Never Stop Trust in Love

Chapter 8

Herald POV

Gulat man ay mas nangibabaw ang pag-alala ko nang hampasin ni Daddy ang mesa sa kanyang harapan. Matapos sabihin ni Mickey ang ulat ayun sa preliminary investigation. Hindi ko maiwasang mag-alala. Hindi pa stable ang kalagayan si Daddy sabi ng Harvey kung kaya hindi agad namin sinabi sa kanya ang nangyari kaya hindi ko alam kung papaano niya nalaman.

Nag-aalala din ako para sa asawa ko. Kung tama ang sinabi ni Mickey na siya ang tunay na target ay baka balikan siya ng taong may pakana nito lalo pa kung malaman nilang hindi sila nagtagumpay.

“Ang lalakas ng loob!” Sigaw ni Daddy.

“Dad,calm down.” Hindi ko mapigilang sabihin.

“Ang how can I calm down? Parte na ng pamilya  ang asawa mo. Ang banta sa kanya ay banta sa atin lalo na sayo.” Hindi ko mahanap ang mga salitang gusto kong sabihin.

“Mickey, tawagan mo ang kuya mo ngayon din. Gusto ko siyang maka-usap.” Utos ni Daddy.

“Opo, Dad.” Agad kumilos si Mickey.

Nilingon ko ang dalawa kong kapatid. Nang dumako ang tingin ko kay Toffee ay  gising na ito. Magsasalita pa sana ako ng sumenyas ito na tumahimik. Iniwan ko sina daddy at ang kambal na mag usap. Nilapitan ko si Toffee.

“May nararamdaman ka ba?” I mouthed.

Umiling ito at binigyan ako ng matamlay na ngiti. Hini ko nanaman mapigilang maluha. Alam kong may nararamdaman ito pro knowing him titiisin niya iyon dahil ayaw niyang nakikita ng tao na mahina siya.

Toffee is considered as the black sheep of the family noon pa man. Siya ang ilang beses pinatawag at nakick-out sa school dahil sa away at kung anu-ano pang kalukohan. But I consider him as the fighter. Siya yung taong kayang mabuhay kahit iwan mo sa kalsada na walang wala. Siya yung anak mayaman na mas gugustuhin mabuhay sa kahirapan.  

Dahan-dahan kong hinawakan ang pisngi nito na ikinasama ng tingin nito. Hindi ko tuloy maiwasang matawa dahil sa itsura nito. Inilipat ko ang kamay ko sa bandang dibdib nito. I slowly tap it repeatedly and found myself humming with a familiar tune.

Lullaby, and good night,

With pink roses bedight,

With lilies overspread,

Is my baby's sweet head.

Lay you down now, and rest,

May your slumber be blessed.

Lay you down now, and rest,

May thy slumber be blessed.

Lullaby, and good night,

You are your mother's delight,

Shining angels beside

My darling abide.

Soft and warm is your bed,

Close your eyes and rest your head.

Soft and warm is your bed,

Close your eyes rest your head.

Sleepyhead, close your eyes.

Mother's right here beside you.

I'll protect you from harm,

You will wake in my arms.

Guardian angels are near,

So sleep on, with no fear.

Guardian angels are near,

So sleep on, with no fear.

Lullaby, and good night,

With pink roses bedight,

With lilies overspread,

Is my baby's sweet head.

Lay you down now, and rest,

May your slumber be blessed.

Lay you down now, and rest,

May thy slumber be blessed.                                                               

Ito lang marahil ang alam kong lullaby song na imbis na antukin ay napapaiyak ako. Hindi ko alam kung bakit pero habang kinakanta ko ang lullaby song na ito ay hindi antok ang dumadalaw sa akin kundi ang alala ng mama, ng mama namin. Kaya nga kapag kinakanta ko ito kina Ynigo at Ymilio ay pinipilit kong wag maluha habang gising pa. Saka ko na lang hinahayang maluha kapag alam kong tulog na ang mga ito.

Huminga ako nga malalim matapos kong kantahin ang lullaby song upang matigil ang luha ko. Muli kong pinagmasdan si Toffee na ngayon ay himbing nang natutulog. Inayos ko ang kumot nito. Binalingan ko naman si Miggy upang ayusin din ang kumot.

Tumayo ako upang balikan sina Daddy pero bahagya akong nagulat nang mapagtantong pinapanuod pala nila ako.

“W-what happen?” alanganin kong tanong. “Ang creepy ninyo, tigilan nyo na ‘yan.”

Dahil sa sinabi ko ay natawa na lamang sin a Mickey at Harvey. Si Daddy naman ay hindi man lang natinag at patuloy paring nakatitig sa akin.    

“Dad, it’s getting late na po. Mickey, can you call Daddy driver.”

“Don’t worry about me. Kaya ko ang sarili ko.” Mukhang magmamatigas pa ang daddy ko. Kaya tinignan ko si Harvey upang humingi ng tulong. Nakuha naman niya ang gusto kong mangyari kung kaya nagsalita na din ito.

“Dad, hindi makakabuti sa inyo ang magpuyat. Magpahinga na po muna kayo sa bahay. We’ll give you an update once nagising na sila.”

After nang ilang minutong pangungumbinsi ay pumayag din si Daddy.

“Herald.” Tawag ni daddy. Papalabas na sana ito ng kwarto.

“Yes, dad?” Takang tanong ko.

“Tell your husband that I want to talk to him tomorrow.”Muling umusbong ang kaba ko sa sinabi niya.

Magsasalita pa sana ako pero umalis na ito. Sinamahan ito ni Mickey pababa sa kanyang sasakyan kung saan naghihintay na ang driver.

Hindi ko tuloy alam kung anu ang iisipin ko. Paano ba kasi nalaman agadni Daddy tungkol sa nangyari.

“Sino kaya sa tingin mo ang nagsabi kay daddy tungkol sa dito?” Tanong ko kay Harvey.

“I have few people in my mind pero hayaan na lang muna natin ngayon. All is well. “yun ang importante” Anito.

Hindi nalang ako nagsalita pa pero sa loob loob ko ay hindi ko mapigilan ang inis.

Wala naman sa akin kung ssasabihin kay daddy ang nangyari. Actualy gusto ko nga ding sabihin sa kanya pero ang mga ganitong pangyayari ay nakakasama sa kalagayan din ni Daddy. Sabihin man natin na mukhang maayos ang lagay niya ngayon pero hindi ang puso niya.

Nagpaalam si Harvey na lalabas dahil may gagawin ito. Naiwan akong mag-isang nagbabantay sa dalawa. Hindi pa bumabalik si Mickey dahi pinabili ko pa ito ng makakain.

Umupo ako ako sa sofa at bahagyang pinikit ang mata.

Ilang sandali pa ay may ririnig akong iyak ng bata. Palakas ito ng palakas kung kaya hinanap ko ang pinanggagalingan ng iyak. Masyadong malawak ang palapag na kinaroroonan niya kaya nagpaikot ikot siya. Patuloy pa rin niyang naririnig ang iyak ng bata pero hindi niya matagpuan kung nasaan.

Hapatigil siya sa paglalakad nang biglang namatay ang ilaw. Kasabay noon ang pagkawala ng tunog ng umiiyak na bata. At ang tanging liwanag na nakikita niya ay nasa isang kwarto. Dahan-dahan niyang tinungo ang kwartong pinanggagalingan ng liwanag.

Nang makalapit ako ay dahan dahan niyang binuksan ang pinto. Tumampad sa akin ang familiar na bulto ng katawan. Nakatalikod ito sa akin.

“R-ross?” Tawag ko sa kanya.

Agad namang lumingon ito ay hindi nga ako nagkamali. Si Ross nga pero natigilan ako nang humarap ito sa akin. May kargang-karga itong baby.  

“Kaninong baby yan?” Agad kong tanong.

“Baby ko.” Sagot niya.

Saka ko lang na pansin na may taong naka higa sa kama.

“Syanga pala, papakilala kita sa nanay ng anak ko.” Mas lalo akong na guluhan sa sinabi niya. Anak ng baby niya? Anung ibig niyang sabihin?

Tatangunin ko pa sana ito pero biglang naalimpungatan ako dahil sa may tumatawag sa akin. Tumampad sa akin si Mickey.

“Umayos ka ng higa kung matutulog ka.” Wika nito.

Nakatulog na pala ako nang hindi ko nalalaman. Panaginip lang pa iyon. Pero bat parang totoo. Iba kasi ang feeling ko.

Umayos na lamang ako ng upo at nag-stretch. Sakto namang nag-ring ang phone ko. Si Ross tumatawag.

“Hi, hon, napatawag ka?” Tanong ko tunog bagong gising pa ata ako.

“I’m just checking up. Nakatulog ako sa kwarto ng kambal.” Napangiti ako sa sinabi niya. Palagi kasi nangyayari iyon sa tuwing siya ang nagpapatulog sa dalawa. Minsan nga ay mas nauuna pa siyang matulog kesa sa kambal.

“Naka-idlip din nga ako. Ginising lang ako ng Mickey.”

“I’ll drop by there before I go to work. I’ll bring some breakfast.”

“No need na, Hon. Andito naman si Mickey eh. You should go to Dad’s place nalang. Gusto ka daw niya makausap.”

“Okay, I’ll go there.” Alangang sagot nito. Hindi ako sure pero may feeling akong ayaw ni Ross ang idea na kakausapin siya ng Daddy ko.

“You should rest na. Don’t worry much about me. I’m good here.” Pagsisiguro ko.

Sana lang ay maging maayos ang pag-uusapan nila ng Daddy.