Yusuf’dan...
Döndüm, döndüğüm andaysa öylece kaldım.
Karşımda bir kadın vardı. Bana heyecanlı ve gülümseyen gözlerle bakıyordu ama o değildi. Benim istediğim, arzuladığım, olmasını hayal ettiğim kadın değildi.
Karşımda ki kadın Aysima değildi.
Yuşa abinin eli Şeyma Ablanın kardeşi Gamze’di.
Ellerini kenetlemiş heyecanlı bir şekilde ileri geri sallanıp duruyordu. Ay Işığı o muydu? Gamze miydi? Hayır olamazdı? Bu bir tesadüftü değil mi?
“Gamze?” Dedim yutkunmaya çalışırken. Ama içten içe yalvarıyordum. Lütfen, lütfen burada olduğum için geldiğini söyle. Lütfen beni gördüğün için karşıma çıktığını söyle... Lütfen, lütfen sadece selam ver ve git.
Şaşkınlığımla öylece durdu. Gözlerime kırgın kırgın baktı. “Hayal ettiğin Ay Işığı ben değildim galiba.” Dediğinde öylece kaldım. “Yanlış kiş
