“ขอรับ/ขอรับ”
ในตรอกยั่วโถว
ในตรอกนี้ส่วนใหญ่แล้วจะเต็มไปด้วยโรงเตี๊ยมมากมาย เป็นตรอกที่มีผู้คนต่างแคว้น ต่างถิ่นมาพักอาศัยอยู่ชั่วคราว ร้านค้าตามรายทางมีให้เห็นประปรายเสียงตะโกนเรียกค้าขายดังมาเป็นระยะๆ
“หมั่นโถวจ้าา หมั่นโถว!!!” แม่ค้าวัยกลางคนร้องเรียกลูกค้า
“บะหมี่จ้าา!!!”
“ผูเถาจ้าา”
และ “อาวุธชั้นดีจากแคว้นเจ้ามาทางนี้จ้าา” สิ้นเสียงสุดท้ายนั้น สามบุรุษสามวัยต่างพากันหันมองไปยังทิศทางที่ว่าจนพบเข้ากับสตรีล่ำตัวสูงใหญ่ใบหน้าคมคายดังบุรษ หัวคิ้วเพ่ยหานหรงมองขึ้นลงๆอย่างแปลกใจ พระองค์มิเคยพบเห็นสตรีตัวใหญ่เช่นนี้มาก่อน
“เอ่อ..ข้าน้อยว่าแม่นางท่านนี้ห่างไกลจากคำว่างดงามไปหลายพันลี้เลยขอรับ” ลุงมุ่ยยกผ้าขาวขึ้นซับเหงื่อเพราะกลัวว่าฮ่องเต้จะเห็นนางเป็นสตรีผู้นั้น
“_” เพ่ยหานหรงไร้คำจะกล่าวเพราะพระองค์ทรงคิดอยู่แล้วว่าคงจะมิใช่เป็นแน่..ดูเหมือนนางจะมิได้ชมชอบบุรุษเสียด้วยซ้ำ
