alaga ng anak, Ceri." At ayoko man aminin isa sa dahilan kung bakit nandito ako sa gilid ay dahil iniiwasan ko rin ang mga tanong nila kung kailan ako mag-aasawa. Alam ko nang maaaring mangyari iyon dahil tuwing may okasyon sa pamilya ay hindi nawawala ang madalas na tanong nila. "Kailan ka mag-aasawa?" Malalim ang naging pagbuntong hininga ko. Ayoko sa ideya ng pagpapakasal pero nais kong magkaanak. Paano ba iyon? I envy my siblings and cousins for having children. Iyong pagkukwento nila ng mga karanasan sa group chat namin. Iyong pagse-send nila ng mga cute na larawan ng mga anak nila. I also wanted to do that but I don't have my own child. Gusto kong magkaanak ng walang asawa pero paano? Paano ako magkakaanak ng sa sarili ko lang? This is crazy. Sasabihan pa nila akong baliw kapag isinaboses ko ang mga nasa isip ko na ito. "Shiloh." Napalingon ako nang marinig ang aking ikalawang pangalan. Iisa lang ang tumatawag sa akin non. At iyon ay ang Daddy. Nakangiti ako na naglakad palapit sa kaniya upang salubungin siya. Ngayon lang ata siya lumabas. Hindi na niya nasaksihan ang pag-blow ni Cyzy sa kandila ng cake nito. "Dad." My father, Galvez Ceverino Altavera is 68 years old. Matanda na pero kung makatindig ay akala mo lang nasa edad kwarenta. Ang dami na rin niyang mga apo pero sa kaniyang pangangatawan ay nabubuhat pa niya ang higit sa dalawa sa mga ito. I am thankful because of that. Kahit na abala siya noon at stress sa kaniyang kumpanya ay malusog pa rin siya at walang naging problema sa katawan. Until he passed our company to my eldest brother. Hanggang sa isa-isa nang maging successful kaming lahat ay ito at ang lakas pa rin niya. Sila ni Mama. Iyon naman ang araw-araw kong ipinapanalangin. "Bakit hindi ka nakikihalubilo? at... nanggaling ka ba sa kumpanya mo?" tanong niya sa akin at nakatingin sa aking kasuotan. Napangiwi ako at kaagad na humawak ako sa kaniyang baywang. Ako na ang nanguna sa paglakad na sinabayan naman ni Daddy. "I signed renewable contracts with clients, Dad, sandali lang naman." "Kahit sabado? you are over working yourself, Shiloh, baka naman nawawalan ka na ng free time? don't forget to enjoy life, anak." "Don't just focus on increasing your money, anak. Increase also the opportunities for leisure, okay?" Napangiti ako sa kaniyang sinabi. Sa lahat ay ang Daddy lang ang hindi ako pinipilit at hindi binubuksan ang usapan tungkol sa pag-aasawa. Kahit ano ang gawin ko ay ayos lang sa kaniya. He trust me with my decisions in life. Ito nga lang pagpapahinga ang lagi niyang sinasabi sa akin. Alam na alam kasi niya kung gaano ako kaabala sa trabaho. He was actually worried. Paano raw ay madalang akong magpakita sa kanila pag weekend at ang balita na nakakarating dito sa mansyon ay kahit sabado at linggo wala akong tigil sa pagtatrabaho. Para daw sampu ang binubuhay ko at daig ko pa daw ang Kuya Cevy na may anim na anak. "Yes, Daddy." Naupo ang aking ama sa tabi ni Bernard. Ang hardinero sa mansyon. Kumakain ito. Nagsimula na silang magkuwentuhan at ako naman ay nagpaalam sa Daddy na babati sa ibang mga naroon. Nang makita si Benedet ay kinawayan ko ito. Siya ang pangalawa sa huli sa aming mga magpipinsan. Makulit at pasaway rin pero nakahanap na ng magsusuway sa kaniya. Beside her is her husband, Alford. "Ceriiii! bakit ngayon lang kita ulit nakita?! saka, grabe ang outfit mo naman! ang sabi sa theme colorful ang suotin bakit naman naka black n white ka?" Niyakap ko siya at hinalikan sa pisngi. "Nanggaling ako sa company." She pouted, "Work again!" Tumango ako at napangiti, "Doon tayo mag-usap," sabi ko sa kaniya at itinuro ko ang bakanteng lamesa sa may pinakagilid, sa walang masyado na mga tao. Hindi naman halata na umiiwas ako sa iba 'no? baka kasi makuha ko ang atensyon ng mga uncle at aunties ko tiyak na sunod-sunod na naman ang maririnig kong tanong. "Kailan ka mag-aasawa?" "Al, doon muna kami ni Ceri, huh? iyong anak mo bantayan mo baka mabulunan iyan!" Tumayo na si Bene at naglakad kami sa lamesa sa dulo. Naupo na ako at ganoon na rin siya. The waiter went to us and gave me food. Nagpasalamat ako pero hindi ko nagalaw iyon dahil dumiretso ang tingin ko kay Bene nang tapikin niya ang kamay ko. "They're talking about you earlier! Sina Tita Carol at Tita Ysabelle! Gaga! kailan ka ba kasi mag-aasawa? they're going to set you up sa mga anak ng amiga nila!" "What?" Alam ko na naiinip na sila. Pero ganoon ba sila kainip para maghanap na ng lalake para sa akin? "Hay naku, wala ka pa rin ba na boyfriend, Ceri?" Umiling ako at napatampal naman sa noo si Bene. "Bakit pakiramdam ko ay napakalaki ng epekto ng paghihiwalay ninyo ni Dokyong noong college? mygoodnes, pinsan! sobrang na-broken hearted ka ba don?" Dokyong or Dominic Sandiego is my ex-boyfriend when I was in college. Pero, ang tagal na noon. First year college pa lang ako at naiintindihan ko noon na paglalaro lang at hindi seryoso ang nais ni Dominic kaya nga nakipaghiwalay rin ako. But, he's not the reason why until now I am not married and I don't like to engage with any man. "It's not because of him, Bene. Ayoko lang talaga at wala sa isip ko ang pag-aasawa. Hindi ko nakikita ang sarili ko na may kasamang lalake sa buhay." Pinaningkitan niya ako ng mga mata. "Man hater ka ba, Ceri? o takot ka ba sa mga lalake? maaalagaan ka naman ng lalakeng para sa 'yo. Look at us. Lahat kaming mga pinsan mo na babae. May narinig ka ba na balita na nasaktan kami ng mga asawa namin? they're all caring, lahat mapagmahal. What made you decide of not getting married? nakakaloka ka!" Napapikit ako ng mariin nang mapalakas ang boses niya. Tinakpan ni Bene ang bibig at nanlalaki ang mga mata na napalingon. Mabuti na lang at malakas ang tugtog at abala sa kaniya-kaniyang ginagawa ang mga kamag-anak namin. "Hindi naman ako man hater, Bene. Hindi rin ako takot sa lalake. I just don't like to get married because I am contented now with my life but, honestly, I... want children. Naririnig ko na sinasabi madalas nila Tita Carol na mag-anak ako kahit isa para may mag-aalaga sa akin pag tumanda ako. I actually do not approve for that reason. Ang dahilan ko kung bakit gusto ko na magkaanak ay dahil nais kong maranasan maging isang ina at maranasan ang saya na nararamdaman ninyo bilang magulang. I want to feel the love of my own child. Ano ba ang pakiramdam non?" "I want to hear that tiny voice to call me Mommy. I want my baby's cry to wake me up. Gusto ko siyang turuan kung paano gumapang, lumakad, bumiling and everything. I also want to know even the smell of my own child's poop," I looked at Bene. Nakanguso siya at malungkot ang mga mata na nakatingin sa akin. Hindi ko namalayan na habang nagsasalita ako ay nakangiti na pala ako at nangangarap. May nabuo ring imahe ng sanggol sa isipan ko habang hawak-hawak ko ang maliliit na kamay nito. "I want to have my own little me, Bene and everyone misunderstood me because I am not speaking about this. I am just quiet and accepting opinions about me not getting married at this age." "Ceri..." "Pero ayoko talaga ng ideya ng marriage, ayoko magkaroon ng asawa kaso paano nga ako magkakaaanak 'd iba? kailangan ng lalake--" Napatigil ako nang hawakan ni Benedet ang aking dalawang kamay. Iniangat niya iyon. Nanlalaki ang mga mata ng aking pinsan habang nakatingin sa akin. "May pag-asa pa na magkaanak ka kahit wala kang asawa!" sabi niya. Huh? "I have an idea! why don't you find a man who's going to give you a child!" Nagsalubong ang mga kilay ko sa sinabi niya. "H-How?" "Use your billions! marami kang pera, hindi ba? get a sperm donor! maghanap ka ng lalakeng willing magpabayad para sa sperm niya! that's so simple! no need to marry a man, Ceri!" "Your problem is solved!" Hmmm... Oo nga 'no? pero saan naman ako hahanap ng lalake?