ตอนที่ 2 น้องใหม่
1281 Words
เปิดเรียนวันแรกทั้งสองสาวก็พากันตั้งนาฬิกาปลุกตั้งแต่เช้าตรู่ เนื่องจากตื่นเต้นกับการเป็นน้องใหม่ หลังอาบน้ำแต่งตัวเสร็จก็ลงไปหาอะไรกินที่ร้านอาหารแถวคอนโดเพราะยังไม่รู้ที่ทางในมหาวิทยาลัย เกรงว่าถ้าไปฝากท้องที่นั่น คงไม่ทันได้กินข้าวก็จะได้เวลาเข้าเรียนกันเสียก่อน โดยที่เช้านี้มีเพื่อนชายอย่างวายุมารับไปเรียนพร้อมกัน
“ขอบใจนะที่มารับ พวกกูไปก่อนนะ”
มารีนนั่งเบาะข้างคนขับหันไปเอ่ยขอบคุณเพื่อนชายใจดีที่แวะมารับตรงหน้าร้านข้าว จนกระทั่งรถของเขาขับไปถึงมหาวิทยาลัย ทั้งสามคนก็ได้เวลาแยกย้ายกันเข้าคณะของตนเอง
แม้ว่ามารีนกับเมษาจะสนิทและเรียนด้วยกันมาตั้งแต่เด็ก แต่ทว่าสองสาวกลับมีความชอบและความถนัดคนละอย่าง
สาวสวยอย่างมารีนเลือกเรียนคณะวิศวกรรมศาสตร์ สาขาวิศวกรรมคอมพิวเตอร์ ดูแล้วก็ไม่ตรงสายกับธุรกิจของครอบครัวแต่อย่างใด พ่อแม่ของเธอนั้นไม่เคยบังคับหรือกดดันให้เลือกเรียนคณะบริหารธุรกิจเหมือนพวกท่านเมื่อครั้งเยาว์วัย ขอเพียงลูกสาวมีความสุขกับการเรียนในสาขาที่ชอบ พ่อแม่ก็พร้อมสนับสนุนเต็มที่
เพื่อนรักอย่างเมษา ครอบครัวทำธุรกิจผลิตสื่อโฆษณา จึงเลือกเรียนคณะนิเทศศาสตร์ สาขาการออกแบบดิจิทัล ซึ่งก็เป็นสิ่งที่เพื่อนชอบเช่นเดียวกัน
ส่วนเพื่อนชายคนสนิทของเธอ ครอบครัวรวยระดับมหาเศรษฐี ลุงไต้ฝุ่นซึ่งเป็นพ่อของวายุรับช่วงต่อธุรกิจด้านอสังหาริมทรัพย์ต่อจากบิดาที่แก่ชรา จนกลายเป็นนักธุรกิจที่มีทรัพย์สินมหาศาลระดับต้นของประเทศ วายุที่คอยติดตามพ่อของเขามาตั้งแต่เด็กจึงชื่นชอบเกี่ยวกับด้านนี้เป็นพิเศษ ตัดสินใจเรียนคณะพาณิชยศาสตร์และการบัญชี สาขาธุรกิจอสังหาริมทรัพย์ หวังว่าเรียนจบไปจะได้ช่วยแบ่งเบาภาระของผู้เป็นพ่อ
ในช่วงอาทิตย์แรกยังไม่มีเรียนอะไรมาก ส่วนใหญ่จะเป็นการแนะแนวปรับพื้นฐานในการเรียนมหาวิทยาลัย ส่วนอาทิตย์ถัดมาก็จะเป็นกิจกรรมรับน้องของแต่ละคณะ
ทั้งสามคนแยกย้ายเข้าฐานที่คณะของตัวเองจัดขึ้น ในแต่ละวันมีทั้งความสนุกสนาน ได้พบปะกับเพื่อนใหม่ และได้จับฉลากเลือกพี่สายรหัสตามธรรมเนียมปฏิบัติที่สืบต่อกันมาจากรุ่นสู่รุ่น
“ยินดีที่ได้รู้จักนะครับน้องมารีน”
“ยินดีที่ได้รู้จักค่ะพี่นอร์ท”
หลังจากเต้นประกอบเพลงที่หนุ่มรุ่นพี่เป็นคนจัดแจง นอร์ทก็เป็นฝ่ายแนะนำตัวเองก่อนแล้วค่อยถามชื่อของหญิงสาว หลังจากได้ทำความรู้จักกันก็ได้รู้ว่าเขานั้นเรียนสาขาวิศวกรรมคอมพิวเตอร์เช่นเดียวกับเธอ
“เสร็จกิจกรรมนี้เราไปกินข้าวด้วยกันไหมครับ เดี๋ยวพี่เลี้ยง”
“ไม่ดีกว่าค่ะ พอดีฉันนัดเพื่อนไว้”
ไม่รู้ว่าเขาเป็นคนเฟรนด์ลี มีน้ำใจ หรือว่าต้องการจีบเธอกันแน่ ขณะพูดคุยกันชายหนุ่มก็แสดงออกอย่างชัดเจนด้วยรอยยิ้มตลอดเวลาราวกับเสียอาการ ทำเอามารีนอยากปลีกตัวออกไปในทันทีเพื่อรักษาระยะห่าง
“ตอนนี้ยังไม่สนิทกันก็ไม่เป็นไรครับ เอาไว้ถ้าเจอกันที่โรงอาหารพี่ขอไปนั่งด้วยคนนะ มีเพื่อนน้องอยู่ด้วยแบบนี้คงสะดวกใจแล้วนะครับ”
“เอ่อ ก็ได้ค่ะ”
มารีนเอ่ยตอบน้ำเสียงตะกุกตะกัก ยอมใจเขาเลยที่คิดวิธีเข้าหาได้อย่างแยบยล ทั้งที่เธอเพิ่งจะปฏิเสธไปเมื่อครู่ โดยครั้งนี้หญิงสาวก็ทำได้แค่เออออรับปากไป อย่างน้อยก็ยังมีเพื่อนอยู่ด้วย แถมยังมีนักศึกษาคนอื่น ๆ กินข้าวกันเต็มโรงอาหาร
อีกด้านของเพื่อนชาย
“พี่ชื่อโยเกิร์ตนะคะ แล้วนายล่ะชื่ออะไร”
เสียงหวานของสาวรุ่นพี่เอ่ยกับน้องสายรหัส โดยปกติแล้วเขาจะต้องกระทำบางอย่างตามคำสั่งรุ่นพี่ถึงจะเสร็จสิ้นกิจกรรม แต่ทว่าเธอกลับใจเต้นแรงให้กับชายหนุ่มที่ยืนอยู่ในระยะใกล้ แม้ว่าเขาจะสวมแว่นตา แต่ก็ไม่ได้ทำให้ความหล่อนั้นลดน้อยลงแต่อย่างใด แถมยังทำใจเธอเต้นแรงจนเก็บอาการเขินเอาไว้ไม่อยู่
“วายุครับ”
กิจกรรมในสามวันมานี้วายุนั้นกลายเป็นหนุ่มหล่อที่ฮอตมากในหมู่หญิงสาว ทั้งบรรดาเฟรชชีที่เพิ่งเข้ามาเรียน รวมทั้งสาวรุ่นพี่ปีอื่นต่างก็เผลอตะลึงในความหล่อบาดใจของเขากันทั้งนั้น วายุได้กลายเป็นจุดเด่นของคณะ แต่ทว่าพอรุ่นพี่ไปทาบทามให้เป็นตัวแทนไปประกวดดาวเดือน ชายหนุ่มกลับปฏิเสธหัวชนฝา
“ยินดีที่ได้รู้จักนะวายุ อ้อ เราต้องแลกคอนแท็กต์กันด้วยนะ พี่จะคอยช่วยเหลือเธอเรื่องเรียน ถ้ามีอะไรก็ทักมาคุยกันได้ ไม่ใช่เรื่องเรียนก็ทักมาได้เหมือนกัน พี่จะรอตอบเธอทุกข้อความเลย”
หญิงสาวก้มใบหน้าหวานหยิบโทรศัพท์ที่อยู่ในกระเป๋าสะพายใบเล็กออกมากดเข้าแอปพริเคชันสีฟ้า ริมฝีปากที่เคลือบด้วยลิปสติกสีชมพูนู้ดอมยิ้มด้วยความเขิน รอให้หนุ่มหล่อบอกชื่อโปรไฟล์ของเขา และเมื่อวายุเอ่ยออกไปตามคำขอ โยเกิร์ตก็รีบแอดเฟรนด์ไปในทันที
“เสร็จกิจกรรมแล้วนายจะไปไหนต่อเหรอ”
“ก็คงกลับไปนอนพัก”
หลังจากพูดคุยกันพอประมาณ วายุก็ได้ขอตัวเนื่องจากเสร็จกิจกรรมรับน้องในวันสุดท้ายแล้ว เดินตรงไปยังลานจอดรถด้านหลังตึกคณะ คิดว่าจะไปนั่งรอเพื่อนสาวที่นั่น แต่ทว่าสองคนนั้นกลับมาถึงก่อนเขาเสียอีก
“ทำไมมาช้าจัง” เพื่อนชายเดินเข้ามา มารีนก็รีบเอ่ยถาม
“เพิ่งจับพี่รหัสเสร็จ”
“อ่อ ก็นึกว่ามึงจะติดหญิงจนลืมไปว่ามีเพื่อนที่กำลังรอกลับพร้อมกันซะอีก”
“ไอ้วายุมันหล่อขนาดนั้น ถ้ามีคนมาจีบก็ไม่แปลกป่าววะ”
เสียงของเมษาดังขึ้นตามความคิด แต่มันกลับทำให้มารีนแสดงสีหน้าบึ้งตึงออกมา
“เออ ไม่แปลก แต่จะให้มันรีบมีไปทำไม แม่มันส่งให้มาเรียน ไม่ได้ให้มาหาเมียสักหน่อย พวกเราไปที่รถกันเถอะ อยากกลับไปนอนแล้วอะ”
ดวงตาคู่คมจ้องมองใบหน้าของเพื่อนสาวที่เอ่ยด้วยท่าทีอิดออด หรือไม่พอใจที่เขาเหน็บแนมเธอเมื่อหลายวันก่อนก็ไม่ทราบ ทว่าวายุก็ไม่ได้โต้เถียงออกไปแต่อย่างใด
ทางด้านมารีนกลับรู้สึกว่าตลอดสามวันมานี้ได้ทำกิจกรรมทั้งวันจนไม่มีเวลาพัก แม้แต่กินข้าวก็ยังต้องรีบกินเพื่อที่จะรีบไปเข้าฐาน มันสนุกก็จริง แต่ก็ใช้พลังงานเยอะมาก ช่วงนี้เธอจึงรีบกลับคอนโด อาบน้ำ กินข้าว แล้วก็นอนพักเอาแรง
แต่อีกเสี้ยวของความคิดมันคอยสะกิดเธออยู่ตลอดว่าอย่าหวงเพื่อนให้มันมาก ไม่อย่างนั้นจะเป็นตัวเธอเองที่เผลอคิดไปไกลฝ่ายเดียว ทั้งที่เพื่อนชายไม่ได้มารับรู้ความรู้สึกนี้ด้วยเลย
หลังจากมารีนพูดจบ ทั้งสามคนก็พากันเข้าไปนั่งในรถ แล้วชายหนุ่มก็ขับรถหรูเคลื่อนตัวออกไปจากมหาวิทยาลัยเอกชนชื่อดังเพื่อไปส่งพวกเธอกลับคอนโด
- Writer
