Behind his Black Mask

Chapter 3

KAYE.

“As what our expected, we have a new transferee. Can you come infront to introduce your self, Mr.” nakangiting tawag ng adviser namin kaya tumayo naman si Kyler.

Bulungan dito, bulungan doon. Alam ko, kahit hindi nila pinarinig ay nahihiwagaan sila kung bakit nakamaskara si Kyler. Maski ako ay nahihiwagaan ‘din sa itim niyang maskara.

Kinakailangan ba talagang magsuot siya ng maskara? Kung kinakailangan, bakit? Mga katanungan na hindi ko alam kung kailan masasagutan at kung sino ang makasagot.

“Goodmorning everyone. My name is Kyler John Laudico. And y'all can called me Ky for short. I transfer because of the some issue that I can't handle easily.” nakangiti niyang wika at iginala ang kanyang mata sa buong silid. “...I'd hope that if I started my day this school, my nightmares on my pasts'school will be erase. As totally erase, what I've expected.”

“Makakaasa ka Mr. Laudico.” nakangiting usal ng guro namin kaya napatingin siya rito.

“I've hope too, ma'am.” Nakangiting wika niya habang nakatingin sa guro. Muli niyang itinuon ang atensyon sa buong kaklase namin at muling nagsalita.

“...I know, that some of you are wondering why I wearing my mask. I know this is prohibited because the school is not a masquerade.” malalim siyang bumuntong hininga bago muling nagsalita.

“...I wear this... because...” ipinikit niya ang mga mata niya ng mariin at inimulat niya'ng muli. “...privacy reason and respect my privacy.” wika niya at naglakad pabalik sa upuan niya. Sa tabi ko.

“...I'd feel that they didn't comfortable with me.” wika niya at napasandal sa upuan niya. Napatitig ako sa kanya, ano ba talaga ang nakakubli sa likod ng maskara mo'ng iyan? Ano ba ang pilit mo'ng tinatago?

“Dahil iniisip nila na masamang tao ka dahil sa maskara mo'ng iyan.” wika ko at saka nag-iwas ng tingin sa kanya. Ibinaling ko na lamang ang sarili ko sa pagsusulat sa notebook ko.

Naagaw muli ang atensyon ko sa kanya ng magsalita siya at napatingin ako sa kanya.

“They judge me because they didn't feel what I feel. They think, I am dumbass who always wearing a mask.” mapakla siya'ng tumawa at umiiling pa.

“...the pain of my chest everytime they laugh me is like the knife piercing me into a tiny pieces. I want to take a rest because I'm so tired. I'm tired, to understand and take all the pain that they impart me everyday.”

————✿————

Minsan sumagi na ‘rin sa isipan ko na, kaya nagtatago siya sa likod ng maskara na iyon ay dahil ang P4ngit niya. Woah, isa na ako sa mga humatol sa kanya. Nakakahiwaga kasi eh.

Nang mag-lunch break na ay sumama sa akin si Kyler papunta sa canteen. Syempre, hindi ko naman siya natanggihan. Muntik na nga akong maiyak sa mga sinabi niya sa'kin kanina eh.

Sabi niya, wala naman daw'ng nais makipagkaibigan sa kanya dahil natatakot. Nakamaskara siya kaya ‘di maiwasan na marami ang magtaka, matakot at iisipin nila na baka masamang tao siya.

“Owh, Kaye! Your here.” masayang wika ni Ranz habang papunta sa direksyon namin. Napangiti naman agad ako ng makita siya.

“Magtataka ka pa kung andito ako, andito ka nga.” napangiwi naman siya at napatingin sa kasama ko.

“Anong role play n'yo?” taas kilay niyang tanong at napalingon ako kay Kyler.

“Wala naman, mas gusto niya kasing mag-suot ng maskara key'sa, wala.” nakangiti kong wika at napalingon sa kasama ko.

Tahimik lang siya habang pinagmasdan kaming nag-uusap ni Ranz. Hindi ko tuloy maayos na makita ang itsura niya dahil nakakubli ito sa likod ng maskara.

“Hindi ka naman siguro kidnapper, bro.” wika ni Ranz at tinapik pa ang braso ni Kyler.

Mapakla siya'ng tumawa at hinarap si Ranz. May nangyayari na ba'ng tensyon sa kanila? Di' ko kasi maayos na makita kung inis na ba si Kyler dahil sa maskara niya.

“Everyone judged me without knowing my reason. Please, dude. I'm tired to pretending. You know me, right? Owh, you didn't recognized me? If you know, who am I. Are you laughing me?” natulala sandali si Ranz habang nakatingin kay Kyler. Ano bang nangyayari dito? Ba't ‘di ko alam?

“I-Ikaw p-pala ‘yan, Dude.” utal na wika ni Ranz at ilang sandali pa ay napalitan ito ng tawa. “...ba't ‘di mo agad sinabi... tuloy, nakasabi pa ako ng hindi maganda.”

“Are you sure, you didn't recognized me?” walang katono-tono nitong tanong.

“Dude, how I recognized you if you'd wearing a black mask and wearing our school uniform.” nakangiti nitong wika at tinapik pa si Kyler ng ilang beses.

“...owh, hindi ba ako naikwento sa'yo ni Kaye? I'm her childhood friend.” nakangiti niya'ng wika at umiling naman si Kyler.

“We're not close as much as, yet.” Napatangu-tango naman si Ranz.

“Owh, guys. Andito lang pala kayo!” sigaw ni Eden kaya napatingin kami sa kanya. Patakbo siya'ng lumapit sa amin.

Halos umusok ang ilong ko sa naalala ko. Sabi niya, siya ang mananagot kina Ate at Kuya ‘pero anong ginawa niya? Humanda ka sa akin mamaya, yari ka talaga.

“Oyy, mabuti't may mukha ka pa'ng ihaharap sa akin, ano?” inis na wika ko habang tinitingnan siya. Napakagat labi na lamang siya habang nakatingin sa akin.

“Sorry, may pinuntahan lang talaga ako, those time.” nakasimangot niyang wika at nag-puppy eyes pa sa akin.

“Aba. Patawad? Muntik na akong hindi palabasin ni Ate at Kuya dahil sa'yo—.” hindi natuloy ang pag-aaway namin ng pumagitna si Ranz.

“Kain muna bago away.” wika ni Ranz at dumaan sa gitna namin.

“...let's go ladies.” dagdag na wika ni Ranz at nagpatiuna na.

Napalingon ako kay Kyler na tahimik lang na sumusunod sa amin. Teka, magkakilala sina Kyler at Ranz? Huh? Sa paanong paraan?

“I missed Jade! Owh, ang gwapo talaga ni Jade!” tili niya'ng wika kaya nanlaki ang mata ko at napalingon kay Kyler. Nakakahiya.

“Pasensiya kana sa pinsan ko, huh?” nakangiwi kung wika ng napalingon kay Kyler.

“Sinong kinakausap mo—?” nanlaki ang mata niya ng makita si Kyler. Agad siyang napatakip ng mukha.

“I heard what are you saying, don't be ashamed at me. Promise, I will tell him that you have crush on him.” mas lalong napatakip ng mukha si Eden sa sinabi ni Kyler.

“W-What? Y-You will say him? N-No. No!” pigil niya kay Kyler at lumapit pa.

“...I willing to kneel down. Please, I begging don't tell him whatever happen.” wika niya at handa na sanang lumuhod ngunit nagpatiuna ng maglakad si Kyler papasok ng caféteria.

“...why you wouldn't tell me that he is here?” halos magmamaktol niyang tanong ngunit nginisihan ko lamang siya at naglakad na papasok sa loob ng cafeteria.

————✿————

“Dito tayo.” wika ni Ranz at nanghila ng silya at naupo sabay ipilipit ang kanyang sariling kamay sa ibabaw ng lamesa.

“Wala tayong waitress sa paaralang ito para maupo na lamang dito at mag-antay ng ini-order na'tin.” sarkastikong wika ko at naupo.

“Ba't ka naupo?” taas kilay na tanong ni Eden. Tatayo na sana ako para pumila ng iharang ni Kyler ang kamay nya at ipinabalik niya ako sa pag-upo.

“I am willing to order for you.” wika nito at naglakad na papalayo. Woah, maginoo.

“Paunang pasasalamat.” pahabol na wika ko na lamang at sumandal sa upuan ko.

“Eden, ako na ‘rin ang bibili ng sa'yo.” wika ni Ranz at nagmadaling sinundan si Kyler at sumabay pa ito sa paglakad. Mapapansin ko pa ang bulungan ni'lang dalawa habang naglalakad.

Nang tuluyan ng makalayo sina Kyler at Ranz ay hinarap ako ni Eden. Woah, hindi maipaliwanag na emosyon ang nakikita ko kay Eden.

“Why you didn't told me that Kyler is be with you?” taas kilay na tanong niya. Kanina pa siya tanong ng tanong sa akin at halos magdabog na. Ayaw kasing makinig ni Kyler sa pagmakaawa niya.

“Aba. Kinakailangan pa'ba yun? Napakawalang ingat mo kasi eh' kaya ayan tuloy.” naiiling kung wika at muling sumandal sa upuan.

“I'm not a reckless woman. Pero yung nangyari kanina ay aksidente lang iyon.” pangangatwiran niya at nagkumpas pa ng kamay.

“E'de mas maganda ‘yun kasi malalaman ng maincrush mo na may gusto ka sa kanya, ayaw mo pa nun?” wika ko at ipinagdikit ang kamay ko sa baba ko.

“Ang awkward kaya!” pagmamaktol niya na parang bata at halos mangisay na siya sa inis, hiya at kung anuman.

“Karma mo iyan. Kulang pa nga d'yan ang mga nagawa mo sa akin eh. Kinawawa nga ako ni Ate at pinagtulungan pa ako ni Kuya tapos ngayon magmamaktol ka. Karma will strike you anytime, UNPREDICTABLE.” uyam na wika ko at napapacross arm na'lang.

“I heard you speak English! Woah, nakakapag-english ka pala kapag pinagkasunduan ka.” natatawa niyang wika kaya napalingon ako sa kanya at pinanlakihan siya ng mata.

“Akala mo madali lang kapag pinagkasunduan ka. Magpasalamat ka at mababait ang mga matatanda mo'ng kapatid. ” Naiinis na wika ko at napasimangot.

Bumalik na sina Ranz at Kyler sa kinauupuan namin sabay lapag sa mga dala nilang pagkain. Sabay namang naupo sina Ranz at Kyler sa bakanteng upuan.

Kaharap ko ngayon si Ranz at katabi si Kyler habang katabi ko naman si Eden kaya panay naman ang sikuhan namin habang kumakain.

“Hey girls, okay na ba kayo?” Tanong ni Ranz habang ngumunguya.

“Hin.di.” madiing wika ko at nag-ikot pa ng mata.

“Aba. Okay na kaya kami.” nakangiting wika ni Eden at pumulupot pa sa braso ko kaya mahina ko siyang siniko ngunit hindi pa'rin siya nagpatinag.

“...Ky, please. Don't tell him. I feel awkward ‘if we meet again!” pagmamaktol nito at nagpaindak-indak pa habang nakaharap kay Kyler.

Teka, kanina pa ako nahihiwagaan. Paano kakain si Kyler kung lagi siyang nakasuot ng itim na maskara.

“And so?! Who am I to meddle? I don't care, if you feel awkward to him.” wika ni Kyler at tinanggal ang ilang piraso ng maskara niya sa banda'ng ilalim ng ilong niya at tama lang para makita ang bibig niya at makakain siya ng maayos.

I gulped when I notice his kissable lips. Why he concealed his face, ‘if he is a handsome guy? Curiousity eat me slowly about his true personality.

His malleable brown nut eyes and kissable lips is half of his face that concealing behind the mask. I know, even tho he hides his face through the mask his face is perfectly built handsome.

“Why everyone got silent?” he broke the awkward moment of silent. He look at me and slowly, a smile curved in his lips.

“...Why are staring me like that?” nakangisi niyang wika kaya tumikhim muna ako bago siya sagutin.

“Uhm. Nagtataka lang ako kung ano ang nasa likod ng mukha mo. Kinakain na ako ng kuryosidad ko.” wika ko at napainom ng tubig.

“Girl, he is handsome! I guess. Kitang-kita ko sa mga labi niya kung gaano s'ya kagwapo. Parang sinisigaw ng labi niya ang kanyang kakisigan.” mahinang bulong sa akin ni Eden at itinago pa niya ang labi niya sa kanyang kamay sa takot na marunong mag lips reading si Kyler.

“Why are you whispering each other?”btanong ni Kyler kaya napatikhim akong muli at tiningnan muna si Eden saka siya.

“Sinabi niya sa akin na... Mmmm. mmmm.” hindi na ako makapagsalita pa ng maayos dahil tinakpan na ni Eden ang bibig ko.

“Hehehe. Pasensya na kayo sa kaibigan ft. pinsan ko na ‘rin.” nakangiti niyang wika at binitawan ako.

“Ang sakit nu'n.” bulong na wika ko sa kanya habang hinahawakan ang leeg ko.

Kinain muli kami ng katahimikan. Walang maririnig kundi ang mga kagamitan lamang sa lamesa na ginagamit sa pagkain.

Bawat pagnguya niya ay pansin na pansin ko. Kahit kaunting kilos niya, ngiti niya ay nakakaakit.

If he's not concealing his face through the black mask. I know, he is enchanting, handsome, and although a adorable man.

“Yung mga magulang mo alam ba nila na hindi mo matanggal-tanggal ang maskara mo?” Tanong ko sa gitna ng pagnguya ko. Dahan-dahan siyang napatingin sa akin.

“My parents convinced me to wear this mask. You know what are the hardest thing I've experienced? When your parents be ashamed because of your condition.” mapait niyang wika at mapait ‘rin siyang napangiti.

“Bakit ka naman ikinahiya?” taas kilay kung tanong sa kanya.

“Because, they thought I am worthless son because of my condition.”

————✿————

IPAGPATULOY....

A/N:Woah, I'm gotten curious of Ky's face behind his mask.