บทที่6 วนลูป

1446 Words

ไอ้พักตร์! ไอ้พักตร์! ไอ้พักตร์!! ฉันตะโกนอยู่ในใจอย่างโกรธแค้นเมื่อมันกระชากฉันออกจากห้องนอนของน้องชายตัวเองเหมือนหมูเหมือนหมา! แว้กกกก!! เบาๆ สิวะ! คนนะเว้ยไม่ใช่ควาย! เจ็บเป็น! นี่ถ้าเขาลากจมูกฉันนะ ควายชัดๆ เลย! ไอ้เวรเอ๊ย! ฉันเป็นทาสมันหรือไงวะ! โครมมม ร่างกายแสนบอบบางกระเด็นกระโดนถูไถกับพื้นไม้แสนแวววาวด้วยฝีมือของไอ้พักตร์คนเลว! มันโยนฉัน!!! ฉันคนนะเว้ย! ไม่ใช่สิ่งของ! ทำเหมือนฉันเป็นไม้ถูพื้นบ้านนายหรือไง! กรี๊ดดด!! เลือดหัวออก! นายต้องไม่ตายดีแน่!! ฮือออ "มึงเข้าไปในห้องน้องทำไม! " "ข่มขืนมั้ง! " เท้าเอวมอง "อีนี่...!! " ฝ่ามือหนายกขึ้นเหนือหัวหมายจะฟาดให้หน้าแหก แต่ฉันกระโดดถอยหลังหนี ไอ้ลูกหมา!! นายกล้าทำร้ายผู้หญิงงั้นเหรอ "ว้ายยย!! " ฉันแหกปากร้องเสียงหลงเมื่อหลังชนกับโต๊ะ จนบางอย่างร่วงลงมาใส่หัว ฉันรีบคว้ามันมาถือไว้ป้องกันตัว ก่อนจะกรีดร้องออกมาเบาๆ ฉิบหาย! ผ้าคาดเอวสีดำ! โอ๊ยย ผ้าแค่นี้เฮียพักตร์ไม่สะทกสะท้านหรอก ตัวใหญ่กว่าควายอีก! แถมตรงปลายผ้าปักตัวอักษรAVด้วย โถ่! ไอ้คนโรคจิต! ดูจนเว็บต้องส่งเครื่องหมายแฟนตัวยงมาให้! ทำไมซวยอย่างนี้วะ! "มึงนี่มันโง่ฉิบหาย! " เฮียพักตร์เดินเข้ามาหาฉันพร้อมกับยกตัวฉันด้วยมือข้างเดียว แข็งแรงเป็นบ้า! "..." เบะปาก "กูถาม! มึงเข้าไปห้องน้องกูทำไม! " "ไปโทษไอ้พวกลูกน้องของเฮียสิ! มันบอกมาอย่างนั่นเว้ย! ฉันแค่จะมาห้องเฮียนั่นแหละ" "แล้วมึงจะห้องกูทำไม! " "ฆ่ามึงไง! " "อึก! " ผ้าคาดเอวพันคอเขาอย่างรวดเร็ว พร้อมกับฉันออกแรงดึงให้รัดแรงยิ่งขึ้น ไม่กะเอาให้ตาย แต่กะให้หมดแรงเท่านั้นเอง ไม่เอาให้สลบด้วยนะ เอาให้มอบคาเท้าฉันนี่แหละ! เฮียพักตร์พยายามแกะผ้าออกจากคอ พร้อมกับดิ้นทุรนทุราย ใบหน้าแดงเถือกปรากฏอยู่ตรงหน้า ฉันแสยะยิ้มออกมาเบาๆ อย่างสะใจ ผั๊วะ!! หมัดไม่หนักมากกระแทกเข้ากับจมูกฉันแบบพอดิบพอดี จนฉันเผลอปล่อยมือออกจากผ้าผืนนั้น ร่างกายกำยำร่วงลงพื้นแทบเท้าฉัน เสียงไอกระแอมๆ ยังคงดังอยู่ต่อเนื่อง เฮียพักตร์พยายามลุกขึ้นนั่งอย่างหมดแรง ส่วนฉันที่นั่งซับเลือดที่ไหลทะลักออกจากจมูกอย่างมึนงง แม่ง! เจ็บตัวอีกแล้ว หัวก็แตก จมูกก็เลือดไหล เฮียพักตร์ก็ไม่ต่างอะไรจากฉันสักเท่าไหร่ เลือดไหลเต็มคอเลย เอาเป็นว่ามีแต่กลิ่นเลือดที่ฟุ้ง! "อีเด็กเวร..!!! " เฮียพักตร์ตะคอกออกมาอย่างเหลืออด ผลั่ก! ด้วยความตกใจที่เห็นเฮียพักตร์คลานเข้ามาหาฉันอย่างรวดเร็ว แต่ที่เร็วกว่าสิ่งอื่นใดคือฝ่าเท้าของฉันแนบชิดกับใบหน้าคมคายของเขาอย่างจัง ก่อนจะยันจนเขาหงายหลัง และคงจะเป็นจังหวะนรกมากที่ประตูห้องเปิดออกมาพอดี! ผู้ชายประมาณสามสี่คนยืนเบียดที่ประตู ฉันได้ยินเสียงหลุดหัวเราะออกมาด้วย สงสัยคงจะเห็นว่าฉันถีบหน้าเฮียพักตร์แน่ๆ … "ฮ่ะๆ " เสียงหัวเราะเยาะเย้ยดังขึ้นจากปากคู่หนึ่ง พร้อมกับขาก้าวเข้ามาหาเราสองคน "จอดเลยดิเฮีย ฮ่าๆๆ " "หุบปากมึงซะ! ไอ้น้องเวร! " เฮียพักตร์พยุงตัวลุกขึ้นจากพื้น ฝ่ามือหนายังคงกุมคอห้ามเลือดเอาไว้ สงสัยแผลฉีก "ทำแผลดีกว่า" "เออ! " และแล้วตอนนี้เราสองคนกำลังนั่งจ้องหน้ากันอย่างเขม็งแยกเขี้ยวเหมือนหมาบ้า ฉันได้ยินเสียงขู่ในลำคอเขาด้วย ไอ้เฮียพักตร์! ไอ้ลูกหมา! ทำร้ายผู้หญิงแสนจะบอบบางได้ยังไง! "โอ๊ย! มือหรือตีนห๊ะ!! " ฉันหวีดร้องเสียงดังเมื่อสำลีชุบแอลกอฮอล์กดลงบนบาดแผลเบาๆ แต่ด้วยฤทธิ์ของมันแค่แตะเบาๆ ก็ระบบไปทั้งหน้าแล้ว ฮือๆๆ แสบๆๆ "มึงทำตัวเอง! " ไมยราพบ่นงึมงำ แต่ฉันได้ยิน "คนที่ไหนเขาทำตัวเองเจ็บห๊ะ! มีแต่ไอ้บ้านั่นไง โอ๊ย!! " ฉันชี้ไปยังเฮียพักตร์ที่นั่งทำแผลอยู่ฝั่งตรงกันข้ามพร้อมกับร้องเสียงหลง ไอ้เฮียพักตร์เตะหน้าขาฉัน!!! คนเลว!! มีเหรอว่าคนอย่างฉันจะยอม ไม่ยอมเจ็บตัวฟรีหรอกนะ! "โอ๊ย! " เสียงร้องโอดครวญด้วยความเจ็บดังออกจากปากของเฮียอัค เฮือก!! แตะผิดคนT^T "อื้อออ ขอโทษค่าาา" ฉันยกมือขอโทษเขาแทบไม่ทัน ก่อนจะมองเฮียพักตร์ที่เดาะลิ้นเบาๆ ฉันไม่ฝากอะไรทั้งนั้น แต่คืนนี้...เจอกัน! ฉันจะทุบให้หัวแบะ "มึงนี่นะ...ตาหน้าออกหวานๆ แต่ไม่หวานเลยสักนิด! " ไมรยราพเก็บอุปกรณ์ทำแผลเข้าที่ "ดุฉิบหาย! " ไอสูรณ์บ่นอุบอิบ "กูคิดว่าคืนนี้อีกยาวไกลแน่ๆ " ใช่! คืนนี้ต้องมานั่งทำแผลอีกยาวไกล ในเมื่อฉันไม่ยอม และเฮียพักตร์เป็นคนที่ไม่ยอมอะไรง่ายๆ ด้วย! พวกนายไม่ได้นอนแน่! "เอาคืนมา..." เฮียพักตร์แบมือตรงหน้าฉัน "อันนี้อ่ะนะ" ฉันชูผ้าคาดเอวสีดำที่หยิบติดมือ จากการคาดเอาน่าจะเป็นผ้าผูกเอวของเทควันโดอ่ะ เฮียพักตร์กระชากออกจากมือฉันพร้อมกับหมุนตัวออกไปจากห้องนี้ทันที อุ๊ย! ฉันร้องอยู่ในใจ ถ้าผ้าผืนนั้นเป็นของเฮียพักตร์จริงๆ อย่างนี้เขาก็โหดนะสิ...สีดำด้วย... เวลาผ่านไปเกือบสามชั่วโมงที่ฉันยังคงพลิกตัวสลับซ้ายขวาอย่างเคียดแค้น ฉันเข้ามาอยู่บ้านหลังนี้ไม่ถึงครึ่งวันด้วยซ้ำ ดูสิ! ดูสิ่งที่ไอ้เฮียพักตร์ทำกับฉันสิ! มันปล่อยให้ฉันตกบันไดโดยไม่ช่วย แถมยังยืนมอง! มันจับหัวฉันโขกกับขอบประตูเลือดสาด แล้วยังทำเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น และยังต่อยเข้าจมูกของฉันอีก นี่ยังไม่รวมที่เขาฟาดฉันด้วยไม่เบสบอลนะ! ระบมไปทั้งตัวแล้วเว้ย!!! ไม่ยอมหรอกนะ! ฉันไม่ยอมเป็นฝ่ายเสียเปรียบเขาหรอก! เขาทำฉันเจ็บเท่าไหร่ เขาต้องเจ็บมากกว่าฉัน!! ฉันกระโดดลงจากเตียงก่อนจะพุ่งไปหาเฮียพักตร์ที่ห้องนอน และไม่ลืมที่จะหยิบไม้กวาดติดมือมาด้วย เอาให้หัวแตก! เอาให้เลือดสาดเหมือนที่ทำกับฉัน! แอ๊ดดดดด ฉันผลักประตูเข้าไปในห้องนอนก่อนจะปิดมันลงอย่างเบาๆ และเดินไปที่เตียงนอนซึ่งอยู่ไม่ใกล้ไม่ไกลสักเท่าไหร่ เขานอนหลับอยู่บนเตียง... ไม่ระวังตัวเลยนะ! ผลั่ก! ไม่รีรอหรือให้เขารู้สึกตัว ฉันง้างไม้กวาดขึ้นสูงเตรียมพร้อมกับหวดเต็มกำลัง ผั๊วะ!!! "อ๊ากกกกกก!!! " จบลงที่เดิม... ฉันนั่งยักคิ้วลิ่วตาให้กับคนตรงหน้า พร้อมกับดูดน้ำผลไม้ในกล่องอย่างเอร็ดอร่อย อ่าาา...ทำไมวันนี้น้ำผลไม้มันช่างอร่อยเหลือเกินนะ มีความสุขจริงๆ ฮ่าๆๆ "เฮ้! ใครทำเฮียพักตร์ล่ะ! เดี๋ยวจัดการให้เอามั้ย" ฉันพูดขึ้นพร้อมกับปิดปากตัวเองเพราะกลั้นขำ "แสบจังเลยนะ" เฮียอัคที่นั่งดูดน้ำผลไม้ใกล้ๆ ฉันยังหลุดหัวเราะออกมาเลยอ่ะ ดูเหมือนเฮียอัคจะชอบด้วยซ้ำที่พี่ชายเขาเป็นแบบนั้น ส่วนคนที่เหลือฉันเห็นพวกเขาไม่ต่างจากฉันเลย ระวังตะคริวขึ้นหน้านะ กลั้นให้ดีก็แล้วกัน อย่าหาว่าไม่เตือน ฮิๆ "มึงจะไม่จบง่ายๆ ใช่มั้ย! " เฮียพักตร์มองหน้าฉันด้วยสายตาเกรี้ยวกราด "ก็ไม่รู้สินะ ถ้าเฮียพักตร์ทำฉันอีก มันก็จะวนอยู่อย่างนี้แหละ รวมถึงพวกมึงด้วย! " ฉันหันขวับไปหาพวกที่เหลือที่ยืนฟังอยู่ด้วย จนพวกเขารีบหลบสายตาและครางงื้อๆ ในคอเหมือนลูกหมา "เอามันออกจากบ้าน" ไอสูรณ์กระซิบกระซาบชนิดที่ว่าทุกคนได้ยิน แต่ฉันตะโกนลั่นอยู่ในใจ เย้! เอาไปส่งที่บ้านด้วยนะ จะถือว่าขอบคุณมาก! "ไม่! " เฮียพักตร์ตอบชัดเจน จนฉันไหล่ตก ก่อนจะเดาะลิ้นอย่างที่ชอบทำ "อย่างที่กูเคยบอก กูชอบปราบพวกพยศ! " เฮียพักตร์เลียริมฝีปากตัวเองจนเปียกชุ่ม เล่นเอาฉันสะท้านทั่วแผ่นหลัง ทำไมเฮียพักตร์หล่อจัง...

Free reading for new users

Scan code to download app

App Store Google Play

Facebookexpand_more