หวงรักยัยคู่หมั้นตัวเล็ก

ประเทศมาเก๊า บ้านภาคิน ณ ห้องรับแขก "ไอคินมึงจะกลับไทยวันไหนวะ"เพชรเพื่อนสนิท ภาคินถามขึ้น "พรุ่งนี้" "มึงจะรีบกลับไปไหนวะเพิ่งจะปิดเทอมเมื่อวาน" มาร์คเพื่อนอีกคนของถาคินถามขึ้นด้วยความหัวเสีย "ถ้ามึงยังไม่อยากกลับก็ยังไม่ต้องกลับสิ" ภาคินพูดพร้อมกับยกแก้วไวน์ขึ้นมาดื่ม"กูจะออกเดินทาง คืนนี้ถ้าพวกมึงยังไม่ไปก็อยู่ที่นี่"พูดจบเจาก็ยืนขึ้นเต็ม ความสูงแล้วเดินขึ้นชั้นสองทันที เมื่อถึงเวลาออกเดินทาง 00.15 "ไอคินไปได้แล้วมั้งกูจะนอนบนเครื่องสักหน่อย~" มาร์คพูดขึ้นด้วยน้ำเสียงงัวเงีย "มึงอย่าพูดมากดิเดี๋ยวองค์พ่อจะเปลี่ยนใจไม่ให้ไป ด้วยอีก"เพชรบอกมาร์คด้วยน้ำเสียงติดเล่นพร้อมกับชี้ไปที่ร่างสูงที่เดินรอเครื่องบินส่วนตัวด้วยสีหน้าโมโห "มันเป็นไรของมันวะ!" "กูจะไปรู้มั้ยตอนกูมากูเห็นแค่ว่ามันคุยโทรศัพท์อยู่ แล้วมันก็อารมณ์เสีย"สองหนุ่มกระซิบพูดคุยกัน ..ประเทศไทย 06:21 บ้านเฉิงเซียว ทันทีที่ชายหนุ่มร่างสูงถึงบ้านก็มีคนออกมาต้อนรับ โดยทันที "เชิญครับคุณภาคิน ตอนนี้คุณเคนกำลังนั่งรออยู่ที่ห้องรับแขกครับ" "อือ "หลังจากได้ยินว่ามีคนรออยู่ร่างสูงไม่รอช้าที่จะเดินเข้าไปในบ้านตัวเอง "ไง~~~น้องชาย"เพียงแค่ก้าวเข้ามาในห้องรับแขกยังไม่ทันจะได้เห็นตัวผู้เป็นพี่ชายแต่เสียงกลับมาก่อนตัวซะงั้น "มิลินอยู่ไหน"เมื่อเดินเข้ามาจนถึงโซฟาเขาจึงตัดสินใจถามหาคนตัวเล็กที่ต้องการเจอทันที "มิลินหลับอยู่"พี่สาวของคนที่เขากำลังตามหากล่าวตอบ "อะไรวะไอคินพี่ชายตัวเองนั่งตาเขียวอยู่ตรงนี้กลับ ไม่สนใจ"เคนพี่ชายภาคินพูดด้วยน้ำเสียงน้อยใจ "..." "จะไม่ถามหน่อยเหรอ?"พี่ชายยังคงกวนประสาทน้องชายไม่เลิก "อยากเล่าก็เล่ามาถ้าไม่เล่าจะไปแล้ว"ร่างสูงพูดด้วยน้ำเสียงเข้ม "พี่สะใภ้แกไปมีเรื่องกลับลูกนักการเมืองตอนไปรับ ลินเมื่อวานนี้" "ใครเป็นเมียนายมีทราบ ก็ไอคนพวกนั่นมันน่าโดนนิมันบอกว่าจะขโมยน้องสาวฉันไปทำเมียใครจะทน"หญิงสาวพูดขึ้นด้วยความโมโห "ขอตัว!"หลังจากฟังจบร่างสูงก็เดินขึ้นไปชั้นสอง ปัง!! เสียงประตูห้องกระแตกเข้ากับโต๊ะเขียนหนังสือ เพราะโต๊ะเขียนหนังสือถูกเลื่อนมาไว้ตรงประตูไม่ให้เปิด แต่ด้วยอันมหาศาลจึงเปิดเข้ามาข้างในแล้วพบกันคนตัว เล็กๆที่ขดตัวอยู่ใต้ผ้าห่ม "จะนอนไปถึงไหน!!"เสียงเข้มพูดพร้อมกับปิดประตู ห้องแล้วเดินตรงไปที่เตียง "ออกมา!" "..." "จะออกมาจากผ้าห่มเองหรือจะให้ฉันดึงออก" "..." "ฉันจะนับหนึ่งถึงสามถ้ายังไม่ออกมารู้เรื่องแน่" "..." "หนึ่ง!!! สอง !!!" "ออกแล้วๆๆ"ยังไม่ทันที่จะนับถึงสามก็มีเสียงหวาน ตอบกลับมาด้วยน้ำเสียงสั่นๆพร้อมกับคนในผ้าห่มกำลัง ดึงผ้าห่มออก "สวัสดีค่ะพี่คิน~~~"สาวน้อยที่กำลังจะลุกจากเตียงเอ๋ยทักทายร่างสูงพร้อมกับยิ้มแห้งๆ "พี่คินมีอะไรรึเปล่าคะ"สาวน้อยยืนขึ้นอย่างเติมความสูงแต่กับอยู่แค่ระดับอกของร่างสูง "ถ้าไม่มีอะไรฉันเข้ามาไม่ได้รึไง" "ไม่ไช่อย่างนั้นค่ะ ลินแค่สงสัย" "ฉันแค่มาคิดบัญชีแต่สัตว์เลี้ยงเฉยๆ" "ใครคือสัตว์เลี้ยงของพี่กันถึงพ่อแม่พี่จะเรียกลินว่ากระต่ายแต่ลินไม่ไช่สัตว์เลี้ยงนะ" "เหรอ...รีบอาบน้ำแล้วลงไปคุยกันข้างล่าง"ร่างสูงพูดพร้อมกับเดินไปเปิดประตูแล้วเดินออกจากห้องของคนที่ทำหน้ามึนงงอยู่ตอนนี้