ทาสรักร้ายของนายมาเฟีย

Ep.4 คนเวรตะไล

ไอ้บ้าแกสตัน! ไอ้คนเวรตะไล! ไอ้ชิบหายวายวอด! มันกล้าดียังไงมาจับกูขังไว้ฟะ คนมีพ่อมีแม่นะเว้ย!

"ถ้าจะแช่งกูก็ช่วยเก็บแววตาหน่อยนะ" เสือกรู้อีก!

"เหอะ! ถ้าคุณอยากให้ผมใช้หนี้คุณก็ควรจะให้ผมไปทำงานนะ" ผมบอกพร้อมโยกคอไปมาเหนื่อยหน่าย เรื่องแค่นี้มึงคิดไม่ได้เหรอ

"ให้ไปทำงาน? แล้วมึงก็หนีกูไปอีกน่ะเหรอ คนอย่างกูไม่พลาดซ้ำสองหรอกนะ" ชิ! ทีงี้ทำมาฉลาด

"งั้นก็แล้วแต่นะ แต่บอกไว้ก่อนผมไม่มีเงินเยอะขนาดนั้น ถ้าอยากให้หนี้หมดไวๆ คุณก็ควรทำอย่างที่ผมบอก"

"กูก็อยากให้หนี้หมดไวๆ อยู่แล้วน่ะนะ แต่กูไม่อยากให้มึงไกลหูไกลตาว่ะ"

"ฝังชิพผมเลยดีมั้ยครับ" ผมกรอกตาใส่

"ก็อยากทำอยู่นะ แต่ฝังชิพหมามันก็แพงเอาเรื่อง ฮิ" ฮิพ่องอะ! หลอกด่าคนอื่นแล้วมาขำ

"ผมประชด"

"กูไม่ชอบกินปลาช่อน"

"คุณลาออกจากหัวหน้าแกงค์ไปเล่นตลกเหอะ ผมว่ารุ่งกว่า" พระเจ้าให้ความหล่อแต่ลืมบอกวิธีใช้ที่แท้ทรู

"หึ!" หัวเราะเสียงอื่นไม่เป็นเหรอวะ ฮิหึ ๆ อยู่ได้ "พรุ่งนี้กูจะให้มึงไปทำงานที่บ่อน เพื่อ ใช้ หนี้! " เน้นทุกคำ กลัวไม่ซึมเข้าสมองกูรึไง

"แล้วถ้าผมยืนยันว่าไม่ไปล่ะ"

"ก็ตามใจ" แกสตันยักไหล่ก่อนจะวางปืนลงบนโต๊ะ

"พรุ่งนี้ผมจะเริ่มงานทันทีครับ! " ถ้าไม่ติดว่ากูกลัวปืนกูก็ไม่ยอมเป็นเบี้ยล่างมึงหรอกโว๊ย ขู่เก่ง ขู่ยั้งหมา

Trrr

ระหว่างที่ผมกับแกสตันกำลังใช้สายตาปล่อยลำแสงใส่กันอยู่ มือถือของแกสตันก็ดังขึ้น เขามองหน้าจอพลันเปลี่ยนสีหน้าเป็นหงุดหงิดก่อนกดรับสาย

"ว่าไง...ไม่ก็คือไม่สิ เธอโง่หรือสมองกลวง...หุบปาก! ...ถ้าเธอโผล่หัวมาฉันจะให้ลูกน้องจัดการ...ฉันพูดจริง"

แกสตันกระแทกมือถือลงบนโต๊ะอย่างหัวเสีย สงสัยทะเลาะกับเมีย แต่สงสัยจริง ๆ ว่าผู้หญิงแบบไหนที่ทนกับนิสัยหมอนี่ได้ ปากก็หมาแถมอารมณ์สวิง มีดีคือหน้าตากับฐานะแค่นั้น

"ถ้าไม่มีอะไรแล้วผมไปนอนก่อนนะ ง่วง" ง่วงบ้าอะไรล่ะ เพิ่งจะสองทุ่มเอง จริงแล้วเหม็นขี้หน้าหมอนี่เลยหาข้ออ้างต่างหาก

"ใครอนุญาติให้มึงไปนอน กลับมานั่ง! "

"ครับ" เพิ่งรู้ว่าผมว่านอนสอนง่ายก็วันนี้แหละ

"ไปขัดห้องน้ำให้กูหน่อย "

"เอ้า!...แม่บ้านก็มีทำไมคุณไม่ใช้เธอล่ะครับ? "

"กูเป็นใหญ่ในบ้านนี้ กูจะเลือกใช้ใครมันก็สิทธิ์กู ชัดนะ "

"เฮ้อ.. งั้นก็บอกมาสิครับว่าห้องคุณอยู่ไหน" ไม่อยากก็ต้องทำละ คอยดูกูจะขัดให้พื้นห้องน้ำถลอกเลย

"ถัดจากห้องมึงไปซ้ายมือ"

ผมพยักหน้าอย่างซังกะตายแล้วก็เดินขึ้นบันไดไปชั้นบนของบ้าน ไอ้บ้าแกสตันก็ยังไม่วายตะโกนตามหลังมาอีก

"อีกสิบห้านาทีกูจะขึ้นไปตรวจนะโว๊ย! " เออ! รู้แล้วล่ะโว้ย ค่าจ้างก็ไม่ให้ยังจะเขี้ยวอีก ไอ้หมาบ้า!

ถึงห้องแกสตันผมก็สำรวจนั่นนี่เผื่อจะมีอะไรให้เอาไปล้อเขาได้บ้าง แต่ว่า ไอ้หมอนี่มันผู้ชายประเภทไหน ไม่มีหนังสือหรือซีดีโป๊ไว้เลยรึไง

"แต่เดี๋ยวนี้เขามีเว็บแล้วนี่หว่า" ผมบ่นพึมพำกับตัวเองก่อนจะเปิดลิ้นชักโต๊ะหนังสือของเขา เมื่อเห็นของในโต๊ะผมก็ปิดทันที

ก็เหมาะกับเขาดี ทั้งกล่องถุงยางแล้วก็กล่องลูกปืน แต่ว่า มันควรเป็นของที่เก็บด้วยกันเหรอวะ เกิดวันไหนรีบทำศึกแล้วคว้าผิดคว้าถูกขึ้นมาจะทำไงวะ

แล้วมันเรื่องอะไรของมึงที่ต้องไปเสือกกับกิจกามของเขาวะเนี่ย ผมส่ายหัวปัดความคิดฟุ้งซ่านก่อนจะเปิดประตูห้องน้ำภายในห้องนั้น

"ห้องน้ำแม่งเลอะตรงไหนวะ หาเรื่องใช้งานกูเห็น ๆ หึ! ดีล่ะมึง " ด้วยความหมั่นไส้ผมเลยบีบแชมพูไอ้บ้านั่นราดพื้นจนหมดขวด เท่านั้นยังไม่พอ สายตาผมเหลือบไปเห็นครีมอาบน้ำจึงหยิบมาเปิดฝาแล้วละเลงลงพื้น ต่อด้วยน้ำยาบ้วนปาก ครีมโกนหนวดผมก็เอามาป้ายกระจกจนเละเทะ

ยังมีอะไรอีกล่ะเนี่ย ครีมนวดผมไง ผมเอามาราดไว้แถว ๆ หน้าประตูห้องน้ำ เอวเคล็ดก็งานนี้ล่ะเอ็ง ฮ่า ๆ ๆ

"เฮ้ย! เสร็จยังวะ" แกสตันมาแล้ว ผมรีบเก็บหลักฐานทิ้งลงถังขยะในห้องน้ำโดยเร็ว พลันยืนฉีกยิ้มรอ

"เสร็จแล้วครับ"

"ไหนดูซิ" แกสตันแง้มประตูดูแต่ยังไม่ก้าวเข้ามา เขาเปลือยท่อนบน ส่วนท่อนล่างนุ่งผ้าขนหนูเตรียมอาบน้ำเรียบร้อย

"สะอาดเอี่ยมดีมั้ยครับ" เข้ามาสิครับ หุ ๆ

"ก็ดี แต่มึงใช้อะไรขัดห้องน้ำวะ ทำไมกลิ่นมันเหมือนแชมพูกูเลย"

"แหะๆ "

"อย่าบอกนะ...ไอ้เด็กเหี้ย! " แกสตันผลักประตูแล้วตรงปรี่เข้ามาหาผม แต่ไม่ทันถึงตัวผมเขาก็ดันลื่นล้มซะก่อน

"คุณ..! " ผมเดินเข้าไปหาแล้วฉุดมือแกสตันขึ้น หวังทำดีเพื่อลบล้างความผิดนั่นแหละ

"ไม่ต้องมาทำดีเลย...ไอ้เด็กเปรต!" แกสตันผลักผมเซแท่ด ๆ ไปลงอ่างจากุชซี่อย่างแรว ดีแค่ไหนที่อ่างนี้มีน้ำอยู่ ไม่งั้นดั้งผมได้หักแน่ ๆ

"แค่ก ๆ " กว่าผมจะตั้งตัวให้นั่งได้ก็ทำเอาสำลักน้ำไปหลายอึก เท่านั้นยังไม่พอ ไอ้เวรแกสตันยังตามมาลงโทษผมถึงในอ่าง

"มึงกล้ามากนะไอ้เด็กเวร! " พูดแค่นั้นแกสตันก็หันไปคว้าสายฉีดก้นแล้วกดน้ำใส่หน้าผม

เฮ้ย!! นั่นมันสายฉีดขี้มึงนะว้อย เหล่ามวลน้ำแย่งกันเข้าตาเข้าหูเข้าปากผมเต็มไปหมด แอบมีสะเก็ดขี้ปนมาด้วยรึเปล่าก็ไม่รู้ กูจะสำลักน้ำตายอยู่แล้วโว้ย!

"ยอมแล้ว..แค่ก ๆ " ผมยกมือป้องหน้าไว้ แกสตันเลยยอมหยุด ไม่น่าไปเล่นกับแม่งเลยกู เกือบตาย

"ต่อไปจะซ่าอีกมั้ย หืม?" เขาเหวี่ยงสายฉีดก้นไว้ที่เดิมก่อนจะเอื้อมมือมาลูบเส้นผมที่ปรกหน้าผมอยู่พลันแสยะยิ้ม

"ไม่แล้วครับ แค่ก ๆ " สาบานเลยจริง ๆ ผมจะไม่เปรี้ยวกับพี่แล้วครับ

"หน้ามึงตอนเปียกน้ำนี่ดูเซ็กซี่ดีว่ะ" เขาจ้องนัยน์ตาผมก่อนจะเอ่ยประโยคนี้ด้วยยิ้มกรุ้มกริ่ม

"อะ..อะไร? " มึงจะมาอารมณ์เปลี่ยวตอนนี้ไม่ได้นะเว้ย อ่างนี่มันแคบ

"มึงเคยมีอะไรกับไอ้ลีโอมั้ย? " ถามบ้าอะไรของมึงเนี่ย

"ไม่เคย ก็บอกแล้วไงว่าผมไม่ได้เป็นอะไรกับมัน " แค่คิดก็ขยะแขยงจะตายแล้ว ต่อให้ไม่ได้เป็นพี่น้องกันผมก็เอามันไม่ลงหรอก

"ถ้างั้น...ผู้ชายคนอื่นล่ะ? "

"ไม่เคย ไม่เคยมีกับใครทั้งนั้นแหละ!! " ผมชักสีหน้าใส่ คำถามโคตรไม่สร้างสรรค์ แบบนี้เป็นกรรมการนางงามไม่ได้นะเว้ย (เขาอยากเป็น?)

"กูก็ไม่เคย แต่อยากลอง...ลองกับมึงได้มั้ย? "

ไม่รอคำตอบ แกสตันเบียดตัวเข้ามาก่อนจะนาบริมฝีปากเย็นชืดเข้ากับปากผมที่เผยออ้าเพราะตกใจอยู่ เขาอาศัยจังหวะนั้นดุนลิ้นเข้ามา พร้อมด้วยกลีบปากที่ขบเม้มกับปากบางของผมแผ่วเบา

'อะไรวะ นี่มันดีชิบหาย' ผมเผลอเคลิบเคลิ้มกับปากละมุนนั่นเข้าอย่างจัง ปลายลิ้นผมตวัดหยอกเย้ากับอีกฝ่ายด้วยใจเต้นตึกตัก มันแปลกใหม่ แต่มันดีมาก ๆ

แกสตันรุกหนักขึ้น เขาล้วงเข้าไปใต้สาบเสื้อผมที่ปริ่มน้ำ แล้วเลื่อนปากลงมาฝากรอยไว้ที่ต้นคอ ตอนนั้นผมถึงได้สติ ผมรวบรวมเรี่ยวแรงที่มีผลักแกสตันออก เขาเหลือบมองหน้าผมก่อนจะแลบลิ้นเลียปาก

"ไม่อยากต่อเหรอ?"

"ผม...ขอตัว" ผมลุกพรวดขึ้นจากอ่างแล้ววิ่งออกไปทันที แต่คงเป็นเพราะผลกรรมที่ทำไว้กับแกสตัน ผมลื่นบรรดาสารพัดน้ำยาที่เป็นคนราดไว้หงายหลังไม่เป็นท่า

"เจ็บมั้ย? " แกสตันลุกจากอ่างมาดูผม เดี๋ยวนะๆ ผ้ามึงหลุดแล้วแกสตัน!

"ไม่เล็กครับ เอ้ย! ไม่เจ็บครับ ๆ ผมขอไปอาบน้ำก่อนนะ" ไอ้สายตาพิเรนทร์ มึงจะมองสิ่งที่มันจรรโลงใจบ้างไม่ได้เลยรึไงเล่า!

แต่เห็นไม่ค่อยชัด ไปดูอีกรอบดีมั้ย >///<