เทพบุตรร้ายล่ารัก ซีรีส์ชุด ดวงใจเทพบุตร ลำดับที่ 2

“ไม่ได้!” เพียงได้ยินคำขอจากบุตรชาย คนเป็นพ่อก็ปฏิเสธเสียงกร้าวขึ้นมาทันควัน ตวัดหางตามองบุตรชายด้วยความไม่พอใจ “แกเป็นถึงผู้สืบทอดวงศ์ตระกูล แกควรได้คู่ครองที่สมน้ำสมเนื้อ ไม่ใช่ไปคว้าผู้หญิงไร้หัวนอนปลายเท้ามาร่วมนามสกุล!” “แต่ผมรักเธอ ผมรักหยาดน้ำค้าง!” บุตรชายตะโกนตอบอย่างเหลืออด นึกโกรธโชคชะตาที่ทำให้ความรักของเขาต้องมีอุปสรรคอันใหญ่หลวง เขาสามารถเป็นศัตรูกับคนทั้งโลกได้ แต่คนเดียวที่เขาต้องเคารพและยำเกรงคือบิดาผู้ให้กำเนิด “รักเหรอ?” น้ำเสียงเย้ยหยันขึ้นจมูก ส่ายหน้าเอือมระอากับความคิดตื้นๆ “แกคิดเหรอว่าแม่นั่นรักแกจริง แกจะแน่ใจได้ยังไงว่าผู้หญิงชั้นต่ำคนนั้นไม่ได้คิดจับแกเพื่อหวังสบายทางลัด” “มากไปแล้วนะแด๊ด แด๊ดไม่มีสิทธิ์มาดูถูกผู้หญิงที่ผมรักแบบนี้!” น้ำเสียงเดือดดาลตะโกนลั่น “แกต่างหากที่ไม่มีสิทธิ์มาขึ้นเสียงใส่ฉัน!” ชายชราชี้หน้าตักเตือนด้วยแววตาดุดัน ริคคาโด เจอรัลล์โซ่ ได้แต่ยืนกำหมัดแน่น พยายามระงับโทสะร้ายกาจอย่างถึงที่สุด “ฉันไม่น่าปล่อยให้ไอ้จอมทัพมันพาแม่นั่นมาทำงานกับแกตั้งแต่แรกเลย ความจริงฉันน่าจะไล่หล่อนไปให้พ้นๆ ตาซะตั้งแต่ตอนนั้น” นายใหญ่แห่งรัลล์โซ่กรุ๊ปเจ็บใจที่ตัวเองพลาด คิดไม่ถึงว่าบุตรชายรักสนุกอย่างริคคาโดจะตกหลุมรักสาวเอเชียหน้าหวานหัวปักหัวปำ “ต่อให้ไม่มีหยาดน้ำค้าง ผมก็ไม่คิดแต่งงานกับคนที่แด๊ดเลือกให้” ริคคาโดเกลียดที่สุดคือการถูกจับคลุมถุงชน คนอย่างเขาไม่มีวันร่วมหอกับผู้หญิงที่บิดาหมายหมั้นไว้ให้เด็ดขาด “แกไม่มีสิทธิ์เลือกริคคาโด!” ไม่บ่อยนักที่บิดาจะเรียกเขาด้วยชื่อจริง นั่นหมายความว่าระดับความโกรธของท่านกำลังพุ่งทะยานสู่จุดสูงสุดแล้ว “ชีวิตผม ผมมีสิทธิ์เลือก” ริคคาโดตอบกลับโดยไม่เกรงกลัว เขาลุกยืนเต็มความสูงแล้วหันหลังให้กับผู้ที่ได้ชื่อว่ายิ่งใหญ่ที่สุดแห่งอณาจักรรัลล์โซ่กรุ๊ป “หัวเด็ดตีนขาดยังไงฉันก็ไม่มีวันยอมรับผู้หญิงชั้นต่ำคนนั้นมาเป็นสะใภ้เด็ดขาด!!!” น้ำเสียงเหี้ยมดุตะโกนไล่หลัง ริคคาโดหลับตากล้ำกลืนความเจ็บปวดไว้ในอก เขาเดินลงบันไดด้วยสีหน้าเคร่งเครียด เหล่าบอดี้การ์ดเมื่อเห็นนายของพวกตนเดินมาก็รีบเปิดประตูรถลีมูซีนรอต้อนรับ ริคคาโดหยุดนิ่ง หันมองคฤหาสน์ที่คาดว่านี่คงเป็นครั้งสุดท้ายที่จะก้าวเข้ามาเหยียบ ณ ที่แห่งนี้ เสียงถอนหายใจดังคลอมากับสายลม ก่อนที่ทายาทอันดับหนึ่งแห่งตระกูลเจอรัลล์โซ่จะตัดสินใจละทิ้งทุกอย่างเพื่อความรักอันยิ่งใหญ่ ‘หยาดน้ำค้าง ฉันเลือกเธอ’ ไฟทุกดวงในบ้านสว่างโร่ทันทีที่ชายหนุ่มกลับมาถึง ริคคาโดเงยหน้าสบตากับคนที่นั่งรอเขาอยู่ที่โซฟา มุมปากหยักคลี่รอยยิ้มเล็กน้อย อ้าแขนรับร่างบางที่วิ่งเข้ามาหา เขาสวมกอดหล่อนด้วยความรัก หยาดน้ำค้างร้องไห้สะอึกสะอื้นอยู่ในอ้อมกอดของผู้ชายที่เธอรักหมดหัวใจ “ร้องไห้ทำไมหืม” ริคคาโดเอ่ยถามด้วยน้ำเสียงนุ่มทุ้ม ละมุนละไมอย่างที่ไม่เคยใช้พูดกับใครมาก่อน “นายว่าอย่างไรบ้างคะ” หยาดน้ำค้างผละตัวออกจากอ้อมกอดของเขา เงยหน้ามองผู้ชายตัวโต แววตาของริคคาโดเครียดจัด แม้เขาจะพยายามเก็บซ่อนความรู้สึกเพียงใด แต่สุดท้ายความกังวลก็สามารถเอาชนะความพยายามเหล่านั้นได้อยู่ดี “ไม่ได้ใช่ไหม” น้ำเสียงสั่นเครือตัดพ้อ ปล่อยน้ำตารินไหลอาบแก้ม “น้ำค้าง” ริคคาโดกลายเป็นคนอ่อนโยนเมื่อได้พบกับผู้หญิงเอเชียร่างเล็กคนนี้ เธอเปลี่ยนผู้ชายที่รักสนุกไปวันๆ ให้หันกลับมาศรัทธาในความรัก เธอคือความสุขอันแท้จริง คือหัวใจสำคัญที่ทำให้เขาอยากเป็นคนที่ดีขึ้น ผิดกับหยาดน้ำค้างโดยสิ้นเชิง… ตลอดเวลาที่ได้สานสัมพันธ์รักกับบุตรชายเพียงคนเดียวแห่งตระกูลเจอรัลล์โซ่ เธอไม่เคยมีความสุขอย่างที่หัวใจต้องการเลยสักครั้ง เวลาทุกวินาทีมีแต่ความหวาดกลัวและความหวาดระแวง ริคคาโดไม่ใช่ผู้ชายธรรมดาที่หาได้ทั่วไป เขาเป็นถึงทายาทอันดับหนึ่งแห่งตระกูลมาเฟียที่ยิ่งใหญ่ที่สุดในประเทศอิตาลี ครอบครัวของเขามีอิทธิพลมากล้น แน่นอนว่าคู่ชีวิตของเขาย่อมต้องมาจากเส้นสายธุรกิจที่ยิ่งใหญ่พอกัน จึงไม่แปลกหากบิดาของเขาจะเข้ามาขัดขวางความรักระหว่างเราสองคน หยาดน้ำค้างเกลียดหัวใจตัวเองที่หวั่นไหว ถ้าไม่รักเขา… เรื่องทั้งหมดก็คงไม่เกิดขึ้น “ใครจะคิดยังไงฉันไม่สน ฉันเลือกเธอ และมันจะไม่มีวันเปลี่ยนแปลง” ริคคาโดพร้อมสละทุกอย่างเพื่อผู้หญิงที่รัก “แต่ว่าเราสองคน…” หยาดน้ำค้างส่ายหน้าทั้งน้ำตา ริมฝีปากสั่นระริกเม้มสนิทเป็นเส้นตรง “แตกต่างกันเกินไป” ต่อให้รักกันมากแค่ไหนก็ไม่อาจเปลี่ยนความจริงข้อนี้ได้! ริคคาโดถอนหายใจยาวเหยียด สองมือหนาประคองกรอบหน้าหวาน กดริมฝีปากแนบลงบนกลีบปากนุ่มอย่างอ่อนโยน ซึมซับความเจ็บปวดของเธอไว้กับตัว ก่อนที่เจ้าของใบหน้าหล่อร้ายจะค่อยๆ ถอนจุมพิตแสนละมุนออกอย่างอ้อยอิ่ง “ถึงแตกต่างแต่ความรักที่เราสองคนมีให้กัน ก็หลอมรวมหัวใจสองดวงให้กลายเป็นหนึ่งเดียว” ริคคาโดกุมมือนุ่มของหยาดน้ำค้าง จับมือของเธอแนบลงบนอกข้างซ้าย “ฉันรักเธอ รักอย่างที่ไม่เคยคิดว่าชาตินี้จะรักใครได้อีก” ไม่ใช่ครั้งแรกที่บอกรัก แต่ทุกครั้งที่เอ่ยคำๆ นี้ หัวใจของริคคาโดพองโต เต็มเปี่ยมไปด้วยความสุขอย่างแท้จริง “ริค… น้ำก็รักคุณ รักมากที่สุด” หยาดน้ำค้างโผเข้ากอดเขาอีกครั้ง เธอซบวงหน้างามกับอกกว้าง ยิ้มรับความรักของเขาทั้งน้ำตา