I don't want anyone : ทำไมต้องรัก [ดีซี + อิงค์แลนด์]

ดีซี “นายครับพรุ่งนี้คนออกแบบคนใหม่จะเข้ามาเริ่มงานแล้วนะครับ” ก่อนอื่นผมต้องขอแนะนำตัวก่อนผมชื่อดีซีครับอายุยี่สิบแปดปีที่บ้านทำธุรกิจเกี่ยวกับอสังหาริมทรัพย์แต่พอดีผมไม่ชอบผมก็เลยมาเปิดบริษัทนำเข้ารถแทนผมเป็นลูกครึ่งไทยเกาหลีครับตั้งแต่เกิดมาผมก็อยู่เกาหลีตลอด พ่อผมเป็นคนไทยส่วนแม่ก็นั่นแหละ “แล้วกูต้องเอาพรมมาปูรับมั้ย”ผมถามมันกลับ “แจ้งเพื่อนทราบครับนาย” ก่อนอื่นผมต้องขอแนะนำตัวก่อนผมชื่อดีซีครับอายุยี่สิบแปดปีที่บ้านทำธุรกิจเกี่ยวกับอสังหาริมทรัพย์แต่พอดีผมไม่ชอบผมก็เลยมาเปิดบริษัทนำเข้ารถแทนผมเป็นลูกครึ่งไทยเกาหลีครับตั้งแต่เกิดมาผมก็อยู่เกาหลีตลอด พ่อของผมเป็นคนไทยส่วนแม่ก็นั่นแหละผมไม่อยากพูดถึงสักเท่าไหร่ “เออ เดี๋ยวกูจะออกไปข้างนอก”ผมบอกไอ้คิมที่กำลังนั่งเช็คข้อมูลอยู่หน้าคอม คิมเป็นลูกน้องคนสนิทของผมเองครับสนิทจนมันสามารถสั่งงานแทนผมได้ทุกอย่าง “จะให้ไปส่ง”มันถามผม “กูแจ้งเพื่อทราบ”ผมพูดย้อนมัน ที่จริงผมมีนัดกับเพื่อนที่ร้านกาแฟไม่ใช่ว่าผมว่างนะครับเพื่อนผมต่างหากที่ว่างไม่ไปก็ไม่ได้เดี๋ยวพวกมันจะเล่นงานผมเอา “ครับ เชิญ”ผมมองไอ้คิมก่อนจะเดินออกจากห้อง “คุณดีซีคะพรุ่งนี้....”ผมออกมาก็เจอเลขาของผมอีกคนพูดขึ้น “ไปอยู่กับไอ้คิมนะครับ”ผมบอกพี่แนนนี่ก่อนจะเดินออกมาทำไมต้องตื่นเต้นกันจังแค่คนออกแบบคนเดียว ผมขับรถออกจากบริษัทเพื่อไปหาเพื่อนคือพวกมันมาแล้วไงเลยโทรจิกผมกันใหญ่ ที่ไปนั่งร้านกาแฟไม่ใช่อะไรหรอกครับพวกมันไปส่องสาวไง อ้อ...ผมยังโสดนะเผื่อใครยังไม่รู้ “ทางนี้ครับท่านประธาน”เสียงของไอ้มาร์คเพื่อนของผมดังไปทั่วร้าน “มึงจะแหกปากทำไม”ไอ้เจฟรีบด่าทันที “ไม่ต้องมองหามันหรอก มันบอกกำลังมาเพราะมันไปรับคนสำคัญที่สนามบินอยู่”ไอ้เจฟบอกผมเมื่อมองหาเพื่อนอีกคน “คนสำคัญ”ผมถาม “เห็นมันบอกคนสำคัญมากอ่ะ ไว้รอถามมันเองแล้วกัน” “ไอ้มาร์คมึงดูสาวโต๊ะนั้นดิน่ารักชิบหายเลยว่ะแถมนั่งคนเดียวด้วย”ผมหันมองตามเสียงของไอ้เจฟไปที่โต๊ะข้างๆ “กูจองแล้วครับ กูเห็นน้องเขาตั้งแต่เข้าร้านมาแล้วน่ารักโคตรอ่ะ”เพื่อนผมสองคนพูดกัน “งั้นๆ” “ถ้าแบบนี้เรียกงั้นๆกูว่าสายตามึงมีปัญหาแล้วแหละซี”ไอ้เจฟด่าผม พวกผมไม่ใช่สิผมคนเดียวต่างหากที่นั่งรอเพื่อนอีกคนส่วนไอ้สองตัวนี่ถ้าเดินไปนั่งกับสาวที่มันมองอยู่ได้พวกมันไปตั้งนานแล้วแหละ “อิงค์ทำไมไม่รอพี่ก่อนก็พี่บอกจะไปรับไงครับ”ผมหันมองตามเสียงที่คุ้นเคยเป็นอย่างดีแต่มันไม่ได้ทักพวกผมมันทักผู้หญิงที่อยู่โต๊ะข้างๆต่างหาก “ไอ้ฮาร์เปอร์” “ขอโทษค่ะแต่อิงค์โทรหาแล้วนะคะไม่รับสายอิงค์”หึ แล้วทำไมผมต้องมานั่งดูอะไรแบบนี้ด้วยวะ “มึงครับเชิญมาหาเพื่อนสักครู่”ไอ้มาร์ครีบไปลากคอไอ้ฮาร์เปอร์มาทันที “อะไรของพวกมึง” “มึงรู้จักน้องเขาหรอ รู้จักได้ยังไง”ไอ้เจฟรีบถาม “ก็เนี่ยคนสำคัญของกู”ไอ้ฮาร์เปอร์บอกก่อนจะชี้ไปทางคนที่นั่งเล่นมือถืออยู่ “แฟนมึงไง” “มากกว่าแฟน”มันบอก “ไอ้ดีซีมึงวางแก้วแรงไปไอ้ห่า”ไอ้เจฟทักผมเมื่อผมวางแก้วกาแฟลง คนสำคัญหรอตั้งแต่รู้จักกันมาผมยังไม่เคยเห็นเพื่อนผมจะจริงจังกับผู้หญิงคนไหนเลยแล้วผู้หญิงคนนี้เป็นใครทำไมไอ้ฮาร์เปอร์ถึงบอกว่าเป็นคนสำคัญ “พี่คะอิงค์จะไปคอนโดแล้วนะ”เธอเรียกเพื่อนผม “พี่ไปส่ง” “ไปเองได้ค่ะอิงค์ไปนะ”ผมมองคนสำคัญของไอ้ฮาร์เปอร์เดินออกไป “กูกลับก่อนลืมไปว่ามีประชุม”ผมรีบบอกเพื่อนก่อนจะเดินออกจากร้าน "โอ๊ะ!! ซอ....."ผมยังเดินไม่ถึงรถก็ดันชนเข้ากับเธอที่กำลังเดินเล่นมือถืออยู่ "ตาบอดหรือไงถึงไม่เห็นว่ามีคนเดินมา"ผมว่าก่อนที่เธอจะเงยหน้ามองผม "แต่คุณเป็นคนเดินชนฉันนะคะ" "ไม่ใช่เธอตั้งใจให้ฉันเดินชนหรอกหรอ"ผมบอกเธอไป “แล้วทำไมฉันต้องตั้งใจเดินชนคุณด้วยคะ”เธอถามผมกลับ “ฉันหล่อมั้ง” อิงค์แลนด์ ฉันก็พึ่งรู้ว่าผู้ชายเกาหลีนี่หลงตัวเองเหมือนกันนะฉันหมายถึงคนที่ยืนจ้องหน้าฉันอยู่แถมยังไม่มีความเป็นมิตรเลยสักนิดอีกอย่างเขาเป็นคนเดินมาชนฉันเองนะ “งั้นก็ขอโทษด้วยค่ะ”ฉันพูดแล้วก้มหัวให้แต่เดี๋ยวนะทำไมเขาพูดภาษาไทยได้ด้วยอ่ะ “กองไว้ตรงนั้นแหละ” ฉันมองหน้าผู้ชายที่พูดด้วยสีหน้าเรียบนิ่งคือจะเอายังไงอ่ะนี่ฉันก็ยอมขอโทษทั้งที่ฉันเองไม่ได้ผิดเลยนะแล้วดูสิ่งที่เขาตอบกลับมาสิ “งั้นก็ขอตัวค่ะ”ฉันบอกก่อนจะเดินเลี่ยงออกมาจากตรงนั้นทันที ฉันชื่ออิงค์แลนด์หรือจะเรียกอิงค์เฉยๆก็ได้ค่ะฉันอายุยี่สิบสี่แล้วสงสัยใช่มั้ยว่าฉันมาทำอะไรที่เกาหลีฉันถูกบริษัทส่งมาทำงานที่นี่ค่ะฉันทำงานออกแบบ มาเกาหลีครั้งแรกก็ประทับใจเลยอ่ะ ฉันกำลังกลับคอนโดฉันพึ่งมาถึงวันนี้แหละหลังจากลงเครื่องฉันก็ขี้เกียจรอพี่ฮาร์เปอร์ก็เลยนั่งรถเอากระเป๋ามาเก็บแล้วมานั่งรอที่ร้านกาแฟและไม่ต้องสงสัยนะคะพี่ฮาร์เปอร์เป็นพี่ชายของฉันค่ะฉันเป็นเด็กกำพร้าพ่อกับแม่ของพี่เขารับอุปการะฉันตั้งแต่เด็กแล้ว “เหนื่อยจัง”ทันทีที่เข้าห้องมาฉันก็ทิ้งตัวลงที่เตียงนอนไหนใครบอกว่าโอปป้านิสัยดีไงทำไมฉันถึงเจอโอปป้าที่เลี้ยงสุนัขไว้ในปากและอีกอย่างฉันจำได้ว่าเขานั่งอยู่โต๊ะเดียวกับพี่ชายของฉัน พรุ่งนี้ฉันต้องเข้าบริษัทเพื่อเริ่มงานฉันพูดเกาหลีได้ค่ะพูดอังกฤษได้ฉะนั้นฉันไม่ห่วงหรอกเรื่องการหาเพื่อนเพราะฉันก็มีเพื่อนเป็นคนเกาหลีเหมือนกันหนึ่งคนเลยนะแต่ฉันเองก็ยังไม่เข้าใจเหมือนกันทั้งที่ฉันทำงานได้ไม่นานแต่กลับถูกบริษัทเลือกให้มาแถมเจ้านายของฉันยังบอกอีกว่าเขาระบุว่าต้องเป็นฉันอีก ครืด ครืด ฉันรีบหยิบมือถือขึ้นมาดูก่อนจะรีบกดรับสายทันที “ค่ะ” (ถึงคอนโดหรือยัง) “ถึงแล้วค่ะ” (เดี๋ยวพี่จะเข้าไปหานะคะจะเอาขนมมั้ย) “เอาค่ะหิวมาก” (โอเคค่ะเดี๋ยวพี่ไปหา) ฉันวางสายพี่ฮาร์เปอร์ไปฉันกับพี่ฮาร์เปอร์สนิทกันมากค่ะพี่เขาจะไปเมืองไทยทุกปีเพื่อไปหาฉันอีกอย่างคอนโดที่ฉันอยู่ก็ของพี่ฮาร์เปอร์เองแหละเพราะพี่เขาไม่ยอมให้ฉันไปอยู่ที่อื่น ก๊อก ก๊อก ฉันนั่งรอพี่ฮาร์เปอร์จนจะหลับอยู่แล้วจนเสียงเคาะประตูดังฉันเลยรีบลุกมาเปิดทันที แกร๊ก “รอนานมั้ยคะ”พี่ฮาร์เปอร์ถามฉันก่อนจะเดินเอาถุงอาหารและขนมไปวางบนโต๊ะ “ก็นิดหน่อยค่ะ ซื้ออะไรมาเยอะแยะคะ”ฉันถาม “ก็พี่รู้ว่าหนูชอบหิวตอนกลางคืนไงคะพี่ก็เลยซื้อมา”เนี่ยน่ารักตรงนี้แหละ “ใจดีจัง” “พรุ่งนี้เริ่มงานใช่มั้ย”พี่ฮาร์เปอร์เดินมานั่งลงข้างฉันก่อนจะเอาแขนพาดไหล่ฉันไว้ “ใช่ค่ะอิงค์ว่า....” “พี่ไปส่ง”ฉันยังพูดไม่จบพี่ชายของฉันก็พูดแทรกด้วยน้ำเสียงที่ดุ “ตามนั้นค่ะ”ฉันรีบบอกเพราะไม่งั้นจะโดนงอนเอายิ่งงอนเก่งอยู่ด้วย “หลังจากพรุ่งนี้เป็นต้นไปหนูคือคนสำคัญของพี่นะคะ ถ้าใครถามก็บอกว่าเขาไป”ฉันหันมองหน้าพี่ชายตัวเองคนสำคัญอะไรกันอีกเนี่ย “คนสำคัญ”ฉันถามย้ำ “ใช่ค่ะหนูคือคนสำคัญของพี่และพี่ก็คือคนสำคัญของหนู”พี่ฉันบอกแต่ฉันก็ยังไม่เข้าใจอยู่ดีแหละ “อิงค์ไม่เข้าใจ” “พี่มีน้องสาวคนเดียวและพี่หวงหนูมากวันนี้ถ้าพี่ไม่เข้ามาในร้านก่อนเพื่อนพี่คงเดินมาจีบหนูแล้วรู้มั้ย”พี่ฮาร์เปอร์บอกไอ้ที่หวงเนี่ยพี่เขาหวงฉันมาตั้งแต่ไหนแต่ไรแล้ว “ก็ไม่เห็นจะมีใครมาจีบอิงค์เลย”ฉันรีบบอก “ก็ดีเพราะพี่ยังไม่อยากให้หนูมีแฟนพี่ยังอยากดูแลหนูแบบนี้”ฉันก็ยังไม่เคยมีแฟนเลยนะคือมีคนเข้ามาจีบแต่ฉันไม่ได้ชอบไง “โอเคค่ะ” “ดีมากค่ะ ฟอด”พี่ฮาร์เปอร์พูดจบก็หอมแก้มฉันทันที ฉันนั่งคุยกับพี่ชายตัวเองอยู่นานสงสัยวันนี้พี่ชายฉันนอนค้างที่นี่แน่ส่วนคุณพ่อกับคุณแม่ก็ไปเที่ยวต่างประเทศกว่าจะกลับก็เดือนหน้า ตามจริงพี่ฮาร์เปอร์และคุณพ่อคุณแม่อยากให้ฉันมาอยู่ที่เกาหลีเลยแต่ฉันรักเมืองไทยไงก็เลยบอกว่าขอคิดดูก่อน “นอนได้แล้วค่ะพรุ่งนี้ต้องไปทำงาน”พี่ฮาร์เปอร์เดินออกจากห้องน้ำก่อนจะบอกฉัน ฉันกับพี่เรานอนด้วยกันบ่อยนะตั้งแต่เด็กแล้วจนตอนนี้ก็ยังนอนด้วยกัน “ฝันดีนะคะ”ฉันบอก “ฝันดีค่ะคนสำคัญของพี่” เช้า ตอนนี้ฉันกำลังนั่งอยู่บนรถเพื่อไปทำงานโดยมีคนขับรถสุดหล่อเป็นคนไปส่ง พี่ฮาร์เปอร์ขับรถไม่นานก็มาถึงบริษัทนำเข้ารถขนาดใหญ่มาก “นี่มัน......”พี่ฮาร์เปอร์พูดขึ้น “อะไรคะ”ฉันถาม “หึ ไม่มีอะไรค่ะไปกัน” ฉันเดินลงจากรถแล้วเดินตามพี่ฮาร์เปอร์เข้าไปที่บริษัททำไมพี่ชายฉันทำเหมือนรู้จักที่นี่ดีจังเลย “ผมมาหาคุณดีซีครับ”พี่ฮาร์เปอร์มาหยุดอยู่ที่หน้าห้องก่อนจะบอก “คุณฮาร์เปอร์” “มันอยู่ใช่มั้ยครับ”พี่ชายฉันถาม “มาตั้งแต่เช้าแล้วค่ะ นี่คงเป็นน้องอิงค์แลนด์คนออกแบบใช่มั้ยคะ”พี่คนสวยหันมาถามฉัน “สวัสดีค่ะ”ฉันรีบกล่าวทักทาย “ไปค่ะที่นี่ของเพื่อนพี่เอง”อ้าว..บริษัทเพื่อนพี่ชายของฉันเองหรอกหรอ พี่ฮาร์เปอร์ผลักประตูเข้าไปฉันรีบตามเข้าไปทันที กึก นะ..นี่ผู้ชายคนนั้น อย่าบอกนะว่าเขาเป็นเจ้าของที่นี่อ่ะฉันหยุดอยู่ตรงประตูก่อนจะโดนสายตาจากอีกฝ่ายมองแล้วเขากระตุกยิ้มมุมปาก “สวัสดีค่ะ”ฉันพูดขึ้น “วันแรกก็มาสายเลยนะครับคุณอิงค์แลนด์”