Tacenda’s POV
“Pocha naman, Tacenda. Tinanggap mo?!” pagtaas ng boses ni Jespy nang matira kaming dalawa rito sa living area pagkatapos umalis ng apat upang magtungo sa hideout. They will help Denara to arrange her room.
Hindi ako agad sumagot. Nakasandal lamang ako sa sandalan ng couch habang nasa center table ang atensyon ng mata. Nakikinig ako sa kanya na ramdam ko ang galit na bumabalot sa katawan niya. Sa taas pa lang ng boses niya, alam kong hindi siya natuwa sa naging desisyon ko.
Walang emosyon ang mukha ko nang tumayo ako mula sa pagkakaupo ko kanina. Hindi ko siya nilingon.
“I need this, Jespy. Huwag mong kwestyunin ang naging desisyon ko,” malamig na sambit ko.
“Kwestyunin?! Hindi ko pwedeng kwestyunin ang pagtanggap mo ulit nang dahilan kung bakit muntik ka nang mawal
