WWMYH?

Janine Encarnacion was born into a poor family. She started living alone the day she started college. She works part-time jobs in any possible means. But it's still not enough. That's when she meets Jackson Everson. Jackson Everson was born into a broken but wealthy family. Her mother left them when he was only ten and his dad died right after his college graduation, that's when he inherited all of his dad's money and businesses. Though he has everything, his love life had never been that great. Because he never love anyone before. What will happen if the money-craving Janine and a loveless Jackson meet? Would this change anything or they will only regret the day they met? ________________________________________________________ Chapter 1: One Hundred Thousand "What will make you happy?" That's the question that becomes a topic in our get to together in Erina's house. Erina is alone in their house since her parents are in the province for business. That's why we decided to party at their house. Though, Reina and Erina only had ladies' drinks because they don't like beer or hard liquor. It's just one question but had tons of possible answers. But my answer is the only one that really caught their whole attention. "Of course, it will be the BLACKPINK! A signature, pictures with them and to attend their concert. Anything related to them will make me happy," iyan ang masiglang sagot ni Reina na tila nasa alapaap habang iniimagine mangyari ang kaniyang sagot. Nagkatinginan na lang kaming magkakaibigan at natawa sa isa't isa dahil alam namin na iyon ang tanging isasagot niya. Hard die fan si Reina ng BLACKPINK noon pa man. Ang kuwarto niya ay puno ng mga pictures at merch ng kpop group na ito at ang mga pinapatugtog niya lang ay puro kanta nila. Ikaw na lang ang magsasawa pero siya ay patay na patay pa rin sa kanila. "Hindi ka pa ba nagsasawa sa kanila? Kasi kami, rinding-rindi na sa mga kanta nila!" Di maiwasang kumento ni Erina pagkatapos namin magtawanan. Tinarayan naman ni Reina ang kumento niya bago muling nagsalita. "Hell no! Kayo may ayaw, kayo mag-adjust. Utusan niyo pa ako. Che!" Sagot niya na muling nagpatawa sa amin. Kinuha niya ang bote ng wine sa table at saka niya sinalinan ang kaniyang baso na kakaubos lang ng laman. "For me, it will be to have a library room. My heaven! Tapos puno ng w*****d books and international books." Kung si Reina ay kpop fan, si Erina naman ang bookworm sa aming grupo. Kahit saan siya mapunta ay may dala siyang libro, kung hindi libro ay sa cellphone siya nagbabasa. Ito rin ang naging dahilan kung bakit kasing kapal na ng libro ang salamin niya sa mata. Ilang beses na namin siyang pinagsabihan tungkol sa pagbababad ng matagal sa cellphone dahil sa kaniyang mga binabasa pero hindi siya nakikinig. Kahit ang kaniyang mga magulang ay walang magawa sa gusto niya kaya hinayaan na lang namin kalaunan. Ang rason niya, puwede naman daw kasing ipaayos ang grado ng mga mata niya kapag hindi na kaya ng salamin. "Here comes the bookworm!" Sigaw ni Jenson saka niya nilagok ang kaniyang alak na nagpahalakhak sa amin. Tumayo siya upang kumuha ng alak sa cooler na nasa gilid ng pool. Pagkatapos niyang buksan ang dalawang alak na hawak ay muli siyang bumalik sa kaniyang puwesto. Inilapag niya ang isa sa harap ko at ang isa ay agad niyang tinungga. May konti pang laman ang hawak kong bote ng alak kaya tinungga ko na rin iyon at inubos. Saka ko inilagay ang bote ng alak sa case na nasa ilalim ng mesa. "Feeling ko kahit iwan mo mag-isa sa isang isla si Erina, basta marami siyang libro doon, mabubuhay at mabubuhay siya." Dagdag kumento ko. "Wow! Paano mo nalaman? Is it that obvious?" Mapaglarong tanong ni Erina kasabay ng kaniyang ngiti at paghawak sa pisngi. Kumukurap-kurap pa siya habang ginagawa iyon na tila nagpapa-cute. "Jusko, girl. Hanggang dito nga sa inuman may dala kang libro. Tapos itatanong mo pa kung obvious?" Sagot ni Reina hawak ang isang w*****d book na kanina lang ay nasa hita ni Erina, "Ipukpok ko kaya ito sa noo mo?" "Well, at least hindi ako katulad ng iba diyaan na baliw na baliw sa mga kpop na hindi naman siya pinapansin o kilala," kumento ni Erina na halatang-halata kung sino ang pinatatamaan. "Wow! So pinapansin ka ng mga pinapantasya mong fictional character? Di hamak na mas okay ang buhay kaysa imagination. At least yung pangarap ko puwedeng magkatotoo. Eh yung iyo, masusubo mo ba t*ti niyang pinapanta-" Hindi niya na natuloy ang sasabihin niya ng takpan ni Erina ang kaniyang bibig gamit ang mga kamay nito. Halos magkulay kamatis ang mukha ni Erina dahil sa huling sinabi ni Reina. Natawa na lang kami dahil sa pagkabulgar ng bibig ni Reina. Agad din namang bumalik sa pagkakaayos ng upo si Erina ng tumigil si Reina. "Gosh! Nasa libro lang tayo kanina, bakit napunta sa body parts? Buti na lang tayo lang ang tao dito!" "Sus! Kunwari ka pa. Akala mo talaga di nagbabasa ng matured story. Enjoy bed scene?" dagdag pang kumento ni Jenson. Napatakip na lang ng mukha si Erina dahil sa kahihiyan. "Next! Next!" Protesta ni Erina, "How about you, Janine. What will make you happy?" Batong tanong sa akin ni Erina. Hindi nagtagal sa akin ang tanong dahil umpisa pa lang ay alam ko na agad kung ano ang sagot ko sa tanong na iyon. "One hundred thousand cash," walang pag-aalinlangang sagot ko na nagpatahimik sa kanila. Parang may dumaang anghel sa loob ng ilang segundo pagkatapos kong sumagot. Lahat sila nakatingin sa akin na tila ba sobrang liit na bagay lang ng magpapasaya sa akin. Kahit si Jenson ay hindi na naituloy ang pag-inom niya ng alak na kanina lang ay nasa labi niya na ang nguso ng bote. Well of course, it's just a small amount for them. But for someone like me who's in need, even a small amount means for me. "What can you even do with just one hundred thousand pesos?" Kunot noong tanong ni Reina, "Pagnaubos iyon, edi hindi ka na ulit masaya!" "Well, a month of a happy life is always better than an everyday suffering." Sagot ko na tila ba mas gumulat sa kanila. "So you mean, like some vacation on the beach or a luxurious hotel?" Tanong naman ni Jenson na hindi na naituloy ang pag-inom ng alak. "No. Of course, it's for living expenses. Do you think I'm some kind of idiot?" The conversation keeps going on afterward. It took us longer to come up with a new topic because of my answer to the question. But even though the topic keeps on changing, that same topic keeps on coming back. As if it was a ridiculous answer I have. Later that night, Reina is the first one to say goodbye. She's only available up until seven in the evening because her parents don't like the idea of going home late at night. Especially, because she's a girl. "One hundred thousand cash? Will that even last for a month? And we are talking about something that makes you happy." Pagbuhay ulit ni Jenson sa usapan kanina. Nakikinig lang ako sa kanila habang busy ako sa pagkain dahil ang dami nilang inorder na pagkain. "True. Sana ginawa mo ng one hundred million or billion. Siguradong hindi mo na kailangang magtrabaho pag may ganoon karami kang pera." Dagdag ni Erina saka bumaling sa akin. Inubos ko muna ang pagkain sa loob ng bibig ko bago ako nagsalita. "Well, think about it. I'd rather have a realistic and practical happiness than something unrealistic that might even change in the near future." Uminom muna ako ng alak bago ko ipinagpatuloy ang sasabihin ko, "Example, yung gusto ni Reina. Sa tingin niyo ba after 10 years or more iyon pa rin ang sagot niya? It will surely change. At least money can make you happy even after several years because you'll need it at all times." Napakibit balikat na lang ako pagkatapos ko magpaliwanag. "Wow, that's so you. It really amaze me cause I already expected that you'll answer money. Hindi ko lang inexpect na one hundred thousand lang ang isasagot mo. Pero dahil sa paliwanag mo parang mas naliwanagan ako at the same time nawindang." Kumento ni Erina na tinanguan naman ni Jenson. "Don't worry, pag ako nagka-boyfriend ng mayaman, ako na tutupad sa pangarap mo," biro ni Jenson. "Para sa future boyfriend ko na mayaman, kampay!" Sigaw niya na tinugunan naman namin ni Erina kahit alam namin na nagbibiro lang si Jenson. "Cheers!" Then, it's Jenson who is leaving. He reasons that he still has something to do even though we know that he has a scheduled date. We know because he always looks at his phone, waiting for someone's message. Jenson is the only guy in our circle of friends. It used to be two, but the other one already graduated and now he's working as a high school teacher. Though Jenson had several flings, he's never been in a serious relationship. It's probably because of his past, that is also the reason why he becomes bisexual. When I thought we are about to finish, the doorbell rang. We can only see the hair of the person behind the gate but with just that I already knew who it was. I'm only eight when I realized how poor the life we had. I started to be matured after that. I stop relying on other people, even my family. At an early age, I started working in the canteen of our school just so I could have a food to eat. Because we don't have enough money for other expenses. And nothing change up until now. Except that I gain more living expenses to pay. Money just come and go. Dumadaan lang ang pera sa mga kamay ko pero kinabukasan nauubos din agad dahil sa mga expenses na dapat bayaran. Masaya na ako kung may matitira man kahit konti sa sahod ko. Getting lots of foods and sleep are luxury for me. And dreams that won't come true is meaningless. That also goes for eating out and having fun with friends... As well as love. "Ryzen!" Maligayang salubong ni Erina pagkabukas niya ng gate. "Akala ko hindi ka na dadating eh! Nagsipag-uwian na tuloy yung iba dahil sobrang tagal mong dumating." Kuwento ni Erina habang naglalakad sila palapit sa puwesto namin. Our senior, the only straight guy friend we had, and my long-time crush. Ryzen Collins. "Sorry, may inasikaso pa sa school saka dumaan pa ako sa bahay dahil ang dami kong dalang gamit," paliwanag ni Ryzen bago lumingon sa direksiyon ko. Nagsalubong ang mga mata namin dahil kanina pa ako nakatitig sa kaniya. Agad siyang ngumiti sa akin na dahilan ng paglabas ng dimple niya sa kaliwang pisngi. Parang may nagkakarera sa loob ng puso ko dahil sa bilis ng t***k nito. Hindi ko alam kung dahil ba ito sa tama ng alak o tinamaan na naman ako ni kupido. "Hi, long time no see!" Bati niya at kumaway pa. Doon ko lang napansin ang singsing na naka suot sa kaniyang kaliwang palasing-singan. That time I already realize something.