ISANG LINGGO pagkatapos mailibing ang ama ay sinamahan ni Candice ang Ina papuntang San Vicente. Nag-aalala siya dito dahil naging malungkutin ito mula ng mailibing ang ama. Habang may hinahanap siya sa shoulder bag ay nakita niya ang sulat na inabot sa kanya ng kapatid noong huling gabi ng burol ng Daddy niya. Kinuha niya iyon at inilagay sa bulsa ng bestida. Habang nakaupo sa sa ilalim ng puno sa tabing dagat ay dinukot ni Candice ang sulat ng ama.
Candice anak,
Hindi ko alam kung paano magsisimula sa pahingi ng tawad sa mga kasalanan ko sa'yo at mga pagkukulang bilang ama. Patawarin mo ako anak! Hindi ka dapat nadamay at nasaktan nang dahil sa sitwasyon namin ng Mommy mo. Kahit anong paliwanag ang gawin ko ay alam kung huli na ang lahat. Mahal kita anak bagaman at hindi ko naipadam
